Mennica

Wieloletnia roślina zielna, mięta pieprzowa (Mentha piperita) lub mięta angielska lub chłód, mięta zimna lub mięta pieprzowa, to gatunek z rodzaju Mint, który należy do rodziny Lamb. Gatunek ten uzyskano w procesie krzyżowania mięty wodnej i mięty ogrodowej (ogród). Taką roślinę uważano za bardzo cenną nawet w czasach starożytnego Rzymu, meble przecierano liśćmi, a do spryskiwania pomieszczeń używano naparu mięty. W starożytnym Egipcie w grobowcu faraonów umieszczono miętę. Kultura ta została nazwana na cześć nimfy Menta zamienionej w krzew o przyjemnym, delikatnym, ale bardzo zimnym aromacie. Mięta jest bardzo popularna w kuchni angielskiej, gdzie jest używana jako przyprawa do sosu jagnięcego. W Ameryce taka roślina jest stosowana jako składnik sałatek warzywnych czy owocowych, a także jako dodatek do napojów mieszanych i soku pomidorowego. Leki o różnym działaniu są również wytwarzane z mięty pieprzowej..

Mięta ma poziome rozgałęzione kłącze z cienkimi włóknistymi korzeniami. Wydrążona prosta, wyprostowana, czworościenna łodyga ma wysokość od 0,3 do 1 m, pokryta jest krótkimi włoskami. Skrzyżowane przeciwległe blaszki liściowe o krótkich skrzydełkach mają podłużny, jajowaty kształt, sercowaty u podstawy i skierowany w stronę wierzchołka, z ostrą ząbkowaną krawędzią. Przednia powierzchnia liści jest ciemnozielona, a tylna ma jaśniejszy kolor. Długość płytek wynosi 30–50 mm, a szerokość 15–20 mm. Kwiatostany w kształcie kolców składają się z małych kwiatów w kolorze liliowym. Kwitnienie trwa od ostatnich dni czerwca do września. Owoc zawiera 4 orzechy koenobu. Ale tworzenie takich owoców jest niezwykle rzadkie. Roślina ta jest najcenniejszą rośliną miododajną, a uzyskany z niej miód ma bursztynowy kolor i wyraźny zapach mięty..

Uprawa mięty na parapecie

Jak siać

Uprawa nasion mięty na parapecie jest stosunkowo łatwa. Pojemnik z sadzonkami można postawić na parapecie, jak również postawić na werandzie lub na ocieplonej loggii. Pierwszym krokiem jest rozpoczęcie przygotowania mieszanki gleby. Aby to zrobić, musisz połączyć torf, ziemię ogrodową, próchnicę lub piasek, pobrane w równych częściach. Przygotowane podłoże należy wypalić w piecu. Nasiona można kupić w specjalnym sklepie lub odebrać własnymi rękami. Wysiewa się je w zwilżonej mieszance gleby, w której należy wykonać rowki o głębokości około 50 mm. Po równomiernym rozłożeniu nasion należy dokładnie naprawić rowki. Pojemnik pokryty jest od góry folią, po czym jest przenoszony do dobrze oświetlonego i ciepłego miejsca.

Domowa pielęgnacja mięty

Siew mięty i pielęgnacja sadzonek powinny być takie same, jak przy innych uprawach. Pierwsze pędy powinny pojawić się po 15–20 dniach, po czym pojemnik z nimi należy przestawić w dobrze oświetlonym miejscu, co pomoże zapobiec rozciąganiu się roślin. Jeśli sadzonki nie mają światła, będą potrzebować sztucznego oświetlenia. Rośliny najlepiej rosną i rozwijają się w temperaturach od 20 do 25 stopni. Jeśli jednak ta kultura jest uprawiana przy braku światła, sadzonki należy przechowywać w chłodzie (od 15 do 17 stopni). W razie potrzeby wyhodowane rośliny można sadzić w ogrodzie, ale można je również uprawiać w warunkach wewnętrznych.

Uprawa mięty w Twoim domu wymaga dostosowania pielęgnacji na różnych etapach sezonu wegetacyjnego. Na przykład latem, podczas najbardziej intensywnego wzrostu, nie należy przesuszać podłoża, ponieważ może to spowodować śmierć rośliny. Ponadto, jeśli mięta nie ma wystarczającej ilości wody, zwiększa się ryzyko osiadania na niej szkodników. Zimą konieczne jest bardzo ostrożne podlewanie krzewów, ponieważ w zimnych porach roku niebezpieczne jest zawilgocenie podłoża. Ponieważ urządzenia grzewcze pracują w pomieszczeniu zimą, wilgotność powietrza w tym okresie jest bardzo niska, dlatego nie należy zapominać o systematycznym zwilżaniu krzewów wodą o temperaturze pokojowej z opryskiwacza. Miętę należy chronić przed przeciągami, a także przed chorobami i różnorodnymi szkodnikami. Ogólnie rzecz biorąc, uprawa mięty w pomieszczeniu jest dość prosta..

Sadzenie mięty na zewnątrz

O której godzinie sadzić

Wysiew mięty odbywa się wiosną w kwietniu, a procedurę tę można również przeprowadzić latem, a raczej w pierwszych dniach sierpnia. Sadzonki wyhodowane z nasion, a także sadzonki, należy sadzić od połowy do końca maja.

Miejsce do sadzenia mięty należy wybrać w słońcu lub w półcieniu. Doświadczeni ogrodnicy zalecają, aby w promieniu 0,6-0,8 m od buszu nie było różnych upraw jagód, kwiatów i warzyw, w przeciwnym razie wyhodujesz krzew o niskiej jakości. Ta uprawa powinna być uprawiana jak najdalej od kapusty, ogórków i buraków, ponieważ na jej liściach mogą tworzyć się ciemne plamy z powodu tego niepożądanego sąsiedztwa..

Odpowiednia gleba

Uprawę tę zaleca się uprawiać w glebie, do której wcześniej stosowano obornik z poprzednich roślin. Gleba powinna być wilgotna, luźna i bogata w składniki odżywcze, na przykład idealnie nadaje się do tego czarna gleba. Krzewy rosnące na glebach wapiennych mają słaby zapach. Na miętę nie nadaje się również kwaśna i bagienna gleba, ponieważ krzewy na niej rosną bardzo słabo.

Po znalezieniu odpowiedniego miejsca dla takiej rośliny należy ją starannie przygotować. Aby to zrobić, konieczne jest usunięcie wszystkich chwastów z miejsca, a następnie wykopanie go na głębokość około 20 centymetrów, dodając 3 kilogramy próchnicy, 2 duże łyżki popiołu drzewnego do gleby, a także 15 gramów azotanu amonu, superfosfatu i chlorku potasu na 1 metr kwadratowy. Na obszarze o wysokim zwierciadle wód gruntowych dla danej uprawy należy wykonać wyższe zagony.

Uprawiając miętę, należy pamiętać, że roślina ta jest w stanie zająć terytoria, które nie są dla niej przeznaczone, wypierając inne uprawy. W związku z tym podczas sadzenia mięty na obwodzie terenu konieczne jest wykopanie ograniczników, w tym celu zaleca się użycie plastiku lub kawałków łupków.

Zasady lądowania

Sadzenie roślin w glebie otwartej powinno odbywać się we wcześniej przygotowanych rowkach, których głębokość powinna wynosić około 50 mm, rozstaw rzędów powinien wynosić około 0,4 metra, a odległość między krzewami 0,3–0,5 metra. Rowki należy wypełnić ziemią, trochę zagęścić, a następnie dobrze podlać.

Pielęgnacja mięty na świeżym powietrzu

Uprawa mięty w Twojej witrynie jest dość łatwa. Dbanie o tę roślinę jest bardzo proste, należy ją podlewać, karmić, odchwaszczać, poluzowywać w odpowiednim czasie, a miętę należy chronić przed chorobami i szkodliwymi owadami.

Jak podlewać

Podlewanie odbywa się wieczorem, a do czasu zakorzenienia się sadzonych roślin należy je wystarczająco często podlewać. Najłatwiej jest poluzować glebę na miejscu i chwasty po podlaniu krzewów.

Nawóz

Top dressing tej rośliny wykonuje się wiosną tylko 1 raz w sezonie. Aby to zrobić, miejsce należy przykryć warstwą ściółki (kompostu lub torfu, który łączy się z popiołem drzewnym).

Zasady zbierania

Miętę zbiera się podczas masowego kwitnienia. Faktem jest, że w tym okresie krzewy zawierają największą ilość olejku eterycznego. Po zebraniu surowców krzewy odrastają, a roślina ponownie plonuje.

Co uprawiać po mięcie

Ta roślina liściasta jest dobrym prekursorem roślin okopowych, takich jak rzepa, marchew, rzepa i buraki. Również w tym obszarze można uprawiać ziemniaki.

Choroby mięty ze zdjęciami i nazwami

Największym zagrożeniem dla mięty jest choroba, taka jak rdza. Ta choroba grzybicza rozwija się w warunkach niskiej temperatury przy dużej wilgotności powietrza, a także z powodu dużej ilości azotu w glebie i nieprzestrzegania zasad płodozmianu. W dotkniętych krzakach na seamy powierzchni blaszek liściowych powstają podkładki o ciemnoczerwonym kolorze.

Mączniak

Mączniak prawdziwy może również zaszkodzić takiej roślinie. W drugiej połowie okresu letniego zaatakowany osobnik jest pokryty białawym nalotem pajęczynowym, który pojawia się na blaszkach liściowych i pędach. W celach profilaktycznych jesienią wykopuje się teren na głębokość 0,2 metra, a następnie opryskuje krzew roztworem siarki koloidalnej (1%).

Więdnięcie pionowe

Na miętę czasami wpływa więdnięcie pionowe, które jest również chorobą grzybiczą. U chorej rośliny kilka górnych par blaszek liściowych zmienia kolor na czarny. W miarę postępu choroby roślina umiera. Aby zapobiec takiej chorobie, eksperci zalecają ścisłe przestrzeganie zasad płodozmianu, jesienią oczyścić miejsce z resztek roślinnych, które należy spalić, a doświadczeni ogrodnicy zalecają uprawę tych odmian mięty, które są odporne na więdnięcie, na przykład Prilukskaya 6.

Antraknoza

Antraknoza może również zainfekować tę uprawę. W chorym krzaku na płytkach liściowych powstają plamki brązowego koloru. Aby pozbyć się choroby, krzak należy spryskać 3 lub 4 razy roztworem mieszanki Bordeaux (1%). Aby zapobiec upadkowi, konieczne jest wykopanie terenu.

Septoriasis

Jeśli mięta jest chora na septorię (plamienie), wówczas na jej blaszkach liściowych, które graniczą z czarnymi obwódkami, powstają czarne kropki i brązowe plamki o kanciastym kształcie o wielkości około 0,8 centymetra. Możesz pozbyć się takiej choroby w taki sam sposób, jak z antraknozy, a mianowicie roślinę należy kilkakrotnie spryskać roztworem mieszanki Bordeaux (1%).

Przerost

Największym zagrożeniem dla takiej kultury jest choroba zwana przerostem, którą wywołują mykoplazmy. W dotkniętym buszu jego rozwój zatrzymuje się, liście zmieniają się w kolor nietypowy dla mięty, zatrzymuje się również wzrost systemu korzeniowego. Dziś ta choroba jest uważana za nieuleczalną. Gdy tylko na miejscu zostanie zauważony zarośnięty krzak, należy go jak najszybciej wykopać i spalić, a pozostałe rośliny przesadzić w inne miejsce. W celu zapobiegania należy starać się zapobiegać osadzaniu się szkodników na mennicy, ponieważ są one głównymi nosicielami tej niebezpiecznej choroby.

Szkodniki mięty ze zdjęciami i nazwami

Bardzo duża liczba szkodników zwykle osiada na mięcie..

Pchła miętowa

Tak więc na krzaku może pojawić się pchła miętowa, która jest małym żółtym chrząszczem, osiągającym zaledwie 0,15 centymetra długości, gryzie okrągłe otwory w blaszkach liściowych. Najczęściej pchła ta pojawia się na mięcie wiosną, jeśli pogoda jest ciepła i sucha..

Łamacz tarcz

Na krzakach może też osiadać chrząszcz tarczowy, gryzie blaszki liściowe na krawędziach, a także robi w nich dziury. A także dziury w liściach takiej rośliny mogą pojawić się z powodu chrząszcza liściowego.

Mszyca

Mszyce są bardzo niebezpieczne nie tylko dla mięty, ale dla wszystkich roślin. Ten bardzo mały owad może siać spustoszenie w prawie każdej uprawie. Taki szkodnik osiada na krzaku w dużych koloniach, podczas gdy wolą znajdować się na seamy powierzchni płytek liściowych. Mszyce przebijają powierzchnię liści i wysysają z nich sok. W takich krzewach obserwuje się spowolnienie rozwoju i wzrostu, a także zatrzymuje się tworzenie pełnoprawnych blaszek liściowych. Trzeba też pamiętać, że taki szkodnik jest najważniejszym nosicielem niebezpiecznych chorób wirusowych, których nie można wyleczyć..

Cicadca

Skoczki są również szkodnikami ssącymi, z reguły osiadają na młodych krzewach.

Wołkowate chrząszcze

Wołki są również dość niebezpieczne dla tej kultury. Larwy takiego szkodnika zjadają korzenie krzewu, a dorosłe chrząszcze gryzą krawędzie płytek liściowych.

Ćma łąkowa

Ćma łąkowa jest w stanie samodzielnie zniszczyć całą roślinę..

W regionach południowych roztocze łąkowe często osiadają na mięcie, zimując w glebie na głębokości około 10 centymetrów. A od początku maja do końca okresu letniego kleszcz wysysa sok, osiadając na wierzchołkach łodyg.

Slobbery grosz

Larwy i dorosłe osobniki śliniącego grosza mogą również atakować krzew. Na krzaku, na którym osiedlili się, dochodzi do deformacji łodyg, natomiast w zatokach liściowych i na pędach tworzą się pieniste grudki.

Jeśli w pobliżu mięty znajdują się gęste zarośla trawy pszenicznej lub jest ona uprawiana w miejscu, w którym w tym roku rosły ziemniaki, istnieje duże prawdopodobieństwo, że krzaki będą denerwować drutowce, czyli larwy chrząszcza. Ten szkodnik gryzie korzenie rośliny..

Taka kultura może również drażnić niedźwiedzia, gąsienice czerpaka kapusty, ćmy okrągłoskrzydłej, łopianu i ćmy łąkowej.

Doświadczeni ogrodnicy wolą nie dopuścić, aby szkodniki osiedliły się na krzakach mięty, w tym celu stosują środki zapobiegawcze. Raz na kilka lat konieczna jest wymiana powierzchni wydzielonej pod uprawę mięty. A kiedy krzaki zostaną usunięte, opuszczony obszar musi zostać głęboko wykopany. Podczas zbioru plonów konieczne jest zebranie i spalenie wszystkich pozostałości roślinnych. Jeśli szkodliwe owady osiadły na krzakach, zaleca się spryskanie ich skoncentrowanym naparem z glistnika. Aby przygotować taki napar, potrzebujesz 200 gram suszonych liści glistnika do połączenia z 10 litrami wody, po dniu należy wlać do mikstury zmiażdżone mydło na tarce. Jeśli jednak taki napar okazał się nieskuteczny, to krzewy należy spryskać roztworem Decis, a takie przetwarzanie przeprowadza się nie później niż 4 tygodnie przed zbiorem..

Rodzaje i odmiany mięty ze zdjęciami i nazwami

Znanych jest prawie 25 gatunków i 10 podgatunków mięty pieprzowej. Te, które cieszą się największą popularnością, zostaną opisane poniżej:

Mięta ogrodowa

Wysokość potężnego krzewu wynosi około 0,9 m. Gatunek ten nie różni się silnym działaniem chłodzącym, jakie ma mięta pieprzowa, ponieważ w tej roślinie głównym składnikiem jest olejek eteryczny zwany karwonem. Ta mięta jest dodawana do napojów bezalkoholowych i herbaty, a także służy do aromatyzowania pasty do zębów..

Kędzierzawa mięta

Wysokość roślin wynosi od 0,8 do 0,9 m. Mięta taka, w przeciwieństwie do innych gatunków, ma kędzierzawe ulistnienie i dużą odporność na mróz. Jego liście nie mają silnego mentolowego smaku mięty pieprzowej. Taka roślina jest dość popularna w kuchni, jest również używana w medycynie alternatywnej, na przykład wywar z liści jest stosowany jako środek uspokajający, w celu wyeliminowania bólu podczas urazów i do kąpieli leczniczych.

Mięta jabłkowa

Wysokość krzewu około 0,6 m. Ciemnozielone aksamitne blaszki liściowe mają zaokrąglony kształt. Zapach takiej rośliny nie jest zbyt silny w porównaniu do zapachu mięty pieprzowej. Miętę tę dodaje się do dań mięsnych, różnego rodzaju napojów, zup i sałatek, a także wypieków i deserów..

Mięta długolistna

Wysokość potężnego krzewu wynosi około półtora metra. Jego kłącze pełza, a pędy są czworościenne i rozcięte. Blaszki liściowe mają kolor ciemnozielony, a ich brzegi są ząbkowane. Krzewy mają delikatny i przyjemny zapach, dlatego mięta ta wykorzystywana jest jako dodatek do bulionów warzywnych, sałatek i zup, a także do niektórych dań mięsnych np. Do smażonej wołowiny czy grilla. Liście tej rośliny dodaje się do marynaty podczas konserwowania bakłażana, a także używa się jako przyprawy podczas solenia kapusty. Ten rodzaj jest używany w przemyśle perfumeryjnym, w szczególności przy produkcji mydła.

Mięta polna lub mięta końska, lub dzika lub głucha

Mięta polna

Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie i dlatego można go znaleźć wszędzie. Wysokość krzewów wynosi około 0,8 metra. Liście nie mają silnego aromatu i chłodzącego smaku mentolu, jaki ma mięta pieprzowa. Suszone lub świeże liście stosuje się jako dodatek do różnych napojów, na przykład do herbaty, do wypieków, dań rybnych, sałatek, zup warzywnych oraz do kapusty, w procesie jej solenia. Odwar z tej rośliny stosuje się w leczeniu stanów zapalnych i bólów głowy..

Mięta cytrynowa

Wysokość rośliny wynosi około 100 centymetrów. Rozgałęzione, wyprostowane pędy mają lekkie pokwitanie. Naprzeciwległe blaszki liściowe mają zaokrąglony jajowaty kształt i ząbkowaną krawędź. Przednia powierzchnia liści jest ciemnozielona, a tylna ma jaśniejszy odcień. Gatunek ten ma przyjemny miętowo-cytrynowy zapach, a także właściwości lecznicze. Ten gatunek ma również drugie imię - melisa.

Pachnąca mięta

Ta wieloletnia roślina ma stabilną wyprostowaną łodygę, której wysokość sięga 0,4–1 metra. Pomarszczone blaszki liściowe są koloru zielonego, wzdłuż ich krawędzi znajduje się pasek koloru kremowego. Te liście mają przyjemny zapach. Mięta ta jest szeroko stosowana w kuchni i od dawna jest stosowana w medycynie ludowej, ponieważ ma właściwości lecznicze..

Oprócz tych gatunków ogrodnicy uprawiają miętę domową, marokańską, koreańską, pomarańczową (bergamotkę), psa, stepu, wodę itp..

Mięta pieprzowa różni się od wszystkich innych gatunków, jest uprawiana na skalę przemysłową. Istnieje bardzo duża liczba mieszańców i odmian tego gatunku, które są bardzo zróżnicowane. Najpopularniejsze są następujące odmiany i hybrydy:

Prilukskaya 6. Odmiana znana jest od bardzo dawna, okres jej wegetacji wynosi około 100 dni. Jego pędy pokryte są dużą liczbą liści. Płytki liściowe zawierają około 50 procent mentolu i około 3 procent olejku eterycznego.
Leczniczy 4. Wysokość potężnego krzewu wynosi około 100 centymetrów, a czas trwania sezonu wegetacyjnego to około 115 dni. Płytki liściowe są koloru antocyjanów i zawierają około 60 procent mentolu i około 4 procent olejku eterycznego..
zagadka. Odmiana ta została stworzona przez ukraińskich hodowców. Zielone płytki liściowe nie mają koloru antocyjanowego. Okres wegetacyjny tej odmiany wynosi około 110 dni. Liście zawierają do 65 procent mentolu i 3,5 procent olejku eterycznego.
Urok. Odmiana została stworzona przez białoruskich hodowców. Wysokość krzewu wynosi około 0,7 m, jego dolna część ma kolor fioletowo-czerwony. W tej odmianie obserwuje się tworzenie się nasion, więc naukowcy wątpią, że ma to związek z gatunkiem mięty pieprzowej..
Ukraiński pieprz. Odmiana wyróżnia się wysoką wydajnością oraz odpornością na suszę i choroby. Liście zawierają około 53 procent mentolu i około 61 procent olejku eterycznego..
Udaichan. Ta wysokowydajna, nie rosnąca odmiana jest odporna na zimno. Olejek eteryczny zawiera około 47-52 procent mentolu.

Następujące odmiany mięty pieprzowej są dość popularne wśród ogrodników: Simferopol 200, Zagrava, Zarya, Vysokomentolnaya, Serebristaya, Yantarnaya, Medicichka, Moskvichka, Krasnodarskaya 2, Kubanskaya 6 itp..

Właściwości mięty: szkoda i korzyść

Właściwości mięty

Lecznicze właściwości mięty

Kwiaty, liście i łodygi mięty zawierają gorzkie, garbniki i substancje biologicznie czynne, tłuszcze, cukry, fitoncydy, witaminy C i P, sole mineralne, karoten, olejek eteryczny, który zawiera mentol.

Roślina ta jest stosowana zarówno w medycynie oficjalnej, jak i nietradycyjnej przy chorobach nerwowych, bólach głowy, bólach zębów, astmie, chorobach gardła, chorobach układu krążenia, bezsenności, nerwobólach, zapaleniach układu pokarmowego, przeziębieniach, zapaleniach oskrzeli, miażdżycy i innych. choroby.

Mentol ma działanie przeciwbólowe, przeciwbakteryjne i przeciwskurczowe. Wewnątrz zaleca się wziąć taką roślinę, aby rozszerzyć naczynia wieńcowe z dławicą piersiową, z bolesnymi odczuciami w żołądku lub jelitach. Zewnętrzne stosowanie mięty jest zalecane w przypadku zapalenia oskrzeli, nerwobólów lub bólu zęba. Mentol znajduje się w maściach na przeziębienie, płynie do płukania ust, kroplach Zelenin i Valocordin.

Z liści takiej rośliny przygotowywane są nalewki i napary, które mogą poprawić trawienie, zwiększyć apetyt i złagodzić wymioty i nudności. Środki, w tym mięta, są stosowane jako środek przeciwbólowy w kolce wątrobowej, jako leki żółciopędne na kamienie w pęcherzyku żółciowym lub na żółtaczkę, a także jako środek pobudzający serce.

W Niemczech liście tej rośliny są częścią herbat leczniczych stosowanych przy wzdęciach i chorobach przewodu pokarmowego. W tym kraju popularne są również kąpiele miętowe. Mięta pieprzowa jest używana w Australii do nalewek i wywarów. Ulistnienie takiej rośliny w Polsce stosuje się w leczeniu stanów zapalnych okostnej, ucha środkowego, a także przy migrenach, bezsenności i nerwobólach. Mięta jest zawarta w preparatach poprawiających zapach i smak. W Rosji w medycynie alternatywnej liście mięty są stosowane jako środek żółciopędny, napotny i odświeżający..

Z liści dzikiej mięty sporządza się sok, stosowany przy leczeniu kamieni nerkowych. Jeśli ten sok zostanie zmieszany z białym winem, ta mieszanka będzie miała działanie moczopędne. Zioło to występuje w żołądkach, herbatach i kąpielach. Jest również szeroko stosowany w przemyśle perfumeryjnym i kulinarnym..

Przeciwwskazania

Niektórzy ludzie mają indywidualną nietolerancję mięty i produktów, które ją zawierają. Ta roślina może powodować reakcję alergiczną. Olejek miętowy nie powinien być stosowany w okresie ciąży lub karmienia piersią oraz nie powinien być podawany dzieciom poniżej 6 roku życia. Środków miętowych nie powinni spożywać mężczyźni w dużych ilościach, ponieważ ten rodzaj pomaga zmniejszyć popęd seksualny.

W przypadku przedawkowania produktów wykonanych z mięty, osoba może odczuwać bolesne odczucia w sercu, skurcz oskrzeli i zaburzenia snu.

Przepisy

Popularne przepisy miętowe, które przydadzą się każdemu, zostaną opisane poniżej:

Napar o nieprzyjemnym zapachu z ust. 2 łyżki stołowe. świeżo przegotowaną wodę należy połączyć z 1 łyżką. l. liście mięty. Po kilku godzinach napar będzie gotowy, służy do płukania ust.
Napar na nudności. 1 łyżka. świeżo przegotowaną wodę należy połączyć z 1 łyżką. l. liście mięty, zawiń pojemnik. Po 30-40 minutach. napar będzie gotowy. Odfiltrowany środek jest pobierany w 1 łyżce. l. co 3 godziny z bólem brzucha lub nudnościami. A kiedy wymiotują, piją ½ łyżki. budynków.
Nalewka na ból głowy. Połącz alkohol (70%) i pokruszone płytki liści w stosunku 20: 1. Nalewka będzie gotowa po 7 dniach. W przypadku bólu głowy lub nudności należy wypić 10-15 kropli tej nalewki.

Opinie: 167