Jakie rasy świń istnieją i jak wybrać odpowiednie osobniki

Zwierzęta należące do gatunku mięsnego (boczku) mają charakterystyczne cechy: wydłużony, wydłużony korpus, mocne kończyny, skośne żebra. Mają szerokie plecy z małą objętością mostka. Tylna połowa jest znacznie cięższa, większa niż przednia. Taka fizjologiczna budowa pozwala na odżywianie tuszy minimalną ilością tłuszczu, włókna mięśniowe rosną w szybkim tempie, szczególnie w młodym wieku. Prosięta przy prawidłowym karmieniu w wieku 6-7 miesięcy mogą przybrać masę około 100 kg z procentem 70.

Jasni przedstawiciele świń typu mięsnego

Do tej pory wiele ras zostało wyhodowanych przez specjalistów. Są one tradycyjnie podzielone na 3 kategorie: tłuste, tłuste i mięsne. Rasy z pierwszej grupy różnią się znacznie wyglądem (zauważalne są duże rezerwy tkanki tłuszczowej, tylna połowa ciała jest lżejsza niż przednia, ponieważ wzrost mięśni zatrzymuje się w wieku sześciu miesięcy, tłuszcz stanowi 45% całkowitej masy). Wśród nich są konie pełnej krwi - Mirgorodskaya, Mangalitskaya, duży czarny, estoński boczek, karmal, mangalitsa, rosyjski duży biały.

Smalec i mięso uważane są za odmianę uniwersalną. Młode osobniki mogą wytwarzać produkt wysokiej jakości (55-65% tuszy) i szybko przybrać na wadze. Typowe rasy: ukraiński stepowy nakrapiany, Breitovskaya, syberyjska północna.

Takich jak dziki, hoduje się w celu uzyskania tusz o dużej ilości mięsa, małej zawartości tłuszczu. Właściciele utrzymują ich opłacalność, zwierzęta jedzą wszystko, szybko rosną (lepiej jest preferować wysokiej jakości, sprawdzoną paszę). Szczególnie lubią: Tamworth, Estoński, Landrace, Hampshire, Pietrain, Duroc, wietnamski brzuchaty. Każdy ma swoje własne cechy, różni się pochodzeniem, niezbędne optymalne warunki do utrzymania.

Popularne odmiany ras tłustych i mięsnych

Szczyt rozpoznawalności hodowli trzody chlewnej przypadł na pierwszą połowę XX wieku (lata 50.), ale do 1973 r. Straciła ona powszechne zastosowanie. Wiele gatunków zostało wyhodowanych dawno temu w Anglii, zwierzęta charakteryzują się wyjątkową wytrzymałością, z łatwością przeżywają w trudnych warunkach klimatycznych i są bezpretensjonalne. Zwierzęta hodowane są głównie w stanach północnych, ponieważ niskie temperatury nie są straszne.

Kolejną istotną zaletą gatunków mięsnych jest spokój świń w stosunku do innych przedstawicieli fauny (nawet bydła), dogadują się ze sobą, z ludźmi, na otwartych pastwiskach są spokojne. Są wszystkożerne, absolutnie każda mieszanka paszowa jest dla nich odpowiednia. Nasz obszar jest odpowiedni dla wielu ras i zwierząt domowych, mają doskonałe porody na mrozie.

Boczek Tamworth i Estoński

Tamworth ma wydłużoną budowę ciała (około 100-150 cm), równomiernie pokrytą jedwabistym włosem, masywną szyję, stojące uszy, mocne nogi. Okres linienia przypada na czerwiec-sierpień, zmienia się odcień szaty. Kolor włosia waha się od ciemnobrązowego do jasnożółtego; białe osobniki z czarnymi plamkami na grzbiecie są niezwykle rzadkie.

Znakiem, który odróżnia zwierzęta domowe od innych ras, jest silnie zaznaczone macierzyństwo. W ciągu całego roku potomstwo sięga od 5 do 11 prosiąt.

Maciory dbają o maluchy, karmią je, monitorują, co pozytywnie wpływa na dalszy wzrost i rozwój młodych. Młode po osiągnięciu wieku sześciu miesięcy przybierają na wadze 90-110 kg, co wskazuje na wysoki poziom produktywności mięsa..

Estoński boczek ma przyzwoitą długość ciała, ale tusza nie zawiera dużej ilości tłuszczu, jest uważana za chudą (jeśli właściciel chce uzyskać dobry procent tłuszczu, rasę krzyżuje się z gatunkiem Berkshire). Szynka, boczek są najbardziej poszukiwane ze względu na ich smak.

Rasa ma kilka drobnych wad:

• minimalna liczba prosiąt w jednym miocie;
• niektóre osoby mają kręcone włosy, co nie jest uważane za zaletę.

Rasa została po raz pierwszy wyhodowana w Estonii (50-60 lat XX wieku) dzięki skrzyżowaniu niemieckiego białego dzika z lokalną lochą. Boczek tego typu dostarczany jest do najlepszych restauracji na świecie, smakosze doceniają jego delikatny, delikatny smak i przyjemną strukturę. Kryteria, które przyciągają hodowców, to wysoki poziom adaptacji na pastwiskach, płodność (11-12 młodych w miocie). Kobieta ma rozwinięty instynkt macierzyński, nie porzuca dzieci.

Dorosłe knury osiągają masę ciała - 330 kg, lochy - 230 kg. Młode osobniki ważą około stu w ciągu sześciu miesięcy. Bezpretensjonalny w żywności (preferowana jest pasza luzem ze względu na jej ekonomię). W okresie ciąży samica jest nasycona pokarmem zawierającym kompleks witamin. Przedstawiciele gatunku doskonale tolerują zmiany warunków pogodowych, są dostępni do rozmnażania na każdym terenie.

Landrace i Hampshire

Pierwotnie rasa Ladras została wyhodowana w Danii. Proces przebiegał w optymalnych warunkach: racja wieprzowa zawierała dużą ilość białka zwierzęcego. Następnie dzieci zostały starannie wyselekcjonowane, zostały wyselekcjonowane pod kątem gatunków o wysokim poziomie wczesnej dojrzałości, aby czerpać korzyści z produkcji przynajmniej w wysokości wydanych pieniędzy. Rezultatem jest zupełnie nowy wygląd. Mięso jest chude.

Dorosłe samce osiągają wagę 300-320 kg, samice są nieco mniejsze, ale mają wysokie cechy reprodukcyjne (9-12 prosiąt na okat). Cechy zewnętrzne: duży rozmiar, wydłużony korpus, szerokie szynki, średniej wielkości głowa, wiszące uszy, słabe włosy, często jasne odcienie.

Hodowcy świń zwracają uwagę na to, że rasa jest wymagająca pod względem żywienia, kapryśność. Niewłaściwie dobrana dieta doprowadzi do negatywnych konsekwencji, zmniejszenia reprodukcji.

Świnie rasy Landrace nie zyskały od razu popularności. Przez długi czas prowadzono liczne eksperymenty w celu udoskonalenia rasy, np. Naukowcy doszli do wniosku, że w miarę dorastania osobnika procent tłuszczu spada z 22 do 7. Mięso zawiera dużą ilość białka (około 27%), wysoki poziom jego syntezy.

Rasa Hampshire Bacon to jedna z najstarszych odmian, które pojawiły się w Anglii w USA. Ich poprzednikami były świnie żyjące na pastwiskach Hampshire, stąd nazwa. W pierwszej połowie XIX wieku zwierzęta przewieziono do Kentucky w USA, gdzie krzyżowano je z miejscowymi ciemnymi maściami. Rezultatem był wygląd z czarnym odcieniem sierści z białymi paskami na przednich łapach..

Oryginalny kolor odróżnia je od innych ras. Osobniki mają wydłużone ciało, lekką głowę z małym piętnem i stojące uszy. Wśród wad: niska odporność na stres, niski poziom produktywności (głównym celem jest hodowla nowych hybryd).

Waga dorosłego samca wynosi około 290-320 kg, waga lochy sięga 190-250 kg. Średnio samica w miocie produkuje 6-10 młodych, ale znane są przypadki 12-14 dzieci. Instynkt macierzyński jest dobrze rozwinięty, samica karmi wszystkie prosięta. Przedstawiciele rasy mają dość silną odporność, odporność organizmu na choroby, wytrzymałość, wysoki poziom adaptacji do nowego miejsca.

Pietrain i Duroc

Przedstawiciele rasy Pietrain pojawili się w Belgii. Hodowla odbywała się poprzez krzyżowanie wielu gatunków: miejscowe świnie, rasy Berkshire, Yorkshire, osobniki dużego białego angielskiego. Pietrain wyróżniał się wysoką jakością produktywności mięsa, która przetrwała do dziś. Służą również do poprawy jakości innych rodzajów boczku poprzez krzyżowanie (osobniki dominujące). Można ich spotkać w Holandii, Anglii, Francji, Belgii.

Chociaż zwierzęta są bezpretensjonalnymi zwierzętami domowymi, poziom komfortu miejsca zamieszkania powinien być wysoki. Konieczne jest utrzymanie optymalnej umiarkowanej temperatury (osobniki nie tolerują klimatu gorącego / zimnego), adaptacja do nowego miejsca jest raczej słaba i problematyczna. Musisz uważnie monitorować dietę świń (zbilansowana pasza), w przeciwnym razie przyrost masy ciała będzie niewielki.

Ciało świń jest szerokie, zwarte, z dobrze rozwiniętymi mięśniami (zwłaszcza szynki, wydatny grzbiet). Układ kostny jest lekki, głowa średniej wielkości, mostek zaokrąglony. Kolor zwierząt jest przeważnie biały (rzadkim wyjątkiem jest barwny kolor).

Współczynnik płodności kobiet jest niski - nie więcej niż 8 dzieci. Locha karmi tylko 4-6 młodych, na co wpłynął słabo rozwinięty instynkt macierzyński, niedostateczna jakość mleka. Rasa ma również zalety. Brak odkładania tłuszczu, wysokie walory smakowe mięsa, silny układ odpornościowy, odporność na różne wirusy, choroby, dobrze ukształtowana budowa, witalność osobników.

Tusza Duroc jest niesamowicie masywna i duża. Samiec w wieku 2 lat osiąga długość około 1,8 m. Grzbiet wygięty do góry, głowa nieproporcjonalnie mała, uszy odstające lub zwisające. Kości są cienkie i lekkie. Klatka piersiowa jest płytka. Silne kończyny powodują, że zwierzę jest aktywne, szybkie pomimo masy. Kolor skóry zwierzęcia od jasnozłotego do ciemnobrązowego, włos średniej długości w tym samym odcieniu. Wraz z wiekiem i przyrostem masy ciała aktywność świni maleje (250 kg daje się odczuć). Grubość tłuszczu jest niewielka (około 3 cm) - doskonały wskaźnik.

Przy celowym karmieniu jedna świnia daje 75-80% mięsa. Aby osiągnąć ten wynik, musisz uważnie monitorować dietę zwierzęcia. Pokarm białkowy powinien dominować. Częstotliwość posiłków: zimą - 3 razy dziennie, latem - 2. Eksperci twierdzą, że warunki przetrzymywania silnie wpływają na produktywność zwierząt.

Powierzchnia kojców powinna być wystarczająca, regularna wentylacja, utrzymanie czystości, izolacja w zimnych porach roku, ogrodzenie świń przed nagłym hałasem, bodźce zewnętrzne. W podobnych warunkach amerykańskim hodowcom udało się wyhodować tusze o wadze 400 kg.

Główne zalety to:

• Szybki wzrost, doskonały przyrost masy ciała.
• Dobra zdolność adaptacji do różnych warunków przetrzymywania, możliwość ciągłego chodzenia po kojcu.
• Wysoka smakowitość uzyskanego mięsa.
• Spokojny charakter zwierzęcia, nieagresywny w stosunku do własnego gatunku, potomstwa, właścicieli.

Jak w przypadku każdego gatunku, istnieje wada:

• Liczba prosiąt nie przekracza jednocześnie 10 sztuk.
• Skłonność rasy do chorób, infekcji górnych dróg oddechowych.
• Tempo rozwoju tkanki mięśniowej zależy bezpośrednio od ilości białka w diecie..
• Sytuacje stresujące są niekorzystne dla przyrostu masy ciała.

Wietnamski brzuch

Na terenie krajów WNP występuje dość rzadko. Ojczyzną jest Azja Południowo-Wschodnia. Państwa europejskie (Węgry, Francja, Polska), Kanada pozyskały przedstawicieli gatunku w 1985 roku. Od końca XX wieku po dzień dzisiejszy hodowcy dążą do poprawy wskaźników produktywności, zwiększenia liczebności osobników i uzyskania większego udziału mięsa..

Wietnamskie brzuchy doniczkowe mają wiele cech związanych tylko z nim, na które należy zwrócić uwagę podczas opieki, utrzymania zwierzęcia:

• dojrzewanie we wczesnym wieku (w wieku 4 miesięcy samice polo są zdolne do posiadania potomstwa);
• locha ma dobrze rozwinięty instynkt macierzyński, wszystkie młode otrzymują niezbędną opiekę, nie jest wymagana żadna pomoc właścicieli;
• wysoka odporność, nie wymaga specjalnych szczepień, przystosowania się do każdego klimatu;
• mięso wysokiej jakości (kruche, soczyste) o grubości 2-2,5 cm;
• niesamowita płodność (locha przynosi jednorazowo 18 młodych, zdarzały się przypadki z 24 młodymi pod opieką);
• rozwinięta pamięć genetyczna (zapobiegnie zjedzeniu przez świnę żrącej rośliny);
• są roślinożercami, dlatego są nazywane, ponieważ jedzą zielone jedzenie (porcje są małe, ale częste);
• czystość rasy.

Osoby mają charakterystyczne cechy zewnętrzne. Kolor od szarego do czarnego, krępy, ponieważ mają krótkie nogi, szeroką klatkę piersiową, plecy. Kufa lekko spłaszczona z małymi, stojącymi uszami. Masa tuszy sięga 75-80 kg, świnie hodowlane mogą przybrać 150 kg.

Jak wyhodować rasę?

Istnieją dwie metody hodowli - zakup, tucz prosiąt lub zakup młodych zwierząt do hodowli. Podstawowym warunkiem w obu przypadkach jest wybór rzetelnego sprzedawcy. Najpierw musisz przygotować pomieszczenie do trzymania świń. Małe kojce są całkiem odpowiednie, ponieważ osobniki osiągają stosunkowo małe rozmiary, są bezpretensjonalne, czyste.

Ale są pewne wymagania: pomieszczenie musi być ciepłe (podczas budowy można zastosować cegły, bloczki silikatowe), podłoga jest zabetonowana, 75% powierzchni pokryte jest drewnem. Następnie należy zainstalować ścianki działowe, tworząc kojce o powierzchni 5 m2 z szerokim przejściem między nimi. W ciepłe dni świnie muszą chodzić, musisz zapewnić spacer.

Jeśli chodzi o karmienie brzuchem doniczkowym, to budzi tu wiele kontrowersji. Wielu twierdzi, że ludzie są dość omijani przez pastwiska i trawę. Jest taka opcja, ale w tym przypadku świnia nie zyska dużej masy, nie przyniesie wielu prosiąt. Dieta powinna być zbilansowana, świeża i wysokiej jakości. Istnieją gotowe mieszanki opracowane dla rasy (niezbyt opłacalne, lepiej zrobić to sam: jęczmień + pszenica + groszek + owies / kukurydza).

Latem podstawą żywienia jest zielonka w połączeniu ze zbożami (niepożądane jest stosowanie owsa, kukurydzy - odkładanie się tłuszczu u zwierząt będzie większe). W przypadku kobiet w ciąży, matek karmiących do diety dodaje się jaja i produkty mleczne. Okresowo podawać świniom surową paszę witaminową: dynia, cukinia, marchew, siano z roślin strączkowych. Uprawa takich osobników będzie niezwykle opłacalna dla ich właściciela..

Wcześnie dojrzewająca świnia

Wyhodowany przez instytucje Rosji, Ukrainy, Mołdawii, Białorusi stosunkowo niedawno, w czasach sowieckich. Ostatecznie powstał w 1993 roku. Otrzymany przez kilka etapów krzyżowania białoruskiego mięsa z ras Połtawą, Rostowem. Szeroka dystrybucja jest typowa dla państw obszaru poradzieckiego.

Zwierzę wyróżnia duże rozmiary ciała, mocne kończyny. Kolor skórki, białe włosie. Jednostki szybko rosną, dojrzewają płciowo.

Średnia waga tuszy knura wynosi około 300 kg przy długości ciała 1,8 m. Maciory przybierają na wadze 240-250 kg (wymiary 1,6-1,7 m). W jednym miocie liczba cieląt sięga 11. Głównymi wskaźnikami rasy są: powyżej 50 kg mleczności, procent wyjściowy 65, żywa waga w wieku 180 dni 100 kg.

Najlepsze rasy mięsne dla Rosji

Na terenie Federacji Rosyjskiej można znaleźć ogromną różnorodność świń, nawet miniaturowe świnki miniaturowe. Najczęstsze są gatunki specjalnie stworzone z uwzględnieniem lokalnych warunków klimatycznych lub importowane z innych krajów, ale maksymalnie przystosowane do uprawy..

Wyhodowano dużą liczbę, ale największe zapotrzebowanie jest na mięso z Mirgorod, ukraińską białą stepową. Należą do nich: Don, Kemerowo, Urzhum, duża czerń.

Donskaya i Kemerowo

Pierwsza została wyhodowana w latach 80. ubiegłego wieku, ale już się rozpowszechniła. Ojczyzna - region Rostów. Zdobywane przez krzyżowanie północno-kaukaskiej świni z pietrainem. Jednostki mogą wygodnie żyć w południowym klimacie Kubanu.

Charakteryzuje się szerokim, dużym korpusem z dość rozwiniętymi szynkami. Waga knura wynosi 300-320 kg, dla samic 210-220 kg. Kolor ciemno pstrokaty, kończyny krótkie, głowa niezbyt duża, profil prosty. Główne zalety tego gatunku to:

• odporność na klimat gorący / zimny;
• wczesna dojrzałość;
• wysoka odporność;
• doskonała jakość produktów mięsnych;
• bezpretensjonalność treści, jedzenie;
• locha przynosi jednorazowo 10-11 dzieci.

W Kemerowie występują 2 rodzaje ras: smalec i mięso. Drugi został odebrany stosunkowo niedawno, ale już zyskał popularność w Rosji. Świnie mają mocne ciało, szeroki mostek. Kolor ciała jest często czarny, są różne kolory. Masa knura dochodzi do 360 kg przy długości 1,7 m. Lochy - 200 kg. Jeden jej lęg składa się zwykle z 10-11 prosiąt. Zwierzęta dobrze znoszą mrozy, są prawie wszystkożerne, ostrożnie wychowują swoje potomstwo, przybierają na wadze w szybkim tempie.

Urzhumskaya

Poprzez skrzyżowanie dużej białej świni z późno dojrzewającymi osobnikami z regionu Kirowa w połowie ubiegłego wieku uzyskano tę rasę. Różni się od swoich przodków wydłużonym ciałem, potężnymi szynkami, okrągłymi beczkami i napiętym brzuchem. Mają masywny szkielet, mocne łapy. Głowa nie jest duża, pysk wydłużony. Posiada grube, jasne włosie.

Osoby są w stanie przybrać na wadze 320 kg. Z jednego miotu wychodzi około 13 prosiąt. Instynkt macierzyński jest dobrze rozwinięty, więc bezpieczeństwo dzieci jest wysokie. Rasa doskonale znosi zmiany temperatury, nie potrzebuje specjalnych warunków do pielęgnacji.

Mięso Mirgorodskaya

Początkowo rasa była szeroko rozpowszechniona w obwodzie mirgorodskim w obwodzie połtawskim, który zawdzięcza swoją nazwę, ale dziś często występuje na Ukrainie, Białorusi i południu Federacji Rosyjskiej. Pierwsze świnie pojawiły się w 1940 roku.

Od najmłodszych lat osobniki charakteryzują się wytrzymałą budową, harmonijnie uformowanym długim, szerokim ciałem. Mocne kończyny średniej wysokości. Głowa jest niewielkich rozmiarów z wklęsłym profilem. Uszy nachylone do przodu. Włosie grube, błyszczące, długie. Kolor jest czarno nakrapiany. Skóra jest elastyczna, bez fałd. Świnie są bezpretensjonalne, potrafią przystosować się do wypasu. Od wczesnej wiosny do pierwszych przymrozków często uprawia się je na zewnątrz..

Od palącego słońca ciepło skrywa się pod drzewami. Masa tuszy samca dochodzi do 300 kg, lochy - 200 kg. Lęg składający się z co najmniej 10 prosiąt. Jedyną wadą rasy jest to, że jakość przetworów mięsnych jest nieco niższa w porównaniu z podobnymi gatunkami (procentowa zawartość tłuszczu jest nieco wyższa). Wynika to z małej aktywności zwierzęcia w połączeniu z szybkim zbiorem kilogramów..

Ukraiński step biały

Rasa mięsna wyhodowana na terenie Ukrainy. Świnie są mocne i mają głęboką klatkę piersiową. Mocne kości. Mają wąską wydłużoną głowę, wiszące uszy. Kończyny są krótkie. Żywa waga samców wynosi około 350 kg, samic - 240-250 kg.

U tej rasy świń płodność jest wysoka, około 10-12 młodych. Różnią się bezpretensjonalnością, nie wymagają szczególnej opieki, konserwacji. Przed zakupem zdecydowanie powinieneś zapoznać się z opisem i szczegółową charakterystyką, aby nie pomylić się z wyborem.