Żółtaczka: właściwości i przeciwwskazania, sadzenie i pielęgnacja

Żółtaczka (łac. Erysimum)

- rodzaj roślin zielnych z rodziny Cruciferous, występujących na półkuli północnej. Najczęściej przedstawiciele rodzaju występują w górach. W rodzaju jest ponad 250 gatunków, ale tylko kilka z nich jest hodowanych w kulturze. Naukowa nazwa, która oznacza „pomagać” w tłumaczeniu z języka greckiego, została nadana rodzajowi ze względu na właściwości lecznicze niektórych jego gatunków. Drugie imię żółtaczki to heirantus.

Ziele żółtaczki - opis

Żółtaczka - wieloletnie, jednoroczne i dwuletnie rośliny zielne o całych liniowych lub podłużno-lancetowatych liściach i żółtych, fioletowych, białych lub fioletowych kwiatach, zebrane w wierzchołkowe grona. Owoc żółtaczki - strąk cylindryczny, liniowy lub czworościenny.

Rosnąca żółtaczka w ogrodzie

Sadzenie żółtaczki w ziemi

Żółtaczka jest światłem wymagającym i odpornym na suszę, dlatego uprawia się ją na otwartych, nasłonecznionych terenach, gdzie nie gromadzi się śnieg, a woda nie stagnuje wiosną. Roślina preferuje gleby żyzne, próchniczne, luźne i przepuszczalne. Przed sadzeniem ziemia jest wykopywana na głębokość 20 cm, mieszając z nim próchnicę lub kompost w ilości 5-6 kg na m², po czym wyrównuje się powierzchnię terenu.

Nasiona żółtaczki wysiewa się do gleby w maju, kiedy temperatura nie spada już poniżej 16 ˚C. Posyp nasiona cienką warstwą gleby i ostrożnie podlej obszar z konewki. Sadzonki, które pojawią się po 1-2 tygodniach, należy przerzedzić, pozostawiając odstęp 10 cm między sadzonkami.

Jeśli kupiłeś sadzonki żółtaczki w pawilonie ogrodowym lub udało ci się wyhodować je samodzielnie z nasion, posadź krzewy w odległości 15-30 cm od siebie. Odległość zależy od rodzaju i odmiany roślin. Po posadzeniu miejsce jest podlewane.

Pielęgnacja żółtaczki w ogrodzie

Żółtaczka to roślina dla leniwego hodowcy, ponieważ roślina ta nie wymaga regularnego podlewania. Gleba w ogrodzie kwiatowym jest nawilżana osiadłą wodą ogrzewaną przez słońce tylko podczas długotrwałej suszy, ale jeśli w sezonie występuje normalna ilość opadów, nie ma potrzeby w ogóle podlewać żółtaczki. Ale nadal musisz poluzować glebę wokół krzewów i chwastów. Aby to zrobić jak najmniej, przykryj obszar torfem lub innym materiałem organicznym..

Karmią żółtaczkę raz w sezonie wegetacyjnym przed kwitnieniem roztworem kompletnego nawozu mineralnego dla roślin kwitnących.

Po zakończeniu kwitnienia wieloletnie gatunki żółtaczki odciąć na wysokości 10 cm, w przeciwnym razie krzewy stracą swój kształt, rozpadną się i będą wyglądać niechlujnie, a nisko ścięta roślina szybko przywróci poduszkę i ozdobi Twój ogród szmaragdową zielenią pod koniec sezonu. Do celów dekoracyjnych można również ciąć dwuletnią żółtaczkę..

Na zimę chronione są gatunki dwuletnie i wieloletnie: najpierw mulczują suchymi liśćmi, trocinami lub inną materią organiczną, na których układane są gałęzie świerkowe. Należy to zrobić, ponieważ żółtaczka nie różni się zimotrwalością: mogą wytrzymać spadek temperatury tylko do -3 ˚C.

Szkodniki i choroby żółtaczki

Pomimo tego, że żółtaczka jest rośliną krzyżową, jest dość odporna zarówno na szkodniki, jak i choroby, jednak strach przed podmoknięciem czyni ją wrażliwą: przy najmniejszej wilgoci na każdy gatunek żółtaczki wpływa zgnilizna lub biała rdza, z której młode pędy rośliny są zdeformowane i pokryte krostami zawierające zarodniki grzyba. Zainfekowane okazy należy natychmiast zniszczyć, a miejsce, w którym rosły, zdrowe rośliny i glebę na stanowisku potraktować roztworem preparatu grzybobójczego. Aby uratować żółtaczkę, uprawianą do celów leczniczych przed chorobą grzybiczą, kilkakrotnie spryskuje się ją naparem ze skrzypu polnego w odstępie 5-7 dni.

Rodzaje i odmiany żółtaczki

Żółtaczka Allioni (Erysimum x allionii = Cheiranthus x allionii)

Jest to dwuletnia hybryda o wysokości do 40 cm z wąskimi gładkimi liśćmi i pachnącymi pomarańczowo-złotymi kwiatami, zebranymi w gęste grona, które rozciągają się podczas kwitnienia. Gatunek ten jest uprawiany od 1847 roku..

Żółtaczka żółta (Erysimum flavum = Hesperis flava = Erysimum altaicum var.baicalense = Erysimum altaicum)

Rosnąca na kamieniach, skałach, skrajach lasów, równinach górskich i suchych łąkach Syberii i Mongolii jest byliną o wysokości od 10 do 100 cm Łodygi rośliny są pojedyncze, proste, nierozgałęzione. Liście są liniowe lub podłużne, zwężone w kierunku podstawy, całe. Podstawowe i dolne liście łodygi są czasami ząbkowane wzdłuż krawędzi, a górne liście łodygi mogą być wygięte do tyłu. Ta roślina kwitnie żółtymi kwiatami z prawie zaokrąglonymi płatkami do 20 mm długości.

Żółtaczka ładna (Erysimum pulchellum)

Pochodzi z Zakaukazia Południowego, Azji Mniejszej i Alp. Bylina o rozgałęzionych łodygach dociśniętych do ziemi do wysokości 30 cm, kwitnie złotożółtymi kwiatami o średnicy do 1 cm, zebranych w kwiatostany racemose. Jego liście są owłosione, podłużne, lancetowate. Śliczna żółtaczka ma postać ogrodową:

• Aurantiacum - roślina o żółto-pomarańczowych kwiatach.

Żółtaczka Pallas (Erysimum pallasii)

Roślina do 20 cm wysokości, szerokie siedlisko, korzeń palowy, podłużne, liniowe liście i ciemnobrązowe kwiaty o średnicy około 2 cm, które jednocześnie tworzą na roślinie do 4 kwiatostanów o długości około 5 cm.

Żółtaczka Pietrowskiego (Erysimum perovskianum)

Najczęściej występująca roślina jednoroczna w kulturze afgańskiej z wyprostowanymi, rozgałęzionymi pędami do 40 cm wysokości od samej podstawy, małymi liniowymi liśćmi i średniej wielkości, jasnożółtymi kwiatami, zebranymi w terminalnych parasolach. W kulturze gatunek ten od 1838 roku. Forma ogrodowa gatunku jest znana:

• Compactum - niski zwarty krzew o wysokości do 20 cm.

Heyrantus Cheri lub Lakfiol (Cheirantus cheiri = Erysimum cheiri)

Jest to wiecznie zielona bylina pochodząca z rejonu Morza Śródziemnego, osiągająca do 1 m wysokości z wyprostowanymi lub prostymi, rozgałęzionymi łodygami pokrytymi pokwitaniem i drzewiastymi u podstawy. Liście rośliny są lancetowate, ostre, krótko-petiolate, o całych krawędziach. Górne są siedzące i drobno ząbkowane. Kolor dużych kwiatów zebranych w wierzchołkowe grona waha się od złotożółtego do pomarańczowo-brązowego. Kwiaty wydzielają świeży, słodki zapach.

Najlepsze odmiany tego gatunku to:

• Gorszy - mieszanka odmian do 30 cm wysokości w różnych kolorach: szaro-żółtym, złotożółtym, jaskrawoczerwonym i pomarańczowym;
• Goldclade - wczesna odmiana kwitnąca do 70 cm wysokości ze złotożółtymi kwiatami;
• Goldkenig - sadzić do 50 cm wysokości ze złotożółtymi kwiatami;
• Tom tam - mieszanka odmian do 30 cm wysokości o kwiatach złocistożółtych, czerwono-brązowych i karminowoczerwonych.

Żółtaczka Levkoya (Erysimum cheiranthoides)

Lub żółtaczka lacfiol - roślina jednoroczna o wysokości od 60 do 120 cm z rozgałęzionym systemem pręcików, prostym rozgałęzionym łodygą, szerokimi lancetowatymi lub podłużno-lancetowatymi liśćmi, małymi i niewyraźnie ząbkowanymi wzdłuż krawędzi, oraz regularnymi jasnożółtymi kwiatami na ukośnie skierowanymi ku górze.

Rozprzestrzeniająca się żółtaczka (Erysimum diffusum)

Lub rozproszona żółtaczka, lub żółtaczka szarawa, lub żółtaczka siwienie, lub żółtaczka szara - dwuletnia roślina zielna, pokryta dwuletnimi włoskami, o nierozgałęzionym, zaokrąglonym, kanciastym przekroju łodygi o wysokości od 60 do 120 cm i całych liściach z krótkimi zębami rozstawionymi parami. Liście podstawy znajdują się na ogonkach, a środkowe i dolne są prawie siedzące. Kwiaty jasnożółte, bezwonne zebrane w kwiatostany 3-6 gałęzi.

Oprócz tych opisanych w kulturze można znaleźć inne rodzaje żółtaczki..

Właściwości żółtaczki - szkoda i korzyść

Lecznicze właściwości żółtaczki

Najbardziej leczniczą wartością są żółtaczka szara i lewkoe. We wszystkich częściach żółtaczki znajdują się glikozydy - substancje o działaniu uspokajającym, a nasiona roślin zawierają olej tłuszczowy zawierający kwas erukowy, oleinowy, linolowy, palmitynowy i linolenowy.

Żółtaczka zioła leczniczego ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, hipotensyjne, moczopędne i gojące rany..

Żółtaczka służy do wzmocnienia aparatu nerwowo-mięśniowego serca i normalizacji czynności sercowo-naczyniowej. Zioło poprawia odżywienie komórek, zmiękcza odwodnioną i suchą skórę, łagodzi obrzęki, likwiduje zaburzenia krążenia.

Nalewki i wywary z żółtaczki są używane w chorobach serca i miażdżycy tętnic. Leki te poprawiają pracę układu sercowo-naczyniowego i stan mięśnia sercowego, a także normalizują tempo krążenia krwi..

W domu wywar i napar z żółtaczki są najczęściej używane do celów leczniczych..

Odwar z żółtaczki: 2 łyżeczki surowców zalać szklanką wrzącej wody, parzyć przez pół godziny i przyjmować 3 razy dziennie, 1 łyżeczka.

Wlew żółtaczki: 0,5 łyżeczki surowej szarej żółtaczki wlewa się 1 szklanką wrzącej wody, podaje w infuzji przez 2 godziny, filtruje i przyjmuje trzy razy dziennie po łyżce stołowej w przypadku niewydolności wątroby. Kurs trwa 2 miesiące. Przechowywać infuzję w lodówce.

Aby pobudzić trzustkę, akademik B.V. Bołotow zalecił użycie 0,1 g proszku suszonego ziela żółtaczki. Insulina wytwarzana przez gruczoł po przyjęciu proszku w pełni dostarcza sercu składników odżywczych w chorobach, takich jak dusznica bolesna, arytmie, obrzęk serca lub nerek, a nawet zawał serca.

Żółtaczka - przeciwwskazania

Należy pamiętać, że żółtaczka jest rośliną trującą i może mieć negatywny wpływ na zapalenie wsierdzia, miażdżycę, ostre zapalenie mięśnia sercowego, ciężką miażdżycę, powiększenie lewej komory i zmiany w naczyniach siatkówki dna oka.