Melon buchara to wspaniały dodatek do twojej diety
Melon Chogare lub Bukharka, jak mieszkańcy byłego ZSRR nazywali słodkimi owocami, należy do środkowoazjatyckiej wczesnej odmiany chandalak lub handalak.
Są to owocujące wcześnie dojrzewające melony o zaokrąglonych lub lekko spłaszczonych owocach. Rośliny należące do odmiany Chogare mają zielonkawą lub jasnożółtą skórkę pokrytą siecią pęknięć charakterystycznych dla kultury. Miąższ jest gęsty, o topniejącej soczystej konsystencji. Okres wegetacyjny trwa 70–80 dni. Przy odpowiednim podlewaniu, temperaturze i wilgotności melon przez krótki czas gromadzi dużo cukru, ale jednocześnie owoce szybko się przejrzewają i nie można ich transportować.
Odmiana melona Bukharka 944
Odmiana Bukharka 944 lub Chogare została wyhodowana przez pracowników Centralnej Stacji Doświadczalnej VIR. Bezpretensjonalne, owocujące rośliny doskonale znoszą uprawę na glebach słonych, są odporne na mączniaka prawdziwego, a ich owoce osiągają wagę 4–7 kg. Skórka melona jest lekko pomarszczona, jasnożółta, ozdobiona rzadkimi brązowawymi lub pomarańczowymi plamami.
W kawałku melon wykazuje gruby biały miąższ z zawartością cukru do 13,5%. Melon tej odmiany ma rozpoznawalny aromat przypominający gruszkę.
Z powodu psucia się kory dojrzałych melonów są one usuwane z niedojrzałych melonów. Zbiórka odbywa się w kilku etapach, a o stopniu gotowości decydują:
- przez pojawienie się aromatu melona;
- suszenie bata;
- zmienić kolor melona;
- poprzez utworzenie wzoru siatki na powierzchni.
W czasach radzieckich odmiana Bucharka została podzielona na strefy uzbeckiej SRR i kazachskiej SRR, tradycyjnej uprawy melonów i tykw. Dziś melony w tych krajach zajmują inne odmiany. W Uzbekistanie preferuje się odmiany melonów, których owoce są zdolne do długotrwałego przechowywania i przenoszenia transportu na duże odległości.
Według tych wskaźników melony odmiany Chogare nie mogą konkurować z dużymi słodkimi owocami gulabi lub innych gatunków. Ale nadal są kochane przez miejscową ludność i jako pierwsze pojawiają się na jasnych, hałaśliwych rynkach..
Cechy techniki rolniczej
Bezpretensjonalność i wczesna dojrzałość odmiany Bucharka pozwala na jej uprawę nie tylko w regionach południowych, ale także w centralnej Rosji. Jednocześnie można skorzystać z doświadczenia uzbeckich hodowców melonów, którzy stosują metody agrotechniczne do melonów typowych dla uprawy arbuzy. To prawda, że ze względu na większe wymagania melona w zakresie żyzności gleby, po zapłodnieniu nasiona są osadzane w wilgotnej glebie.
W środkowej i Azji Mniejszej wczesne melony sadzi się w kwietniu, kiedy temperatura gleby osiąga 12-13 ° C. Wiosną ryzyko uszkodzenia pędów przez mróz na tym obszarze jest minimalne, aw centralnej Rosji melony wymagają schronienia przynajmniej do połowy czerwca. Im gęstsza gleba, tym płytsza powinna być głębokość sadzenia. Średnio na uzbeckich melonach nasiona zanurza się w glebie na 4-6 cm, co zapewnia roślinom przyjazne kiełkowanie i szybkie tworzenie silnego systemu korzeniowego.
