Rasy kóz mlecznych i mięsnych - najlepsze okazy

W naszych czasach istnieje ponad 200 ras kóz, które z kolei są podzielone na podgatunki. Może to być mięso, nabiał, wełna lub puch. W zależności od tego możesz wybrać zwierzę o takiej lub innej wydajności. Jednak wiele kóz mlecznych jest uważanych za uniwersalne, ponieważ są w stanie zapewnić zarówno zdrowe mleko, jak i smaczne mięso, a także wełnę rodzinną. Są również uważane za najpopularniejsze wśród hodowców i rolników..

Odmiany kóz

Zwierzęta są bezpretensjonalne w żywieniu, znacznie czystsze niż krowy i zajmują mało miejsca. Wydajność mleczna jest dobra, zwłaszcza u osobników mlecznych. Rolnikom, którzy niedawno zaczęli specjalizować się w hodowli zwierząt czystorasowych, zaleca się rozpoczęcie hodowli kóz. Są one podzielone na:

• mleczarnia;
• mięso;
• puszysty, wełniany;
• uniwersalny.

Kupując, należy znać wiek zwierzęcia, jego cechy rasowe, budowę, rodowód, wygląd i stan zdrowia. Mleczność i wydajność mleczna to ważne punkty, na które należy zwrócić uwagę.

Pełnoprawna osoba musi koniecznie mieć:

• szeroka, mocna klatka piersiowa:
• wydłużona źrenica;
• elastyczne wymię;
• miękka i jedwabiście błyszcząca sierść bez łysiny, nierówności na sierści.

Duży nacisk kładzie się na kolor skóry brzucha: powinien być jasno różowy, bez zaczerwienień i wysypki.

Wymię ma kształt gruszki z wydłużonymi i małymi sutkami. Długo będzie problemem podczas karmienia zwierzęcia. W żadnym wypadku nie powinien być luźny i mały. Obecność takiego czynnika jest oceniana jako wada.

Testowanie wydajności odbywa się w praktyce. Osobnik jest dojony do testów. Po zabiegu sutki zwisają. Uzyskana siara powinna być jasnobeżowa, bez plam o innym kolorze. Możesz również określić stopień mleczności na podstawie wyglądu: żyły na wymieniu powinny zbiegać się w środku.

Najpopularniejsze gatunki mleczne

Zaletą ras mlecznych jest to, że znacznie łatwiej je przystosować do zimnego i surowego klimatu Rosji. Jest ich więcej niż mięsnych czy wełnianych. Mogą różnić się stopniem wykonania, wyglądem i szybkością adaptacji do czynników zewnętrznych. Powszeche typy:

• zaanen;
• Toggenburg;
• alpejski;
• Rosyjski;
• Kamerun;
• gorkovskaya;
• Megrelian;
• la mancha;
• Czeski brązowy;
• nubijski;
• angora.

Każdy z wymienionych typów ma opis unikalnych cech zewnętrznych i stopnia wydajności.

Saanen i Toggenburg

Zaanenskaya to pierwsza mleczarnia, która łatwo krzyżuje się z różnymi gatunkami. Kozy zakorzeniają się w rosyjskim zimnym klimacie i słusznie są uważane za uniwersalne, ponieważ ważą do 90 kg. A samce co najmniej dwukrotnie przekraczają tę granicę. W odpowiednich warunkach bytowych osobniki te produkują do 3 ton produktów rocznie, do 250 potomstwa.

Jest pozyskiwany w Europie i jest poszukiwany w Australii i Ameryce Południowej. Dla osób fizycznych obecność światła w oborze jest ważna, dlatego okna w pomieszczeniu muszą być obowiązkowe. Zaleca się umieszczenie ich na wysokości półtora metra, aby zwierzęta podczas zabaw nie stłukły szkła..

Toggenburg został po raz pierwszy wyhodowany w Szwajcarii. Jest używany do wielu różnych celów w różnych krajach. Przy odpowiedniej pielęgnacji kozy dostarczają rocznie centner produktów spożywczych, zawartość tłuszczu mlecznego od 3%. Waga dorosłej samicy wynosi 55-60 kg, au kozy 15-20 kg więcej. W jednym miocie można uzyskać maksymalnie 3 szczenięta.

Alpejski i rosyjski

Po raz pierwszy alpejka została wyhodowana we Francji. Różni się od reszty dużymi wymiarami. Okres karmienia młodych wynosi do 360 dni, w tym czasie kózki dają centner wysokiej jakości produktów bez określonego aromatu. Po raz pierwszy samica przynosi tylko jedno koźlę, później przy owieniu jest od 2 do 5 głów. Ta odmiana jest szczególnie popularna w południowej Europie..

Pełna opieka nad rasą kóz alpejskich zaczyna się od odpowiedniego odchowu młodego stada. Dlatego ważne jest, aby przykładać dużą wagę do opieki nad dziećmi..

Miesiąc po urodzeniu koncentraty można wprowadzić do diety młodych zwierząt. Jednocześnie młode kozy i kozy nie powinny ograniczać się do wody: powinny pić tyle, ile potrzebują. Po trzech miesiącach niemowlęta są całkowicie przenoszone na żywność dla dorosłych.

Czasami wyniki krzyżowania dają nowe i interesujące gatunki. Dotyczy to odmiany rosyjskiej. Jest wynikiem mieszanki Saanen, Toggenburg i Alpine. Ich drugie imię to kolczyki. Zostały tak nazwane na cześć ich wyglądu: jasny kolor i wełniane narośla na szyi.

Gatunek jest bardzo popularny w Rosji, zwłaszcza w regionach Leningradu i Kostromy. Rosyjska koza jest uważana za uniwersalną. Daje dużą ilość puchu, mleka. Zwierzęta mają cienką skórę, dlatego ich skóry są wykorzystywane do produkcji skór..

Kamerun i Gorky

Kamerun jest również nazywany karłem. Można go kupić w sektorze prywatnym lub w ogrodach zoologicznych. Takie kozy ważą bardzo mało, samice do 14 kg, samce do 25. Ich wysokość w kłębie nie przekracza 45 cm, różnią się od pozostałych bezwonnym mlekiem, dobrą produktywnością i stopniem produkcji mleka. Jedna jagnię zwykle nie przekracza 4 dzieci, ich waga waha się od 350 do 450 gramów. Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 7 miesięcy.

Zimą głównym pokarmem kóz kameruńskich jest siano i suszone zioła. Czasami kozy są rozpieszczane gotowanymi warzywami korzeniowymi - ziemniakami, burakami, marchewką. Ważne jest, aby dodawać minerały i witaminy, aby zwierzę nie odczuwało ich braku. Temperatura utrzymywana w kozim domu dla kóz kameruńskich jest nie mniej ważna niż wentylacja. Jeśli hodowca hoduje tylko jedną kozy, temperatura w pomieszczeniu nie powinna spaść poniżej +6 stopni Celsjusza, jeśli nadal są kozy z kozami, to nie poniżej +8.

Gorkowskaja jest wynikiem skrzyżowania Rosji z Zaanen. Wyprowadzony na terytorium Rosji. Przeciętny udojnik przybiera na wadze do 50 kg, samce do 60-75. Takie kozy przez rok mogą wyprodukować około 600 litrów bezwonnego mleka, którego zawartość tłuszczu nie przekracza 4 proc. Rasę tę można nazwać uniwersalną. Oprócz dobrego tłustego mleka dają dużo puchu. A ich skóra jest używana do produkcji butów, torebek, pasków. Na pierwszą przeprawę możesz zabrać do 5 dzieci.

W pokoju dla osób Gorkiego doświadczeni hodowcy kóz zalecają zainstalowanie systemu wentylacji. W przeciwnym razie zwierzęta gospodarskie są narażone na choroby płuc.

Megrelian i La Mancha

Rasa Megrelian ma dwa typy:

• nisko leżący;
• wyżynny.

Obie odmiany zostały wyhodowane w Gruzji. Nisko leżący Megrelian jest prawie karłowaty, jego wysokość w kłębie nie przekracza 60 cm, a waga 30 kg. Nie może pochwalić się długim okresem produkcji mleka: około 200 dni w roku daje mleko, aw tym czasie ilość otrzymywanych produktów to 350 litrów.

Wyżyny są znacznie bardziej obszerne, ich waga czasami sięga 75 kg. W jednym owieniu mogą przynieść nie więcej niż jedno dziecko, a za 6 miesięcy można z nich uzyskać tylko około 200 litrów wysokiej jakości produktów. Pomimo niskiego stopnia produkcji i powtarzalności mleko z gatunku Megrelian ma właściwości aromatyczne. Najdroższy na rynku, służy do produkcji jogurtu lub sera feta. Hodowla ras megrelskich jest typowa dla rejonów Północnego Kaukazu czy Krymu.

La Mancha uderza płodnością. W swoim pierwszym owieniu rodzi 4 młode. Z kozy uzyskuje się dziennie do 8 kg wyjątkowo tłustych produktów (około 5-6 procent). Średnia waga dorosłego mężczyzny wynosi 75 kg, a kobiety 15-20 kg mniej. Ta rasa jest szczególnie powszechna w regionach Uralu. Okazy Lamanche spędzają większość czasu w boksie lub na pastwisku.

Jeśli koza pasie się przez większość dnia, zasady opieki nad nią nieznacznie się zmieniają. Łąka jest tak dobrana, aby na jej terenie znajdowały się drzewa (lub baldachim), aby w czasie deszczu lub upału zwierzęta mogły się tam schronić. Wymagany jest nieograniczony dostęp do wody. Jeśli osoba doju nie otrzyma potrzebnej ilości płynu, mleka będzie mało.

Jeśli osobnik stale przebywa w kozy, światło w boksie powinno świecić co najmniej 12 godzin dziennie. Ale nawet w tym przypadku zwierzę powinno znajdować się na świeżym powietrzu..

Czeski brązowy i nubijski

W Rosji najbardziej poszukiwaną rasą jest czeski brąz. Wyróżnia się zdolnością adaptacji do warunków zimowych oraz wysoką wydajnością. Daje około 5 litrów mleka dziennie, a przy pierwszym owieniu od 5 dzieci. Kozy bardzo szybko przybierają na wadze i wchodzą w okres dojrzewania. Ta rasa jest uważana za wszechstronną, ponieważ mięso małych kóz jest bardzo delikatne i ma niską zawartość cholesterolu..

Nubijczycy to szybko rosnące zwierzęta, których kolor znacznie różni się od innych ras: czerwono-brązowy z czarno-białymi inkluzjami koloru po bokach i na głowie. Kozy te produkują dużo mleka, ale ich pierwsza laktacja zwykle rozpoczyna się od 4 litrów dziennie..

Mleko dobrze smakuje, nie ma nieprzyjemnego zapachu i jest wykorzystywane do produkcji serów i masła. Każda jagnię zwykle daje nie więcej niż dwoje dzieci, ale jest ich tylko dwoje rocznie. Ciąża trwa krócej niż sześć miesięcy. Ta odmiana jest przypisywana nie tylko mleczarstwu, ale także mięsu.

Koza angorska

Po raz pierwszy wyhodowany w Turcji różni się głównie białym umaszczeniem, ale zdarza się też, że jest czarny. Samice są lekkie - około 45 kg. Masa samców jest 2 razy większa. Samice mogą pochwalić się płodnością, aromatyczną produkcją mleka. W ciągu 365 dni możesz otrzymać do 100 litrów produktów.

Rasę tę, podobnie jak wiele innych na tej liście, można zaklasyfikować jako uniwersalną, ponieważ oprócz mleka daje zarówno wełnę, jak i mięso. Głównym aspektem utrzymania kóz angorskich jest miejsce, w którym zwierzę będzie żyć. Na rutynę kozią nakłada się szereg wymagań.

Głównym wrogiem zdrowia angory i innych kóz karłowatych są przeciągi. Jeśli koza przebywa w wentylowanym pomieszczeniu przez dłuższy czas, może mieć problemy z:

• uszy;
• nogi;
• oczy.

Bardzo trudno jest dostrzec te problemy na czas. A leczenie, gdy choroba została już zaniedbana, czasami staje się niemożliwe. Dlatego musisz się upewnić, że w domu kozła nie ma przeciągów..

Najlepsze rasy mięsne

Hodowla kóz w Rosji w celu uzyskania samego mięsa jest raczej słabo rozwinięta. Ma jednak dobre właściwości smakowe, dużą liczbę pozytywnych właściwości i witamin, zawiera mniej tłuszczu i cholesterolu niż mięso baranie..

Zwierzęta mięsne:

• Grecki;
• kiko;
• czarny anatolijczyk;
• Boer.

grecki

Ma delikatne i pyszne, bezwonne mięso. Koza może wyprodukować 100 litrów aromatycznego mleka rocznie. Jest bezpretensjonalny w utrzymaniu, zużywa minimalną ilość paszy. Masa dorosłej samicy wynosi 60 kg, a samca o 15 lub 20 kg więcej. Mleko jest mieszane z mlekiem owczym i jest często używane do przygotowania drogich greckich serów i olejów..

Ta koza została wyhodowana w Grecji. Obecnie jest popularny na Krecie. Ważne jest, aby monitorować wygląd greckiej rasy kóz, dbać o wełnę i kopyta. Przyda się pokazać to weterynarzom. Doskonale zdrowy samiec może obejmować do 50 kobiet.

Kozy Kiko

Zostały wyhodowane na Zelandii, gdzie hodowano je na produkty mięsne. Samica również daje siarę, ale stosunkowo mało i wystarczy do wykarmienia potomstwa. Na jedną jagnię kozy przynoszą od 4 do 6 sztuk. Noworodki, pomimo niewielkich rozmiarów, prawie zawsze mają silną odporność i dobre zdrowie..

Dorośli mają mocną budowę i piękne, długie włosy. Kozy mają masywne rogi i długie brody i często mogą być agresywne. Waga dorosłego zwierzęcia przekracza standardowe 70 kg. Utrzymanie rasy oznacza odpowiednią pielęgnację sierści, zbilansowaną dietę i odpowiednio wyposażony kozioł. Ze względów higienicznych wielu doświadczonych hodowców tnie wełnę w pobliżu wymienia..

Czarny Anatolczyk

Jest szeroko rozpowszechniona w regionach naszego kraju i jest hodowana jako rasa uniwersalna na puch, wełnę, mięso i mleko. Jednak opatrunek wymaga starannej obróbki, ponieważ wełna aktywnie wpada w grudki i sploty, pochłania zapachy i wilgoć.

Każdy przedstawiciel gatunku charakteryzuje się obecnością brody. Za ich główną zaletę uważa się odporność na najostrzejsze zmiany temperatury. Ale pomimo swojej bezpretensjonalności musisz podążać upewniając się, że kozy i samice trzymają się z dala od siebie.

Ma to zastosowanie tylko wtedy, gdy samice są hodowane w celu produkcji żywności, która może pochłaniać zapachy. Kozy mają specyficzny aromat, który wpływa na zapach mleka. Dopiero gdy jest przechowywany osobno, zawiera zanieczyszczenia.

Czarny Anatolczyk nie śpi na zimnej i nagiej podłodze. Nie powinieneś stale karmić samca, ponieważ możliwa otyłość nie pozwoli mu zapłodnić samic i pociągnie za sobą poważne choroby.

Koza burska

Różni się masywnością: dorosły mężczyzna waży do 135 kg, kobieta - 100 kg. Zarówno kozy, jak i kozy mają delikatne i soczyste chude mięso. W ciągu 3 lat zwierzę rodzi tylko trzy razy, w każdym jagnięciu do 1 do 3 młodych. Latem gatunki burskie najczęściej żerują na pastwiskach, ich główną dietą są warzywa.