Odmiany kukurydzy

Nie bez powodu na pewnym etapie wieloletniej historii naszego kraju kukurydza została nazwana „królową pól”. To rzeczywiście bardzo cenny i pożyteczny produkt, ale niewiele osób wie, że przez ponad pięć tysięcy lat historii ludzkość opracowała naprawdę nie do pomyślenia liczbę odmian tego zboża (tylko w Rosji zarejestrowanych jest ponad pięćset!), Różniące się smakiem, kolorem, czasem dojrzewania, zastosowaniem i wieloma inne parametry. Rozważmy tylko kilka najpopularniejszych..

Słodka kukurydza

Nazwa łacińska - Zea mays saccharata.

Cukier, słodki lub, jak to się nazywa, kukurydza mleczna to zdecydowanie najpowszechniejszy rodzaj kukurydzy. Ziarna tej rośliny są żółte, kolor może być mniej lub bardziej nasycony, od białego do pomarańczowego. Im młodsze ucho, tym jaśniejszy jego kolor.. Ponieważ słodka kukurydza rośnie prawie na całym świecie i obejmuje ogromną różnorodność odmian i mieszańców, niewłaściwe byłoby mówienie ściśle o określonym kształcie ziaren: najczęściej są one nieco wydłużone, ale są też prawie okrągłe, spiczaste, a nawet zakrzywione w kształcie dzioba. Wielkość nasion wynosi około 2,2 x 1,7 cm.Główną cechą tego gatunku, jak sama nazwa wskazuje, jest bardzo wysoka zawartość cukru. W zależności od odmiany i stopnia dojrzałości jego ilość waha się w granicach 6-12%.

Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj roślin rolniczych rośnie niemal na całym świecie, gdzie warunki klimatyczne pozwalają na uprawę tej ciepłolubnej rośliny, ale w pierwszej dziesiątce krajów o najwyższych wskaźnikach w tym obszarze znajdują się:

1. Stany Zjednoczone Ameryki.
2. Chińska Republika Ludowa.
3. Brazylia.
4. Argentyna.
5. Ukraina.
6. Indie.
7. Meksyk.
8. Indonezja.
9. Afryka Południowa.
10. Rumunia.

Istnieją trzy główne zastosowania słodkiej kukurydzy:

• jedzenie i przygotowywanie różnych potraw na świeżo;
• preparat w formie konserwacji lub mrożenia;
• przetwarzanie na mąkę.

Można pisać książki o różnorodności odmian kukurydzy cukrowej, w szczególności wśród odmian, które z powodzeniem uprawia się na środkowym pasie, warto wspomnieć:

• wczesne hybrydy (okres dojrzewania - 65-75 dni) - "Dobrynya", "Voronezhskaya 80-A", "Early Zolotaya 401", "Sundance" ("taniec słońca") i "Super Sundance" (F1), "Spirit" (F1 ), „Kremowy nektar” (F1), „melasa” (F1), „trofeum” (F1), „szeba” (F1), „legenda” (F1), „krwawy rzeźnik”, „miodowo-lodowy nektar”;
• hybrydy średnio późne (okres dojrzewania - 75-90 dni) - „Divine Paper 1822”, „Merkur” (F1), „Bonus” (F1), „Megaton” (F1), „Challenger” (F1), „Krasnodar”, „Krasnodar cukier 250 ”,„ Donskaya wysoka ”,„ Pioneer ”,„ Boston ”(F1) lub„ Syngenta ”;
• późne hybrydy (okres dojrzewania - 85-95 dni) - "Nektar lodowy", "Potrójna słodycz", "Lakomka 121", "Cukier Kuban", "Sportowiec 9906770", "Polaris".

Woskowy

Nazwa łacińska - Waxy Maize lub Zea mays ceratina.

Kolor i kształt ziaren mogą być różne, żółte, białe, czerwone, ale jeśli w innych odmianach kukurydzy z białym ziarnem, zgodnie z normą dopuszcza się nie więcej niż 2% zanieczyszczeń innych kolorów, to wymagania dla odmiany woskowej są mniej rygorystyczne: próg zwiększa się do 3%.

Oznaki woskowatości są recesywne, dlatego taką kukurydzę należy nie tylko sadzić obok innych odmian, ale także nie mieszać podczas zbioru i przechowywania. Początkowo odmiana ta powstała w wyniku losowej mutacji, gdy na skutek zmiany niektórych warunków zewnętrznych w roślinie pojawił się recesywny gen wx. Po raz pierwszy taką mutację odnotowano w Chinach, ale wraz ze zmianami klimatu coraz częściej dzieje się to w innych regionach..W 1908 roku ziarna tego typu zostały wysłane z Chin do Stanów Zjednoczonych przez wolontariusza Kościoła Reformowanego J.Farnham, ale nie doczekały się szerokiej dystrybucji: niestety, jak wszystkie naturalne mutacje, kukurydza woskowa jest znacznie mniej żywotna niż inne odmiany kukurydzy, częściej umiera i daje mniejsze plony.

Główną cechą kukurydzy woskowej jest podwójna warstwa tkanki otaczającej zarodek (bielmo), która sprawia, że ​​ziarno wydaje się przezroczyste, jakby pokryte warstwą wosku. Wewnątrz tkanina ta ma mączną strukturę, która nadaje skrobi takiej kukurydzy zupełnie wyjątkowe właściwości..

Ze względu na problemy z hodowlą kukurydza woskowa nie jest uprawiana tak intensywnie, jak na przykład kukurydza dentystyczna. Głównym obszarem jego produkcji przemysłowej jest Chińska Republika Ludowa..

Głównym przeznaczeniem kukurydzy woskowej jest produkcja skrobi, której skład i właściwości są główną zaletą tego typu. Tak więc we wszystkich typach kukurydzy skrobia składa się z amylopektyny i amylozy w stosunku około 7: 3, podczas gdy w Waxy Maize amylopektyna jest prawie w 100%. Dzięki temu ta odmiana daje najbardziej lepką mąkę.

Co ciekawe, woskowatą skrobię kukurydzianą można łatwo odróżnić od innych rodzajów skrobi kukurydzianej za pomocą prostego doświadczenia z jodem. Produkt uzyskany z Waxy Maize nada roztworowi jodku potasu brązowy odcień, podczas gdy skrobia z innych odmian zabarwi roztwór na niebiesko.

Liczba odmian Waxy Maize jest dość ograniczona, a różnice między nimi nie są zbyt duże. Tak więc do najpopularniejszych odmian tego gatunku należą truskawka, czerwień dębowa i masa perłowa. Wszystkie są odmianami w połowie sezonu, ale Truskawka dojrzewa nieco wcześniej niż Oakhanskaya i Mother of Pearl. Porównawcze cechy odmian przedstawiono w tabeli.

Trzeba powiedzieć, że wszystkie trzy z powyższych odmian mają doskonały smak, dzięki czemu można je stosować gotowane, a nie tylko do ekstrakcji skrobi.

W kształcie zęba

Nazwa łacińska - Zea mays indentata.Różni się dużym ziarnem, zwykle żółtym, długim i płaskim. Tkanka otaczająca zarodek ma różną strukturę w różnych obszarach powierzchni: w środku i na wierzchu ziarna jest luźna i mączysta, a po bokach twarda. Kiedy ziarno dojrzewa, pojawia się na nim charakterystyczne zagłębienie przypominające ząb (stąd nazwa).

Charakterystyczną cechą gatunku jest również bardzo wysoki plon (zwłaszcza w porównaniu z kukurydzą woskową) oraz wysoki współczynnik przeżywalności. Roślina jest wysoka, mocna i bardzo sprężysta. Oprócz dużej ilości ziarna zapewnia również doskonałe objętości kiszonki.

Stany Zjednoczone pozostają światowym liderem w produkcji kukurydzy dentystycznej.Obszary zastosowania Zea mays indentata są najbardziej rozległe:

• jedzenie;
• zdobywanie skrobi, mąki, zboża;
• Pasza dla zwierząt gospodarskich;
• produkcja alkoholu.

Odmian Zea mays indentata jest wiele, a większość z nich charakteryzuje się późnym lub średnio późnym dojrzewaniem (zapewnia to dużą wytrzymałość i plonowanie). Opis niektórych z tych odmian znajduje się w tabeli.

Krzemionkowy (indyjski)

Łacińska nazwa to Zea Mays indurate. Kształt słojów okrągły, wierzch wypukły, struktura błyszcząca i gładka. Kolor może się różnić. Bielmo na całej powierzchni, z wyjątkiem środka, twarde, w środku sypkie.

Cechą tej odmiany jest bardzo wysoka zawartość skrobi, ale tutaj występuje ona w postaci stałej. Podobnie jak odmiany zębate, Zea Mays indurate jest bardzo plenna i odporna, ale w porównaniu z poprzednią kategorią kukurydza krzemienna dojrzewa znacznie szybciej.. Charakterystyczną cechą odmian indyjskich jest również brak charakterystycznego zagłębienia w górnej części ziarna..

Zea Mays indurate jest uprawiana na całym świecie, ale głównym producentem są Stany Zjednoczone, a odmiana uprawiana jest głównie w północnej części kraju..

Głównym obszarem zastosowania kukurydzy rogowatej jest produkcja zboża (zboża, płatki itp.). Jednak w niedojrzałej postaci ma doskonały smak i jest dość słodki.

Warto zwrócić uwagę na następujące odmiany kukurydzy indyjskiej:

Skrobia (mączna, miękka)

Łacińska nazwa to Zea Mays Amylacea. Ziarno okrągłe, mocno spłaszczone, końcówka wypukła, powierzchnia gładka, ale nie błyszcząca. Sama główka jest cienka, ale ziarna są duże. Kolor biały lub żółty.

Cechą charakterystyczną tej odmiany jest wysoka (do 80%) zawartość miękkiej skrobi, tkanka okrywająca zarodek, sypka na całej powierzchni, miękka. W tej kukurydzy nie ma dużo białka. Dojrzewa z reguły późno, ale osiąga wysoki wzrost i obficie zieloną masę.Uprawiany w stanach Ameryki Południowej, a także na południu Stanów Zjednoczonych, prawie nigdy nie występuje poza Ameryką.Główny obszar zastosowania - produkcja mąki (dzięki miękkiej skrobi kukurydza ta jest bardzo łatwa do uprzemysłowienia). Ponadto melasa i mąka są wytwarzane ze sproszkowanej kukurydzy, a także wykorzystywane do produkcji alkoholu. Gotowane jest również bardzo smaczne.

Pęknięcie

Nazwa łacińska - Zea mays everta.W zależności od kształtu główki kapusty Zea mays everta występuje w dwóch rodzajach: ryżowym i jęczmiennym. Pierwsza odmiana wyróżnia się spiczastym końcem kolby, druga jest zaokrąglona. Kolor może być inny - żółty, biały, czerwony, granatowy, a nawet w paski.

Charakterystyczną cechą gatunku jest wysoka zawartość białka i struktura ziarna. Tkanka otaczająca zarodek jest twarda, jak szkło i bardzo gruba, tylko w bezpośrednim sąsiedztwie zarodka znajduje się luźna warstwa. To właśnie ta struktura ziarna powoduje, że po podgrzaniu w charakterystyczny sposób pęka, rozrywając skórkę pod wpływem parującej w środku wody..W wyniku „eksplozji” bielmo obraca się na zewnątrz, zamieniając ziarno w białą grudkę o mącznej strukturze, kilkakrotnie większą niż zwykłe ziarno kukurydzy. Główki kapusty w popcornie są zwykle mniejsze niż w innych odmianach kukurydzy, a same jądra są również znacznie drobniejsze..

Na skalę przemysłową Zea mays everta jest produkowana w Stanach Zjednoczonych, ale ostatnio inne stany zaczęły zwracać uwagę na ten gatunek, dzięki rosnącej popularności popcornu..

Głównym przeznaczeniem tego typu kukurydzy jest oczywiście produkcja płatków powietrza.. Z tych odmian można jednak wyprodukować mąkę lub zboża..

Do najpopularniejszych odmian Zea mays everta należą: Miracle Bump (żółto-czerwona, pierwsza należy do odmiany ryżowej, druga do jęczmienia perłowego), Mini Striped, Krasnaya Arrow, Vulkan, Lopai-Lopai "," Zeya ". Ich główne cechy podano poniżej..

Odmiany popcornu, takie jak Oerlikon i Dneprovskaya 925, są uprawiane w Rosji..

Błoniasty

Nazwa łacińska - Zea mays tunicata.

Być może jest to najmniej popularny rodzaj kukurydzy. Kolorem i kształtem słojów niewiele różni się od uszu znanych naszemu oku, ale jego charakterystyczną cechą jest obecność specyficznych łusek pokrywających ziarno. Hodowcy zeznają, że taką cechę nadaje kukurydzy tu tu.

Ze względu na swoją strukturę nie można spożywać Zea mays tunicata, dlatego ten rodzaj kukurydzy nie jest produkowany na skalę przemysłową. Oprócz Ameryki Południowej roślina występuje w Afryce i jest używana głównie jako karma dla zwierząt domowych. Ze względu na oczywistą bezużyteczność prace hodowlane dla tego typu kukurydzy nie są prowadzone, więc nie ma potrzeby mówić o poszczególnych odmianach.

Tak więc pojęcie „kukurydzy” jest znacznie szersze i bardziej zróżnicowane niż żółta słodka kolba, pieczołowicie gotowana w domu lub kupiona w sierpniu na plaży nad Morzem Czarnym. Z tego zboża wyrabia się skrobię i mąkę, tłoczy się z niego olej, produkuje się alkohol, a nawet biogaz (nie wspominając o popcornie), karmi się nim drób i inne zwierzęta gospodarskie, w tym bydło - i do każdego z tych celów ma swoje własne. specjalnie wyhodowane odmiany.