Obs (grzyby): rodzaje
Zwolennicy „cichego polowania” z szerokiej gamy grzybów wyróżniają rodzinę borowików, w szczególności wiotkie grzyby. Co to za rodzina, jak wygląda i jak jadalni są jej przedstawiciele, dowiadujemy się z tego artykułu.
Zadowolony
- Grabovik (szary borowik, szary borowik)
- Dalekowschodni obabok
- Farbowana noga
- Czernienie obbok
- Borowik (borowik brzozowy)
- borowik biały (borowik błotny)
- boletus harsh (boletus hardy)
- Borowik wielokolorowy (wielokolorowy borowik)
- borowik różowiejący
- borowik czarny (zaskórnik)
- borowik zwyczajny (rudy)
- Borowik biały
- borowik żółto-brązowy
- borowik czarny
- Świerk rudy
- Dąb rudy
- sosna rudowłosa
- Wideo: obabki
Grabovik (szary borowik, szary borowik)
Grab czy borowik można wykorzystać na wiele sposobów. Ma nieco twardą (u starszych okazów) włóknistą miazgę, która jest dobra w piklach i słonych przekąskach, pierwsze danie okazuje się aromatyczne, można smażyć i wysuszyć na zimę. Przed gotowaniem należy dokładnie sprawdzić wszystkie części, ponieważ grab jest często atakowany przez larwy.
Ten obobok jest dość duży, kapelusz osiąga średnicę 14 cm.. U młodych okazów jest półkulisty z lekko zakrzywionymi krawędziami. W miarę wzrostu czapka staje się gęstsza, jej powierzchnia nieco się marszczy.Zakrzywiona noga ma u nasady pogrubienie do 4 cm średnicy, do 13 cm wysokości Podstawa jest pomalowana na ciemniejszy kolor, bliżej czapki jest szaro-biała. W miarę dojrzewania łusek łuski pokrywające powierzchnię nogi ciemnieją, przybierając brązowawy odcień..
Miąższ o włóknistej strukturze o mlecznym odcieniu, na rozcięciu zmienia kolor na różowy, stopniowo ciemnieje do czarnego.
Proszek zarodników borowika szarego jest ciemnobrązowy, zarodniki tworzą symbiozę z systemem korzeniowym drzew i krzewów liściastych: orzechów laskowych, topoli, brzozy, ale najczęściej z grabem, jak nazwa wskazuje.
Najczęstszy na zalesionych obszarach Kaukazu, okres owocowania trwa od czerwca do września włącznie.
Dalekowschodni obabok
Kikut jadalny, nadający się do pieczenia, duszenia i gotowania, można suszyć na zimę. Luźny miąższ wymaga przyprawiania, ponieważ nie ma wyraźnego smaku i zapachu grzybów.
Kapelusz dorosłego grzyba ma kształt półkuli; przy suchej pogodzie może pęknąć, odsłaniając biały miąższ. Średnica w miarę dorastania dochodzi do 25 cm, u młodych zwierząt kształt jest bardziej wypukły z lekkimi zmarszczkami, brzegi dociskane do nogi. Brązowawy kolor ochry.Noga jest gęsta, wysoka, do 13 cm i około 3 cm grubości. Jednolity kolor brązowo-ochry.
Miąższ staje się mniej gęsty, gdy dojrzewa, zmienia kolor z białawego na różowy w miejscu cięcia.
Jasnobrązowe zarodniki tworzą grzybnię z liściastymi, najczęściej z dębem.
Zbierał obabok na Terytorium Nadmorskim na Dalekim Wschodzie od sierpnia do września.
Farbowana noga
Obabok z farbowanymi nogami nie ma jasnego smaku, dlatego jest używany głównie w pierwszych daniach, gotowany. Gotuj przez około 15 minut, podczas gdy robi się czarny.
Okrągła czapka w kolorze jasnoróżowym (może być kremowa i jasna oliwka), jej brzegi są lekko podciągnięte, ma filcową strukturę.
Noga jest również nierównomiernie ubarwiona, na białym tle różowych łusek, bliżej podstawy odcień żółtego. Długość do 11 cm, grubość do 2 cm.Miąższ jest biały, wodnisty, nie ma jasnego zapachu.
Włókna zarodników różowe, elipsoidalne, proszek kasztanowy.
Grzyb występuje powszechnie w Ameryce Północnej, Azji, północnej Europie, Dalekim Wschodzie i wschodniej Syberii. Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, preferuje osiedla pod brzozami, dębem, sosną, owocuje od lipca do września.
Czernienie obbok
Niewiele osób zbiera czarne motyle: jest jadalne, ale zauważa się pewien chemiczny posmak. Częściej jest marynowany lub suszony do późniejszego wykorzystania jako przyprawa.
Okrągła czapka w żółtawym kolorze z siateczkowym wzorem ma półokrągły kształt, pokrywa ją skóra może być gładka lub filcowa. Jego średnica wynosi średnio 10 cm.
Noga ma do 12 cm długości i do 3 cm objętości w kształcie cylindrycznym z pogrubieniem w kierunku podstawy. Kolor złamanej bieli z szarożółtymi plamami.Miąższ jest jasnożółty, pęknięty zmienia kolor na czerwony, później czarny.
Proszek zarodników o żółto-zielonym odcieniu, tworzy symbiozę z bukiem i dębem.
Obszar dystrybucji - Europa, Kaukaz, Lasy Karpackie.
Borowik (Borowik Brzozowy)
Borowik jest jadalny, niektórzy doświadczeni grzybiarze kulinarni radzą podczas gotowania usunąć rurową część nogi ze starych grzybów. Gatunek jest dobry w postaci gotowanej, smażonej, suszonej, w marynatach i marynatach.Kapelusz borowika jest schludny z gładką brązową folią powierzchniową z opcjami kolorystycznymi. W miarę wzrostu osiąga 15 cm, kształt jest półkulisty. Warto zauważyć, że po deszczu lub mgle powierzchnia staje się śluzowata.
Noga do 15 cm wysokości, około 3 cm grubości. U nasady gęstnieje. Kolor złamanej bieli z ciemnoszarymi grudkowatymi łuskami.
Miąższ jest biały, może z różowym odcieniem, gąbczasty i wodnisty u starych okazów.
Proszek zarodników zielono-brązowy.
Rośnie w Europie, Rosji, Ukrainie w lasach liściastych i mieszanych, zbieranych od pierwszych miesięcy lata do początku listopada, w lasach brzozowych.
Borowik biały (borowik błotny)
Jadalne, chociaż wiele osób zwraca uwagę na wodnistość i brak jasnego smaku i zapachu. Jednak grzyb jest gotowany, smażony, suszony i konserwowany na zimę..
Główny kolor czapki jest biały, na tym tle znajdują się plamy jasnych odcieni kremu, szarości, różu. Czapka dorasta do 8 cm średnicy, szarzejąc w miarę wzrostu. U młodego grzyba jest bardziej wypukły, zaokrąglony, u starego jest rozłożysty..
Noga do 10 cm długości, nie więcej niż 1,5 cm grubości, biały, łuszczący się nalot nabiera szaro-żółtego odcienia w miarę wzrostu.Miąższ jest biały z niebieskawym odcieniem, włóknista struktura, miękki.
Pył zarodników zielono-brązowy.
Tworzy mikoryzę z brzozami, w maju można ją zbierać w lasach, bagnistych obszarach Rosji, Białorusi, Ukrainy. Okres owocowania trwa do października włącznie.
Boletus Harsh (Boletus Hardy)
Grzyb jadalny o przyjemnym łagodnym smaku i wyraźnym zapachu grzybów. Szeroki zakres zastosowań kulinarnych:
- smażone, gotowane, duszone;
- konserwy na zimę (marynowane, solone);
- suszone do dalszego gotowania lub siekane do przyprawiania.
Noga ma kształt stożka, w kierunku podstawy staje się cieńsza, średnie rozmiary: w obwodzie - do 3,5 cm, wysokość - do 16 cm Kolor pod czapką biały, następnie - z szaro-czarnymi lub ciemnobrązowymi kropkami, w kierunku podstawy - jednolity ciemny -Szary.
Miąższ jest gęsty, przy nacięciu zmienia kolor na różowy lub niebieski, następnie zmienia kolor na czarny.
Pył zarodników w kolorze ochry lub zielonobrązowy tworzy symbiozę z osiką i topolą.
Rośnie w całej europejskiej części oraz w WNP w lasach liściastych, preferując gleby gliniaste lub wapienne. Owocowanie od lipca do listopada aż do pierwszych przymrozków.
Borowik wielokolorowy (wielokolorowy borowik)
Nie wszyscy uwielbiają wielokolorowe obabok, ma ostry miąższ, który trzeba dłużej gotować. Najczęściej jest suszony, a następnie kruszony i ze względu na przyjemny aromat używany jako przyprawa..
Półkulisty kapelusz o nieokreślonym kolorze: szary lub brązowawy, z jasnym cieniowaniem na skórze, jego średnica do 12 cm.
Noga o wysokości do 15 cm i grubości do 3 cm, na białym tle w kolorze brudno-szarym lub brudno brązowym.
Miazga o strukturze włóknistej w miejscu złamania przybiera niebieski odcień.Proszek zarodników jest zabarwiony na jasne odcienie brązu.
Bardziej rozpowszechniony na terenach południowych, w lasach brzozowych i gajach, uwielbia mchy bagienne. Zbieraj od czerwca do połowy jesieni.
Borowik różowiejący
Jadalny różowy borowik jest smażony z warzywami, gotowany i zbierany na zimę.
Kapelusz jest schludny, wypukły, przy deszczowej pogodzie pokryty śluzem, jasnobrązowy lub żółtobrązowy z plamami bieli.Łodyga szaro-biała z ciemnymi, prawie czarnymi kropkami łusek, krótka, prosta, ale może zginać się w kierunku oświetlenia.
Miąższ jest gęsty, jednorodny, przy rozcięciu zmienia kolor na różowy.
Proszek zarodników jest jasnobrązowy, tworzy mikoryzę z brzozami i krzewami, występuje w całej Europie, w Rosji, na Białorusi, Ukrainie. Rozmnaża się spokojnie w regionach północnych: tundrze i wyżynach.. Owocuje od wczesnego lata do późnej jesieni.
Borowik czarny (zaskórnik)
Grzyb jest chętnie zbierany, ponieważ praktycznie nie jest niszczony przez robaki, smak jest grzybowy, aromat przyjemny. Dobry w marynatach, marynatach oraz w połączeniu ze smażonymi i duszonymi warzywami.Kapelusz jest wypukły do 9 cm, ciemny do czarnego, z brązowym lub szarym odcieniem, gładki i suchy, ale po opadnięciu skóra pokryta jest śluzem.
Noga około 10 cm, pokryta łuskami z ciemnym cieniowaniem.
Miąższ jest gęsty, włóknisty, biały, przy zerwaniu zmienia kolor na niebieski.
Zarodniki są ciemnoszare.
Rośnie w Europie i Azji, występuje na bagnach, w okresie owocowania - od lipca do września włącznie.
Borowik zwyczajny (rudy)
Borowiki są cenione w gotowaniu, można je poddawać dowolnej obróbce cieplnej, suszone i marynowane, mrożone i solone.
Czapka jest okrągła, może mieć do 20 cm średnicy, kolor: wszystkie odcienie czerwieni, ale w zależności od partnera mikoryzowego może być jasny, fioletowy, zbliżony do pomarańczowego lub rdzawo-brązowego.
Noga stożkowa z pogrubieniem ku dołowi, biała z nakrapianymi łuskami, wysokość do 15 cm.Miąższ jest mięsisty i zwarty, przy rozcięciu zmienia kolor na niebieski, a następnie zmienia kolor na czarny. Pył zarodników o zielonkawym odcieniu.
Obszar występowania: Europa, Azja, Ameryka Północna, rośnie na północy, w tundrze pod brzozami karłowatymi. Preferuje lasy, chętnie osiada na skraju wilgotnych rowów.
Borowik biały
Grzyb jadalny ma szerokie zastosowanie kulinarne.
Młody grzybek zdobi mlecznobiała czapeczka, która z czasem ciemnieje. U starszych osobników dorasta do 25 cm.Noga kremowa z ciemnymi, szorstkimi łatami.
Miąższ jest gęsty, mięsisty, biały, do zerwania poczerniały.
Zarodniki oliwek.
Borowik biały jest powszechny w Ameryce Północnej, w Eurazji. Zbieraj od czerwca do wczesnej jesieni.
Borowik żółto-brązowy
Pyszny i aromatyczny grzyb dobrze nadaje się do suszenia na zimę, do smażenia i zimowych przetworów.Jasnopomarańczowe kapelusze z gładką suchą skórką są trudne do pomylenia z innym grzybem. Kształt jest wypukły, brzegi skóry zakrywają miąższ czapki. Wymiary - średnio 12-15 cm, ale może dorastać do 25 cm.
Noga jest często zakrzywiona, pogrubia w dół, ma kolor szaro-brązowy. Wysokość do 22 cm, grubość do 4 cm.
Miazga jest włóknista, gęsta, przy zerwaniu zmienia kolor na różowy, może zielenić.
Zarodniki są brązowo-zielone, tworzą symbiozę z brzozami.
Występuje w strefie umiarkowanej, w lasach mieszanych i liściastych.
Borowik czarny
Grzyby jadalne, zbierane na zimę, przygotowane na świeżo.
Kapelusz jest pomarańczowo-brązowy, wypukły, z brzegami skóry zagiętymi do wewnątrz, dorasta do 12 cm.
Noga jest gęsta w kształcie walca o wysokości do 13 cm, pokrytej czarnymi łuskowatymi guzkami.
Miąższ jest mięsisty, biały, przy nacięciu zmienia kolor na fioletowy, a następnie czarny.
Rośnie w lasach osikowych lub na obrzeżach pojedynczych drzew od połowy lata do pierwszych przymrozków. Preferuje klimat umiarkowany.
Świerk rudy
Jadalne, podobnie jak wszystkie opisane powyżej grzyby, można stosować świeże i zbierane na zimę.
Różni się od zwykłej rudowłosej ciemnobrązowym kolorem czapki i tym samym kolorem nogi. Nieco mniejszy - tylko 10 cm wysokości i do 3 cm średnicy.
Występuje w Europie, Rosji, rośnie pod jodłami, owocuje od połowy lata do połowy jesieni.
Dąb rudy
Grzyb ten można jeść na świeżo, a także zbierać na zimę w postaci marynowanej lub solonej..
W opisie zewnętrznym powtarza się borowik, wyróżnia się jaśniejszym kolorem kapelusza i czerwonawymi łuskami nóg.
Nazywa się Oak ze względu na współpracę z systemem korzeni dębu. Ukazuje się w lasach dębowych w północnej Europie, w Rosji. Owocuje zarówno latem, jak i jesienią.
Sosna rudowłosa
Kolejna jadalna odmiana borowika, wyróżniająca się malinową czapką i brązowymi łuskami.
Jako partnerów w mikoryzie wybiera sosnę i mącznicę lekarską. Siedlisko: umiarkowany klimat krajów europejskich, Rosja. Okres owocowania - od połowy lata do października włącznie. Podsumowując: pożądane jest zbieranie grzybów średniej wielkości, będą najsmaczniejsze i najbardziej aromatyczne. Stare grzyby mają zazwyczaj szorstki lub zbyt luźny korpus, który albo szybko się rozpada, albo gotuje się bardzo długo..