Koguciki (kurczak): zdjęcie i opis

Wśród ogromnej różnorodności grzybów na naszej planecie jest jeden jadalny gatunek, o którym wiedzą tylko doświadczeni grzybiarze. Spotkaj się - to koguty. Tak oryginalną nazwę otrzymały dzięki temu, że smakują jak mięso drobiowe. Następnie podpowiemy, jak wyglądają koguty, gdzie rosną, jak je zbierać i jak najlepiej przygotować na zimę..

Inna nazwa

Naukowa nazwa kogucików to czapka z obrączką. Jest to jedyny przedstawiciel europejskiego gatunku grzybów z rodzaju Rosites, który czasami zaliczany jest do rodzaju Spiderweb. W języku łacińskim jego nazwa to Rozites caperatus.

Istnieje również synonim - pieczarka z kurczaka i szereg popularnych pseudonimów, które nadali mu mieszkańcy różnych regionów:

• biały pryszcz,
• matowe różyczki,
• Turek,
• czapka,
• szczygieł,
• szary sandpiper,
• podgreen.

Często nazywana jest „szaradowką”, ale w rzeczywistości są to zupełnie inne typy. Szara linia (Tricholoma portentosum) należy do rodziny Ryadovkov i wyróżnia się ciemnoszarym lub brązowawym kolorem kapelusza - dodatkowo na jego nodze nie ma pierścienia.

Jadalność

Koguty to jadalne, a ponadto pożywne i pyszne grzyby. W Europie Zachodniej uważane są za pyszne.

Opis biologiczny

Abyście mieli jasny obraz tego daru lasu, przedstawiamy opis biologicznych cech owocnika kogucików.

Kapelusz

Kapelusz wygląda tak:

1. W początkowej fazie rozwoju jest półkulisty, jak jajko kurze, z krawędziami opuszczonymi i zwiniętymi w dół..
2. Dorastając, staje się wypukły, z podniesionymi krawędziami, na górze pojawia się mały garb. Jeśli sezon jest gorący, brzegi czapki pękną..
3. U dojrzałego koguta skóra staje się pomarszczona i włóknista, pokryta nalotem w postaci białego proszku..
4. W miarę wzrostu kolor kapelusza może zmieniać się od srebrzystobiałego do żółto-różowo-brązowego.
5. Średnica czapek kogucików waha się od 5 do 12 centymetrów.

Miazga

Wewnętrzna warstwa owocnika wygląda następująco:

1. Gęsta konsystencja, wodnista, zawiera włókna.
2. Kolor żółtawy lub białawy.
3. Kolor nie zmienia się na kroju.
4. Zapach jest przyjemny, grzybowy.
5. Smakuje jak kurczak.
6. Mogą mieć wpływ robaki.

Płyty LP

Odwracając grzyba i patrząc pod czapkę, można zobaczyć wiele cienkich płytek aparatu zarodnikowego przylegających do jego nogi. Kolor płytek zmienia się w czasie:

1. Biały lub żółtawy - młody grzyb.
2. Po otwarciu wieczka płytki zmieniają kolor na żółty.
3. Podczas dojrzewania zarodników kolor płytek zmienia się z żółtego na rdzawy.
4. To ochrowo-rdzawy odcień talerzy jadalnego grzyba odróżnia go od jadowitych towarzyszy, w których talerze pozostają niezmiennie białe..

Proszek zarodników

Zarodniki mają kształt jajowaty lub eliptyczny. Dojrzały proszek z zarodników grzybów pozostawia na dłoniach ochrowy odcień.

Noga

W tym grzybie noga jest dobrze widoczną częścią.

1. Ma kształt cylindryczny - pogrubiony u podstawy, przypomina udko muchomora.
2. Jest kortyna (błona), gdy pęka, tworzy się pierścień, który ściśle przylega do nogi.
3. Powierzchnia jest jedwabista u podstawy i z cienkimi łuskami u góry.
4. Kolor na górze nogawki nad falbanką jest bladożółty, dolna część bardziej intensywna.

Gdzie uprawiać i kiedy możesz zbierać

Czapka z obrączką jest szeroko rozpowszechnionym grzybem. Występuje na kontynentach europejskich i azjatyckich, a także w Kanadzie, USA i Japonii. Grzyby te bardzo lubią surowe warunki klimatyczne Laponii, a także rosyjskiej tundry, gdzie osiedlają się w brzozowych lasach karłowatych i w pobliżu bagien (stąd ich inna nazwa - pribolotniki). Lubili też bagna Białorusi.

Nie są rzadkością na obszarach górskich, gdzie znaleziono je na wysokości do 2 tysięcy metrów. Ich ulubione gleby to kwaśne, wilgotne, bielicowe, na których rosną lasy iglaste i mieszane. Borówki brusznicy i borówki często występują na tych glebach, więc jeśli natkniesz się na zarośla takich krzewów, oznacza to, że koguty są gdzieś w pobliżu. Rosną na dużych plantacjach, w wielu zwartych grupach..Czas ich zbierania trwa od pierwszych dni lipca do pierwszych przymrozków. Zbieraniu kogucików najlepiej towarzyszy doświadczony zbieracz grzybów, który będzie w stanie odróżnić te grzyby od bardzo podobnych do nich jadowitych braci. O różnicy między jadalnym kogucikiem a trującym grzybem - przeczytaj poniżej.

Z jakimi grzybami można pomylić

Kapelusz z obrączką można pomylić z niejadalnymi grzybami z rodzaju Spiderweb. Jednak jadalne mają bardzo ważną różnicę - na ich łodydze zawsze znajduje się pełnowartościowy pierścień, co nie ma miejsca w przypadku trujących. Na nogawce pozostały tylko drobne resztki narzuty. Czasami koguty są mylone z bladym muchomorem lub muchomorem..

Abyś mógł je odróżnić od ich śmiercionośnych odpowiedników, oto kilka ważnych znaków:

Kapelusz

Płyty LP

Noga Kogucik od srebrzystobiałego do żółto-różowo-brązowego Przymocowany do łodygi, zardzewiały ochra Nie posiada pochwy u podstawy, u podstawy lekko pogrubioną Muchomor Kolor biały, nieprzyjemny zapach Oddzielona od łodygi, jasnoróżowa U podstawy w postaci bulwy otoczonej małą osłonką. Posiada szeroki, opadający pierścień Muchomor sromotnikowy Biały Oddzielone od łodygi, białe U podstawy jest spuchnięty, z pochwą. Jest biały, przezroczysty pierścień

Muchomor

Jak używać w gotowaniu

Koguty są wszechstronne pod względem gastronomicznym, można je jeść w dowolnej formie.

Walory smakowe

Te grzyby mają niepowtarzalny, delikatny, specyficzny smak właściwy tylko im. Dzięki wybornemu smakowi dania z koguta przypominają delikatnego kurczaka. Ich właściwości odżywcze nie ustępują nawet pieczarkom.

Do czego się nadają?

Wszechstronność kogucików przejawia się w tym, że można je przygotować na różne sposoby:

1. Marynata na zimę.
2. Suchy.
3. Smażyć.
4. Zgasić.
5. Sól.
6. Gotować w zupie.
7. Zastosuj jako składnik mieszanki.

Są harmonijnie połączone z dowolnymi warzywami, mięsem, przyprawami. Czapki młodych grzybów uważane są za najlepsze w smaku. Jeśli grzyb jest stary, z utwardzoną łodygą, lepiej go wyrzucić, nawet jeśli nie jest robak.

Ile gotować

Niektórzy smakosze lubią gotować koguty przed ich pieczeniem lub duszeniem. Inni miłośnicy lasów wolą smażyć je na świeżo. Obie opcje są dopuszczalne, jeśli grzyby są uprawiane na czystym ekologicznie obszarze. Jeśli wybierzesz pierwszą opcję, musisz to zrobić w 3 przejściach, za każdym razem spuszczając wodę i napełniając ją nową. I nie gotuj ich długo - za każdym razem wystarczy 5 minut. Jednym z powodów, dla których warto kilkakrotnie gotować grzyby, jest utknięcie piasku między talerzami.

Jak solić

Oferujemy wybór dwóch przepisów na solenie kogucików:

1. Metoda na zimno - pozwala zasmakować potrawy nie wcześniej niż 40 dni później.
2. Sposób na ciepło - można jeść od razu po ostygnięciu pikli.

Obie metody zapewniają gęste i chrupiące grzyby, które będą świetną przekąską lub składnikiem różnych potraw..

Grzyby solone na zimno

Lista wymaganych składników i przyborów:

• 10 kg kogucików,
• 1 kg soli,
• 1 torebka z groszkiem,
• 20 g kwiatostanów goździków,
• kilka parasoli koperkowych z nasionami,
• zimna woda - ile potrzeba,
• dębowa beczka z kółkiem do ucisku,
• ucisk,
• gałęzie jałowca.

Przepis na gotowanie krok po kroku:

1. Przede wszystkim dębowa beczka jest gotowana na parze z jałowcem, aby zniszczyć niepożądane mikroorganizmy.
2. Pieczarki należy umyć i wlać warstwami do beczki, po soleniu każdej warstwy. Aby to zrobić, weź 2/3 całkowitej ilości soli.
3. Grzyby polać zimną wodą.
4. Zakryj zawartość beczki drewnianym kółkiem.
5. Umieśćcie ucisk w kręgu.
6. W ciągu tygodnia pojawi się piana, którą należy usunąć.
7. Po tygodniu solenia wodę należy całkowicie osuszyć, grzyby włożyć do zapasowego pojemnika, a beczkę przepłukać.
8. Umieść koperek na dnie beczki.
9. Ponownie ułóż grzyby i przykryj pozostałą solą. Przyprawy i zioła wymagają aktualizacji.
10. Wlej czystą zimną wodę, przykryj kubkiem i uciskaj.
11. Sól należy przechowywać w chłodnej spiżarni lub piwnicy.

Koguciki solone na gorąco (szybko)

Składniki i naczynia:

• 10 kg grzybów,
• 150 g soli,
• 3 l wody,
• 4-6 kawałków ziela angielskiego z groszkiem,
• 3-5 kwiatostanów goździków,
• 7-10 groszków czarnego pieprzu,
• liść laurowy (1 szt. w puszce),
• 3-5 ząbków czosnku (1 porcja słoika),
• 5 krążków cebuli (1 porcja),
• puszki (1 l, 0,5 l),
• metalowe osłony.

Pusty przepis:

1. Dokładnie wypłucz grzyby z piasku pod bieżącą wodą.
2. Włożyć do rondla i gotować 3 razy przez 5 minut, zmieniając wodę na nową.
3. Odcedź w durszlaku i osusz.
4. Zagotuj 3 litry wody, wlej do niej sól i przyprawy, następnie wymieszaj i wlej grzyby.
5. Gotuj koguty w marynacie przez 5 minut.
6. Czosnek, cebulę i liść laurowy włożyć do wysterylizowanych słoików.
7. Ułóż gotowe koguty w słoikach, uzupełniając marynatą.
8. Zwiń pikle pokrywkami.
9. Pozostaw do ostygnięcia, a następnie wstaw do zimnego miejsca.

Preparaty grzybowe na zimę zawsze uważane były za rarytas. Należy tylko pamiętać, że samodzielne zbieranie i zbieranie nieznanych grzybów jest niebezpieczne nie tylko dla zdrowia, ale także dla życia. Aby nie dopuścić do śmiertelnego błędu, podczas zbierania kogucików zabierz ze sobą na wycieczkę doświadczonego grzybiarza..