W końcu pomocne.

Rzecz, która przydaje się na wsi w każdych warunkach i okolicznościach to fotel bujany. Jak teraz jest dla mnie jasne, dobrze jest, gdy jest ich kilka. Pierwszy pojawił się dzięki CHUVAKowi: przybyli do daczy i przynieśli ten (wydaje się białoruski) cud w kilku pudełkach. To znaczy jako prezent. Byli w stanie go zebrać, kłócąc się ze sobą przez kilka godzin. (Nieskończenie interesujące jest nie brać udziału w montażu samemu, ale obserwować, jak rozkładają się role pozostałych uczestników: od kierownictwa wyższego szczebla po dokręcanie nakrętek.) W wyniku montażu zabrakło części (albo zgubiły się napinacze, albo kierownictwo tak naprawdę nie okazało się z logistyką, że Białorusini nie zgłosili się).

Ale fotel bujany cudem stał przez kilka (tak, co tam: dużo :)) lat, ciesząc się niezmienną popularnością z różnych powodów (rozczaruję jednak czytelników obdarzonych szczególnie bujną wyobraźnią: jak najbardziej, ale nie dla najlepszych). Aż nagle pojawił się NOWY, znacznie bardziej zaawansowany i NIESKOŃCZONO czysty w porównaniu z tym, czym stał się pierwszy. Tak, ten sam DUDES przywiózł ją do daczy. Również w pudełkach, a także jako prezent. To nie wszystko: oni też to zebrali. Przez lata, podczas których początkowo żółty fotel bujany stał się brudno szary, społeczne role i status facetów uległy pewnym zmianom. W efekcie drugi fotel bujany zmontowali dłużej, gdzieś pośrodku musieli cofnąć się do początku, a na końcu niepotrzebne detale. (Postęp jest oczywisty, prawda?!)