Sadzenie krzewu owocowego aronii
Aronia czarna lub aronia czarna to roślina znana w wielu rejonach Rosji i za granicą. Bezpretensjonalny krzew służy nie tylko do zbioru zdrowych i smacznych owoców, ale także do kształtowania krajobrazu. Jesienią zielone liście latem są zabarwione wszystkimi odcieniami żółtego, złotego, czerwonego, w postaci pojedynczych nasadzeń lub żywej ściany, wspaniale dekorując miejsce.
Zadowolony
Opis aronii aroniowej
Odwieczny krzew liściasty pochodzący z kontynentu północnoamerykańskiego, przeniósł się do Europy i na terytorium Rosji, okazał się bardzo wytrwały, wybredny i szybko rozprzestrzenił się jako kultura ozdobna lub dziko rosnąca.
Dzięki pracy hodowlanej I.V. Michurin i jego współpracownicy, którzy otrzymali wielkoowocowe odmiany aronii, zwróciła na siebie uwagę ogrodników domowych.
Sadzenie i pielęgnacja aronii czarnej wymaga minimalnej wiedzy i wysiłku. Bezpretensjonalny krzew:
- znosi zimę bez uszkodzeń;
- zaczyna owocować już 3 lata po posadzeniu, a plony są stabilne i roczne;
- łatwo uformować koronę.
Zgodnie z opisem aronia czarna w naturze ma wysokość od 2 do 3 metrów. Początkowo korona krzewu jest dość zwarta, ale w miarę wzrostu staje się coraz bardziej rozgałęziona, rozłożysta, szeroka. Średnica dorosłego krzewu sięga dwóch metrów, więc ogrodnicy ćwiczą coroczne przycinanie i formowanie roślin. Łatwo jest odróżnić pędy wieloletnie od nowych przyrostów po kolorze kory.
Im starsza gałąź, tym bardziej szara jest jej powierzchnia. Kora jednorocznego lub dwuletniego drewna ma czerwonawy lub brązowo-brązowy odcień.
Chociaż kultura jest często nazywana aronia, rośliny nie są blisko spokrewnione. Jest to wyraźnie widoczne, jeśli spojrzysz na liście aronii. W przeciwieństwie do wypreparowanych liści jarzębiny, tutaj blaszki liściowe o długości 5–8 cm są owalne lub odwrotnie jajowate, proste. Mają gładki przód i owłosioną grzbiet oraz zapiekanki brzeg. Ogonek jest krótki, gęsty.
Kiedy liście krzewu zmieniają kolor z ciemnozielonego na żółty i purpurowy jesienią, zmienia się wygląd rośliny. Na tak jasnym tle pędzle dojrzałych owoców, fioletowe z niebieskawym odcieniem, wyglądają niesamowicie pięknie.
Kwitnienie aronii czarnej rozpoczyna się w drugiej połowie maja i trwa do pierwszych dni lata, po czym w miejscu białych lub jasnoróżowych kwiatów zebranych w kwiatostany corymbose pojawiają się zielone jajniki. Prawie czarne owoce dojrzewają wczesną jesienią i mogą pozostać na gałęziach bez utraty jakości do połowy października. Niezebrane plony są chętnie dziobane przez ptaki.
Sadzenie aronii
Jak w przypadku wszystkich krzewów owocowych, aronia ma dwa terminy sadzenia. Jesienią sadzonki przenosi się na ziemię od połowy września do listopada. Wiosną krzew sadzi się najczęściej w kwietniu, kiedy zaczyna się sezon wegetacyjny, ale pąki liściowe jeszcze się nie obudziły.
Sadząc aronię należy wziąć pod uwagę cechy klimatyczne regionu. Ważne jest, aby sadzonka miała czas na aklimatyzację przed nadejściem jesiennych mrozów, a wiosną nie wpadła pod niszczący budzącą się koronę mróz..
Uprawa jest mało wymagająca i może rosnąć na różnych typach gleby, w tym na glebach piaszczystych ubogich w składniki odżywcze. System korzeniowy znajduje się na głębokości nie większej niż 60 cm, dzięki czemu aronia nie boi się ciasno zalegających wód gruntowych i wiosennych powodzi z powodu szybko topniejącego śniegu. Na takiej głębokości gleba nie pozostaje zbyt długo nadmiernie wilgotna, a korzenie nie mają czasu na gnicie.
A co najważniejsze, roślina zapuszcza korzenie na luźnych żyznych glebach, które łatwo przyjmują i oddają wilgoć. W takim przypadku miejsce lądowania powinno znajdować się w słońcu po stronie chronionej przed zimnym wiatrem. Pomoże to sadzonce zakorzenić się i szybko rosnąć..
Doły do sadzenia są przygotowywane z wyprzedzeniem, aby system korzeniowy sadzonki wygodnie się w nim zmieścił. Średnio głębokość i szerokość przyszłego siedliska rośliny to rana 50-60 cm. Jeśli musisz posadzić kilka krzewów naraz, weź pod uwagę ich wzrost i trzymaj się odstępu 3 metrów dla pełnego rozwoju i oświetlenia korony.
Gleba usunięta z dołu jest mieszana:
- z 8-10 kg wybranej próchnicy;
- dwie szklanki przesianego Popiół drzewny;
- 150 gramów superfosfatu.
Jedna trzecia dołka jest wypełniona ziemią, dobrze rozlaną osiadłą wodą i czeka, aż wilgoć całkowicie wejdzie w głąb. Teraz czas na sadzenie aronii. Sadzonkę zanurza się w dołku tak, aby szyjka korzeniowa znajdowała się kilka centymetrów nad poziomem gruntu, przykryta przygotowanym podłożem, zagęszczona i ponownie podlewana tak, aby krzew dobrze osadził się na ziemi. Krąg pnia, aby uniknąć szybkiego wysychania ziemi i tworzenia się skorupy, jest obficie mulczowany.
Aby aronia czarna szybciej się zakorzeniła, doświadczeni ogrodnicy radzą przed sadzeniem aronii skrócić pędy na sadzonce, pozostawiając nie więcej niż 5-6 żywotnych pąków.
Pielęgnacja aronii po posadzeniu
Bardzo łatwo pielęgnować krzewy odporne na mróz i suszę. Aronia wymaga regularnego przycinania korony, trzykrotnego opatrunku górnego, usuwania chwastów, profilaktyki przeciwko szkodnikom i rzadkiego, ale obfitego podlewania.
Przycinanie roślin odbywa się:
- jesienią, po zbiorze owoców i zakończeniu sezonu wegetacyjnego;
- wczesną wiosną, przed rozpoczęciem procesu przebudzenia krzewów.
Oprócz starannego przycinania suchych, uszkodzonych i słabych gałęzi usuwa się pędy, które przeszkadzają w przenikaniu do korony światła i owadów zapylających. Aronia bezboleśnie znosi cięcie formujące, dlatego może być uprawiana jako drzewo miniaturowe. Aby to zrobić, na poziomie gleby wszystkie pędy są usuwane, z wyjątkiem najsilniejszych, a następnie stopniowo tworzy się z nich pień. Aby to zrobić, przez kilka lat na łodydze aronii pozostaje tylko kilka wierzchołkowych pąków, gdy roślina osiągnie pożądaną wysokość, usuwa się punkt wzrostu i zaczynają tworzyć zwartą koronę na szczycie łodygi.
Wiosna zaczyna się od leczenia krzewów przed szkodnikami i karmienia z przewagą 
nawozy azotowe. Ponowne nawożenie należy przeprowadzić po kwitnieniu, gdy jajnik zaczyna się wypełniać, jeszcze jeden opatrunek górny powinien przygotować roślinę na zimę. Odbywa się pod koniec lata bez użycia azotu..
Chociaż aronia może długo przetrwać w warunkach suszy, potrzebuje wody, aby uzyskać doskonałe plony i piękno. Podlewanie jest ważne:
- na początku sezonu wegetacyjnego;
- latem podczas napełniania i dojrzewania owoców;
- jesienią, zanim krzak opuści na zimę.
Każdy krzew powinien otrzymać jednorazowo co najmniej 20–40 litrów wody. Dla jak największej wydajności powierzchniowego systemu korzeniowego podlewanie przeprowadza się w odległości 30–40 cm od środka krzewu, w płytkich bruzdach.
Pnie są utrzymywane w czystości, dzięki czemu gleba jest regularnie spulchniana lub posypywana ściółką.
Cięcie i rozmnażanie aronii przez sadzonki
Przycinanie aronii rozpoczyna się od pierwszego roku życia. Początki tworzą koronę złożoną z 10–12 gałązek mułowych, a z wiekiem stopniowo zastępowane są nowymi pędami. Odmładzanie rozpoczyna się w wieku 8 lat.
Jeśli krzew jest zaniedbany i traci siłę, nie ma potrzeby spieszyć się, aby go wykorzenić. Wystarczy jesienią odciąć całą koronę u nasady, aby wiosną czekać na silny młody wzrost. Z niego jesienią tworzą kręgosłup nowego krzewu.
Silne, zdrowe gałęzie, które trzeba skracać lub przycinać, można wykorzystać na doskonały materiał nasadzeniowy i rozmnażanie aronii przez sadzonki.
W przypadku zielonych sadzonek weź nie zdrewniałe wierzchołki lub środkowe części z 5-6 żywymi pąkami. Wszystkie liście, dach górnej pary, są odcięte, a pozostałe skracane. Ukorzenienie przeprowadza się w szklarni, na lekkim piaszczystym podłożu, po uprzednim potraktowaniu sadzonek stymulatorem wzrostu. Rok później z małego kawałka gałęzi powstaje pełnoprawna sadzonka aronii do sadzenia w ziemi.
Zdrewniałe sadzonki to fragmenty dojrzałych jednorocznych pędów z kilkoma zdrowymi pąkami. Są cięte jesienią i zakorzenione w szkole, dzięki czemu podczas sadzenia tylko dwa pąki pozostają nad powierzchnią gleby.
Jeśli na terenie występuje dorosły krzew aronii, można go rozmnażać:
- oddzielanie i sadzenie pędów korzeni za pomocą własnego systemu korzeniowego;
- specjalnie ukorzeniające roczne pędy, zginając je i mocując na ziemi.
Młode rośliny szybko się zakorzeniają, tylko w pierwszych latach życia potrzebują schronienia na zimę, a po kilku latach są gotowe zadowolić ogrodnika dojrzałymi niebieskawo-fioletowymi lub prawie czarnymi paleniskami.
