Grzyb łąkowy: opis, miejsca wzrostu, jak odróżnić grzyby od fałszywych, przepis

Grzyby łąkowe lub niemiodowe to jedne z najbardziej przydatnych grzybów, które są aktywnie wykorzystywane nie tylko w kuchni, ale także w medycynie i kosmetologii. Jak odróżnić je od fałszywych grzybów, kiedy zbierać i jak gotować te grzyby - rozważymy bardziej szczegółowo w artykule.

Jadalność

Należy do spadzi łąkowej IV klasa w klasyfikacji jadalności - rzadko zbierany grzyb, który ma warunkowo jadalny cel i nie ma wyraźnego smaku.

On jest nie tylko jadalny, ale także bardzo pożyteczny grzyb: ma właściwości przeciwgrzybicze, eliminuje szkodliwe wirusy i komórki rakowe w organizmie. Dodatkowo spadzi rozszerza naczynia krwionośne i wpływa pozytywnie na tarczycę..

Łąki mają wyjątkową zdolność do samoregeneracji: jeśli zwilżysz tego suszonego grzyba wodą, po chwili wyda nowe owoce - za to nazwano go niegrzybicznym.Podczas gotowania używają głównie kapelusze grzybowe - nogi mają bardzo sztywną konstrukcję i są słabo poddane obróbce cieplnej. Te grzyby nie są spożywane na surowo..

Opis botaniczny

Ten niesamowity grzyb ma kilka nazw - nonnium, łąka, goździk, marasmius (od łacińskiej nazwy Marasmius oreades). Należy do blaszkowatych grzybów saprofitycznych z rodziny Ryadovkov (według niektórych badaczy Negniychnikovs).Niezwykła natura grzyba polega na jego zdolności świecenia w ciemności, jak fosfor: ta właściwość jest opisana w ludowych legendach, które opowiadają, że podróżnicy, którzy zgubili drogę w lesie nocą, stracili rozum na widok tych grzybów, myląc świecące grzyby z magicznymi roślinami. Niezależnie od tego, czy jest to prawda, czy nie, nie można wiedzieć na pewno, jednak zdolność osób niebędących szczypcami do emitowania światła fosforowego nie została utracona do tej pory..

Kapelusz

Średni rozmiar kapelusza osiąga średnicę 5-7 cm - ma kolor czerwono-brązowy lub żółty. W przypadku braku wilgoci (podczas suszy lub przy wietrznej pogodzie) czapka nabiera jasnego kremowego odcienia. Kształt jest standardowy dla większości grzybów - półkula z małym guzkiem pośrodku. Brzegi kapelusza są jaśniejsze niż środek, ponadto nie mają wyraźnych granic - są jakby rozdarte, jak blizny. Kapelusz jest higrofanowy - pęcznieje pod wpływem wilgoci, staje się lepki i lepki. W przypadku starych lub przesuszonych grzybów kształt kapelusza przybiera wygląd miski..

Noga

Czapkę grzyba łąki trzyma długa i cienka noga (do 10 cm wysokości). Może być prosty lub lekko kręty, lekko rozszerzający się u podstawy (do 0,5 cm obwodu). Sztywna konstrukcja, składa się z litych włókien. Może być w tym samym kolorze co czapka lub trochę jaśniejsza.

Płyty LP

Ostrza łąki są wyraźne, do 6 mm szerokości. U młodych osobników płytki zawsze ściśle przylegają do kapelusza, podczas gdy w starych okazach są one przymocowane swobodnie, nie przylegając mocno do kapelusza. W warunkach wysokiej wilgotności talerze nie-szczypiec uzyskują odcień ochry, a podczas suszy - kremowy lub biały.

Miazga

Miąższ grzybowy o delikatnej konsystencji, blady (mleczny lub żółty), po przekrojeniu jego główny kolor nie zmienia się. Charakteryzuje się silnym korzennym zapachem (przypominającym połączenie goździków i migdałów), ale smakuje słodko.

Gdzie znaleźć i kiedy odebrać

Terytorium dystrybucji marasmius jest dość rozległe - występują one na kontynencie europejskim, a także w Ameryce i północnych regionach Afryki. Grzyby te uwielbiają otwartą przestrzeń, dlatego powstają na łąkach, w wąwozach, leśnych polanach, występują na pastwiskach, polach i obrzeżach lasu. Taki obszar uprawy jest nieco sprzeczny z nazwą - grzyby nazywane są grzybami rosnącymi na pniakach. Wyjątkiem jest jednak marasmius łąkowy..

Szczypce są formowane masowo w ciepłe dni, po przejściu deszczu - tworzą łuki, rzędy i „kręgi czarownic” (szerokie koło o średnicy do 80 cm). Główny czas zbierania obcęgów to późna wiosna i wczesna jesień (z zastrzeżeniem ciepłego reżimu temperaturowego).

Bliźniacze grzyby

Prawie każdy grzyb w naturze ma swój własny odpowiednik - taki, który jest bardzo podobny wyglądem lub smakiem do oryginału. Zły facet nie jest wyjątkiem - ma też podobne dublety.

Obejmują one:

1. Kollybia les-loving - należy do rodziny Negniyichnikov. Główne różnice w stosunku do grzyba łąkowego to miejsce wzrostu, kolor kapelusza i długość nogi. Colibia rośnie wyłącznie w lasach mieszanych, gdzie tworzy się na butwiejącym drewnie lub pod zgniłym liśćmi - w przeciwieństwie do agarics łąkowych, colibia nie lubi otwartej przestrzeni. Długość nogi takiego bliźniaka jest znacznie krótsza - do 6 cm wysokości, a czapka jest przeważnie biała. To grzyb jadalny. Ma silny, bardzo nieprzyjemny zapach.

2. Trujący białawy mówca - bardzo niebezpieczny trujący grzyb. W przeciwieństwie do grzyba ma zakrzywioną czapkę wyłącznie w białym kolorze - to główny znak, dzięki któremu można odróżnić mówcę od marazmiusza. Jego noga jest znacznie krótsza - do 4 cm, może mieć następujące podgatunki: mówca jest szarawy i woskowy. Rośnie, jak nie szczypce, na skrajach lasów, polanach i innych otwartych przestrzeniach.

3. Grzyb miodowy zimowy i letni - według danych zewnętrznych jest podobny do marasmiusa, ale różni się terytorium formacji - takie gatunki rosną tylko na pniach lub butwiejącym drewnie. Wśród nich mogą być zarówno jadalne, jak i trujące (na przykład fałszywe grzyby).
Grzyb zimowyLetni grzyb miodowy

Zastosowanie do gotowania

Ze względu na sztywność i słabą strawność nóg u szczypiec do gotowania używa się tylko ich czapek i miazgi..

Suszone kapelusze mogą być doskonałą przyprawą do potraw: mają wyraźny korzenny zapach. Z tego rodzaju grzybów uzyskuje się najsmaczniejszy bulion w porównaniu ze wszystkimi innymi rodzajami (w smaku przewyższa nawet bulion z borowika).W kuchni europejskiej grzyb ten stał się integralną częścią pikantnych sosów. Używają również marasmius do solenia, marynowania, suszenia, robienia zup i różnych przekąsek..

Jak czyścić

Świeże, nieobejmujące szczypce, mają zdolność szybkiego przyciemniania, dlatego po bezpośrednim zebraniu należy je wyczyścić jak najszybciej. Pamiętaj, aby posortować grzyby przed czyszczeniem - wszystkie stare, gnijące lub spleśniałe jednostki należy wyrzucić.

Wtedy grzyby potrzebują pamiętaj, aby spłukać: brud, robaki lub mszyce mogą pozostać pod kapeluszami - ale nie, jeśli zamierzasz suszyć grzyby w przyszłości. Następnie nadmiar gruzu i robaków należy usunąć spod czapki nożem. Jeśli zebrany plon jest przeznaczony do suszenia, wystarczy odciąć uszkodzone lub spleśniałe części grzyba - żadne inne usuwanie nie jest wymagane.Do wytrawiania lub solenia wymagany jest inny rodzaj czyszczenia. Przed obróbką należy je namoczyć przez 20-30 minut w ciepłej wodzie. Następnie ostrożnie usuń folię nożem, nie uszkadzając kapelusza grzyba (nogi można też odciąć). Folii pod czapką nie trzeba zdejmować, ale jeśli zajdzie taka potrzeba, wystarczy podstawić czapkę pod strumieniem wody - delikatna folia łatwo się zdejmie i zmyje. Następnie obrane czapki są myte - teraz można je wykorzystać do dalszego gotowania.

Jak i ile gotować

Czas wrzenia agaric miodowego oblicza się na podstawie tego, do jakiego dania przeznaczone są grzyby i jaka obróbka cieplna będzie miała miejsce w przyszłości:

1. Smażenie. Przed smażeniem lub duszeniem pieczarek łąkowych należy je gotować w osolonej wodzie minimum 1 godzinę. W tym przypadku proces gotowania dzieli się na 2 etapy: najpierw grzyby miodowe gotuje się przez 20 minut, następnie dodaje się do nich cebulę, liść laurowy, ziele angielskie, sól - z takimi składnikami nie szczypce gotuje się przez kolejne 40 minut. Następnie wyjmuje się je z bulionu, lekko wysycha i używa do smażenia lub tusz z innymi składnikami - cebulą, ziemniakami, śmietaną, mięsem itp..
2. Zamrażanie. Czas gotowania marasmiusów przed zamrożeniem zależy od ich wielkości, ale średnio nie powinien być krótszy niż 60 minut. Po gotowaniu przez 20 minut pierwszą wodę spuszcza się, a półsurowane grzyby wlewa się świeżą wrzącą wodą, a następnie gotuje do miękkości.
3. Marynowanie. Grzyby muszą być całkowicie ugotowane, dlatego gotuj je przez co najmniej 60-80 minut. Po 20-25 minutach od rozpoczęcia gotowania spuszcza się wodę, a szczypce zalewamy nową wrzącą wodą, dodajemy sól i przyprawy, gotujemy przez kolejne 40-60 minut.
4. Gotowanie suszonych grzybów miodowych. Aby suszony miód w pełni odzyskał swój kształt, należy go gotować w osolonej wodzie przez 20-30 minut.

Jak smażyć

Używany do smażenia wstępnie ugotowane czapki z grzybów - nogi łąk nie nadają się do smażenia ani duszenia. Gotowane pieczarki miodowe smaży się na gorącej patelni przez 20-30 minut (podczas smażenia z mięsem czas gotowania wydłuża się do 40 minut). Mrożone grzyby smażone są do 30 minut - nie jest wymagane wstępne rozmrażanie. Jednym ze znaków gotowania smażonych łąk jest strzelanie światłem: dotyczy to mrożonych grzybów. Świeże grzyby smażone są do 40 minut (należy je najpierw namoczyć w ciepłej wodzie przez 30 minut).

Wideo: zbieranie pieczarek łąkowych, kontrastowanie z grzybami bliźniaczymi, czyszczenie, suszenie

Pieczarka łąkowa to jeden z najpopularniejszych gatunków grzybów wśród początkujących i doświadczonych grzybiarzy. Bezpretensjonalność wzrostu, łatwość zbierania i czyszczenia, a także doskonały smak sprawiły, że bez ziemniaków jest jednym z najczęściej zbieranych grzybów w Europie. Znajomość zasad czyszczenia i obróbki cieplnej łąki pomoże w przygotowaniu pysznych potraw, a także marynowaniu, suszeniu i przygotowywaniu grzybów na zimę.