Eleutherococcus: właściwości i przeciwwskazania, sadzenie i pielęgnacja

Eleutherococcus (łac. Eleutherococcus)

- rodzaj ciernistych drzew i krzewów z rodziny Aralievye, który obejmuje około 30 gatunków rosnących na terytorium od południowo-wschodniej Syberii po Japonię i dalej na południe po Wyspy Filipińskie. Największą różnorodność gatunków obserwuje się w środkowych i zachodnich regionach Chin. Najpopularniejszym leczniczym i ozdobnym krzewem ogrodowym jest Eleutherococcus spiny (Eleutherococcus senticosus).

Roślina Eleutherococcus - opis

Eleutherococcus kolczasta, czyli diabelski krzew, lub dziki pieprz, lub wolowina kolczasta to roślina liściasta z jasnoszarą korą i silnie rozgałęzionym kłączem znajdującym się w górnej warstwie gleby i porośniętej wieloma przypadkowymi korzeniami, których długość może dochodzić do 30 m. z licznymi pniami dorasta od 2 do 5 m, jej proste pędy są gęsto obsadzone cienkimi, skierowanymi w dół cierniami.

Liście palczaste Eleutherococcus spiny znajdują się na długich ogonkach i składają się z pięciu spiczastych, owalnych, nagich lub lekko szczeciniastych liści powyżej i pokryte rudymi włosami wzdłuż nerwów na spodniej stronie liści o ostrych zębach. Na końcach pędów tworzą się proste parasole z małych pachnących kwiatów umieszczonych na długich szypułkach: kwiaty pręcikowe są jasnofioletowe, a kwiaty słupkowe są żółtawe.

Niejadalne owoce Eleutherococcus kolczastego to błyszczące, kuliste czarne pestkowce o średnicy do 1 cm, w których dojrzewa pięć żółtawych kości w kształcie półksiężyca. Owoce dojrzewają od wczesnej do połowy jesieni i długo nie odpadają. W naturze Eleutherococcus spiny tworzy runo leśne w lasach cedrowo-liściastych, występuje również w lasach świerkowych łęgowych. Roślina została wprowadzona do kultury w 1862 roku.

Uprawa Eleutherococcus w ogrodzie

Sadzenie Eleutherococcus w ziemi

Eleutherococcus jest odporny na cień i mało wymagający dla składu gleby, jednak w jasnym cieniu pod dużym drzewem liściastym na wilgotnych żyznych glebach lepiej się rozwija. Na środkowym pasie roślina nie wymaga schronienia na zimę.

Najlepiej sadzić Eleutherococcus jesienią, bezpośrednio po opadnięciu liści lub wiosną, zanim pąki obudzą się na drzewach. Teren jest wcześniej oczyszczony z chwastów i wykopany na głębokość 25 cm, dodając 5-6 kg obornika na każdy m². Krzewy sadzi się w dołach o głębokości 50 cm i średnicy 60 cm w odległości 2 m od siebie. Sadzonki umieszcza się na środku dołu, a pozostałą przestrzeń przykrywa się glebą nawożoną obornikiem, a szyjkę korzeniową zakopuje się nie więcej niż 3 cm Po posadzeniu powierzchnia koła pnia jest lekko zagęszczona i obficie podlewana słabym roztworem nadmanganianu potasu.

Biorąc pod uwagę, że sadzonki mogą mieć tylko kwiaty męskie lub żeńskie, zaleca się posadzenie na miejscu kilku krzewów Eleutherococcus w niewielkiej odległości od siebie. Jeśli sadzenie odbywa się jesienią, wraz z nadejściem stabilnych mrozów, pnie są ściółkowane warstwą humusu o grubości do 3 cm w celu ochrony systemu korzeniowego roślin przed niskimi temperaturami.

Sadzonki kwitną zwykle w czwartym roku po posadzeniu..

Opieka nad Eleutherococcus w ogrodzie

Eleutherococcus jest podlewany tylko w czasie suszy, ale w przeciwieństwie do innych roślin ogrodowych nie wymaga częstego pielenia lub spulchniania gleby w kole pnia: rosnące chwasty chronią glebę ponad korzeniami przed przegrzaniem, nie uszkadzając rośliny. I najlepiej w tym celu posadzić wokół krzaka wygiętą wygiętą lub inną nieagresywną roślinę okrywową.

Raz w sezonie Eleutherococcus jest karmiony roztworem 2 łyżek złożonego nawozu mineralnego na 10 litrów wody.

Eleutherococcus jest zwykle przycinany wiosną w celach sanitarnych: usunąć zamrożone, połamane, dotknięte szkodnikami lub rosnące wewnątrz gałęzi i pędów krzewów. Możesz również przeprowadzić lekkie przycinanie formujące, aby krzew wyglądał schludnie.

Szkodniki i choroby Eleutherococcus

Na Eleutherococcus nie wpływają choroby ani szkodniki.

Rodzaje i odmiany Eleutherococcus

Eleutherococcus sessiliflorus (Eleutherococcus sessiliflorus)

Czasami w kulturze, oprócz kolczastego Eleutherococcus, można znaleźć Eleutherococcus o kwiatach bezszypułkowych - duży krzew o wysokości do 3 m z dużymi, pokrytymi płytkami, rzadko umieszczonymi cierniami, chociaż na niektórych roślinach tego gatunku cierni nie ma. Liście od trzech do pięciu klap, na ogonkach o długości do 15 cm, drobne, ciemnobrązowe kwiaty tworzą gęste parasole. Owoce to czarne, błyszczące pestki. Eleutherococcus bezszypułkowy rośnie na Dalekim Wschodzie, w Korei i Chinach.

Eleutherococcus Henry (Eleutherococcus henryi)

Jeszcze rzadziej możesz znaleźć Eleutherococcus Henry - wolno rosnący zimotrwały krzew o wysokości od 1 do 3 m - i Eleutherococcus Simon (Eleutherococcus simonii) - roślina pochodząca z centralnych Chin do 5 m wysokości, nieodpowiednia na nasze zimy.

Właściwości Eleutherococcus - szkoda i korzyść

Właściwości lecznicze Eleutherococcus

Nazywa się Eleutherococcus „Żeń-szeń syberyjski”, ponieważ zawiera prawie wszystkie substancje, które składają się na „korzeń życia”. Liście i korzeń Eleutherococcus mają leczniczą moc. Liście są zbierane i suszone podczas kwitnienia, a korzenie zbierane jesienią lub wiosną. Głównymi aktywnymi składnikami Eleutherococcus są glikozydy, ale oprócz nich roślina zawiera tak cenne składniki jak olejki eteryczne, gumy, żywice, polisacharydy i tłuszcze roślinne.

Dobroczynnymi właściwościami Eleutherococcus jest to, że zwiększa wydolność i wytrzymałość organizmu, łagodzi zmęczenie psychiczne i fizyczne, poprawia widzenie, metabolizm i funkcjonowanie układu nerwowego, obniża poziom cukru i cholesterolu we krwi, a także ryzyko wystąpienia problemów nowotworowych, przyspiesza procesy regeneracji, łagodzi bolesne odczucia podczas menstruacji, przywraca męską siłę.

Stosowanie preparatów Eleutherococcus jest wskazane przy zwiększonej drażliwości, wyczerpaniu układu nerwowego, zespole astenicznym, dystonii wegetatywno-naczyniowej, arytmii, niedociśnieniu, początkowym stadium cukrzycy, chorobach onkologicznych, menopauzie i bolesnych miesiączkach oraz jako czynnik zewnętrzny - przy tłustym łojotoku i łysieniu.

Miód z Eleutherococcus w połączeniu z korzeniami roślin działa pobudzająco i tonizująco. Środek ten obniża poziom cholesterolu we krwi, jest doskonałą profilaktyką cukrzycy, zwiększa wytrzymałość fizyczną, wzmacnia układ odpornościowy, łagodzi skutki stresu, przywraca metabolizm i chroni organizm przed infekcjami i toksynami..

Preparaty roślinne dostępne są w postaci tabletek, kapsułek, pigułek, syropu, nalewki z Eleutherococcus (płynny ekstrakt) oraz suchego ekstraktu. Formy tabletek - tabletki, pigułki i kapsułki - zwykle przyjmuje się do 4 sztuk dziennie, a płyn Eleutherococcus, w zależności od diagnozy, zaleca się przyjmować kurs 25-30 dni, 15-50 kropli 2-3 razy dziennie 30 minut przed posiłkiem.

Medycyna tradycyjna wykorzystuje takie preparaty lecznicze Eleutherococcus jak wywar z korzenia, maść i herbatę.

Herbata Eleutherococcus: 1 łyżeczkę pokruszonego surowca wlewa się do szklanki wrzącej wody, szczelnie przykrywa i nalega na 10-15 minut. Stosowany przy przeziębieniach, astenii, niedoborach witamin oraz w celu wzmocnienia organizmu.

Rosół: 50 g posiekanych korzeni zalać 1 litrem wody i gotować przez 15 minut na małym ogniu, następnie ostudzić i przecedzić. Pij pół szklanki trzy razy dziennie, aby zwiększyć aktywność psychiczną i fizyczną, z dystonią wegetatywno-naczyniową i przezwyciężyć skutki wyczerpania organizmu w wyniku długotrwałej choroby.

Maść na brodawki: Przeciągnij równe części świeżych korzeni Eleutherococcus, smalcu i czosnku przez maszynę do mięsa i nakładając warstwę na bandaż z gazy, użyj do aplikacji na brodawkę, mocując plastrem samoprzylepnym. Lepiej jest wykonać tę procedurę w nocy..

Eleutherococcus - przeciwwskazania

Eleutherococcus jest normalnie wchłaniany przez prawie każdy organizm i to kolejna z jego zalet. W rzadkich przypadkach po zażyciu Eleutherococcus może rozpocząć się biegunka. Eleutherococcus nie jest wskazany tylko dla pacjentów z nadciśnieniem.