Jak uprawiać rabarbar w letnim domku i uzyskać bogate zbiory
Uprawa rabarbaru na własnej działce to zadanie, które może wykonać każdy ogrodnik. Byliny gryczane dostarczają naturalnych składników odżywczych wczesną wiosną. Niektóre odmiany rabarbaru dojrzewają dość wcześnie, gdy inne warzywa nie są jeszcze dostępne.
Podział krzewu przeprowadza się wczesną wiosną, kiedy gleba lekko się nagrzewa lub w środku jesieni, aby roślina mogła zakorzenić się przed nadejściem chłodów.
Rozmnażanie nasion służy do wyhodowania nowej odmiany lub rośliny po raz pierwszy.
Rabarbar jest uprawiany z nasion przez sadzonki, które uzyskuje się z nasion namoczonych przed pęcznieniem. Kiełkuj nasiona pod wilgotną gazą lub szmatką, okresowo ją nawilżając. Po wykiełkowaniu około 2 cm długości nasiona suszy się, a następnie wysiewa. Nasiona sadzi się we wstępnie nawilżonej glebie. W czwartym lub piątym dniu po wysianiu można zobaczyć pierwsze kiełki rabarbaru. Głębokość zakopania nie powinna przekraczać 3 cm Przy uprawie rabarbaru zużycie wynosi do 4 gram nasion na metr kwadratowy. Rabarbar sadzi się w rzędach w odległości 25 cm, po pojawieniu się liści na pędach następuje ich przerzedzenie. Odległość między pędami powinna wynosić około 20 cm.
W przyszłości pielęgnacja sadzonek polega na podlewaniu, jeśli to konieczne, pieleniu, poluzowaniu, nawożeniu nawozami. Jesienią uzyskuje się sadzonki o wysokości do 30 cm i trzech do czterech liści.
Po zimie sadzonki wykopuje się do sadzenia w dołkach w odległości do 1 m. Gleba powinna ściśle przylegać do korzeni materiału nasadzeniowego. W takim przypadku zaleca się obniżenie górnej nerki pod ziemię nie więcej niż dwa centymetry. Jeśli gleba nie jest mokra, materiał do sadzenia jest podlewany. W przyszłości rabarbar jest podlewany (jeśli to konieczne), a strzały są usuwane. Gleba jest spulchniona i odchwaszczona. Aby uzyskać dobre zbiory, pożądane jest nawożenie nawozami. Nawozić glebę co 3-4 lata, dodając 1-2 wiadra materii organicznej na metr kwadratowy.
Rabarbar może być uszkadzany przez szkodniki (słonie, pchły, robaki) i choroby (askochina, szara zgnilizna).
Trujące chemikalia przeciwko chorobom i szkodnikom można stosować dopiero po zebraniu sadzonek do odżywiania.
Aby nie osłabiać rośliny i uzyskać stabilne zbiory przez długi czas, zaleca się zbieranie plonów (ogonków) od drugiego roku po posadzeniu. Zbiór odbywa się kilka razy w ciągu sezonu. Sadzonki wyłamuje się u podstawy, gdy ich grubość przekracza 1,5 cm i długość 30 cm, w pierwszych trzech latach plon to 1-2 kg ogonków, aw kolejnych latach do 6 kg z jednego krzewu.
