Eleutherococcus
Eleutherococcus (łac. Eleutherococcus)
- rodzaj z rodziny Araliev, który obejmuje około 30 gatunków drzew i krzewów. Miejsca wzrostu na wolności - Azja Wschodnia i Południowo-Wschodnia, rodzaj jest najbardziej zróżnicowany w Chinach. W kulturze najczęstszy Eleutherococcus spiny, inaczej zwany freeberry, dziewiczy, dziki pieprz i cholerny krzew. Jest uważany za leczniczy substytut żeń-szenia, ponieważ ma prawie wszystkie zalety żeń-szenia i jest łatwo rozmnażany i uprawiany. Lecznicze właściwości Eleutherococcus odkryto w Związku Radzieckim w 1960 roku.Opis i rodzaje Eleutherococcus
Eleutherococcus spiny - krzew osiągający wysokość od 1m do 3,5m. Pędy proste pokryte są cienkimi, ostrymi, skierowanymi w dół cierniami. Kolor pędów jest jasny, szaro-brązowy. Kłącze Eleutherococcus jest cylindryczne, silnie rozgałęzione poziomo, do 2 cm średnicy, długość gałęzi od korzenia czasami sięga 30 m. Liście soczyście zielone, palcowate, pięcioczęściowe, osadzone na długich (ok. 10 cm) ogonkach. Kwiaty - drobne, pachnące, zebrane w kuliste parasole, kwitną od lipca do sierpnia. Owoce Eleutherococcus - pestkowce kuliste lub podłużne.
Pielęgnacja Eleutherococcus
Eleutherococcus jest światłolubny, uwielbia otwarte przestrzenie, ale jednocześnie ma odporność na cień, ponieważ rośnie nawet pod wysokimi drzewami. Gleba preferuje luźny, obojętny odczyn, ale wcześniej nawożona zgniłym obornikiem. Roślina jest mrozoodporna - wytrzymuje -30 ° C i niższe temperatury. Podlewanie obowiązkowe w porze suchej, ale nie zaleca się odchwaszczania i spulchniania gleby, ponieważ chwasty chronią glebę i korzenie przed przegrzaniem. Karmić Krzewy można nawozić raz w sezonie kompleksowym nawozem „Kemiru Universal” w proporcji 2-3 łyżki stołowe na 10 litrów wody. Jeśli chodzi o szkodniki Eleutherococcus, wśród owadów na środkowym pasie nie zostały jeszcze zidentyfikowane, ale zimą mogą zostać uszkodzone przez myszy.
Mnoży się Eleutherococcus nasiona i sposób wegetatywny. Rozmnażanie nasion jest dla specjalistów i nie będziemy się nad tym rozwodzić. Rozmnażanie wegetatywne jest znacznie bardziej skuteczne, przeprowadza się je wiosną lub jesienią. Sadzonki ścinane są pod koniec czerwca lub na początku lipca. Rozcięte sadzonki przetrzymuje się przez kilka godzin w roztworze heteroauxiny, następnie sadzi w szklarni na głębokość 2-3 cm co 10 cm od siebie, podlewa i przykrywa szklarnię, pozostawiając otwory wentylacyjne. Jak tylko sadzonki wyrosną, film jest usuwany. Sadzonki powinny zimować w szklarni, a wiosną można je sadzić w ziemi.
Najlepiej rozmnażać Eleutherococcus za pomocą pędów korzeni lub warstw, które można łatwo oddzielić od krzewu macierzystego i sadzić w cieniu. Teren przeznaczony pod sadzonki lub nawarstwianie wykopuje się do głębokości 25-30 cm, oczyszcza z chwastów, oboruje i zagęszcza. Następnie wykopuje się dołki dla sadzonek o głębokości 0,5 mi szerokości 0,7 m w odległości 2 m od siebie. Sadzonki wykopuje się o 3 cm głębiej niż przed przeszczepem, zagęszcza ziemię i podlewa ją nadmanganianem potasu. Przed zimą gleba jest ściółkowana wiórkami torfowymi. Sadzonka zwykle kwitnie po trzech latach.
Właściwości lecznicze
Jego właściwości lecznicze sprawiają, że jest bardzo poszukiwany w przemyśle medycznym i kosmetycznym. Tak więc z korzeni wytwarzany jest olejek eteryczny, który jest używany nie tylko w perfumerii, ale także do produkcji słodyczy i napojów bezalkoholowych. Proszek z liści Eleutherococcus i wywar z jego korzeni zwiększa przeżywalność młodych kurczaków i bydła, poprawia płodność norek i poprawia jakość ich sierści, zapewnia wzrost masy królików, prosiąt, zwiększa zawartość tłuszczu w mleku krów. Ponadto młode liście rośliny stanowią przyprawę do potraw z soi i ryżu. Są również wykorzystywane jako pokarm dla jeleni i saren..
Preparaty Eleutherococcus mają działanie gojące rany, przeciwzapalne, regenerujące, zwiększają moc i odporność organizmu na ekstremalne wpływy, zapobiegają wydalaniu witaminy C z organizmu, obniżają poziom cholesterolu we krwi.