Uprawa grzybów w kraju
Przemysłowa organizacja uprawy grzybów, takich jak boczniaki, pieczarki białe, jest kosztowna i wymaga dużo czasu i wysiłku. Samodzielne rozpoczęcie takiej działalności jest bardzo trudne. Nie oznacza to jednak, że nie możesz uprawiać grzybów na swoim stole. A jeśli się do tego przyzwyczaisz, możesz je dostarczyć krewnym, znajomym, sąsiadom. A kto wie, możesz nawet osiągnąć dość przyzwoity poziom plonów - taki, który pozwoli ci sprzedać nadwyżki.
Grzyb składa się z dwóch części - grzybni (grzybni) i owocnika. Grzybnia znajduje się w glebie i może rozciągać się na dziesiątki metrów, jak pajęczyna, a ludzie zbierają i jedzą owocniki przeznaczone do rozmnażania grzyba przez zarodniki. Wszystkie grzyby potrzebują trzech ważnych warunków do owocowania:
- dobra wentylacja bez przeciągów;
- wystarczające nawodnienie;
- odpowiedni reżim temperaturowy - od 15 do 18 ° С dla owocników i od 20 do 25 ° С - dla grzybni;
- podłoże odżywcze.
Ponieważ w przeciwieństwie do roślin i zwierząt, grzyby nie są ani jednym, ani drugim i są przydzielane przez botaników do oddzielnego królestwa, nie potrzebują światła słonecznego, co znacznie ułatwia zadanie wzrostu. Jednocześnie opieka nad grzybami jest dość trudna ze względu na konieczność zorganizowania odpowiedniego stopnia wilgotności podłoża, zorganizowania systemu wentylacji bez przeciągów i utrzymania reżimu temperaturowego. A jeśli ma być umieszczony nie w pomieszczeniu, ale na zewnątrz, to chociaż pozwala rozwiązać problem z wentylacją, ale komplikuje opiekę pod względem ochrony przed przegrzaniem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Cóż, dodano potrzebę zwalczania szkodników owadów. Jedną z zalet uprawy grzybów w pomieszczeniach jest możliwość zbioru kilka razy w roku..
Boczniaki
Boczniaki, podobnie jak inne grzyby, najlepiej wyrosnąć z oferowanej do sprzedaży grzybni, gdyż w naturze bardzo trudno jest uzyskać grzybnię w wymaganej ilości i pożądanej jakości bez uszkodzenia strzępek (nitek grzybni, składających się z rzędów komórek połączonych jedną muszlą). Zanim kupisz grzybnię boczniaka, musisz przygotować materiał, na którym ma rosnąć. Mogą to być kłody lub zrębki lub worki z trocinami, słomą, łuskami słonecznika. Należy pamiętać, że ani lity materiał z drewna iglastego, ani jego trociny nie nadają się do kiełkowania boczniaków..
Najlepsze drewno jest liściaste, z którego pożądane jest preferowanie gatunków miękkich. Ponownie, wybierając podłoże, należy pamiętać, że w pierwszym roku na drewnie grzyby te nie dadzą bardzo wysokiej wydajności, ponieważ grzybnia musi rosnąć, a drzewo jest do tego dość gęstym materiałem. Jednak już od drugiego roku plon boczniaka wzrasta dwu, a nawet czterokrotnie..
Grzybnia sprzedawana jest w postaci drewnianych patyczków oplecionych strzępkami grzybni lub jako zapakowany substrat. Kupując go należy zadbać o to, aby powierzchnia była lekka, najlepiej biała lub blado różowawa, nie przesuszona i bez kropel wody. Nie zalecamy kupowania tak zwanej „suchej grzybni” lub materiału zarodnikowego, ponieważ nie da się z niej wyhodować dobrych zbiorów. Grzybnię kupuje się późną jesienią lub wczesną wiosną, w temperaturach nie wyższych niż +3 ° C. Wszystkie operacje na dowolnej grzybni wykonuje się w rękawiczkach, ponieważ ta podziemna część grzyba jest bardzo wrażliwa na infekcje bakteryjne i konkurencyjne pod względem żywieniowym mikroorganizmy.
Każde luźne podłoże należy zdezynfekować przez gotowanie przez półtorej do dwóch godzin. Lepiej go wypłukać przed dezynfekcją. W żadnym wypadku nie można używać nadmanganianu potasu, wapna, siarczanu miedzi do dezynfekcji, ponieważ nie będzie można ich usunąć z podłoża, a te środki antyseptyczne niszczą nie tylko szkodliwe drobnoustroje, ale także komórki grzybni. Następnie podłoże jest wyciskane pod ciśnieniem przez 5-6 godzin i układane do wyschnięcia na ruszcie przez kolejne 8-10 godzin. W efekcie sypkie podłoże gotowe do wysiewu grzybni powinno ważyć dwa razy więcej niż suche, czyli jego wilgotność powinna wynosić około 50-70%.
Stos drewna przygotowuje się na dwa do trzech miesięcy przed zasianiem grzybni. Ich średnica powinna wynosić około 40 cm, a wysokość - 50-70 cm Wymiary te nadają się do namoczenia przed sadzeniem, które jest niezbędne do usunięcia soku z drzew, który uniemożliwia kiełkowanie boczniaków. Suche konopie moczy się dwukrotnie: przed suszeniem i przed sadzeniem. Wskazane jest suszenie drewna przez co najmniej trzy miesiące. Przygotowane w ten sposób fajki drzewne mogą dawać (każda) do 5 kg rocznie, a podłoże to może być używane przez kilka lat, w przeciwieństwie do masowego, wystarczające zaledwie na kilka lat..
Zapakowane mokre podłoże wylewa się na wierzch kłody, a następnie konopie układa się jeden na drugim, przykrywa płótnem lub plastikową torbą. Drewniane patyki są wkładane w rowki o głębokości do 10 cm i średnicy 1-2 cm, nawiercane wstępnie w drewnie bali, a następnie zamykane korkiem do drewna. Luźną grzybnię można również pokruszyć na małe kawałki, które wsypujemy do rowków. Zaleca się zaślepienie zewnętrznych otworów wnęk w celu uniknięcia utraty wilgoci. Grzybnia wykiełkuje od dwóch do 4 miesięcy, w zależności od temperatury (im zimniej, tym wolniej), więc konopie pozostawia się w pomieszczeniu (piwnica, strych). Pomieszczenie nie powinno być zimne ani gorące, temperatura w nim powinna być utrzymywana na poziomie + 15 ... + 25 ° С. Ściany, sufity, podłogi, drzwi i okna należy traktować witriolem lub różowym roztworem nadmanganianu potasu. Pamiętaj, że grzyby nie lubią wysokiego poziomu dwutlenku węgla, dlatego musisz zorganizować dobrą wentylację..
Wysiew grzybni w workach ze sypkim podłożem jest pod wieloma względami podobny do powyższego. Tylko grzybnię wysiewa się warstwami, naprzemiennie z mokrym podłożem i ubijając w trakcie napełniania worka. Jeśli grzybnię kupuje się na patykach, to po prostu przepycha się je przez szczeliny w torbie, a następnie przykrywa podłożem. Konieczne jest wykonanie otworów w torbie o średnicy 1-2 cm w odległości 15-20 cm od siebie, aby po pierwsze grzybnia oddychała, a po drugie, aby było miejsce do kiełkowania owocników.
Wiosną maja wybierają miejsce w ogrodzie chronione przed promieniami słonecznymi i układają kłody w pozycji pionowej. Wskazane jest, aby zalać dno otworu wodą i posypać ziemię wokół kłody popiołem. Raz w tygodniu konopie podlewamy, a po zakończeniu owocowania przykrywa się opadłymi liśćmi, a grzybnia odpoczywa do wiosny. Dzięcioł z grzybnią nadaje się na kilka lat, około 3-4 lata. A z nich będzie można uzyskać 3-5 kg grzybów z jednego konopi. Worki i kłody można zostawić w pomieszczeniu. Najważniejsze to nie zapomnieć o wentylacji, temperaturze i wilgotności, zapewniając wystarczające podlewanie.
Pieczarki
Grzyb ten ma wysoki plon i może owocować przez trzy i pół miesiąca, podczas których można zebrać do siedmiu zbiorów. Przerwy między zbiorami wahają się od 4 dni do tygodnia, a grzybnia tworzy największą masę owocników w pierwszych trzech owocnikach. Grzybnia jest sprzedawana jako kompost i podobnie jak boczniak w zbożu. Ponieważ grzybnia rozmnaża się w glebie, a nie na pozostałościach zdrewniałych, podłoże dla grzybów przygotowywane jest w nieco inny sposób. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania podczas uprawy pieczarek jest to, że owocują przy bardzo wysokiej (do 90%) wilgotności i raczej niskich temperaturach (+ 15 ... + 18 ° С). Pod tym względem najkorzystniejsze warunki do uprawy pieczarek można stworzyć tylko sztucznie. Na otwartym terenie zbiory będą zapewnione tylko wiosną i jesienią.
Zaleca się umieszczenie podłoża na otwartej przestrzeni w taki sposób, aby wykluczyć bezpośredni kontakt z podłożem, można to osiągnąć np. Rozrzucając suche liście kukurydzy lub nawet tekturę. W przeciwnym razie szkodniki owadzie i konkurujące mikroorganizmy będą zakłócać rozwój grzybni i ogólnie mogą powodować jej gnicie lub zepsucie plonu. Na 10 kg słomy bez pleśni i zgnilizny pobiera się 3 kg obornika końskiego (ma on neutralną równowagę kwasowo-zasadową, chociaż odpowiedni jest również stary obornik krowie), 5 kg obornika drobiowego i 0,25 kg azotanu amonu. Saletra i odchody to źródła azotu niezbędnego do syntezy białek, które są głównym budulcem grzyba. Wskazane jest, aby na 1 m2 wziąć co najmniej 30 kg słomy i obliczyć wszystkie pozostałe składniki w oparciu o powyższy stosunek.
Przygotowanie podłoża do wysiewu grzybni przeprowadza się w następujący sposób: słomę na przemian z warstwami obornika, posypuje się saletrą i ptasimi odchodami i zwilża, zaleca się wykonać co najmniej 3 warstwy warstw. Następnie powstały stos jest pokryty polietylenem na górze, pozostawiając odkryte boki. Wielkość miejsca, w którym przygotowywane jest podłoże, musi wynosić co najmniej 1,5 m od każdego
boki. Po tygodniu wszystkie warstwy miesza się, ponownie zwilża z dodatkiem kredy 0,4 kg na 10 kg podłoża, po 5-6 dniach można dodać superfosfat (0,15 kg na 10 kg mieszanki), a po dwóch i pół tygodnia mieszanie z nawilżaniem przeprowadza się w ostatnim czas.
Następnie pozostaw na 1,5-2 tygodnie, podczas których zachodzą procesy chemiczne z uwolnieniem dużej ilości ciepła („wypalenia” materii organicznej) i amoniaku. Gdy temperatura w hałdzie spadnie do + 25 ° C, mieszanka gleby jest gotowa do wysiewu grzybni. Grzybnię można sadzić na tym podłożu w szklarni, w piwnicy oraz w zacienionym miejscu letniego domku. Ponadto, jeśli pozwalają na to fundusze, możliwy jest łatwiejszy sposób - kup gotowe podłoże.
Grzybnię można sadzić w torebkach celofanowych, mieszając ją z podłożem i robiąc szczeliny zapewniające oddychanie. Grzyby będą rosły na górnej powierzchni, dlatego zaleca się zabranie szerokich toreb. Na łóżku ogrodowym w szklarni lub na świeżym powietrzu grzybnię można sadzić warstwami, naprzemiennie warstwę podłoża z warstwą grzybni lub w otworach o głębokości 15 cm i średnicy 10 cm, pokrytych warstwą mieszanki gleby na wierzchu. Ważne jest, aby ogrzać pomieszczenie do + 23 ... + 25 ° С. I jeszcze raz chcemy zwrócić uwagę na organizację wentylacji, ponieważ przy nadmiarze dwutlenku węgla grzyby rosną z małą czapeczką i długą łodygą. Podczas podlewania staraj się unikać nadmiernego zwilżania podłoża. Powinien być wilgotny, ale nie mokry. Zimą odsuń worki od ściany, aby grzybnia nie zamarzła. Pamiętaj też, że potrzebuje odpoczynku..
Białe grzyby
Borowiki, nazwane tak ze względu na nóżkę, która nie ciemnieje podczas obróbki (gotowanie, smażenie, suszenie), najłatwiej uprawiać na wsi. Jednak zbiory pojawią się dopiero za rok, a nawet za dwa. Ale ze względu na cenny grzyb możesz być cierpliwy, ale wtedy twoje wysiłki sowicie się opłacą. W przeciwieństwie do boczniaków i pieczarek, borowiki są bardzo wybredne jeśli chodzi o podłoże, a jeśli zastosujesz metodę sadzenia grzyba z grzybni zebranej w miejscu wzrostu grzyba lub wyhodujesz grzybnię z zarodników (ta metoda zostanie opisana później), to musisz wziąć z niej tylko glebę miejsca, w których wziąłeś materiał do kiełkowania.
Przy uprawie na otwartej przestrzeni wskazane jest sadzenie borowików pod drzewami gatunków, w pobliżu których rosły, to znaczy najpierw trzeba będzie wyhodować na wsi dąb, świerk, choinkę, buk lub brzozę. Być może, jeśli na twojej stronie znajduje się las, łatwiej będzie tam zasadzić grzybnię, która jest pożądana w maju-czerwcu lub w sierpniu. Zakupiona grzybnia uprawiana jest w glebie tego samego gatunku drzew liściastych. Przed sadzeniem należy zdezynfekować miejsce przez kilka godzin wywar z kory dębu (na 1 litr wody, 30 g kory), który gotuje się przez 50-60 minut, dodając wodę, ponieważ sprowadza się do pierwotnej objętości.
Aby ułatwić kiełkowanie grzyba, wokół drzewa lub w szklarni należy położyć torf zmieszany z glebą, wysokość warstwy wynosi około 2 cm. Wcześniej glebę w miejscu sadzenia należy przyciąć na głębokość około 20 cm. Średnica wycinanego obszaru powinna być większa niż 1,5 m. W ten sposób wyklucza się kontakt z mikroflorą obcą borowikom. Grzybnię układa się na miejscu w kawałkach, pomiędzy którymi jest odstęp 20-30 cm Wysiew odbywa się w taki sposób, aby jedno opakowanie zostało wydane na jedno drzewo.
Z góry grzybnię przykrywa się niewielką warstwą gleby (około 5 cm) pobraną z dna ściętej gleby. Następnie podlewany. Podlewanie należy przeprowadzić tak, aby nie zerodować gleby grzybnią, czyli idealnym sposobem jest konewka z dyszą typu natryskowego, w której znajduje się wiele dziur. Ilość wody to około 2-3 wiadra na każde sadzenie. Jeśli chcesz zachować stałą wilgotność obszaru, możesz posypać go słomą na wierzchu. Przed nadejściem pierwszych przymrozków cały teren z posadzoną grzybnią pokrywają świerkowe gałęzie.
W przypadku chęci sadzenia nie zakupionej, ale naturalnej, naturalnej grzybni należy ją uprawiać samodzielnie. W tym celu w lesie zbiera się zdrowe i nieuszkodzone, przejrzałe kapelusze grzybów o średnicy powyżej 10 cm, które umieszcza się w wiadrze z miękką (można do tego celu wykorzystać deszcz) wodą i ręcznie ugniata do uzyskania gładkości. W zależności od rozmiaru czapki może to zająć od pięciu do dziesięciu sztuk na wiadro). Nie możesz przechowywać nakrętek dłużej niż 10 godzin, a także je zamrażać. Nierafinowany cukier dodawany do wody w ilości 5 g na 1 litr wody pomoże poprawić kiełkowanie. Miazga zdrowa i gotowa do siewu po umyciu ma lekko zielonkawy odcień. Roztwór przesącza się przez grube sito. Woda ta zawiera większość zarodników, z których wyrosnie grzybnia..
Wodę z zarodnikami (1,5-2 litry na 1 m2) wylewa się na glebę przygotowaną do uprawy grzyba, czyli na obszarze z odciętą wierzchnią warstwą, na wierzch kładzie się pozostałą po odcedzeniu miazgę, a następnie powierzchnię przykrywa się usuniętą z niej ziemią działki wokół drzewa. Pamiętaj, że nie należy zajmować samego wierzchołka ziemi, z trawą i szkodnikami. Po wykonaniu powyższych czynności podlać obszar czterema do pięciu wiader wody, a następnie przykryć słomą. A w pierwszym przypadku (podczas sadzenia zakupionej grzybni), aw drugim (z czapkami) należy upewnić się, że ziemia nie wysycha, czyli podlewać w przypadku braku deszczu raz na półtora tygodnia. Pierwsze grzyby, jak wspomniano powyżej, pojawią się za kilka lat..
Jak zapewne już zauważyłeś, im cenniejszy jest grzyb w swoich właściwościach, tym jest smaczniejszy, tym więcej wysiłku i cierpliwości trzeba włożyć, aby go wyhodować. Jednak wszystko to jest nagradzane dobrymi zbiorami, wyhodowanymi własnymi rękami. Zgadzam się, że warto.
