Ziemne migdały (chufa): zasady uprawy i użyteczne właściwości

Wszyscy wiedzą, że ogrodnicy są ludźmi pracowitymi i skłonnymi do eksperymentowania. Można to zaobserwować na wielu obszarach, gdzie znane gatunki i odmiany współistnieją z rzadkimi uprawami, które są poddawane próbom. Często takie testy dają namacalne wyniki. Jedną z tych roślin jest chufa, której warto się bliżej przyjrzeć..

Opis

Chufa (inaczej gliniane migdały lub jadalna pasza) wygląda jak dzika turzyca. To gęsty, średniej wielkości krzew: dorasta do wysokości 30-90 cm.Proste, cienkie łodygi o trójkątnym przekroju uwalniają wiązki liści, z których każdy ma około 3-11 liści o szerokości 3-10 cm. Małe biseksualne kwiaty są zbierane przez „parasolkę” - nieokreślony brązowy kolor jest zapylany przez wiatr.

Ale główną różnicą między tym gatunkiem jest oczywiście kłącze. Jest dobrze rozwinięty: rozłogi zaczynają się od korzeni, usiane licznymi małymi guzkami, które wyglądają jak orzechy.

Pędy te, o długości do 3 cm i szerokości do 1 cm, smakują jak migdały, dlatego gatunek ten ma swoje drugie imię. Biały miąższ bulw jest słodkawy i raczej zwarty.

Jego kolor waha się od ciemnobrązowego do różowego lub żółtawego, a na powierzchni widoczne są poprzeczne rowki w ilości 3-6 sztuk.

Roślina przybyła do nas z Włoch i Hiszpanii, skąd pochodziła z Afryki Północnej - w pierwotnym rejonie chufu jadano 4 tysiące lat temu (był to przysmak Egipcjan, mieszkańców Maroka i Sudanu).

Ziemne migdały nie są szczególnie wybredne w glebie, ale nadal najlepsze plony są usuwane z żyznych i luźnych gleb - w takich warunkach korzenie mogą dać 400-800 (a nawet 1000) okrągłych bulw.

W umiarkowanych szerokościach geograficznych chufa jest uprawiana jako roślina jednoroczna, natomiast w ciepłym klimacie okres szybkiego kwitnienia i owocowania przypada na drugi rok..

Kompozycja

100 g tego produktu to:

• 18,6 g białek;
• 53,7 g tłuszczu;
• 13 g węglowodanów;
• co najmniej 10 g skrobi;
• trochę wody i błonnika pokarmowego, wśród których prymat błonnika.

Taka struktura wartości odżywczych znajduje również odzwierciedlenie w kaloryczności - 609 kcal / 100 g. Okazuje się, że według tego wskaźnika chufa jest trzykrotnie wyższa niż migdały, a 150 g produktu dziennie całkowicie pokrywa dzienne zapotrzebowanie na tłuszcze roślinne (dietetycy zapewniają, że znajduje się on również w kwasach roślinnych).

Jeśli przyjrzysz się uważnie, okaże się, że bulwy zawierają również:

• witaminy A, B, C, E (przede wszystkim substancje z grupy B);
• lipidy;
• kwas oleinowy typu omega-9;
• żelazo i cynk;
• inne pierwiastki śladowe w postaci miedzi i potasu, selenu i jodu, wapnia i fosforu oraz sodu.

Z tak cennego produktu uzyskuje się metodą tłoczenia na zimno zdrowy olej, który nie ustępuje właściwościami oliwie z oliwek, ale ma wyraźny migdałowy aromat..

Korzystne cechy

Chufa ma wiele przydatnych właściwości, spośród których wyróżnia się:

• usprawnienie pracy mózgu i mięśni (wzmocnione są wielkie naczynia);
• efekt tonizujący, powodujący przypływ energii i zwiększoną wydajność;

• jako naturalny przeciwutleniacz zmielone migdały usuwają z organizmu toksyny, sole metali ciężkich i radionuklidy (zarówno surowe, jak i po dodaniu orzechów do herbaty);
• rozszerzenie naczyń krwionośnych, co zmniejsza ryzyko zakrzepicy i miażdżycy;
• obniżenie poziomu cukru we krwi i nadmiaru cholesterolu;
• wzmocnienie aparatu kostnego;
• zwiększona odporność - jako element nalewek chufa pomaga zwalczać przeziębienia;
• normalizacja trawienia dzięki działaniu przeciwbakteryjnemu;

• wsparcie układu nerwowego - po zastosowaniu nerwowość znika, łagodzą objawy przeciążenia.

Zwróćmy też uwagę na lecznicze właściwości olejku. Jest silnym antyseptykiem, a nałożony na skórę wnika w głąb warstwy komórkowej - w efekcie zahamowany zostaje proces starzenia się komórek, a skóra staje się bardziej elastyczna i miękka..

Ten sam surowiec nie tylko odżywia skórę, ale także pomaga w utrzymaniu zdrowego wzrostu włosów i paznokci..

Rozwój

Po przejrzeniu listy przydatnych cech tego gatunku wielu od razu interesuje się samodzielną uprawą tej rośliny.

Nic skomplikowanego: przygotowane bulwy lub wstępnie wyhodowane sadzonki sadzi się na otwartym terenie. Aby to zrobić, użyj całych owoców (starają się wziąć większe). Wybrany materiał jest przemywany, traktowany 5% roztworem nadmanganianu potasu i po ponownym umyciu suszony.Po upewnieniu się, że guzki są suche, umieszcza się je w szklanym słoju przykrytym pokrywką, a sam pojemnik umieszcza się w chłodnym miejscu o stabilnym + 4 ... + 7 ° С.

Sam proces nie ukrywa żadnych specjalnych sztuczek dla doświadczonego ogrodnika, ale wciąż istnieją pewne niuanse. Zastanów się nad nimi, poznając dokładnie, jak wygląda lądowanie chufy na naszych szerokościach geograficznych..

Lądowanie

Przed wejściem na pokład w otwartym terenie warzywa korzeniowe przechowuje się w wodzie w temperaturze pokojowej przez 2-3 dni, nie zapominając o zmianie 2 razy dziennie.

Odbywa się to w połowie końca maja, kiedy w końcu minęło zagrożenie mrozem (temperatura powietrza nie spada poniżej + 13 ... + 15 ° С), a gleba w górnej warstwie zdołała ogrzać się do +12 ° С.

Wszystko zaczyna się od wyboru odpowiedniej witryny:

• Chufa uwielbia lekkie, luźne i pożywne gleby, chociaż dobrze się zakorzeni na cięższych obszarach. Najważniejsze jest to, że krzew powinien rosnąć na otwartej przestrzeni (zacienione rogi letniego domku nie są odpowiednie);
• w jednym z dobrze oświetlonych miejsc wykopuje się dołki o głębokości 6-8 cm;
• napełniając je niewielką (do 2 litrów) ilością wody i pozwalając lekko wchłonąć wilgoć, w każdy dołek układa się 3 bulwy - uzyskuje się coś na kształt gniazda. Odległość między otworami powinna wynosić około 40-50 cm (jeśli zrobisz mniejszy odstęp, krzaki po prostu się zazębią). Między rzędami pozostaje 60-65 cm;
• pozostaje zakryć dziury ziemią, lekko je ubijając.

Przy dobrej pogodzie sadzonki odpadną po 10-14 dniach.

Zdarza się, że już pod koniec maja temperatura zaczyna spadać do + 10 ° С i wieją silne wiatry.

W takich przypadkach niedojrzałe młode pokryte są folią naciągniętą na łuki.

Aby zapobiec spiekaniu się roślin, wentyluje się je, zdejmując osłonę w ciągu dnia. Wraz z nadejściem lata nie jest już potrzebny.

Wiele osób ćwiczy lądowanie sadzonki - w regionach o chłodnym klimacie to jedyna gwarancja zbiorów.

Algorytm tworzenia zakładek, wykonywany zwykle na początku lub w połowie kwietnia, wygląda następująco:

• bulwy trzymamy w letniej wodzie przez jeden dzień (w tym czasie będziesz musiał dwukrotnie zmieniać płyn);
• podczas moczenia materiału przygotuj glebę. Glebę wlewa się do doniczki o wysokości 8-10 cm lub kasety wolumetrycznej i przygotowuje się nawóz. Aby to zrobić, będziesz potrzebował superfosfatu (10 g na miejsce), mocznika (6 g), siarczanów potasu i magnezu odpowiednio w dawce 5 i 2 g;
• bulwy układa się w wilgotnej glebie na głębokość 6 cm i posypuje ziemią;
• pojemnik jest umieszczony w ciepłym miejscu. Reżim temperaturowy jest niezwykle ważny dla gatunków ciepłolubnych: w ciągu dnia powietrze w pomieszczeniu powinno ogrzać się do + 20 ... + 25 ° С, aw nocy nie powinno spaść poniżej + 15 ° С. Jeśli w domu jest chłodno, przykryj garnki folią, otwierając ją w celu wentylacji;
• światło odgrywa również znaczącą rolę: w warunkach krótkiego dnia (na przykład w regionach północnych) będziesz musiał postawić lampę do oświetlenia;
• umiarkowane podlewanie przeprowadza się co 3-4 dni, aż pojawią się pędy, stosuje się tylko opryskiwanie. Przy tej samej przerwie gleba jest ostrożnie rozluźniana - w ten sposób korzenie otrzymają niezbędną porcję tlenu;
• przed przesadzeniem na otwarty teren wymagane jest jednorazowe karmienie. Ptasie odchody i dziewanny dodaje się do 10 litrów wody w proporcjach 1: 7 i 1: 3. Przesyła się tam również superfosfat (15 g), siarczan potasu (8 g) i saletrę amonową w dawce 7 g Gotową mieszankę należy wchłonąć do gleby, ale aplikuje się ją bardzo umiarkowanie, aby nie przesadzić, a co gorsza, nie spalić wrażliwych korzeni;
• Około 10 dni przed przeniesieniem na otwartą ziemię kiełki są stwardniałe: temperatura obniża się do +15 ° C, zmniejsza się liczba podlewania. Przyspieszy to adaptację roślin na miejscu..

Jak widać, nie ma nic super skomplikowanego. Cała dalsza technologia rolnicza w postaci opieki jest uważana za dość prostą..

Opieka

Podlewanie jednorazowo, przy suchej pogodzie - dwa razy w tygodniu. W deszczową pogodę można się bez niego całkowicie obejść, prostując kopce w dołach i ostrożnie poluzowując ziemię wokół. Bardziej solidne hilling robić 2 razy w sezonie: gdy łodygi osiągną 10-15 i 30 cm.

Top dressing przeprowadzane 3 razy w odstępach dwutygodniowych. W tym celu stosuje się nawozy mineralne o niskim stężeniu azotu - jego obfitość spowoduje szybki wzrost zielonej masy, która „wyciągnie” wszystkie pożyteczne substancje z kłącza.

Wielu obywa się bez "chemii", z taką samą częstotliwością wrzucając pod krzaki 1 litr zielonego naparu z ziół lub dziewanny.

Zwalczanie szkodników pożądane jest ograniczenie go do stosowania domowych preparatów, takich jak roztwór mydła (popularny płyn Bordeaux jest zbyt mocny dla tej kultury). W razie potrzeby wykonuje się profilaktyczne proszki - specjalne granulki odstraszą mrówki i niedźwiedzia przed chufą, które zwabiają te krzaki.

Innym szkodnikiem jest wireworm: zwykle przenosi się z plantacji warzyw, a następnie trzeba użyć insektycydów, takich jak Bazudin, Diazonin i Celest TOP..

W połowie września lub na początku października liście zaczynają żółknąć i wysychać - pora żniwny. Guzki wykopuje się widłami ogrodowymi, oczyszcza z ziemi, myje i suszy na słońcu do wilgotności 10-15%.Widząc, że pojawiły się na nich charakterystyczne rowki, plon jest sortowany. Całe orzechy umieszcza się w kartonowym pudełku lub torbie: można je przechowywać zarówno w pokoju, jak iw piwnicy lub na strychu (jeśli oczywiście nie ma tam gryzoni).

Z biegiem czasu taki materiał stanie się szorstki i pomarszczony. W porządku: kiełkowanie trwa do 3 lat. Owoce średniej wielkości układa się zwykle na sadzonkach, które w przeddzień zakładki moczy się w wodzie..

To wszystko jest w porządku, ale oto proces czyszczenie bardzo pracochłonny ze względu na gęstą skórkę. Nie zaleca się opuszczania go: utrata smaku. Aby tego uniknąć, świeżo zebrane bulwy są myte i umieszczane w czystej wodzie na kilka godzin. A potem - o ile ktoś ma dość cierpliwości: owoce są wcierane, aż większość skórki zostanie oddzielona.

Przy dużych zbiorach nie zawsze jest czas na takie manipulacje, dlatego podczas przechowywania w skórce orzechy wysychają, zmniejszając się o połowę. Dlatego przed dalszym przetwarzaniem lub jedzeniem moczone są przez 1-2 dni..

O zimowanie, wtedy w warunkach domowych jest to praktykowane niezwykle rzadko - nie w odpowiednim klimacie. Chufa ze ściętymi wierzchołkami może przetrwać zimę tylko w ogrzewanej szklarni lub w dołku posypanym niewielką ilością humusu zmieszanego od jesieni z grubą (ok. 9-10 cm) warstwą ściółki.

Przeciwwskazania i szkoda

Wśród bezpośrednich przeciwwskazań do stosowania są:

• indywidualna nietolerancja;
• choroba wątroby;
• otyłość.

Przy umiarkowanym stosowaniu (nie więcej niż 100-150 g dziennie) produkt jest praktycznie nieszkodliwy. Chociaż ta ilość może stanowić okrutny żart z osobami skłonnymi do szybkiego tycia, orzechy mają bardzo dużo kalorii.Szczególną ostrożność powinni zachować ci, którzy wcześniej nie próbowali takich potraw: przy pierwszych testach starają się wziąć minimum owoców.

Umożliwi to śledzenie reakcji organizmu i nie uszkadza żołądka, który jeszcze nie miał do czynienia z takimi produktami. Nadużywanie jest obarczone krótkotrwałą biegunką.

Podanie

Roślina jest szeroko stosowana w wielu różnych dziedzinach..

Pierwsza rzecz, która przychodzi na myśl, to etnoscience. Najpopularniejsze przepisy sprowadzają się do uzyskania wywarów i napojów, naparów i nalewek alkoholowych z pokruszonych bulw. Liście dodaje się do herbaty leczniczej.

Wszystkie te fundusze są wykorzystywane jako immunomodulatory i związki regenerujące, silne leki przeciwbakteryjne i uspokajające. Co więcej, jest również silnym adaptogenem, który może wspierać organizm podczas rekonwalescencji po chorobie lub operacji..

W gotowanie Chufa jest ceniona za smak owoców. Są chętnie włączane do przepisów na domowe słodycze - chałwę, ciasta, babeczki itp. Naturalny napój energetyzujący powstaje z prażonych i mielonych orzechów..

Produkcja perfumeria również nie bez mini orzechów, których produkty przetwarzania (głównie olej i ekstrakt) nadają perfumom i odświeżaczom subtelny migdałowy bursztyn.Znane chufa i kosmetolodzy: Jeśli przyjrzeć się bliżej składowi balsamów, kremów i szamponów, to wiele z nich ma ten składnik w postaci przetworzonej. I całkiem zasłużenie: pod względem poprawy odmładzania włosów i skóry jest uważana za jedną z najskuteczniejszych roślin.

W przemysł nie tylko bulwy są używane przez cukierników do przygotowywania proszków i proszków, czekolady i batonów. Liście mają nie mniej „zawodów” - są obecne w łańcuchu technologicznym wytwarzania papieru, powłok izolacyjnych, fitopaliw, uprzęży, lin i ściółki.

Żywy inwentarz - inny obszar zastosowania tej rośliny. Podobnie jak siano, część naziemna jest porównywalna z trawami zbożowymi (bardzo ją lubią konie). Gotowane owoce razem z mieszankami paszowymi można podawać świniom.

Teraz wiesz, czym jest chufa, dlaczego jest cenna i jak ją rozwijać w swojej witrynie. Mamy nadzieję, że naszym czytelnikom spodoba się ta roślina i przyniesie im wiele korzyści. Rekordowe zbiory!