Popularne rodzaje borowików z opisami i zdjęciami

Borovik, który jest jeszcze częściej nazywany borowiki, - to jest Grzyb z rodziny boletus boletus. Szczególnie lubiany przez grzybiarzy ze względu na swój rozmiar, smak i zapach. O popularnej miłości i popularności świadczy obecność wielu imion: belevik, głuszec, bebyk, trawa z piór, żniwiarz. Borowik ma około 300 gatunków, wśród których są oba jadalny, a więc niejadalny a nawet trujący. Przedstawimy 10 najpopularniejszych typów Grzyb borowiki, podajemy ich opis i zdjęcia, co da Ci wyobrażenie o ich wyglądzie.

Brązowy

Ten gatunek borowika (łac. Boletus aereus) występuje dość rzadko w lasach Europy Zachodniej i Południowej. Obszar występowania to lasy liściaste (dąb, grab, buk). We Francji nazywany jest głową Murzyna (prawdopodobnie ze względu na kapelusz w kolorze czekolady). Na Ukrainie - grzyb dębowy lub dąb. Tam gatunek ten jest nawet wymieniony w Czerwonej Księdze. Jednak podobnie jak w Norwegii, Czarnogórze, Danii. Przy odrobinie szczęścia można spotkać ten rzadki gatunek od początku lata do października..

Brązowy wygląd borowika ma czapkę o średnicy 5-20 cm i półkolistym kształcie. Cała jego skóra jest usiana ciemnymi pęknięciami. Jego kolor jest brązowy z zielonkawym odcieniem, jest ciemnobrązowy, a nawet prawie czarny. W młodym wieku jego brzegi są zakrzywione; z wiekiem, gdy kapelusz nabiera wypukłego kształtu, stają się prawie równe. Kanaliki na dnie kapelusza są białe, z wiekiem stają się zielonkawo-żółte.

Noga o długości 9-12 cm początkowo wygląda jak beczka, później staje się cylindryczna. Czasami przybiera formę klubu. Jej kolor jest ciemnobrązowy, ale jest znacznie jaśniejszy niż kapelusz..

Miąższ jest biały, kolor nie zmienia się podczas cięcia. Posiada bardzo dobry grzybowy aromat i wspaniały smak. To właśnie ze względu na te cechy smakoszy klasyfikują go jako bardzo cenny okaz i cenią go wyżej niż „król grzybów” - borowik. Jest suszony, marynata, smażone, gotowane.

Dąb (siatka)

Gatunek dębu (łac. Boletus reticulatus) jest również często nazywany latem. Występuje w lasach liściastych, głównie pod brzozami, lipami, bukami, kasztanami, na terenach o ciepłej strefie klimatycznej. Pojawia się wcześnie - pierwsze okazy można znaleźć już pod koniec wiosny. Koniec owocowania następuje w październiku.

Proponujemy dowiedzieć się, jak wygląda ten grzyb z rodzaju borowik z naszego krótkiego opisu. Wielkość kapelusza może wynosić od 8 do 25 cm, początkowo rośnie w kształcie kuli, następnie staje się wypukła. Skóra na czapce jest usiana małymi pęknięciami, które tworzą piękny wzór siatki. Kolor powierzchni kapelusza jest zwykle jasnobrązowy. Czasami jasne plamy mogą nie występować. Na dnie wieczka znajdują się białe rurki. Później stają się żółtawozielone lub oliwkowe.

Noga rośnie od 10 do 25 cm, u młodego borowika przypomina kształtem buławę, u dojrzewających grzybów przypomina walec. Jej kolor jest jasnobrązowy. Na całej długości owinięty jest białą siatką. Czasami jest brązowy.

Miąższ gatunku dębu jest biały. W kontekście jego kolor się nie zmienia. Ma atrakcyjny grzybowy zapach i lekko słodki smak. Aromat nabiera intensywności w przypadku suszonych grzybów.

Wygląd dębu jest bardzo podobny do sosny. Jedyną widoczną różnicą między nimi jest to, że w tych ostatnich siateczka zakrywa jedynie górną część nogawki..

Używane są świeże i marynowane grzyby.

Dziewica

Kontynuujemy przegląd najpopularniejszych gatunków borowików z opisem gatunków dziewiczych (łac. Boletus appendiculatus). Ma jeszcze kilka nazw: przybyszowe, jajnikowe, brązowo-żółte, skrócone. W naturze można go znaleźć dość rzadko. Z reguły jego obszar dystrybucji ogranicza się do terytoriów położonych w ciepłej strefie klimatycznej, lasach liściastych i mieszanych. Szczególnie lubi rosnąć pod dębami, grabami, bukami, jodła. Owocowanie od wczesnego lata do wczesnej jesieni.

Możesz go rozpoznać po żółtawym, brązowawym lub czerwono-brązowym kapeluszu. U młodych osobników jest półkolisty, później wypukły. Średnica osiąga od 7 do 20 cm.

Noga jest cylindryczna lub w kształcie maczugi o długości od 6 do 12 cm i grubości od 2 do 3 cm. U młodych borowików przykryta jest siatką. Na całej powierzchni żółte, poniżej czerwono-brązowe.

Miąższ jest żółty. Po przecięciu zmienia kolor na niebieski. Ciało owocu jest aromatyczne i smaczne.

Na zewnątrz dziewczęcy borowik wygląda jak pół-biały. Można je wyróżnić po tym, że ta ostatnia ma jasnożółto-brązową czapkę, dolna część nogi ma prawie czarny kolor, a zapach jest specyficzny, przypominający kwas karbolowy. Ponadto, ten borowik jest podobny do częściowo przylegającego borowika, z tą różnicą, że ten drugi ma biały miąższ.

Biały

Jak wygląda biały grzyb (łac. Boletus edulis) jest prawdopodobnie znane nawet nastolatkowi. To duży i bardzo smaczny przedstawiciel rodzaju borowików rosnących w lasach liściastych, iglastych i mieszanych. Z niektórymi tworzy mikoryzę drzewa. Pojawia się falami. Jego owocowanie można podzielić na kilka etapów. Najobficiej owocuje w drugim etapie - w połowie lipca. Owocowanie kończy się w październiku. W kuchni jest używany na wiele sposobów..

Gatunek rozpoznawalny po dużej półkulistej czapce, osiągającej średnicę 25 cm. Największe okazy spotyka się z czapeczkami mierzącymi 50 cm. Jego kolor jest zwykle białawy, ale może być ciemnobrązowy, mieć czerwonawy odcień - warunki wzrostu wpływają na kolor kapelusza. Jej skóra jest gładka, aksamitna w dotyku.

Czapka jest przymocowana do masywnej i wysokiej nogi. Dorasta do 20 cm długości i 5 cm szerokości.

Noga ma kształt cylindryczny, mocno rozszerza się w kierunku podstawy. Jego kolor to biały lub jasny beż. Górę pokrywa wzór siateczki. Zwykle większość nogi jest schowana gleba.

Miazga nie zmienia koloru po złamaniu lub przecięciu, ale cały czas pozostaje biała. Ma słaby zapach i atrakcyjny smak z orzechową nutą..

Inne borowiki nie są tak rzadko mylone z białym wyglądem. Na przykład zwykły dąb i żółty borowik są do niego bardzo podobne..

Białemu grzybowi przypisuje się właściwości lecznicze. W medycynie ludowej środki na nim oparte są stosowane w leczeniu odmrożeń, dusznicy bolesnej, gruźlicy, jako profilaktyka przy powstawaniu guzów nowotworowych i wzmacnianiu układu odpornościowego.

Brzozowy

Boletus birch (łac. Boletus betulicola) zawdzięcza swoją nazwę temu, że tworzy mikoryzę z brzozami. Często spotyka się grzybiarzy w Rosji i Europie Zachodniej. Rośnie na skraju lasu i przy drogach. Może rosnąć w rodzinach i samotnie. Owocuje od wczesnego lata do połowy jesieni.

U młodych osobników czapki mają kształt poduszki. U osób starszych jest płaska. Jego wymiary mogą wynosić od 5 do 15 cm średnicy. Jego kolor jest jasny: od biało-ochry do żółtawego. Może być prawie biały. Wierzch czapki jest gładki, czasem pomarszczony. Jego dolna rurkowata część u młodych okazów jest biała, później, gdy rośnie, nabiera jasnożółtego odcienia..

Noga może mieć długość od 5 do 12 cm, przypomina kształtem beczkę - rozszerzana od spodu, zwężana ku górze. Biała z lekko brązowym odcieniem. Pokryta w górnej części białą siateczką.

Miąższ jest biały, po rozbiciu zachowuje ten sam kolor. Pachnący, o łagodnym smaku.

Burroughs

Borowik burroughs (łac. Boletus barrowsii) tworzy mikoryzę z drzewami iglastymi i występuje głównie w lasach Ameryki Północnej. Zwykle rośnie nieregularnie, w małych lub dużych grupach przez cały sezon letni.

Posiada mięsistą czapkę o średnicy od 7 do 25 cm. U młodych okazów jest okrągły, u starych - płaski. Jego kolor może być inny - biały, żółtawy, szary. Dolna warstwa rurkowa jest biała; w miarę wzrostu nieco ciemnieje i nabiera żółtawego lub zielonkawego odcienia.

Noga dość wysoka, dorasta do 10-25 cm wysokości, 2-4 cm szerokości, jest biaława. Clavate w kształcie. Na całej długości nogawki ozdobiona białą siateczką.

Miąższ borowika Burroughs jest gęsty. Ma bogaty zapach grzybów. Smakuje słodko. Jego kolor pozostaje biały nawet po przecięciu lub złamaniu..

Wartość odżywcza tego grzyba jest nieco niższa niż np. U gatunku białego - zaliczany jest do drugiej kategorii. Nadaje się do suszenia, gotowania, smażenia, marynowania. Zwykle używany do robienia zup, sosów, dodatków.

Żółty

Borowik żółty (łac. Boletus junquilleus) rośnie w lasach dębowych i bukowych w Europie Zachodniej i niektórych regionach Rosji. Owocuje od połowy lata do połowy jesieni..

Jego czapka nie jest tak duża jak u innych przedstawicieli rodzaju borowików - dorasta od 4 do 16 cm, bardzo rzadko można spotkać okazy z czapeczką 20-centymetrową. Jak wszystkie borowiki, z biegiem czasu zmienia swój kształt - początkowo jest wypukły, następnie stopniowo zmienia się w płaski. Jak sama nazwa wskazuje, ma kolor żółty. Wierzchołek czapki jest zwykle gładki, ale może być pomarszczony. Dolna część, w której znajdują się rurki, również jest żółta. Jeśli go ściśniesz, rurki zmienią kolor na niebieski..

Noga średniej długości - 4-12 cm, bulwiasta. Malowane na żółto. W przeciwieństwie do większości borowików nie jest pokryty siatką. Czasami usiane łuskami lub brązowym ziarnem.

Miąższ ma gęstą konsystencję. Jest praktycznie bezwonny. Kolor żółty. Po przecięciu zmienia kolor na niebieski.

Borowik żółty należy do drugiej kategorii grzybów dopuszczonych do spożycia przez ludzi. Występuje głównie w postaci świeżej, marynowanej i suszonej.

Królewski

Region uprawy borowika królewskiego (łac. Boletus regius) ogranicza się do Rosji. Rośnie w lasach liściastych, głównie w buku, na glebach wapiennych i piaszczystych. Owocowanie od wczesnego lata do wczesnej jesieni.

Grzyb ma bardzo atrakcyjny wygląd. Ma jasnoróżową, różową lub fioletowoczerwoną czapkę, która osiąga średnicę 6-15 cm, jej powierzchnia jest gładka, niekiedy nakrapiana białymi pęknięciami. U młodych grzybów jest wypukły, a następnie płynnie przechodzi w poduszkowatą i płaską. U starszych przedstawicieli tego gatunku na środku kapelusza występuje wgniecenie. Kanaliki w dolnej warstwie są zielonkawe lub żółtawe.

Noga dorasta do 15 cm wysokości. Grubość osiąga 6 cm, jest pomalowana na kolor żółtobrązowy. Jego górna część pokryta jest żółtą siateczką.

Miąższ borowika królewskiego jest żółty. Jeśli go przetniesz, zmieni kolor na niebieski. Ma dobry aromat i smak. Konsystencja jest gęsta.

Ten typ jest cenny. W kuchni jest używany świeży i konserwowany.

Porosporowaty

Borowik porosporowaty (łac. Boletus porosporus) jest często zaliczany do rodzaju mchu. Jego ulubionym siedliskiem są lasy liściaste i mieszane. Tam pojawiają się od wczesnego lata do wczesnej jesieni..

Jego kapelusz dorasta do 8 cm średnicy. Wygląda jak poduszka lub półkula. Jego powierzchnię pokrywają białe mikropęknięcia. Jego kolor jest ciemny lub szaro-brązowy. Poniżej jest ciemnożółty. Po ściśnięciu rurki zmieniają kolor na niebieski.

Nogawki średniej długości w kolorze szaro-brązowym. U podstawy ma szczególnie intensywny kolor.

Miąższ gatunków porowatych jest biały. Ma mięsistą strukturę. Pyszny o owocowym aromacie. W kilku źródłach ten grzyb jest klasyfikowany jako warunkowo jadalny..

Fechtner

Boletus Fechtneri (Boletus fechtneri) rośnie w Rosji, na Dalekim Wschodzie i na Kaukazie. Występuje w lasach liściastych od wczesnego lata do wczesnej jesieni..

Posiada półkulistą nasadkę o średnicy od 5 do 15 cm. Jego powierzchnia jest srebrzystobiała. Dolna warstwa rurkowa jest żółta. Skóra jest gładka, w deszczowe dni staje się śluzowata.

Noga tego gatunku jest bulwiasta. Wysokość osiąga 4-16 cm, szerokość 2-6 cm, powierzchnia pomalowana na żółto, podstawa brązowa. Najczęściej pokryty wzorem siatki, ale może nie być.

Miąższ tego borowika jest raczej mięsisty i jędrny. Praktycznie bezwonny. Malowane na biało. Po pęknięciu staje się niebieskawy.

Pod względem smaku borowik ten należy do trzeciej kategorii. Spożywany jest świeży, solony, marynowany.

Wiesz już, czym jest borowik, jakie gatunki borowików są najczęściej spotykane i cenione wśród miłośników „cichego polowania”. Imponujący rozmiar, doskonały smak, rosnący w grupach - to niepełna lista zalet tego grzyba. Zaliczana jest do pierwszej i drugiej kategorii wartości odżywczych i znalazła zastosowanie w różnych typach i potrawach. Niektóre gatunki również mają właściwości lecznicze.