Opis i charakterystyka krów rasy holsztyńskiej

Rasa bydła holsztyńskiego jest najbardziej rozpowszechnioną na świecie rasą bydła mlecznego. Rasa została wyhodowana specjalnie do produkcji mleka.

Teraz przedstawiciele rasy są hodowani w 33 krajach na pięciu kontynentach..

Pochodzenie i historia

Ojczyzną krów rasy holsztyńsko-fryzyjskiej są Holandia, Niemcy, Belgia. W krajach tych hodowano duże czarno-białe krowy. Istnieją dwie wersje tego, jak krowy dostały się do USA:

1. Hodowca W. Chenery kupił holenderską krowę od kapitana holenderskiego statku.
2. Sam Chenery przywiózł małe stado z Europy do Ameryki. Jego celem było uzyskanie bardzo plennej rasy. Prawie nie zwracano uwagi na zawartość tłuszczu w mleku.

To właśnie ze względu na wysoką mleczność Winnsrop Chenery wybrał rasę holsztyńsko-fryzyjską. Na gęstej trawie amerykańskich pastwisk krowy holenderskie dawały doskonałą mleczność. Chenery nie był sam w hodowli rasy. Amerykańscy rolnicy szybko docenili zalety tego gatunku, a także próbowali go ulepszyć..

W 1871 r. Powstało stowarzyszenie hodowców, które ciężko pracowało nad wyłonieniem najlepszych producentów do ulepszenia rasy. Kilka lat później rasa została nazwana Holstein.

Głównym zadaniem hodowców było zwiększenie wydajności mlecznej. Wykonali to zadanie znakomicie. Teraz wysiłki hodowców mają na celu zwiększenie zawartości tłuszczu i gęstości mleka i nie tylko. Zadaniem jest „dogonienie” żywej wagi krów rasy holsztyńskiej do 800 kg.

Opis i charakterystyka

Przedstawiciele rasy Holstein:

1. Lekko wydłużony tułów.
2. Kształt ciała w kształcie klina (trójkątny).
3. Wymię krów ma kształt miski, dobrze rozwinięte.
4. Byki mają dużą głowę z krótkimi rogami.
5. Średnia długość życia od 10 do 14 lat.
6. Wysokość krów w kłębie 140-145 cm, byków około 160 cm.

 Niektórzy „bohaterowie” dorastają do 180 cm.

Kolor:

• czarny srokaty-
• czerwony srokaty-
• niebieskawo srokaty.

Niesamowity: Wydajność mleczna zależy nie tylko od jakości paszy i warunków utrzymania, ale także od koloru krowy. Krowy o czerwono-srokatej barwie dają mniej mleka (około 4000 litrów rocznie, ale zawartość tłuszczu w mleku jest wyższa niż u krów czarnozłotych).

Atrakcyjną cechą krowy rasy holsztyńskiej jest jej wysoka waga w relacji pełnej. Pierwsze cielę waży do 650 kg, a dorosła krowa waży 750 lub więcej kilogramów. Chociaż Holsteinowie są głównie mleczarni, mają smaczne i delikatne mięso. Śmiertelna wydajność do 55%. Dlatego krowa rasy Holstein jest zwykle trzymana w celu uzyskania mleka i reprodukcji. Dorosłe babki holsztyńskie są ubijane po osiągnięciu 1-1,5 roku życia. Badania wykazały, że jest to ekonomicznie optymalny wiek.

Wydajność

Bydło rasy holsztyńskiej można hodować nie tylko na mleko, ale także na mięso. Zarówno byki, jak i jałówki szybko przybierają na wadze. Produktywność rasy holsztyńskiej różni się w zależności od kraju. Zależy to od klimatu, paszy, celu hodowli - wybiera się kierunek mięsny lub mleczny.

Cielęta rasy holsztyńskiej ważą po urodzeniu 40–50 kg. Po półtora roku jałówka (przy dobrym karmieniu i pielęgnacji) przybiera na wadze do 400 kg. Waga dorosłej krowy 600-700 kg.

Babki rodzą się z reguły cięższe niż jałówki, ich waga nie jest mniejsza niż 45 kg. W wieku 4-5 lat byk osiąga masę tony ze wzrostem w kłębie 1,6 m.

Ale głównym kierunkiem rasy holsztyńskiej jest nadal nabiał. Wydajność mleczna krów rasy holsztyńskiej jest największa wśród ras mlecznych.

W różnych krajach Holsteins podają różne ilości mleka:

Kraj	Wydajność mleka (l / rok)	Tłuszcz mleczny (%%)
Izrael	10 000	3-3.1
USA	8000-9000	3.6
Rosja	7500	3.8

W prywatnych, „domowych” budynkach z dobrym karmieniem i odpowiednią pielęgnacją, krowa odda do 7000 litrów mleka rocznie.

Krowy mają wysoki przepływ mleka (od 2 do 2,8 l / min).

Jeśli dzienna mleczność osiąga 25 litrów dziennie (i przekracza te wartości), to krowa potrzebuje zwiększonej (2-3 krotnie) zawartości cukru w ​​paszy. Może być dodatkiem do diety buraków pastewnych, melasy w paszach. Dodatkowo wymagane są przedmieszki witaminowo-mineralne.

Bez tych warunków nie można oczekiwać wysokiej wydajności mlecznej od krowy rasy holsztyńskiej..

Ciekawy: Absolutny światowy rekord wydajności mlecznej na laktację należy do krowy Juliana rasy Holstein (USA), która w 2004 roku dała 30 805 kg mleka.

Zalety i wady

Niewątpliwe zalety rasy holsztyńskiej to:

• dobra adaptacja do różnych warunków klimatycznych-
• czystość-
• wysoka produkcja mleka-
• przy dobrej opiece krowy będą miały wysoką odporność na choroby.
• wczesna dojrzałość - przez półtora roku jałówki są gotowe do zapłodnienia.

Główną zaletą krów rasy Holstein jest wydajność mleczna. W naszym kraju przy odpowiedniej pielęgnacji i dobrym odżywianiu krowa oddaje 15-20 litrów mleka dziennie. Liczby te są niższe niż w innych krajach. Jednak krowy innych ras mlecznych dają dzienną wydajność mleczną jeszcze mniej - około 12-13 litrów..

Rasa byków rasy holsztyńskiej jest wykorzystywana zarówno w pracy selekcyjnej specjalistów, jak i w celu ulepszenia potomstwa od prostej wiejskiej krowy. Do hodowli wykorzystuje się byki, które już udowodniły swoją zdolność do poprawy wyników hodowlanych (wysoka mleczność jałówek, szybki przyrost masy ciała).

Wady rasy to rygorystyczność warunków przetrzymywania i diety..

Zarówno latem, jak i zimą krowy potrzebują dużo pożywienia. Latem dobre pastwiska, zimą siano, wysokiej jakości suplementy mineralne i witaminowe. W przeciwnym razie uzysk mleka Holstein gwałtownie spada. Na przykład krowa dająca więcej niż 6000 litrów będzie potrzebować co najmniej 70 kwintali paszy rocznie..

Wymaganą ilość paszy oblicza się w następujący sposób: na 100 kg żywej wagi potrzeba co najmniej 2 kg siana i 9-10 kg roślin okopowych dziennie.

Codzienne „menu” powinno obejmować lucernę, koniczynę, groch, rośliny okopowe, suplementy witaminowe i paszę dla zwierząt. Tych ostatnich nie należy nadużywać, zbyt duża zawartość paszy może wywołać niestrawność.

Cielęta są bardzo podatne na infekcje. Nowo narodzonego cielęcia nie należy dotykać brudnymi rękami - należy najpierw umyć ręce wodą z mydłem. Lekarze weterynarii zalecają stosowanie prebiotyków w celu wzmocnienia układu odpornościowego cieląt.

Młode byki są bardzo wrażliwe na skrajne temperatury.

Krowy są podatne na zapalenie wymienia, dlatego należy zapewnić ochronę przed przeciągami.

Kolejną wadą jest krótka długość życia. Jeśli krowa czystej krwi żyje co najmniej 15 lat, to oczekiwana długość życia krów rasy Holstein wynosi nieco ponad 10 lat.

Cechy chowu krów rasy holsztyńskiej

 Kobiety Holstein są kapryśne i wybredne. Stres wpływa niekorzystnie na ilość mleka, jaką otrzymuje krowa. A stres obejmuje:

1. Nagłe zmiany temperatury w oborze.
2. Niezrównoważone lub niewystarczające karmienie.
3. Niewłaściwy dojenie.
4. Ciężka ciąża.

Wycielenie samic rasy holsztyńskiej zwykle przebiega bez komplikacji, ale zapalenie wymienia, jak wspomniano powyżej, jest problemem rasy.

Krowy rasy Holstein są niezwykle wrażliwe na paszę. Prawidłowe karmienie spowoduje wzrost wagi i zauważalny wzrost ilości mleka.

Kolejny mały „kaprys” Holsztyna. Woda pitna powinna być ciepła iw wystarczającej ilości. Ilość wody, jaką krowa otrzymuje dziennie, wynosi 40-60 litrów.

Doświadczeni rolnicy wiedzą, że krowy rasy holsztyńskiej kochają czystość. Obora musi być wentylowana na czas i stale czyszczona. Regularne czyszczenie i terminowa zmiana ściółki to jeden z ważnych warunków dobrej mleczności. W stale brudnej oborze delikatne Holsteiny szybko złapią jakąś dolegliwość.

Krów rasy Holstein nie można trzymać na smyczy - tylko w kojcach lub boksach.

Na przykład: Krowy rasy Holstein przyzwyczajają się do dojarki szybciej niż inne krowy mleczne.

Wniosek

Ogólnie można powiedzieć, że rasa holsztyńska nie nadaje się do prywatnego trzymania. W przypadku gospodarstw, które mogą zapewnić wolne obory i zbilansowane odżywianie, Holstein zapewni rzeki mleka. W warunkach zwykłego wiejskiego dziedzińca trudno jest stworzyć niezbędne warunki. Krowa rasy holsztyńskiej, droga i kapryśna w utrzymaniu, nie zachwyci mlecznością.

Wysoka produktywność krów rasy holsztyńskiej wymaga wysokiej jakości paszy, której nie zawsze można zapewnić na prywatnym podwórku.