Winogrono charlie: odmiana o nazwie antracyt ze względu na bogaty, prawie czarny kolor aromatycznych jagód

Historia hodowli, opis i cechy odmiany winorośli Charlie

Winogrono Charlie, znane również jako antracyt, pojawiło się niedawno w wyniku selekcji rosyjskiego hodowcy winorośli E.G. Pavlovsky`ego i pracowników Uniwersytetu Kubańskiego. Nazwa Antracyt, pod którą został zarejestrowany w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej w 2015 roku, otrzymała winogrona za bogaty, prawie czarny kolor jagód.. Charlie uzyskuje się poprzez skrzyżowanie dwóch dobrze znanych odmian winorośli: Victoria i Nadezhda AZOS.

Victoria to odmiana uprawiana od połowy ubiegłego wieku, wyróżnia się złożoną odpornością na kaprysy pogody w połączeniu z dobrymi jagodami. Nadieżda AZOS to także znana od ponad 40 lat odmiana w średnim wieku, charakteryzująca się nie tylko doskonałym smakiem pięknych, dużych jagód, ale także dość dużą odpornością na mróz i choroby. Charlie uzyskał od form rodzicielskich wszystko to, co najlepsze, co hodowcy chcieli mu przekazać. Zanim trafił na listę Państwowego Rejestru, zdał testy przez całą dekadę..

Nadieżda AZOS przekazała potomkowi prawie czarny kolor owocu

Jak wynika z danych rejestru państwowego, ocena degustacyjna świeżych winogron wynosi 8,4 punktu. To bardzo wysoki wynik, nawet na tle coraz częściej pojawiającej się całej masy nowych odmian winogron. Ponadto w tym samym dokumencie wskazano, że Charlie jest przeznaczony „do użytku ogrodniczego”, ale wskaźniki plonów (dalekie od rekordowych) są wyraźnie podane w odniesieniu do zastosowania przemysłowego (138,8 kg / ha). W ogrodach amatorskich z buszu zbiera się do 20 kg jagód. Winogrono przechodzi testy odmianowe w sąsiednich krajach - Ukrainie i południowej Białorusi. Chociaż istnieją wszelkie wskazania do uprawy go w różnych strefach klimatycznych.

Krzewy Charliego średniej wysokości, liście o zwykłym pięciopłatkowym kształcie. Pędy dojrzewają doskonale na pełną długość i zauważa się, że dzieje się to na długo przed końcem sezonu wegetacyjnego: na przykład na szerokości geograficznej Woroneża lignifikacja winorośli kończy się w połowie sierpnia. Taki wskaźnik przyczynia się do promocji odmiany w regionach o krótkim lecie, zwłaszcza że jagody dojrzewają bardzo wcześnie: 105-115 dni po przebudzeniu pąków. Sadzonki doskonale się zakorzeniają: jest to główna metoda rozmnażania winogron.

Liczba pędów rośnie bardzo szybko i już normalne jest, że młode krzewy mają nawet 30 sztuk. Udział pędów owocujących 90–95%. Kwiaty są biseksualne, to znaczy winogrona nie wymagają innych odmian krzewów w pobliżu do zapylenia. Odmiana charakteryzuje się możliwością wiązania bardzo dużej liczby gron na jednym pędzie - do 7 osobników, ale dla normalnego dojrzewania jagód większość z nich trzeba usunąć, pozostawiając nie więcej niż dwa.

Mrozoodporność jest nieco wyższa niż średnia: krzewy bez zadaszenia mogą wytrzymać temperatury -25 ° C. Oczywiście wskaźnik ten wskazuje, że odmiana pokrywa się, ale winorośl potrzebuje lekkiego schronienia na zimę w większości regionów. Wskazuje się, że powracające wiosenne przymrozki nie są bardzo straszne dla tego grona: kwitnące liście są oczywiście uszkodzone, ale winogrona szybko się regenerują, jak po gradobiciu lub ulewnym deszczu. W deszczową pogodę jagody nie psują się, a po nadejściu słonecznych dni nadal dojrzewają. To prawda, że ​​w przypadku ulewnych deszczy pękanie jest całkiem możliwe.

Odporność na choroby jest powyżej średniej, ale wymagane jest zapobiegawcze opryskiwanie. Ta odmiana nie wymaga „ciężkiej artylerii” w postaci silnych chemikaliów o podwyższonej toksyczności.

Pierwsze kilka gron jest produkowanych w następnym roku po posadzeniu. Grona są duże, ważą średnio około 800 g, a kilogramowe okazy nie są rzadkością, a rekordziści mogą osiągać do 2 kg i mieć długość do 40 cm. Kształt pęczka jest zróżnicowany, ale częściej - stożkowaty, pakowanie jagód jest średnio luźne. Nieokreślone małe jagody („groszek”) nie występują w pęczkach. Jagody pozostają na krzakach przez długi czas bez zrzucania. Uprawa jest dobrze transportowana na dowolną odległość.

Pęczek Charliego wygląda imponująco: zarówno pod względem wielkości, jak i koloru jagód

Jagody Charliego są jajowate, bardzo duże, niebieskawo-czarne, ważą od 5 do 9 g. Co ciekawe, sok jest praktycznie bezbarwny. Miąższ jest gęsty, o wysokiej zawartości soku, charakteryzuje się zawartością cukru od 16% do 22% (w zależności od stopnia dojrzałości) i średnią kwasowością. Jagody zawierają 2-3 nasiona, gęsta skórka nie przeszkadza w stosowaniu winogron.

Eksperci ostrzegają przed przedwczesnym zbiorem: jagody wybarwiają się bardzo wcześnie, a pełny bukiet i zawartość cukru nabiera później w smaku..

Wielu degustatorów zwraca uwagę na smak jagód Charliego, który nie jest lubiany przez wszystkich, ale winiarze twierdzą, że jest charakterystyczny tylko dla niedojrzałych jagód, a także dla młodych krzewów, smak ten stopniowo zanika wraz z dojrzewaniem. Smak jagód zależy również od warunków wzrostu krzewów. Ogólnie jest oceniany jako przyjemny, zrównoważony, ale nie idealny wśród odmian stołowych..

Częstość występowania os jest zmienna: niektórzy ogrodnicy twierdzą, że praktycznie nie mają problemów z tymi owadami, inni muszą chronić uprawę specjalnymi siatkami.

Osam nie jest ważny dla koloru: winogrona byłyby słodkie

Chociaż oficjalnie uważany za winogrono stołowe, Charlie jest używany na wiele sposobów. Opisano wyjątkowy smak wina z tego grona, z jagód robi się dobry sok, przetwarza się je na dżem, ptasie mleczko itp..

Cechy sadzenia i uprawy odmian winogron Charlie

Charlie to jedna z odmian winorośli, która nie sprawia właścicielowi większych kłopotów, dlatego można ją polecić do sadzenia nawet niedoświadczonemu mieszkańcowi lata. Wynika to przede wszystkim z jej zwiększonej odporności na choroby i kaprysy pogody..

Lądowanie

Technika sadzenia winogron danej odmiany nie różni się od ogólnie przyjętej, ale konieczne jest wybranie najbardziej słonecznego miejsca: w półcieniu jakość i ilość zbiorów gwałtownie spada. Ponadto Charlie bardzo źle reaguje na przeciągi. Nie jest to zbyt krytyczne: ponieważ jego krzewy nie są zbyt duże, wysokie drzewa owocowe lub krzewy można sadzić po bokach, a po stronie północnej ściana domu, stodoły lub pustego ogrodzenia jest zwykle barierą przed wiatrem..

Każda solidna przeszkoda jest dobra do ochrony krzewów przed zimnymi wiatrami.

Sadzenie wiosenne jest idealne, ale wszystkie operacje przygotowawcze wykonuje się jesienią. Krzewy Charliego nie wymagają dużego obszaru żerowania, więc często nie wymagają nawet ciągłego traktowania terenu, układając niezbędne dawki nawozów tylko w otworze do sadzenia. Kopią stosunkowo mały otwór: wystarczy 60 x 60 x 60 cm, odległość między krzakami może być niewielka - tylko 1–1,5 m. Dlatego przy sadzeniu kilku krzewów wygodniej jest wykopać rów.

Wypełnianie wykopu jest tradycyjne: warstwa materiału drenażowego (żwir, łamana cegła, tylko gruby piasek), warstwa nawozów zmieszanych z glebą (1,5–2 wiadra próchnicy, 300–400 g azofoski), warstwa czystej, dobrej gleby. Wiosną winogrona sadzi się w dołku, aby młode korzenie nie miały kontaktu z nawozami. Krzew jest dobrze podlewany, podlewanie często przeprowadza się w pierwszym roku. W pierwszych latach konieczne jest poluzowanie gleby i walka z chwastami - wtedy same winogrona zahamują ich wzrost.

Pielęgnacja winogron

Główne operacje w uprawie winogron są dobrze znane: podlewanie, karmienie, opryski zapobiegawcze, przycinanie, schronienie na zimę. Podlewanie jest wymagane rzadko, ich intensywność zależy od pogody. Gleba powinna być umiarkowanie wilgotna, ale podlewanie jest niedopuszczalne. Zapotrzebowanie winogron na wodę jest szczególnie duże w okresie intensywnego wzrostu owoców, wymagane jest również podlewanie zimą. Podlewanie zatrzymuje się 15–20 dni przed zbiorami.

Od trzeciego roku życia krzewu wymagany jest opatrunek wierzchni, ale należy go wykonywać z umiarem. Co dwa lata, wczesną wiosną lub późną jesienią, pod krzakiem zakopuje się półtora wiadra kompostu, rocznie na wiosnę - kilka litrów popiołu drzewnego. Przed kwitnieniem iw pierwszych dniach wzrostu jagód liście spryskuje się słabymi roztworami pełnych nawozów mineralnych, ale niektórzy eksperci uważają, że karmienie dolistne wcale nie jest obowiązkowe dla Charliego.

Ta odmiana nie boi się nawet tak powszechnych chorób winogron jak mączniak i oidium, nie ma na nią zgnilizny i antraknozy. Pamiętając jednak, że „Bóg go strzeże”, warto przynajmniej raz w roku spryskać go najprostszym fungicydem w celach profilaktycznych. Jeśli nadal jest daleko od przepływu soków, łatwiej jest użyć roztworu siarczanu żelazawego, ale jeśli nerki są już bardzo spuchnięte, powinieneś wziąć płyn Bordeaux.

Ochronę przed osami może ograniczyć jedynie niszczenie odkrytych gniazd - tylko niektórzy mieszkańcy lata umieszczają kiście tych winogron w sieci. Ale jeśli liczba pasiastych drapieżników na miejscu jest duża, mogą one również zjeść Charliego, więc musisz być przygotowany na taki obrót wydarzeń. Co więcej, jagody tego grona muszą zwisać trochę dłużej, z czasem stają się tylko smaczniejsze: pojawia się cukier, posmak psianki znika.

Przycinanie tych winogron nie jest trudne, chociaż dla początkującego letniego mieszkańca ta operacja jest najbardziej odpowiedzialna. Przycinanie lepiej zostawić na późną jesień, kiedy liście opadną i wszystko będzie dobrze widoczne. Wczesną wiosną warto ścinać tylko pędy, które nie przeszły przez zimę. Aby było to jeszcze łatwiejsze jesienią, przez całe lato należy wyrwać dodatkowe pędy i pasierbów, gdy są jeszcze bardzo małe.

Najbardziej ofensywną procedurą jest normalizacja uprawy, gdy widzisz, ile z nich zostało ustawione, i musisz ją zniszczyć natychmiast po kwitnieniu. Jeśli zostawisz na pędzie więcej niż dwa grona, mogą one w ogóle nie dojrzeć, a krzewy będą miały trudności z przygotowaniem się do zimy. Schemat jesiennego przycinania krzewów - dla 6-8 oczu na każdą sesję, pozostawiając nie więcej niż 35 oczu na cały krzew.

Lepiej jest usunąć nadmiar kiści, gdy jagody są jeszcze bardzo małe.

Na zimę w większości regionów wymagane jest lekkie schronienie: wystarczy usunąć winorośl z kraty i rzucić na nie gałęzie drzew iglastych: do momentu powstania pokrywy śnieżnej powinno to wystarczyć, a śnieg jest najlepszym schronieniem dla winogron. Ale obok krzewu na zimę nie można zapomnieć o ułożeniu zatrutej przynęty dla małych gryzoni, które zimą bardzo lubią gryźć korę winogron..

Wideo: winogrona Charlie późnym latem

Zalety i wady odmiany w porównaniu z podobnymi

Charlie to winogrono o dużych owocach o ciemnej barwie jagodowej; w zasadzie nie ma zbyt wielu takich odmian. Jest w pewnym stopniu podobna do swojej „matki” - winogron Nadieżda AZOS, ale ma znacznie większą odporność na różne niekorzystne czynniki. Jeśli odejdziemy od koloru i spróbujemy porównać Charliego z innymi wielkoowocowymi wczesnymi odmianami nowożytnymi, okazuje się, że jest wiele przykładów winogron z równie pięknymi i smaczniejszymi jagodami, ale zwykle są one przeznaczone wyłącznie do świeżego spożycia. Charlie może być jednocześnie uważany za stół i odmianę wina..

Eksperci podkreślają wiele zalet omawianej odmiany, na przykład:

• stabilna dobra wydajność;
• niski stopień podatności na choroby winogron;
• zwiększona mrozoodporność, samoleczenie po wiosennych przymrozkach;
• bezpretensjonalność wobec warunków wzrostu;
• doskonałe walory handlowe owoców i ich transport;
• wszechstronność przeznaczenia upraw;
• jednolite dojrzewanie jagód w pęczkach;
• bezpieczeństwo jagód na krzakach przez długi czas.

Jako wady hodowcy zauważają:

• niezwykły smak jagód z psianką lub nawet kolczastym posmakiem;
• podatność upraw na ptaki;
• pękanie jagód w przypadku ulewnych deszczy.

Wysoka prezentacja kiści sprawia, że ​​Charlie jest jednym z faworytów wśród hodowców, którzy uprawiają jagody do celów komercyjnych. Odmiana polecana do sadzenia zarówno w małych gospodarstwach indywidualnych, jak i dużych..

Wideo: hodowca o stanie krzewów Charliego w niespokojnym roku

Opinie

Winogrona Charlie są przykładem uniwersalnej odmiany, nadają się do wczesnego spożycia dużych, pięknych świeżych jagód oraz do celów technicznych: do produkcji soków, win i przetworów. Wysoki stopień ochrony przed chorobami i szkodnikami, a także zwiększona mrozoodporność sprawiają, że jest bardzo atrakcyjny do uprawy przez winiarzy o różnym poziomie umiejętności..