Tagil rasa krów

Jeśli zamierzasz rozpocząć hodowlę krów mięsnych i mlecznych, które nie byłyby szczególnie wymagające w opiece, nie wymagałyby znacznych kosztów ekonomicznych utrzymania, ale jednocześnie wykazywałyby przyzwoite wskaźniki produktywności finansowej, zwróć uwagę na rasę krów Tagil. Rasa ta nie bije rekordów w żadnym ze wskaźników produktywności, ale mimo to cieszy się ogromnym zainteresowaniem wśród rolników ze względu na dość wysokie właściwości organoleptyczne i jakościowe mięsa i mleka. W tym artykule omówimy bardziej szczegółowo taką rasę krów, jak Tagil.

Historia pochodzenia

Powstanie rasy tagilskiej rasy krów następowało na przełomie XYIII i XIX wieku w kilku etapach, podczas których miejscowe bydło tagilskie było systematycznie krzyżowane z Kholmogorsk i holenderski rasy krów.W wyniku takiego krzyżowania miejscowe bydło uralskie uzyskało bardziej imponujące wskaźniki produkcji mleka i uzyskało mniej niestabilny i bardziej imponujący szkielet..

Należy zauważyć, że wcześniej bydło hodowane na terenie ówczesnego Uralu charakteryzowało się znikomymi słabymi wskaźnikami w prawie wszystkich ważnych parametrach..

Współczesna rasa Tagilów nosi geny ogromnej różnorodności buhajów rozpłodowych najwyższej jakości, w tym czempionów i zwycięzców wielu wystaw i konkursów, jednak inna część ich rodzimej krwi - pierwotna uralska, znacząco osłabia ich potencjał.

Obecnie ta rasa krów jest uważana za genofodę (zachowaną jako źródło pierwotnych danych genowych) i jest aktywnie hodowana w regionach Permu i Swierdłowska..

Wygląd i budowa ciała

Wygląd przedstawicieli tej rasy ma następujące charakterystyczne cechy:

• ta rasa bydła występuje w prawie wszystkich możliwych i znanych ludzkości barwach charakterystycznych dla krów. W gospodarstwach domowych można spotkać krowy rasy Tagil białe, cętkowane, czarne, rude, czarne i pstrokate, rudo pstrokate, srokate, szare i brązowe. Wszystkie mają wspólną wytrzymałość kości i dużą zmienność w budowie gorsetu mięśniowego, który może albo całkiem estetycznie siedzieć i wywierać mocne wrażenie, albo wisieć jak worek, ledwo przymocowany do kości;
• średni wysokość Krowy te w kłębie wahają się od 125 do 130 centymetrów, podczas gdy masa dorosłej samicy sięga około 450-500 kilogramów, a samca około 750-900 kilogramów. Cielęta rodzą się ważące około 30–35 kilogramów, a po sześciu miesiącach życia osiągają wagę 160–180 kilogramów;

• głowa u wszystkich przedstawicieli rasy średniej wielkości, proporcjonalnie do tułowia, z symetrycznie rozmieszczonymi oczami i uszami. Nos duży, wilgotny, podzielony na dwie równe połowy pionową bruzdą. Usta raczej płaskie, z dobrze rozwiniętymi wargami i zębami, ciągle przeżuwające. Szyja - długa i cienka, łącząca ciało z głową pod kątem 45-50 °;
• tułów dość potężny, Klatka piersiowa - szeroka, z wystającą częścią środkową, czasami jej dolna część leży nieco niżej niż podbrzusze. Brzuch prawie nigdy nie wystaje, elastyczny i zaokrąglony, w najniższym miejscu prawie nie jest pokryty włosem, przechodzi do wymienia pod kątem 180 °. Wymię - umiejscowione w dość wąskiej okolicy miednicy, bardzo dobrze rozwinięte, wizualna objętość - 6-8 litrów, ma prawidłowo ustawione sutki, pokryte dość elastyczną i gęstą skórą;
• plecy - prosta, równa, szeroka, ma dobrze określoną linię środkową, która powstaje z wyrostków kolczystych kręgów, przechodzi w ogon pod kątem 180 °. Ogon - sięga do granicy dolnej jednej trzeciej kończyn tylnych, dość rozwinięty, mocny, gruby, zakończony dużą szczoteczką, przeznaczony do rozpraszania owadów. Kończyny lekko zakrzywione, ustawione pod niewielkim kątem w stosunku do podłoża, często występuje niewielki paluch koślawy zarówno przednich, jak i tylnych;
• byki nosić małe (5-8 centymetrów) rogi, które prawie nigdy nie są używane jako broń, kobiety są prawie całkowicie bezrogie (bez rogów). Niemal całe ciało krowy Tagila, z wyjątkiem nosa, rogów i niewielkiej części podbrzusza, pokryte jest miękkim, krótkim, przyjemnym w dotyku, aksamitnym futerkiem. Kopyta - mocne, grube (do 10-15 centymetrów), często o ciemnych odcieniach, sparowane.

Charakterystyka mięsa i nabiału

Jak wspomniano wcześniej, ta rasa bydła nie bije rekordów w żadnej z poszczególnych gałęzi hodowli zwierząt, ale ogólnie rzecz biorąc, zwierzęta te wykazują dość mocne i pewne wyniki we wszystkich niezbędnych parametrach..

Oto wszystkie potrzebne liczby:

• średni udój mleka w ciągu roku - 3500-4000 kg;
• wskaźniki dystrybucji - + 30-50% początkowych wskaźników, w ciągu 3-5 miesięcy;
• liczba wymaganych dojeń dziennie - 2;
• zawartość tłuszczu w mleku - 4–4,5%;
• indeks białkowy mleka - 3–3,5%;
• właściwości organoleptyczne mleka - 8/10 (występuje lekki posmak zielonej trawy, który można łatwo usunąć przez gotowanie);
• dynamika przyrostu masy mięsa - +150 kg w ciągu 6 miesięcy;
• średnia masa tuszy przed rozłożeniem na części składowe - krowy - 400–450 kg, byki - 700–850 kg;
• wydajność mięsa rzeźnego - 53-60%;
• właściwości organoleptyczne mięsa - 7/10 (dużo zależy od wieku ubijanego zwierzęcia i jego stylu życia).

Zalety i wady

Podsumowując, można powiedzieć, że ta rasa bydła jest jedną z najlepszych opcji hodowli dla tych właścicieli, którzy nie zdecydowali jeszcze na pewno, jaki parametr mięsny lub mleczny chcą rozwijać u zwierząt hodowanych w swoim gospodarstwie..

Niezmiennie ponadprzeciętna wydajność w każdej branży sprawia, że ​​są to krowy uniwersalne, zdolne zaspokoić każdą zachciankę nawet najbardziej wymagających właścicieli.

Oto lista mocnych stron tej rasy:

• wszechstronność w zakresie parametrów mięsnych i mleczarskich: wyższe wskaźniki niż mleczne w rasach mięsnych i mięsne niż w rasach mlecznych;
• krowy mają wysoki wskaźnik dystrybucji i dość dobry wskaźnik ilościowy;
• stosunkowo niska cena zakupu dla przedstawiciela tej rasy (800–1000 USD);
• brak konieczności starannej i skrupulatnej dbałości o parametry zewnętrzne tych zwierząt, co nie przeszkadza im w zachowaniu reprezentacyjnego i świeżego wyglądu;
• nie ma potrzeby budowania osobnego pomieszczenia do trzymania takich krów, doskonale współistnieją z innymi typami zwierząt;
• praktycznie nigdy nie atakuj ludzi, innych zwierząt i ich krewnych;
• dobrze znoszą ostry, zimny klimat północny i są dobrze przystosowane do rzadkich pastwisk;
• nowoczesna rasa wyeliminowała problem z prawie całkowicie głuchotą wśród rodzimych zwierząt gospodarskich strefy Uralu;
• doskonały zapach, dzięki któremu krowa może poruszać się po całym pastwisku, praktycznie bez wzroku;
• nie tracą zdolności do rozmnażania się przez prawie całe życie.

• lekko ziołowy posmak świeżo dojonego mleka;
• zbyt niska zawartość białka w mleku i niska zawartość tłuszczu;
• zależność smaku mięsa ubitych przedstawicieli rasy od ich wieku, odżywiania i aktywności metabolicznej organizmu;
• drobne wady zewnętrzne (obecność niepowlekanych miejsc na ciele, wizualnie krzywe nogi, cienka, nieprzedstawialna szyja itp.);
• niepopularność rasy poza Uralem, a zatem zmniejszenie prawdopodobieństwa jej nabycia tam;
• brak rogów nie pozwala przedstawicielom rasy chronić się przed różnymi drapieżnikami w procesie wypasu pastwiskowego;
• pełne dziedziczenie wszystkich negatywnych aspektów wyglądu i produktywności od rodziców do dzieci (jednak dla uczciwości należy zauważyć, że wszystkie pozytywne aspekty są również prawie w całości dziedziczone);
• zachowały się tradycyjne dla bydła tego regionu problemy z wypasem w stadzie, gdy każdy z jego przedstawicieli stara się wyruszyć w ich kierunku.

To główne cechy przedstawicieli rasy krów Tagil. Dzięki swojej bezpretensjonalności i doskonałym cechom rasa ta pomoże ci uzyskać dobry zysk z hodowli..