Grzyby na przedmieściach - jadalne

Wszyscy słyszeli o grzybowej chwale regionu moskiewskiego. Ale niewiele osób dokładnie wie, jakie gatunki rosną w okolicznych lasach, kiedy i jak je prawidłowo zbierać. Tymczasem wędrówka po grzybach to także porcja świeżego powietrza, połączona z poczuciem jedności z naturą, którego wielu osobom brakuje w codziennym pośpiechu. Dowiemy się, jakimi darami lasu ten region jest gotów się podzielić.

Grzyby jadalne i warunkowo jadalne

Najpierw dowiedzmy się, jak wyglądają gatunki jadalne i warunkowo jadalne.. Te ostatnie różnią się tym, że są koniecznie przetwarzane przed użyciem - w zależności od rodzaju grzyba można go gotować w kilku podejściach lub smażyć.

Ale zacznijmy od krótkiego przeglądu „całkowicie” jadalnych darów lasu, które można znaleźć w lasach pod Moskwą.

Biały grzyb

Inne nazwy: borowik, belevik, babcia, dobroduszny, niedźwiedź, dziewanna, trawa z piór.

Zbieracze grzybów wiedzą, że borowiki są kilku rodzajów. Ale w tym regionie występuje tylko sosna.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - duży (6-30 cm średnicy), z drobnymi zmarszczkami i guzkami. Jest koloru brązowego z ciemniejszym środkiem (rzadziej występują odcienie czerwonawe lub fioletowe). U młodych okazów jest półkolisty, z czasem staje się lekko wypukły lub płaski;
• noga - z rozszerzeniem od góry do dołu, od 8 do 17 cm wysokości, z widocznymi guzkami lub wzorem siatki;
• miazga - mięsiste i gęste, z wyczuwalnym zapachem prażonych orzechów (białe w miejscu przecięcia).

Z nazwy jasno wynika, że ​​takie grzyby rosną w pobliżu sosen (rzadziej - w kasztanach i dębach, bukach i jodłach). Spotykaj się zarówno pojedynczo, jak iw grupach.

To jeden z najsmaczniejszych gatunków grzybów, spożywany niemal w każdej postaci - smażony i suszony, jako składnik zup. To prawda, że ​​używane są tylko młode okazy - stare mogą być robakami.

Najlepszy czas na zbiory: koniec lipca do początku października.

Volnushki

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - jasnoróżowy, z szarawym lub żółtym (rzadziej białym) przelewem. Średnica - 4-12 cm Uderzające są naprzemiennie jasne i ciemne paski, których rozmiar może się różnić;
• noga - cienkie (obwód 1-2 cm) i niskie (do 6-7 cm), regularne cylindryczne. Bardzo twardy, gładki w dotyku. U starszych okazów często staje się pusty. Niezależnie od wieku na powierzchni mogą występować małe ciemne wgłębienia;
• miazga - bladoróżowy, gęsty i wytrawny, o charakterystycznym ostrym smaku.

Rośnie w gajach brzozowych lub lasach mieszanych, uwielbia wilgotne miejsca. Tablice zbiorcze są powszechne. Często rośnie bezpośrednio na starych brzozach.

Najlepszy czas na zbiórkę to koniec czerwca-października. Ale w tym przedziale rozróżnia się dwie fale - sam koniec lipca i koniec sierpnia - pierwsza dekada września.

Na surowo jest bardzo cierpki, ale z wyczuwalną goryczką, która znika podczas gotowania. Używane do gotowania marynat i marynat, świeże fale podawane są na drugich daniach (chociaż wymagają wstępnego namoczenia i blanszowania).

Prawdziwe mleko

To najlepszy warunkowo jadalny grzyb.

Inne nazwy: biała bryła, surowa, mokra grudka.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - biała lub lekko żółtawa, o średnicy 6-25 cm, u „młodych zwierząt” płaska, z wiekiem pośrodku tworzy się wgłębienie. Mokre i lepkie w dotyku, z puszystym puchem na wewnętrznej krawędzi. Zawsze jest na niej dużo resztek roślinnych przylegających do powierzchni;
• noga - cylindryczna i wydrążona od wewnątrz, biała lub żółtawa. Wysokość - 3-10 cm;
• miazga - białe, mocne i jędrne. Ma specjalny zapach podobny do owocowego aromatu. Sok mleczny jest również biały, ale w powietrzu zmienia kolor na szaro-żółty.

Ulubione lokalizacje - lasy liściaste i mieszane, lipy. Spotykane rzadko, chociaż obficie rosną.

Najlepszy czas na zbiory to połowa lipca do września.

Po usunięciu goryczy przez codzienne moczenie pod zmianą wody, takie grzyby zwykle poddaje się soleniu - grzyby mleczne są soczyste i mają apetyczny aromat. Po półtora miesiąca w pojemniku z przyprawami stają się użyteczne.

Mleczno-żółty

Inne nazwy: żółta fala, żółte obciążenie, zarysowanie.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - duże (o średnicy 6-29 cm), często z małymi łuskami. Kolor jest żółty, ale są okazy o brązowym lub nawet złotym odcieniu. Gładki w dotyku z zawiniętymi krawędziami Na młodych grzybach jest wypukły, ale potem staje się płaski lub wklęsły;
• noga - mocne, z widocznymi nacięciami lub jamkami w kolorze żółtym. W dotyku jest lepki, ale w środku pusty. Wysokość - 5-12 cm;
• miazga - biały, z subtelnym przyjemnym aromatem przypominającym owocowy. Żółta na nacięciu.

Rośnie na obszarach iglastych, rzadziej w gajach brzozowych. Owocnikowanie w małych grupach lub pojedynczo, powszechne.

Najlepszy czas na zbiory to druga dekada lipiec-październik.

Po ugotowaniu lub namoczeniu służy do gotowania marynat i marynat.

Płaszcze przeciwdeszczowe

To jedne z najczęstszych grzybów. Przedstawiciele odmiany łąkowej najczęściej spotykają się w regionie moskiewskim.

Inne nazwy: klapa, tytoń wilczy, tytoń dziadka.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz kolor biały lub biało-brązowy ma kształt kuli o średnicy 2-5 cm, w młodych płaszczach przeciwdeszczowych pokrywają go drobne kolce, które następnie zmywają. Wraz z wiekiem zmienia się również cały kolor - staje się żółtawy lub jasnobrązowy. Wierzchołek jest lekko spłaszczony;
• noga - pogrubiony i pomarszczony, do 1,5 cm wysokości;
• miazga - białe, z przegrodą w kształcie diafragmy, białe o wyczuwalnym przyjemnym zapachu.

Rosną w grupach, na każdej zdrowej i wilgotnej glebie: na skraju lasu, w pobliżu pól, a nawet w parkach.

Najlepszy czas na zbiory to początek lipca-października.

Zjada się tylko młode płaszcze przeciwdeszczowe, które po usmażeniu przypominają mięso (nie nadają się do zup - po dodaniu płynne potrawy nabierają „gumowego” posmaku).

Dubovik

W tych częściach występuje tylko jeden gatunek dębu, a mianowicie cętkowany.

Inne nazwy: borowik ziarnisty, siniak, borowik zwyczajny, kruszonka.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - aksamitny w dotyku, w formie półkuli lub poduszki. Kolor - ciemny brąz, czarno-brązowy, kasztan. Ciemnieje po naciśnięciu. W obwodzie - od 7 do 23 cm;
• noga - czerwono-żółty, z siateczkowymi wzorami lub kropkami. Gruby, beczkowaty lub cylindryczny, zwężający się ku górze. Wysokość: 6-16 cm;
• miazga - jasnożółty lub pomarańczowy, bez większego aromatu i smaku. Zmienia kolor wzdłuż cięcia, staje się niebieski lub niebieskawy.

Rośnie w pobliżu dębów, jodły, świerku. Na bagnistym terenie spotyka się dość duże grupy.

Najlepszy czas na wybór to koniec maja i początek października.

Po ugotowaniu (10-15 minut) drewno dębowe jest marynowane, często używane również do suszenia.

Koza

Inna nazwa: sito.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - u młodych kóz jest lekko spuchnięta, ale w miarę wzrostu staje się płaska. Kolor czerwonawy, brązowy lub brązowy (odcień czerwonawy uważany jest za rzadkość). Gładki w dotyku, bez nierówności. Średnica - 3,5-12 cm;
• noga - w formie walca, bardzo gęsty i twardy. Kolor powtarza kolor czapki, ale z matowym odcieniem. Wymiary - 4-10 cm wysokości i 1-2 w obwodzie;
• miazga - brązowy lub żółty (zmienia kolor na różowy po złamaniu), bezwonny.

Rośnie zwykle w lasach iglastych, w pobliżu sosen. Samotne osobniki lub małe grupy występują również w mieszanych masywach położonych na glebach kwaśnych.

Najlepszy czas na zbiory to połowa sierpnia do końca września.

Po krótkiej obróbce cieplnej służy do smażenia, w niewielkich ilościach dodawany jest do zup. Ze względu na słaby smak nie służy do solenia.

Kurki

Inna nazwa: prawdziwe kurki.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - średni (2-12 cm), pomarańczowy lub żółty. Różni się nieregularnym kształtem: wypukłym lub wklęsłym, rozciągniętym lub w formie lejka;
• noga - solidna i gęsta, silnie rośnie razem z kapeluszem. Często powtarza kolor lub ma jaśniejszy odcień. Przy wysokości 4-7 cm ma średnicę 1-3 cm, zwęża się wyraźnie ku dołowi;
• miazga - mięsiste, białe w środku i żółte na brzegach. Smak jest kwaśny, zapach waha się od lekko owocowego do „korzeniowego”. Cięcie zmienia kolor na czerwony.

Spotyka się go wszędzie, ale najczęściej - w pobliżu drzew iglastych, dębu lub buku (czasami rośnie razem z nimi). Uwielbia też mokry mech. Grupy są dość liczne.

Najlepszy czas na zbiórkę - pierwszy bieg to początek czerwca, druga fala to połowa sierpnia-października.

Kurki są uważane za przysmak i są używane w dowolnej formie - zdobią prawie wszystkie potrawy i dodatki.

Olej

W ogromie regionu moskiewskiego można znaleźć jednocześnie trzy rodzaje borowików - zwykły, modrzewiowy i żółto-brązowy. Każda z tych linii zasługuje na osobny opis..

Zacznijmy od najbardziej masywnego - borowik zwyczajny.

Inne nazwy: żółta puszka, prawdziwa, jesienna puszka.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - ma kształt półkuli (u młodych borowików) lub bardziej płaski wygląd, czasem z podniesionymi krawędziami. Kolory - od brązu z czekoladowym odcieniem do żółto-brązowego (do wyboru szaro-oliwkowy). Średnica - 3-15 cm;
• noga - cylindryczny i masywny, z podłużnymi włóknami i cienkim pierścieniem w kolorze białym lub brązowawym. Główny ton jest nieco jaśniejszy niż kolor czapki. Wysokość - 3-12 cm, grubość - 1-3;
• miazga - soczysta, lekko brązowa u nasady, żółtawa na wierzchu, brązowa pod samą czapką.

Rośnie na glebach piaszczystych, głównie w pobliżu dębów, brzóz i sosen. Grupy tych grzybów często występują na skrajach lasów, polanach lub wzdłuż dróg..

Najlepszy czas na zbiory to połowa września do końca października.

Po zdjęciu naskórka z czapki i gotowaniu przez 10-15 minut można go stosować w dowolnej formie. Chociaż czapka nie jest czyszczona przed suszeniem, dzięki czemu olej nie ciemnieje.

Ale jest też niezupełnie przyjemna cecha: to czapki najczęściej uszkadzane są przez owady, przez co nie nadają się do jedzenia..

Następna w kolejce jest puszka olejku modrzewiowego.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - wypukły lub prostaty, gładki i lepki. Dostępne kolory: od cytrynowego i żółtego do brązowo-brązowego. Średnica - 3-13 cm;
• noga - solidne i grube, w formie walca, czasem w formie maczugi. Wierzch jest ziarnisto-siatkowy z cytrynowym pierścieniem. Główny ton powiela kolor kapelusza (odcień czerwono-brązowy jest bardzo rzadki). Wysokość - 4-12, grubość - do 3 cm;
• miazga - miękki, włóknisty i soczysty, jasnożółty lub brązowy. W młodym oleju miejsce cięcia nie zmienia koloru, au starszych zmienia kolor na lekko różowy i brązowy.

Rośnie w grupach, preferuje gleby kwaśne. Największe połacie występują w lasach liściastych lub mieszanych, pojedyncze okazy występują również w ogrodach.

Najlepszy czas na zbiory to lipiec-wrzesień.

Po ugotowaniu taki borowik jest smażony i solony, dodawany do zup. Ale najbardziej szykowne są marynowane liście o niezwykle delikatnym smaku..

Ta trójka jest zamknięta żółto-brązową olejarką.

Inne nazwy: bagno, tłuczek, piaskowiec.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - półokrągły (z zawiniętą krawędzią) lub płaski. Może być żółty, brązowy, oliwkowy lub matowo pomarańczowy. 6-10 cm średnicy, czasami z łuskami przypominającymi włókna;
• noga - gładkie i grube, cylindryczne. Kolory wahają się od pomarańczy do cytryny. Średnica - 4-11 cm, obwód - 1-3;
• miazga - żółty lub jasnopomarańczowy, brązowy u nasady nogi. Wzdłuż cięcia zmienia kolor na niebieski, z przyjemnym aromatem sosny. Smak może nie być wyczuwalny lub może być całkiem przyjemny. W starym maśle wydziela metal.

Te borowiki zbierane są głównie w masywie sosnowym i mieszanym, stojącym na glebie piaszczystej. Gatunek jest dość masywny - często spotyka się pojedyncze okazy lub małe rodziny. Najlepszy czas na zbiór to przełom lipca i połowy października.

W kuchni stosuje się podobne do modrzewia.

Mosswheel

Spośród mchogów w tym regionie najczęściej spotyka się przedstawicieli gatunków zielonych i spękanych..

Zielone koło zamachowe

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - oliwkowy lub zielonkawo-szary, rzadziej z brązowym odcieniem. Wygląd lekko wypukły. Aksamitny w dotyku, o obwodzie 3-11 cm;
• noga - cylindryczny, z przedłużeniem do góry. Niektóre grzyby mają brązową siateczkę. Wysokość - od 2,5 do 10 cm przy grubości 1,5-2;
• miazga - biały z niebieskim przebarwieniem na rozcięciu.

Występuje we wszystkich typach lasów.

Najlepszy czas na zbiory to lipiec do połowy września.

Próbują jeść zielone grzyby natychmiast po zbiorze i ugotowaniu - przy dłuższym przechowywaniu ciemnieje. Idealny do smażenia na patelni, dań gotowanych i marynat.

Pęknięte koła zamachowe wyróżniają się niezwykłym wyglądem.

Inne nazwy: borowik pastwiskowy, mech o żółtym lub żółtym miąższu.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - spuchnięty, u wielu okazów z charakterystycznym wgłębieniem w środku. Gęsto pokryty drobnymi zmarszczkami tworzącymi siatkowy wzór. Kolor: brązowy, oliwkowy lub bordowy, z matowym odcieniem. Średnica - 2-12 cm;
• noga - solidna, w formie buzdyganu. Widoczne są małe łuski. U młodych grzybów jest dość twardy, ale z czasem staje się pusty. Ciekawy kolor: góra jest ledwo żółta, a dół bordowo-czerwony. Wysokość - 4-11 cm, obwód - do 2 cm;
• miazga - biały, rzadziej żółty, bez jasnego zapachu i smaku. Cięcie zmienia kolor na niebieski.

Takie koło zamachowe rośnie na kwaśnych glebach, uwielbia towarzystwo dębów i buków.

Najlepszy czas na zbiory to lipiec-wrzesień.

Używany jako składnik żywności w postaci suszonej lub solonej.

Miód łąkowy

Inne nazwy: grzyb goździkowy, nie grzybowy.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - gładkie, z półprzezroczystymi lekko karbowanymi krawędziami Kształt waha się od półkulistego do wypukłego i płaskiego (z rozwartym guzkiem centralnym). Kolor jest bladokremowy, przy deszczowej pogodzie zmienia się na żółtawo-brązowy lub ochrowo-brązowy, ze środkiem zawsze ciemniejszym. Obwód - od 2 do 8 cm;
• noga - cylindryczny, solidny i gęsty. Czasami przybiera falisty kształt, z wiekiem staje się zbyt sztywny i włóknisty. Kolor jest zgodny z kolorem nasadki lub jest nieco jaśniejszy. Aksamitny w dotyku (rzadko mączysty). Wysokość: 2-10 cm, grubość - tylko 0,5;
• miazga - cienki, biały lub bladożółty. Po przecięciu się nie zmienia. Silny zapach podobny do goździków, słodki smak.

Rośnie na otwartych terenach trawiastych - skrajach lasów, wąwozach, łąkach, często w pobliżu dróg i pól. Obfite owocowanie: całkiem możliwe jest zobaczenie gęstego rzędu takich grzybów.

Najlepszy czas na zbiory to koniec maja do połowy października (ze szczytem w sierpniu i początku września).

Do jedzenia używane są tylko czapki, które nadają się do każdego rodzaju obróbki.

Agaric miodowy jesienny

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - wypukłe lub płaskie, z rzadkimi jasnymi łuskami (w miarę wzrostu znika). Kolor może być jasnobrązowy lub oliwkowy, z przyciemnionym środkiem. Średnica - 3-10 cm (olbrzymy poniżej 15 cm są bardzo rzadkie);
• noga - solidne, pokryte łuskami łuskowymi. U podstawy nogi znajdują się grzyby miodowe z lekkim przedłużeniem. Główny odcień jest żółto-brązowy z ciemniejszym odcieniem na dole. Wysokość - 6-11 cm, grubość - do 2;
• miazga - biała i gęsta, u starszych grzybów jest cieńsza. Ładny smak i aromat.

W wilgotnych lasach występują duże skupiska grzybów jesiennych (grzyby samotne są bardzo rzadkie). Gatunek uważany jest za pasożytniczy - grzyby miododajne zasiedlają pnie i pnie drzew, aw deszczowym roku nawet opadłe gałęzie i zrzezów liści.

Najlepszy czas na zbiórkę to koniec sierpnia-listopada, a szczyt przypada na pierwszą połowę września (jeśli średnia dzienna temperatura wynosi + 10 ° С ... + 15 ° С, to na ogół jest idealna).

Po dokładnym ugotowaniu młode grzyby lub oddzielone kapelusze solone i marynowane, dodawane do zup i frytek, a także suszone.

Borowik

Borowik pospolity jest tradycyjnie najliczniejszym gatunkiem..

Inne nazwy: zaskórnik, brzoza.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - podobny do spuchniętej poduszki w kolorze brązowym, szarym lub brązowym (rzadziej prawie czarnym). Średnica od 3 do 12 cm;
• noga - białe lub szarawe, z widocznymi białymi lub ciemnymi łuskami biegnącymi wzdłuż. Dno pogrubione, wymiary - 1,5-4 cm grubości i 3-13 wysokości;
• miazga - biały, o jednolitym kolorze. Nie zmienia koloru po zerwaniu.

Nazwa podpowiada, gdzie szukać borowików - oczywiście w lasach liściastych. Grzyby te bardzo często rosną razem z brzozami, więc łatwo je dostrzec..

Najlepszy czas na zbiory to lipiec-październik.

Smakosze cenią ten gatunek za delikatny smak. W gastronomii borowiki stosuje się w dowolnej formie.

Podgruzdok biały

Kolejny przysmak grzybowy.

Inna nazwa: suchy ładunek.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - wypukły lub zagłębiony (w formie lejka). Faliste krawędzie są odwrócone do wewnątrz. Może być biały lub szary, z żółtymi lub brudnymi plamami w kolorze ochry. W każdym razie odcień pozostaje matowy. Często pęka w porze suchej. Średnica - 5-18 cm;
• noga - mocne i krótkie, w kształcie walca. Młode podgruzdki są jednolicie białe z niebieskawym brzegiem u góry. Z czasem zmienia kolor na szary lub plamy. Dno jest nieco grubsze. Wysokość - 2-5 cm, grubość - 2-4;
• miazga - mocny i biały. W smaku ostry, z charakterystycznym grzybowym zapachem.

Rośnie we wszystkich lasach i na obrzeżach lasu. Najczęściej występują u brzóz i dębu, buku i osiki.

Najlepszy czas na zbieranie to koniec lipca i początek września.

Spożywany jest w postaci solonej i marynowanej. Surowy podgruzdok nie dla każdego (smak jest raczej mdły), a także solony wytrawny.

Borowik

Inne nazwy: osika, krasyuk, ruda, ruda.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - półkulisty, brązowy (z pomarańczowym lub czerwonym odcieniem). Szorstki w dotyku, często z małymi zrogowaciałymi „nacięciami”. W zależności od miejsca, w którym rosły grzyby, obwód kapelusza może wynosić od 5 do 27 cm;
• noga - cylindryczny, szaro-biały lub szary. Widoczne są włókniste łuski, ciemniejące wraz ze wzrostem. U podstawy występuje lekkie zgrubienie. Wysokość - 3,5-19 cm, grubość - 2-5;
• miazga - gęsty i mięsisty. U młodych borowików jest bardziej elastyczny (u starych nasiąka i luźno). Wzdłuż cięcia zmienia kolor: z białego na niebieskawy, a następnie czarny. Zapach jest ledwo wyczuwalny.

Tak przystojnych mężczyzn szukają przy osikach, topolach, dębach i brzozach, choć na obrzeżach masywów mieszanych lub liściastych spotyka się też niewielkie zgrupowania..

Najlepszy czas na zbiory to od czerwca do połowy października (szczyt przypada na koniec sierpnia - pierwsze dziesięć dni września).

Nadaje się do jedzenia w dowolnej postaci. Ale jest jedno zastrzeżenie: wielu ludzi nie lubi, gdy po gotowaniu, smażeniu lub suszeniu przez długi czas grzyb ciemnieje.

Polski grzyb

Inne nazwy: kasztanowe koło zamachowe, pansky lub brązowy grzyb.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - półokrągłe, wypukłe lub płaskie. Najpopularniejszą opcją kolorystyczną jest ciemnobrązowy lub brązowy (pod czekoladą). Odcień kasztanowca jest rzadszy. Młode okazy wyróżniają się matowym odcieniem, który następnie zmienia się w błyszczący. Średnica - 4-15 cm;
• noga - włóknisty, cylindryczny. Powyżej jasnobrązowy lub żółty z czerwonawymi włóknami, u dołu rozjaśnia się. U podstawy może się zwężać lub lekko rozszerzać. Wysokość - 4-13 cm, grubość - do 4 cm;
• miazga - gęsty i mięsisty. Na uwagę zasługuje zmiana koloru wzdłuż rozcięcia: jeśli w nogawce biały lub żółtawy kolor zmienia się na niebieski, a następnie zmienia kolor na brązowy, to po zerwaniu czapki niebieskie przebarwienie zastępuje rozjaśnienie. Nieodłączny jest delikatny smak i przyjemny zapach.

Uwielbia gleby piaszczyste, spotyka się w lasach iglastych i liściastych. Najlepszymi sąsiadami są świerk, sosna, kasztan, buk, dąb. Polskie grzyby rosną pojedynczo lub w rzadkich rzędach.

Najlepszy czas na zbiory to koniec czerwca i początek listopada.

Jest traktowany jako produkt spożywczy do marynowania i solenia, suszenia i gotowania. Wielu idzie dalej, zamrażając takie zapasy do wykorzystania w przyszłości. W tym samym czasie smak praktycznie nie jest stracony.

Morel prawdziwy

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - kulisto-kuliste, nierówne, z grubymi komórkami o nieregularnym kształcie. Brązowy lub szarawy, rzadziej żółto-brązowy (ciemnieje z wiekiem lub wysycha). Średnica - 3-8 cm;
• noga - wydrążony, cylindryczny. Ma biały, żółty lub brązowawy odcień, często z podłużnymi rowkami na samym dole. Istnieje również małe rozszerzenie. Wymiary: 3-9 cm wysokości i 1-3 grubości;
• miazga - woskowaty i kruchy, biały. Posiada delikatny smak i przyjemny zapach.

Rośnie w wszelkiego rodzaju oświetlonych lasach, na obrzeżach lasu, pod krzakami i na polanach. W rejonach południowych taki cud można znaleźć w gęstej trawie przydrożnej, a nawet wzdłuż rowów..

Najlepszy czas na zbiory to połowa maja-czerwca. W ciepłym roku niektóre smardze pojawiają się do końca września i początku października.

Po wstępnym ugotowaniu w osolonej wodzie (do 15 minut) służy do gotowania pierwszego i drugiego dania oraz do nadzień. Jeśli planowane jest suszenie, nie przeprowadza się gotowania. Dobrze przechowuje się w zamrażarce - smak pozostaje ten sam.

Czapka Morel

Kolejny przedstawiciel rodziny moreli.

Inne nazwy: czapka, czeska werpa, delikatna smardze.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz ma kształt nasadki (może być dzwonkowata, stożkowa lub w formie naparstka). Dolna krawędź jest dociskana do łodygi lub odchylana na bok, co jest typowe dla starych grzybów. Paleta kolorów jest bardzo zróżnicowana: tutaj i brązowo-żółta i żółto-ochra. Powierzchnia pokryta krętymi małymi fałdami - w starych smardzach wydaje się być dziurawiona. Małe rozmiary - do 4 cm średnicy;
• noga - gładkie, cylindryczne, sporadycznie z drobnymi rowkami. Kolor jest biało-żółty lub ochra. Może być zakrzywiony lub lekko spłaszczony po bokach. Rozbudowa jest widoczna poniżej. Wysokość - 6-15 cm, grubość - 1,5-3;
• miazga - woskowata i krucha, o jasnym kolorze (chociaż w okolicy kapelusza nadal występuje ciemnienie). Nie ma specjalnego smaku, zapachu - z wyraźnymi nutami wilgoci.

Rośnie na nizinach, w zalanych lub gliniastych obszarach lasów liściastych lub mieszanych. Duże rodziny można spotkać w pobliżu brzóz, osik i lip (40-70 osobników), a grupy przerzedzają się w pobliżu rowów i strumieni..

Najlepszy czas na zbiory to kwiecień-połowa maja (szczyt - pierwsza dekada maja).

Zastosowania kulinarne - takie same jak w przypadku Real Morel.

Ryzhiki

Najłatwiejszy sposób na znalezienie prawdziwego grzyba.

Inne nazwy: pieczarka sosnowa, pieczarka smakoszy, pieczarka sosna lub jesienna.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - wypukły lub płaski (lub nawet wklęsły), z krawędziami zawiniętymi do wewnątrz. Główny kolor jest czerwonawy lub pomarańczowy, z wahaniami od ciemnożółtego do czerwonawo-brązowego. Widoczne są charakterystyczne słoje, rzadziej białawy nalot. Gładka w dotyku, lekko lepka. W obwodzie osiąga 4-15 cm;
• noga - gładkie i cylindryczne, w tonacji lub nieco jaśniejsze niż skuwka. Na powierzchni widoczne są małe wgłębienia. Pusta od wewnątrz, zwężająca się u nasady. Wysokość - 3-7 cm, grubość - 1,5-2;
• miazga - gęsty, żółto-pomarańczowy. Po złamaniu zmienia kolor na zielony, ale wtedy ledwo wyczuwamy przyjemny owocowy zapach.

Rośnie na obszarach iglastych w pobliżu świerków i sosen. Często w mchu ukryte są pojedyncze grzyby.

Najlepszy czas na zbiory to pierwsza dekada września.

Idealny preparat do marynowania i marynowania, doskonały składnik sosów. To prawda, że ​​nie nadaje się do suszenia.

Pieczarka zwyczajna

„Dziki” krewny zakupionych pieczarek.

Inne nazwy: szczypiorek, prawdziwe pieczarki.

Jak się dowiedzieć:

• kapelusz - białe lub brązowawe, mogą być pokryte łuskami. Kształt zmienia się: od półkuli na początku dojrzewania do płaskiej z wypukłym środkiem. Krawędź jest często zakrzywiona do wewnątrz. Średnica - 7-16 cm;
• noga - płaskie i proste, poszerzające się u nasady. Kolor jest taki sam jak kolor czapki. Bliżej środka znajduje się pierścień. Przy wysokości 5-9 cm ma grubość 1-2 cm;
• miazga - gęsty i gruby, biały, czerwono na zerwaniu. Ma przyjemny zapach.

Rośnie wśród traw, na dobrze nawożonych glebach, więc pieczarki można spotkać zarówno na skraju lasu, jak iw domku letniskowym.

Najlepszy czas na zbieranie - bardzo późny maj-początek października.

Wszyscy wiedzą o gastronomicznych właściwościach pieczarek. Ten przysmak jest używany w dowolnej formie (z wyjątkiem marynowanych i solonych).

Niejadalne, trujące grzyby

Oprócz wielu gatunków jadalnych w tych miejscach znajdują się również grzyby trujące lub po prostu niejadalne, których należy unikać. Aby być bezpiecznym, musisz dokładnie wiedzieć, jak wyglądają..

Muchomor sromotnikowy

Najbardziej niebezpieczny ze wszystkich trujących grzybów.

Inna nazwa: muchomor.

Znaki specjalne:

• czapka - półkulisty lub płaski. Kolor: zielonkawy, oliwkowy lub szarawy. Krawędź jest zawsze gładka, z wyraźnie włóknistą powierzchnią. Średnica - od 5 do 15 cm Należy pamiętać, że czasami na skórze widoczne są gęste, cienkie skrawki;
• noga - cylindryczny, z wyczuwalnym zgrubieniem u nasady. Może być biały, zielonkawy lub z żółtym odcieniem. Często widoczne są wzory mory. Wysokość - 8-17 cm, grubość - 1-3;
• miazga - biały i mięsisty, nie zmienia koloru po pęknięciu. U młodych muchomorów przyjemny zapach i smak jest słabo wyrażony, podczas gdy od starych przenosi zgniecione owady lub coś w tym rodzaju..

Ciepłolubne muchomory preferują lasy liściaste, zwłaszcza lasy wapienne i przyległe lasy dębowe. Ze względu na ochotę na upały spotyka się w domkach letniskowych i na przedmieściach.

Okres wzrostu - lipiec-październik.

Podstępność muchomorów polega na tym, że łatwo je pomylić z grzybami, dziczyzną lub Russula. Ale nawet na tym tle wyróżnia się tak zwana linia albinosów - całkowicie biały muchomor, który może zmylić nawet doświadczonego grzybiarza.

Sztuczna pierś

Inna nazwa: brodawkowata pierś.

Znaki specjalne:

• czapka - ciemnobrązowy z zimnym fioletowym odcieniem (jaśniejszy u młodych „podróbek”). Na powierzchni widoczne są koła łusek. Kształt jest zwykle płaski, z krawędziami lekko zakrzywionymi do wewnątrz. W środku może znajdować się guzek. Średnica - 3-9 cm Po naciśnięciu od zewnątrz pojawia się brązowa plama, która natychmiast zmienia kolor na ochrę;
• noga - cylindryczny, wydrążony, lekko rozszerzający się ku dołowi. Wysokość - 4-11 cm, grubość - do 3;
• miazga - czerwonawy, z wyczuwalnym zapachem, jak dojrzały kokos lub kamfora. Ciemnieje po zerwaniu.

Rośnie prawie wszędzie.

Okres wzrostu - od połowy sierpnia do początku listopada.

Amanita muscaria

Wszyscy słyszeli o tym grzybie, a dzięki jego chwytliwemu wyglądowi nie można go z niczym pomylić..

Znaki specjalne:

• czapka - u młodych osobników jest półkulisty, ale wraz ze wzrostem otwiera się i staje się płaski. Jasnoczerwona powierzchnia jest usiana białymi płatkami brodawek. Obwód - od 7 do 20 cm;
• noga - cylindryczny, z pogrubieniem u podstawy. Ma kolor biały lub żółtawy. Stare muchomory mają puste wnętrze. Wymiary - 8-20 cm wysokości, 1-3 cm grubości;
• miazga - gęsty, biały lub jasnożółty (rzadziej pomarańczowy), o delikatnym lekkim zapachu.

Występuje wszędzie, ale szczególnie często występuje na glebach kwaśnych. W głębokich lasach może rosnąć bezpośrednio na pniach świerków i brzóz.

Okres wzrostu - połowa lipca-października.

Pieczarki miodowe ceglasto-czerwone

Często mylone są z jesiennymi grzybami. Ale po bliższym przyjrzeniu się, różnice między nimi stają się oczywiste..

Znaki specjalne:

• czapka - kształt mięsisty, półkulisty lub półrozłożony. Kolor: ceglasty do podpalanego (zacieniony w środku). Wokół krawędzi zwykle widoczne są wiszące białe płatki. Średnica - 4-12 cm;
• noga - gęsty i równy. Na początku wzrostu jest lity, w starych agarikach miodowych staje się pusty. U podstawy czasami widoczne jest zwężenie (ale nie zawsze). W tym samym obszarze ma brązowo-brązowy kolor, który zastępuje jasnożółty na górze. Można zaobserwować pozostałości filmu. 6-10 cm wysokości, do 1,5 grubości;
• miazga - biało-żółta i dość gęsta, o gorzkim aromacie. Bez specjalnego zapachu.

Występuje głównie na pniach drzew iw pobliżu ściętych drzew.

Okres wzrostu - sierpień-pierwsza połowa września.

Grzyb satanistyczny

Inna nazwa: boli.

Znaki specjalne:

• czapka w kształcie zaokrąglonej poduszki z wiekiem staje się bardziej płaski. Może być biały, szarawy, oliwkowy lub brudnoszary. Żółte, ochry lub różowe odcienie są dość rzadkie. Gładkie i bardzo duże w dotyku - obwód 8-30 cm;
• noga - wygląda jak beczka, ale początkowo jest jajowaty lub kulisty. Gęsty, z wyraźnym wzorem siatki i zaokrąglonymi komórkami. Kolor zmienia się: żółto-brązowa podstawa zmienia się w pomarańczowo-czerwony środek, zwieńczony żółtawo-czerwonym blatem. Wysokość - 5-15 cm, grubość - 3-10;
• miazga - żółtawy lub biały, po przecięciu zmienia kolor na czerwony lub lekko niebieski, u starych okazów wyczuwalny jest ostry zapach.

Występuje zwykle w lasach liściastych i na glebach wapiennych - w pobliżu lip i kasztanów, grabu i dębów.

Okres wzrostu - od połowy czerwca do końca września.

Grzybowe miejsca regionu moskiewskiego

Zwolennicy „cichego polowania” z doświadczeniem wymienią kilkadziesiąt miejsc na grzyby (na szczęście region moskiewski uważany jest za najbogatszy).

Aby nie męczyć Cię ogromną listą takich lokalizacji, zwracamy uwagę na najbardziej kultowe z nich.. Idąc tam, nawet początkujący zbierze pełny kosz.

Poniższe punkty są idealne na taką wycieczkę:

• Sztuka. czarny (Kierunek Ryazan). Stoi w samym środku sosnowego lasu i jest uważany za niemal kultowe miejsce wśród grzybiarzy. Słynie z obfitości kurków i borowików;
• Sztuka. Lukhovitsy z tej samej linii. Niedaleko znajdują się dwa lasy. Południowa jest bogata w borowiki i borowiki, a północna zaskakuje masą borowików;
• Sztuka. Firsanovka (Kierunek Leningrad). Zbiórkę można rozpocząć już 1,5 km na północ od niej (w kierunku wsi Klushino i Nazarevo) lub 3 km na zachód: po przekroczeniu rzeki Goretovka w kierunku miejscowości Ruzino można znaleźć duże połacie grzybów i miododajników. Występuje tu również dużo borowików białych i borowików;
• Pavlovskaya Sloboda. Okolice tej wioski są bogate we wszystko, ale przede wszystkim w grzyby. Możesz się tam dostać ze stacji Nakhabino (10 minut autobusem nr 23);
• Sztuka. Linie Sushkinskaya i Petelino Belorusskaya. W odległości 2 kilometrów od nich znajduje się ogromny las z wieloma grzybami. Najbogatszym miejscem jest droga prowadząca przez las do fermy drobiu Petelinskaya, po obu jej stronach jest prawdziwy Klondike dla miłośników miododajników;

• las w pobliżu wsi Pokrovka (2 km na wschód od stacji Bashkino, kierunek Kijów) - ogromna ilość gołąbków, miododajników i grzybów. Chociaż jeśli pójdziesz na zachód od stacji, możesz dostać się do innej tablicy o tej samej różnorodności;
• tablica przy ul. Polowanie na Szarapową (Oddział Kursk). Jadąc na wschód, do osad Pleshkino i Voskresenki, można docenić całe bogactwo grzybowego przedmieścia - po drodze można spotkać większość gatunków rosnących w okolicy;
• ten sam obraz w okolicach św. Kazanskoe w kierunku Gorkiego. Tam wystarczy odsunąć się od płótna w dowolnym kierunku, starając się nie tracić na nim uwagi;

• na linii Paveletskaya, masyw w pobliżu stacji Białe filary - kilometr na zachód zaczyna się las liściasty, bogaty we wszystkie gatunki rosnące w takich warunkach. Idąc w kierunku Shibantsevo (to kolejne 5 km) i przecinając autostradę Kashirskoye, można tam zebrać dużo borowików;
• sąsiedztwo wiosek Konyashino i Minino (4-5 km na północ od stacji Gzhel linii Kazan).

Ogólnie jest wiele do zrobienia. I to nie jest pełna lista owocnych miejsc - możesz zbierać prezenty leśne w prawie wszystkich masywach, których jest ogromna liczba w pobliżu Moskwy.

Zasady zbierania grzybów

Oprócz znajomości głównych miejsc musisz także wiedzieć, jak prawidłowo zbierać grzyby. Wszystko zaczyna się od „rekwizytów” - wygodnych ubrań i butów, a także zakupu niskiego i szerokiego wiklinowego kosza (plastik nie jest dobry).

Po upewnieniu się, że wszystko jest pod ręką, pamiętaj o prostych zasadach, których warto przestrzegać podczas wędrówki:

• do zbioru lepiej udać się do miejsc oddalonych od metropolii i niebezpiecznych branż - im czystsze powietrze, tym lepsze półfabrykaty (z tych powodów grzyby nie są zbierane przy drogach);
• zbieraj tylko znane gatunki. Jeśli istnieje najmniejsze podejrzenie, nie powinieneś brać takiego grzyba;
• lepiej powstrzymać się od zbierania okazów rosnących w pobliżu gatunków trujących (nawet jeśli są wyraźnie jadalne - mogą się na nie rozprzestrzenić niebezpieczne zarodniki);

• dokładnie zbadaj okazy, które lubisz, pod kątem braku tuneli czasoprzestrzennych, pęknięć i innych uszkodzeń;
• pamiętaj, aby wyczyścić wyrzucanie elementów bezużytecznych;
• w każdym razie nie wyciągaj grzybów, ale je odetnij (lub, w skrajnych przypadkach, przekręć, aby nie uszkodzić grzybni). Jeśli zignorujesz tę zasadę, grzybnia umrze;
• optymalnym wyborem są młode okazy (a nie „malutkie” lub stare grzyby);

• chodź do lasu tylko w ciągu dnia, a im szybciej, tym lepiej. Przed wędrówką naładuj telefon i powiedz bliskim, dokąd się wybierasz;
• staraj się nie oddalać od ścieżek i polan (dotyczy to szczególnie początkujących);
• jeśli masz ze sobą dziecko, upewnij się, że nie smakuje surowych grzybów i jagód.

Mimo całej swojej prostoty te zasady naprawdę pomogą ci uniknąć kłopotów, które możesz napotkać w lesie.. Oczywiście sytuacje są różne - w nieznanym miejscu łatwo jest zbłądzić. W tym przypadku najważniejsze jest, aby nie wpadać w panikę: zadzwoń do krewnych lub przyjaciół i powiedz przybliżoną lokalizację, posłuchaj dźwięków (odległe szczekanie psów lub buczenie samochodów wskazują, że cywilizacja jest gdzieś blisko i gdzieś pójdziesz).

Jak widać, zbieranie grzybów to poważna sprawa i wymaga odpowiedniego przygotowania. Mamy nadzieję, że te informacje przydadzą się naszym czytelnikom, a taka wycieczka dostarczy im nie tylko pełnego kosza grzybów, ale także ładu wesołości i optymizmu. Rekordowe opłaty i przyjemne odkrycia po drodze!