Cechy wypychaczy grzybów (pływaków)

Na naszych szerokościach geograficznych rośnie masa grzybów, ale niewielu poważnie traktuje ich zbiór. To delikatna sprawa, która wymaga doświadczenia i pewnej wiedzy. Rzeczywiście, nawet na czystym ekologicznie leśnym pustkowiu można spotkać „wątpliwego” grzyba, który wydaje się być podobny do niejadalnego, ale jednocześnie różni się od niego. Jednym z tych typów są popychacze, które zasługują na osobny opis..

Informacje ogólne

Pchacze, oni są pływaki - to cała sekcja grzybów z rodzaju Amanita. Ze względu na ten „związek” są one klasyfikowane jako warunkowo jadalne.

Pływaki są uważane za średniej wielkości grzyby. Oto ich Kluczowe cechy:

1. Kapelusz dorasta do maksymalnie 10-12 cm średnicy i może mieć kształt dzwonu lub okrągłostożka. W miarę wzrostu staje się płaski, a pośrodku widoczny jest charakterystyczny guzek.
2. Najbardziej mięsisty Środkowa część, podczas gdy krawędzie są cieńsze.
3. Kolor czapki może być biały, szary, brązowy, brązowy lub pomarańczowy. Tak czy inaczej, góra jest gładka i lśniąca.
4. Cienkie i kruche miazga po przecięciu praktycznie nie zmienia koloru, pozostając biały (choć czasami przy krawędziach czapki wyczuwalny jest kremowy odcień).
5. Noga 6-15 cm wysokości i do 2 cm średnicy - gładkie lub pokryte ornamentem (mała blaszka). W dolnej części lekko się rozszerza, ale bez obrzęku, który jest typowy dla innych grzybów. Kolory: biały, szary lub pasujący do czapki.
6. H.Częste wypukłe płytki. W miejscach ekspansji widoczne są małe płytki. U „młodych” są białe, u starszych - z żółtym odcieniem.
7. Pozostałości filmu (volva) są zanurzone w glebie i są widoczne u podstawy grzyba. Uderza ich szeroka torebka..

Doświadczeni zbieracze grzybów wiedzą, że jadalne popychacze mają inną charakterystyczną cechę, a mianowicie brak pierścienia na nodze. Wiele osób jest wprowadzanych w błąd przez film lub płatki brodawek na czapce - są one dość rzadkie i można je łatwo usunąć.

Wartość odżywcza

Ze względu na swoje właściwości odżywcze i stopień wchłaniania przez organizm, pływaki zaliczane są do grzybów., rzadko spożywane (tzw. kategoria IV). Oznacza to, że nie mają one szczególnej wartości..

Z drugiej strony nadal zawierają podstawowe białka, tłuszcze w postaci kwasów wielonienasyconych i węglowodanów. Są witaminy z grupy B, a także stosunkowo duże ilości fosforu i potasu.

Podobnie jak wszystkie grzyby są uważane za niskokaloryczne (20-30 kcal na 100 g, w zależności od rodzaju i przetwarzania).

Gdzie możesz się spotkać

W regionach o klimacie umiarkowanym pchacze rosną w jasnych lasach różnych typów (iglastych, mieszanych, liściastych). Występuje również na dobrze oświetlonych obrzeżach lasu lub po prostu w wysokiej trawie.

Niektóre gatunki rosną pojedynczo, podczas gdy inne zwykle rosną w grupach. Na torfowiskach i kwaśnych glebach często spotyka się grzyby pływające. Innym ukochanym przez niektóre gatunki miejscem jest bliżej pni drzew iglastych czy brzóz.

Gatunki grzybów

Najliczniejszy z gatunków jadalnych jest Szary popychacz.

Można go rozpoznać po szarym lub ochrowym kolorze małej (4-8 cm) i delikatnej czapki. Bliżej środka cień ciemnieje. Forma jest jajowato-dzwonkowata, rzadziej płaska, ale zawsze z żebrowanymi krawędziami.

Noga (średnio 5-12 cm) jest umieszczona w białym volvo i w ogóle nie ma pierścienia. Wariacje jej koloru - biały, beżowy, szary. Płytki są bezpłatne, mają biały kolor.

Najlepszy czas na zbiory przypada od lipca do października. Rozwijaj jeden po drugim, co jest rekompensowane dużą ilością.

W lasach występują również okazy innych linii o podobnych wymiarach, a mianowicie:

1. Żółty brązowy, co jest interesujące ze względu na swój kapelusz. Biały na brzegach, stopniowo zmienia kolor na brązowy, dodawane są nieco wyższe odcienie pomarańczy, które w środku stają się ciemne. Volvo u podstawy jest brązowawe, a na nodze nigdy nie ma pierścienia.

2. Rzadziej Szafran. Główną różnicą jest szafranowo-pomarańczowy kapelusz z przyciemnieniem pośrodku. Ten sam kolor jest nieodłączny w nodze (a także biały). Talerze są często koloru żółtego. Rzadziej, głównie na bagnach (pojedynczo lub w grupach).

3. Umber żółty (znany również jako muchomor muchomorowy) z ciemnym środkiem i żółto-oliwkową lub szaro-brązową „obwódką”. Dopasowany do czapki i nogi z małymi łuskami, zatopiony w jasnoszarym volva.

4. Biały. Jajowaty lub płaski kapelusz z guzkiem pośrodku (czasami o średnicy do 10 cm) jest trzymany na nodze z bladymi łuskami. Białawy miąższ jest kruchy i dobrze się kruszy. Rzadki gatunek, rośnie w lasach mieszanych i liściastych, w pobliżu brzóz (z którymi tworzy mikoryzę).

5. Królewna Śnieżka. To najmniejszy gatunek - z nogą 7-10 cm wielkość kapelusza waha się od 3-7. Młode grzyby mają charakterystyczne płatki. Z wiekiem znikają, zmienia się również kolor nogi: z białego zmienia się w brudną szarość. Ta linia jest mało zbadana, a nawet doświadczeni grzybiarze zwykle ją omijają..

Przedstawiono rzadsze odmiany płetwonogi, Zielona oliwka i szary ołów kopie. Nazwy wskazują główne różnice między grzybami. To prawda, że ​​z powodu braku doświadczenia łatwo je pomylić z gatunkami trującymi..

Jak odróżnić grzyby niejadalne i trujące

Jednym z powodów małej popularności popychaczy jest ich podobieństwo do niejadalnych linii (szczególnie w przypadku muchomorów i jasnych muchomorów).

Warto wybrać się na „ciche polowanie” w celu zebrania spławików główne cechy gatunków, nadaje się do jedzenia:

1. Brak pierścienia na nodze. Grzyb jadalny nie ma go nawet w postaci ledwie zauważalnych konturów..
2. To samo dotyczy pasków z brodą..
3. Pozostałości koca, który chroni czapkę podczas wzrostu.
4. Wyraźne blizny na jego brzegach (są ledwo widoczne u trującego muchomora).
5. Kruchość nogi i czapki. Jest to wada podczas transportu, ale pewny sposób na określenie, który grzyb trzymasz. Jadalny okaz jest łatwy do uszkodzenia - zarówno czapka, jak i cienka nóżka kruszą się.

Pchacza od muchomora można też odróżnić zapachem - w tym drugim często nabiera ostrych słodko-cukrowych nut (podczas gdy jadalny grzyb nie daje namacalnego aromatu).

Wideo: jak odróżnić popychacze od niejadalnych i trujących grzybów

Aplikacje do gotowania

Smakosze nie przepadają za tymi grzybami: walory smakowe są bardzo przeciętne, bez dużej „skórki” (jedynym wyjątkiem jest biały wygląd z delikatniejszym smakiem).

Jest ku temu powód: podczas wzrostu w owocniku gromadzą się związki żywiczne, które niewłaściwie przygotowane są szkodliwe dla żołądka.

Aby uniknąć takich trudności, jest to konieczne Wstępne przetwarzanie grzyby w kilku etapach:

1. Czyszczenie przed uszkodzeniem.
2. Dokładne płukanie w celu usunięcia luźnych płatków i luźnych kawałków.
3. Gotowanie przez 45-50 minut (ale lepiej odstawić na godzinę).

Techniki te stosuje się przed przygotowaniem smażonych i gotowanych potraw z popychaczami, a także ciast i sałatek. Jeśli zbiór jest przeznaczony do wytrawiania, nie przeprowadza się oparzenia.

Najczęściej grzyby te są używane jako składnik zupy. Algorytm gotowania jest następujący:

1. Oczyszczone pływaki spłukuje się i umieszcza w dużym garnku.
2. Napełnij wodą, gotuj przez co najmniej 45 minut.
3. Następnie grzyby są usuwane, ponownie myte i dopiero potem kruszone.
4. Następnie na patelnię włożyć pokrojone w paski ziemniaki, drobno pokrojoną marchewkę i same kostki grzybów.
5. Wszystko to wlewa się wodą, dodaje przyprawy do smaku i gotuje, aż ziemniaki będą w pełni ugotowane..
6. W finale danie doprawia się kwaśną śmietaną, nie zapominając o posiekanej zieleni.

Te grzyby są również dobre jako dodatek do smażone ziemniaki. Nie ma sposobu bez gotowania. Jeśli ten moment zostanie pominięty, do organizmu dostanie się szokowa dawka czynników rakotwórczych, a konsekwencje mogą być bardzo poważne..Ogólnie rzecz biorąc, dokładność i staranność w zbieraniu tych grzybów i obchodzeniu się z nimi powinny być najważniejsze..

Teraz wiesz, czym są popychacze, czym są i gdzie ich szukać. Mamy nadzieję, że nasi czytelnicy wykażą się maksymalną rozwagą, a znajomość takich darów lasu będzie bezpieczna. Dbaj o siebie i niech każdy dzień przynosi tylko pozytywne efekty!