Rasa krów charolais

Wśród masowych i reprezentatywnych ras krów wyróżnia się Charolais..

Jej przedstawiciele należą do sektora mięsnego i pozwalają konsekwentnie uzyskiwać dość dobry plon mięsa.

Utrzymanie tak dużych zwierząt nie jest łatwe, ale cała praca z pewnością się opłaci, co łatwo zauważyć, przyglądając się cechom rasowym tych krów..

Historia pochodzenia

Historia hodowli krów rasy charolais sięga ponad wieku, ponieważ zwierzęta po raz pierwszy pojawiły się we Francji na początku XVII wieku. Za przodków współczesnych krów charolskich uważa się lokalne odmiany o różnym poziomie produktywności i cechach zewnętrznych..Na poziomie oficjalnym nową rasę uznano dopiero w 1864 roku, wtedy zaczęły powstawać pierwsze księgi rodowodowe..

To prawda, należy zauważyć, że pierwsze krowy Charolais różniły się znacznie od współczesnych przedstawicieli rasy iz powodzeniem łączyły produktywność mięsa i nabiału, nie wspominając o dobrej przyczepności (przez długi czas byki były trzymane do pracy fizycznej).

Pomimo tego, że w tym czasie waga i rozwój mięśni zwierząt były nieco gorsze od współczesnych wartości, ale silna odporność i wytrzymałość w pełni to rekompensowały.

Naukowcy przeszli na nowe plany hodowlane mające na celu ulepszenie rasy dopiero na początku XX wieku, kiedy to już istniejące bydło w prowincji Charolls zaczęło krzyżować się z rasą krótkowłosą i simmentały.

Od tego momentu wyłaniające się pokolenie zaczęło być selekcjonowane w oparciu o przyrost i łączną masę zwierząt, a po wojnie pojawiły się pierwsze przedsiębiorstwa hodowlane, ośrodki techniczne, a nawet własne federacje hodowlane. Charolais przybył na terytorium Rosji i Ukrainy dopiero na początku 2000 roku i nadal jest rzadkością..

Opis i wygląd

Charolais należy do jednej z tych ras, która charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym jej przedstawicieli. Mówiąc najprościej, samica jest gorsza od mężczyzny pod względem wielkości i zewnętrznych cech ciała, nieco zagubiona na jego tle. Przyjrzyj się bliżej cechom każdej płci.

Byk

Waga największego byka tej rasy sięga 2 ton, ale są to dane maksymalne, a większość innych samców jest zwykle mniejsza - około 1000-1600 kg. Jednak wszystkie mają bardzo masywną budowę ciała i dorastają do 165 cm w kłębie..

Wśród cech zewnętrznych zwierząt można wyróżnić:

1. Mieszkaniowy Byk charolais prostokątny, lekko wydłużony, poszerzony w klatce piersiowej.
2. Całkowita długość ciała samca 220 cm, obwód klatki piersiowej 90 cm.
3. U osobników czystej krwi dobrze wyrażona masa mięśniowa, z guzami w klatce piersiowej i biodrach. Kończyny zarówno mężczyzn, jak i kobiet są niskie, ale mocne, a stosunek tyłu i przodu ciała jest prawie taki sam.
4. Głowa - stosunkowo małe, z umiarkowanie zaznaczonym płatem czołowym i dużymi rogami na czaszce.
5. Skórzany - dość elastyczna, a na szyi zebrana w duże fałdy z krótkimi włoskami.
6. Nagromadzenie tłuszczu pod skórą nie są tak wyraźne jak u wielu innych ras mięsnych, a główna energia, jaką organizm byka otrzymuje wraz z pożywieniem, jest przeznaczana na przyrost masy mięśniowej.

Zwierzęta dorastają do dwóch lat, więc trudno je nazwać wczesnym dojrzewaniem, nawet przy dobrej wydajności mięsa w wieku poniżej jednego roku.

Krowy

Wśród krów rasy charolais są również rekordziści pod względem wagi: niektóre zwierzęta mogą przekraczać 800 kg. Jednak większość żywego inwentarza nadal będzie trzymać się zakresu wagi w granicach 600-750 kg (przy wysokości 1-1,55 m), ale nawet te wartości są wystarczające, jeśli hodujesz zwierzę na mięso.

Podobnie jak byki, sierść krów ma od kremowego mlecznego do bardziej brązowawego odcienia, chociaż samice są często jaśniejsze niż samce..

Jeśli chodzi o cechy zewnętrzne, przede wszystkim wyróżniają się kobiety:

• szerokie, prawie zawsze proste plecy;
• wydłużony zad (ale nie tak masywny jak u byka)
• słabo zaznaczone wymię w kształcie miski (chociaż może mieć również kozi kształt);
• mała głowa z subtelnymi rogami.

cielęta

Krowy rasy charolais rodzą dość duże cielęta o masie ciała od 55 do 70 kg (minimalna wartość to 30 kg). Jest to jednak nie tyle plus, co minus, ponieważ wzrosła również liczba zgonów: bezpieczeństwo młodych zwierząt przy urodzeniu rzadko przekracza 92%, a nie więcej niż 90% wszystkich cieląt przeżywa do sześciu miesięcy..

Nieprzyjemne konsekwencje takich porodów dla samej krowy: częste przypadki zatrzymania łożyska i powstawania cyst na jajnikach. Zdrowe potomstwo szybko rośnie i przybiera na wadze.

Wygląd cieląt tej rasy pod wieloma względami przypomina wygląd zewnętrzny wielu innych drobnych przedstawicieli kierunku mięsnego, z tym, że nadaje im bardzo jasny, monochromatyczny kolor i gruba, lekko falista wełna..

W przeciwieństwie do innych ras nie zaleca się wczesnego przenoszenia cieląt rasy charolais na sztuczne karmienie i odsadzanie od matki, ponieważ jest to obarczone problemami zdrowotnymi.

Charakterystyka mięsa i nabiału

Co dziwne, przy dobrej produktywności mięsa rasa charolais może również oferować dość dobrą wydajność mleczną, ogólnie, charakteryzującą się wysokim poziomem produktywności:

• ilość mleka rocznie - 2000-4000 litrów;
• zawartość tłuszczu w mleku - 3,5-4,5%, przy zawartości białka w przedziale 3,2-3,4;
• wydajność mięsa rzeźnego - do 65%;
• cechy jakościowe i smakowe mięsa - chuda wołowina o delikatnym łagodnym smaku, które są zachowane nawet w przypadku skierowania do uboju zwierzęcia w średnim wieku.

Zalety i wady

Każda rasa zwierząt gospodarskich ma swoje wady i zalety, którymi hodowcy kierują się w wybranej przez siebie sytuacji. Dlatego proponujemy rozważyć zalety i wady krów rasy charolais.. Niewątpliwe zalety tych masywnych zwierząt to:

• wysoki poziom zachowania i dalszego transferu materiału genetycznego, z utrwaleniem w nim wszystkich charakterystycznych cech genetycznych rasy;
• wysoka wydajność mięsna, nawet wśród innych ras mięsnych;
• wytrzymałość, dobre zdolności adaptacyjne, które pozwalają zwierzętom szybko przystosować się do różnorodnych warunków przetrzymywania (wyjątkami są być może regiony z gwałtownymi zmianami temperatury i dużymi ujemnymi temperaturami);
• możliwość zabijania babek już w wieku czterech miesięcy;
• mało wymagające w postaci pożywienia: jeśli nie ma dostępu do pastwisk, zwierzęta szybko przybierają na wadze i na skoncentrowanej paszy;
• zachowanie smaku wołowiny, nawet wśród dawnych przedstawicieli, niezależnie od czasu uboju.

Jeśli chodzi o wady hodowli tych dużych zwierząt, do głównych należą:

• wysoka agresywność byków i krów opiekujących się cielętami, przez co często stają się niebezpieczne dla ludzi;
• ciężkie wycielenia z wysokim odsetkiem śmiertelności cieląt i problemami z układem rozrodczym samic, które często prowadzą do śmierci;
• dziedziczne dolegliwości, które prowadzą do niewydolności serca u nowonarodzonych cieląt;
• niemożność wykorzystania nasienia buhajów do inseminacji mniejszych ras i krzyżówek, ponieważ duży rozmiar cielęcia może powodować komplikacje zarówno podczas ciąży, jak i podczas samego porodu.

Aby wyeliminować ten problem, przedstawiciele innych dużych ras o kierunku mięsnym są często wykorzystywani do rozmnażania, a Herefordy są uważane za jedne z najpopularniejszych: ich cielęta rodzą się mniejsze, ale potem szybko doganiają swoich rówieśników z innych ras mięsnych.

Rasa Charolais jest naprawdę dobrą opcją dla bydła do uprawy w średnich i dużych gospodarstwach, ale te olbrzymy nie nadają się szczególnie do trzymania na prywatnym podwórku: krowy dają trochę mleka i nie każdy właściciel sobie z nimi poradzi.