Jak i czym pić miód pitny, jego zalety i szkody

Uważa się, że to napoje miodowe stały się przodkami wszystkich napojów alkoholowych naszych czasów. Już starożytni Egipcjanie, Rzymianie, Grecy, Wikingowie i Majowie używali miodu do przygotowania orzeźwiającego i zabawnego napoju o niskiej zawartości alkoholu. Miód pitny był dobrze znany mieszkańcom starożytnej Rusi, ale jego popularność stopniowo spadała ze względu na upowszechnienie się wina i wódki. I na próżno, bo oprócz przyjemnego smaku ma wiele właściwości leczniczych. Dziś nauczymy się, jak z pożytkiem gotować i pić miód pitny.

Pochodzenie i opis

Miód pitny to tradycyjny dla Rosji napój miodowy o niskiej mocy, który powstał w wyniku naturalnej fermentacji miodu pszczelego. Kompozycja koniecznie zawiera wodę, miód i drożdże, aw zależności od przepisu można dodać jagody i owoce, zioła, przyprawy, alkohol.Zwykle siła waha się od 9 do 14 stopni i zależy od początkowej ilości miodu, czasu ekspozycji, temperatury naparu, dodanych składników. Co ciekawe, według starożytnych receptur, które nie zakładały stosowania drożdży i sztucznych dodatków, moc nie przekraczała 5-6%, ale we współczesnych warunkach taki miód pitny to rzadkość..

Napoje miodowe i warzenie miodu pitnego są szeroko rozpowszechnione od czasów starożytnej Rusi. W tamtych czasach żadne wakacje nie były kompletne bez słodkiego i zabawnego drinka. Możliwe, że pierwszy miesiąc po ślubie nazwano miodem właśnie dlatego, że nowożeńcy dostali na święta całą beczkę miodu..Jednak od XV-XVII wieku wódka i wino zaczęły zastępować miód pitny. Starożytny napój odrodził się pod koniec XIX wieku i uzyskał nowoczesne cechy. We wczesnych latach sowieckiego reżimu miód pitny był wytwarzany z „niedojrzałego” miodu.

Dziś miód pitny uważany jest za narodowy napój Rosji, a najbardziej znane miejsca jego produkcji to Suzdal i Niżny Nowogród..

Smak miodowy

Napój miodowy może mieć różne odcienie w zależności od koloru i rodzaju miodu, sposobu przygotowania i innych składników (na przykład jagody). Zwykle jest to klarowny płyn o lekko złocistożółtym lub bursztynowym odcieniu. Ci, którzy wiedzą o miodzie pitnym tylko z pogłosek, mogą błędnie sądzić, że miód pitny przypomina słodki, lepki likier..W rzeczywistości klasyczny napój jest dość płynny, można go swobodnie lać, a smak przypomina bardziej wino. Poziom słodyczy jest różny w różnych przepisach: miód pitny może przypominać wytrawne, półsłodkie lub słodkie wino.

Jagody, zioła i przyprawy zdecydowanie dodają swoje akcenty do ostatecznego smaku. Aromat napoju również w dużej mierze zależy od składników, ponieważ jagody, owoce i przyprawy mogą nadać napojowi wyjątkowe słodko-kwaśne lub cierpkie nuty.

Odmiany

Istnieje wiele odmian napoju, z których najważniejsze to:

1. Obfite (gotowane). Wytwarzany w procesie fermentacji miód jest sterylizowany przez gotowanie.
2. Położyć. Ten rodzaj napoju jest najstarszy. Tak więc drożdże nie były zaangażowane w proces fermentacji, a do sterylizacji nie stosowano gotowania. Procesy fermentacji rozpoczęto przy użyciu chleba pszczelego, zakwasu lub chmielu. Jednak metoda ta jest droga i czasochłonna, więc od dawna nie była stosowana..
3. Odurzony. Do napoju dodaje się chmiel, aby przyspieszyć procesy fermentacji.
4. Bezalkoholowe. W napoju nie ma siły.
5. Imitacja. Kompozycja zawiera wiele dodatkowych składników: owoce, jagody, przyprawy, zioła itp..

Oprócz bezalkoholowych mocą wyróżniają miody pitne lekkie i mocne (do 14% i powyżej 14%), a także miody pitne wzmocnione (z dodatkiem alkoholu). Dodatkowo wyróżnia się stopniem dojrzewania, poprzez dodatek cukru do gotowego produktu..

Skład i użyteczne właściwości

Napój ten nie jest pozbawiony przydatnych substancji - należy jednak rozumieć, że ich całkowita ilość będzie zależeć od składu. Średnie wskaźniki przedstawiają się następująco:

• zawartość kalorii - 60-70 kcal;
• węglowodany - 7,6 g;
• białka - 0,06 g;
• cukier - 6,7 g.

Napój jest również bogaty w witaminy (C, E, A, PP, grupa B), mikro- i makroelementy (potas, sód, fosfor, chlor, magnez, miedź).

Miód jako główny składnik wykazuje działanie bakteriobójcze, immunomodulujące, przeciwzapalne. W umiarkowanych dawkach często stosuje się napój alkoholowy na takie dolegliwości:

• w początkowych stadiach przeziębienia, z chorobami nosogardzieli;
• podczas kaszlu i zapalenia oskrzeli;
• z niedoborem witamin;
• chronić organizm przed infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi;
• ze zmniejszoną odpornością;
• z zespołem kaca.

Czasami za zgodą lekarza miód pitny może być stosowany w celach leczniczych przy chorobach serca i naczyń krwionośnych, bezsenności, zaburzeniach metabolicznych, problemach z trawieniem. Ogólnie picie ma działanie tonizujące, pobudzające, wpływa pozytywnie na układ nerwowy.Wcześniej napój miodowy był regularnie spożywany przed posiłkami, aby pobudzić proces trawienia..

Przeciwwskazania i szkoda

Ścisłe przeciwwskazania do spożywania napojów o niskiej zawartości alkoholu to:

• alergia na miód;
• ciąża;
• dzieciństwo;
• cukrzyca.

Warto skonsultować się z lekarzem w sprawie możliwości stosowania go przy chorobach wątroby. W przypadku cukrzycy nie zaleca się picia napoju, ponieważ producenci często dodają cukier do kompozycji.Należy pamiętać, że jest to napój alkoholowy, aczkolwiek z niską zawartością alkoholu, dlatego przy nadmiernym spożywaniu może dojść do uzależnienia od alkoholu. Przy nadmiernym entuzjazmie do miodu pitnego wszystkie jego dobroczynne właściwości mogą zmienić się w szkodę dla organizmu.

Zalecenia dotyczące użytkowania

W dawnych czasach spożywanie miodu pitnego odbywało się podczas wielkiego święta i stanowiło cały rytuał. Na początku uczty podawano napój miodowy (tzw. Aperitif), do dań słodkich i słonych. Z biegiem czasu kultura picia uległa zmianie, ale niektóre zasady pozostają aktualne do dziś:

1. Musisz pić ze szklanek, małych kubków lub szklanek.
2. Latem należy schłodzić napój do 5 ° С, zimą - aby go rozgrzać.
3. Pojemnika nie wolno wstrząsać, w przeciwnym razie szybko utworzy się piana.
4. Jeśli siła przekracza 14%, nie można wypić więcej niż 500 ml na jeden posiłek.
5. Lepiej pić miód pitny przed jedzeniem.
6. Aby w pełni cieszyć się smakiem, należy spożywać małymi łykami.

Jak i co jeść miód pitny

Mimo, że miód pitny jest raczej słabym napojem, który nie uderza w głowę i nie powoduje kaca, najlepiej jest coś przekąsić. Od czasów starożytnych robiono to z szeroką gamą produktów..

1. Najpopularniejszą, regularną i podstawową przekąską były marynowane jagody i owoce. Tak więc wcześniej było zwyczajem, aby zjeść przekąskę z namoczonymi jabłkami, żurawiną, arbuzem.
2. Następnie zdecydowanie spróbowaliśmy marynowanych warzyw - kapusty, warzyw korzeniowych, pomidorów i ogórków.
3. Popularne były również słodkie potrawy - owoce, jagody, piernik, płatki owsiane i galaretka żytnia, które doskonale uzupełniały słodko-kwaśny smak picia..

Dziś tę listę dań można uzupełnić o: produkty mięsne (szynka, gotowana wieprzowina, wędliny), konserwy warzywne i grzyby, słodkie wypieki, suszone owoce i orzechy.

Jak zrobić miód pitny bezalkoholowy

Każdy będzie mógł samodzielnie przygotować starożytny, aromatyczny i zdrowy napój. Jak już zrozumiałeś, przepisów na miód pitny jest bardzo wiele, ale podamy klasyczny przepis z dodatkiem przypraw.

Składniki

Do gotowania potrzebne będą następujące składniki:

• miód - 300 g;
• woda - 2 l;
• drożdże - 1 łyżeczka;
• szyszki chmielowe - 2-3 szt.;
• przyprawy (cynamon, gałka muszkatołowa) - szczyptą.

Gotowanie krok po kroku

Następnie musisz wykonać proste kroki:

1. W rondelku zagotować określoną ilość wody, w trakcie gotowania dodać miód, cały czas mieszać.
2. Po 5 minutach wrzenia wody z miodem dodaj przyprawy i chmiel.
3. Zdjąć pojemnik z ognia, przykryć i ostudzić do 50 ° С.
4. Rozpuścić drożdże w małym pojemniku z wodą, przelać do rondla. Umieść w ciepłym miejscu o stałej temperaturze 25 ° C.
5. Tworzenie się kożucha na powierzchni wskaże, że rozpoczęła się fermentacja. Mieszankę należy przelać do pojemnika z uszczelnieniem wodnym (opcjonalnie do szklanych słoików przykrytych rękawicą medyczną z otworami).
6. Możesz zrozumieć, że fermentacja jest zakończona przez opuszczoną rękawicę (rękawica jest napompowana podczas fermentacji) lub przez użycie zapałki włożonej do otworu puszki - jeśli ogień nie wybuchnie bardziej, fermentacja jest zakończona.
7. Miód pitny należy osuszyć, unikając przedostania się dolnej warstwy z dna słoika do płynu.
8. Ponadto napój można wlać do stałego pojemnika i umieścić w chłodnym miejscu do infuzji..

Możesz go użyć po 5 dniach, ale jeśli chcesz, możesz nalegać jeszcze dłużej.

Wideo: jak zrobić miód pitny w domu

Jak widać, miód pitny niezasłużenie stracił popularność. Pomimo zawartości alkoholu napój ten jest bardzo dobrze tolerowany przez organizm, a także służy do leczenia niektórych chorób. Najważniejsze jest, aby przestrzegać miary i prawidłowo jeść podczas jej używania. A prostota przygotowania i różnorodność receptur są dobrą zachętą do samodzielnego przygotowania miodu pitnego..