Coreopsis: rośnie i pielęgnuje w otwartym polu

Coreopsis (łac.Coreopsis),

lub paryskie piękno lub Lenok - rodzaj roślin jednorocznych kwitnących roślin zielnych i bylin z rodziny Asteraceae lub Astrovye. W rodzaju występuje ponad sto gatunków roślin, podzielonych na 11 sekcji. Około trzydziestu gatunków pochodzi z Ameryki Północnej, a reszta z Południowej i Środkowej. Niektóre coreopsis czasami błędnie odnoszą się do rodzaju Chereda i odwrotnie: niektóre rośliny z rodzaju Chereda są przypisywane do rodzaju Coreopsis. Naukowa nazwa Coreopsis powstała z połączenia dwóch greckich słów, które można przetłumaczyć jako „robak” i „gatunek”: owoce przedstawicieli rodzaju przypominają te małe owady.

Kwiat Coreopsis - opis

Coreopsis to kłączowe rośliny zielne lub krzewy o rozgałęzionych, wyprostowanych łodygach osiągających wysokość od 45 do 120 cm. Kwiatostany znajdują się na długich szypułkach i przypominają koszyczki rumianku małych żółtych lub brązowych rurkowatych kwiatów, zebranych w centrum kwiatostanu w krążki oraz różowe, żółte lub żółtobrązowe kwiaty trzciny rozmieszczone promieniście wokół środka. Owoc Coreopsis - niełupek, w którym dojrzewa do pięciuset nasion.

Uprawa coreopsis z nasion

Wysiew nasion Coreopsis na sadzonki

Sadzenie i pielęgnacja coreopsis nie wymaga od ciebie dużo czasu i wysiłku. Roczne coreopsy można wysiewać na zewnątrz w maju oraz w szklarni w połowie kwietnia. Byliny zwykle tworzą kwiaty w drugim roku po siewie, ale jeśli chcesz zobaczyć kwitnienie w bieżącym sezonie, użyj metody sadzenia: wyhoduj sadzonki wieloletniej coreopsis na parapecie, a następnie przesadzaj je do ogrodu kwiatowego.

Wysiew coreopsis do sadzonek przeprowadza się na początku marca: nasiona są równomiernie rozprowadzane na powierzchni wilgotnej pożywnej gleby ogrodowej umieszczonej w płytkich pojemnikach, dociskane deską do podłoża, przykrywane folią i umieszczane w ciepłym, jasnym miejscu do kiełkowania.

Pielęgnacja sadzonek Coreopsis

Codziennie uprawy należy przewietrzyć, usuwając kondensację z folii. Szybkość kiełkowania nasion tej rośliny kwiatowej jest bardzo wysoka. Coreopsis z nasion zacznie kiełkować w ciągu dziesięciu dni, a gdy tylko ten proces stanie się powszechny, można zdjąć pokrywę z pojemnika. Pielęgnacja sadzonek polega na podlewaniu i delikatnym spulchnianiu podłoża wokół sadzonek.

Obserwuj umiar z wilgocią, ponieważ sadzonki mogą cierpieć na czarną nogę - infekcję grzybiczą, która infekuje rośliny w okresie sadzenia i rozwija się w podmokłej glebie.

Na etapie rozwoju sadzonek pierwszej pary prawdziwych liści nurkuje się w oddzielnych kubkach. Jeśli nurkujesz w pudełku, zachowaj 2 cm krok między sadzonkami i pamiętaj, że sadzonki będą musiały zostać zanurzone jeszcze raz, gdy sadzonki osiągną 10-12 cm.

Sadzenie coreopsis w otwartym terenie

Kiedy sadzić coreopsis w ziemi

Sadzenie wieloletnich coreopsis w otwartym terenie przeprowadza się w połowie lub pod koniec maja, kiedy pogoda jest ciepła, ziemia się nagrzewa i minęło zagrożenie powracającymi przymrozkami. Jednak sadzonki muszą najpierw przejść zabiegi hartowania w ciągu dwóch tygodni: sadzonki są codziennie wyprowadzane na świeże powietrze, stopniowo wydłużając czas spaceru.

Jak sadzić coreopsis w ogrodzie

Roślina coreopsis preferuje obszary słoneczne, a tylko niektóre gatunki (coreopsis verticulata i pink) mogą rosnąć w półcieniu. Roślina potrzebuje gleby umiarkowanie wilgotnej, lekkiej, luźnej, obojętnej i przepuszczalnej. Jeśli chodzi o płodność, niektóre typy coreopsis nie skorzystają na wysokiej zawartości składników odżywczych w glebie: słabo kwitną z tego powodu. Chudą glebę przed sadzeniem można lekko wzbogacić, wykopując kompost lub próchnicę.

Sadzonki Coreopsis sadzi się w dołkach położonych w odległości 30 cm od siebie. Po posadzeniu powierzchnia terenu jest zagęszczana i podlewana.

Pielęgnacja Coreopsis w ogrodzie

Jak dbać o coreopsis

Uprawa coreopsis jest możliwa nawet dla początkujących hodowców. Czym jest pielęgnacja roślin? Konieczne będzie od czasu do czasu podlewanie coreopsis, poluzowanie gleby wokół niej, usunięcie chwastów i zwiędłych głów. Wysokie gatunki i odmiany coreopsis mogą wymagać wsparcia: przyklej żelazny pręt lub drewniany kołek do krzaka i przywiąż do niego roślinę.

Jak uprawiać rudbekię - krewną coreopsis

Po zakończeniu kwitnienia coreopsis jest przycinany do jednej czwartej wysokości, a przed nadejściem mrozu gatunki roślin jednorocznych są całkowicie usuwane, a rośliny wieloletnie przycinane do samej podstawy.. Coreopsis nie musi być przykrywany na zimę, ale jeśli zgodnie z prognozami spodziewana jest mroźna, bezśnieżna zima, nadal wskazane jest rzucanie opadłych liści na wieloletnie rozety lub przykrywanie ich suchą ziemią.

Coreopsis wieloletni rośnie szybko, dlatego raz na 4-5 lat w kwietniu-maju lub wrześniu wykopuje się, dzieli i sadzi na innym terenie jego krzewy. Nawet kwitnące coreopsy można podzielić, jednak aby nie uszkodzić ich korzeni, podziały należy sadzić tylko w dobrze nawilżonej glebie..

Podlewanie i karmienie coreopsis

Wzmocniony coreopsis nie boi się suszy, a tylko sadzonki wymagają regularnego podlewania. W przyszłości, w warunkach normalnych opadów, nie ma potrzeby podlewania rośliny.

Ale jeśli pora roku okaże się zbyt gorąca i sucha, trzeba będzie od czasu do czasu zwilżyć glebę w okolicy wodą ogrzewaną na słońcu..

Coreopsis rosnący na ubogiej glebie w okresie kwitnienia jest zasilany roztworem złożonego nawozu mineralnego. Jeśli rośnie na żyznej glebie lub jeśli przed sadzeniem sadzonek zastosowałeś nawozy organiczne, nie ma potrzeby karmienia coreopsis w bieżącym sezonie, aw przyszłym roku konieczne będzie dwukrotne nawożenie: kiedy coreopsis zakwitnie i po jesiennym przycięciu.

Jak sadzić i uprawiać piękną Galardię

Szkodniki i choroby Coreopsis

W porze deszczowej lub w wyniku częstego i obfitego podlewania coreopsis może cierpieć na infekcje grzybicze - rdzę, plamienie lub fusarium. Objawy choroby zwykle pojawiają się na liściach. Dotknięte liście należy usunąć, a krzewy potraktować preparatami grzybobójczymi, które można kupić w dowolnym pawilonie ogrodowym lub kwiaciarni..

Jeśli zmiany chorobowe krzewu są zbyt duże lub szypułki rośliny zaczęły zwijać się w rurkę, co jest oznaką nieuleczalnej infekcji wirusowej, należy natychmiast usunąć chory okaz i koniecznie go spalić.

Spośród szkodników niebezpieczeństwem dla coreopsis jest mszyca żywiąca się sokiem komórkowym rośliny. Nie trać czasu na traktowanie kwiatów mszyc środkami ludowymi, natychmiast spryskaj roztworem środka owadobójczego. Czasami na coreopsis pasożytują różne chrząszcze, które lepiej zbierać ręcznie.

Rodzaje i odmiany coreopsis

Z coroczna coreopsis najczęściej w ogrodach uprawia się następujące gatunki:

Coreopsis Drummond (Coreopsis drummondii = Coreopsis basalis)

- roślina o włóknistym korzeniu, silnie rozgałęzionej łodydze o wysokości 45-60 cm, liściach pierzasto podzielonych i pojedynczych koszykach końcowych o średnicy do 5 cm, które są ciemnobrązowym krążkiem kwiatów rurkowych otoczonych żółtymi kwiatami języczkowatymi z czerwono-brązową plamką u podstawy. Jest to odmiana o ciemnobrązowym środku i ciemnoczerwonych kwiatach języczkowatych. Popularne odmiany gatunku:

• Złota korona - coreopsis z bardzo dużymi złotymi główkami;
• Earley Sunrise - roślina o wysokości do 45 cm z półpełnymi koszami o jasnożółtym kolorze;
• Mystigri - odmiana o jasnożółtych kwiatach języczkowatych z ciemnym pierścieniem wokół brązowego środka.

Coreopsis tinctoria (Coreopsis tinctoria)

- roślina o cienkich, rozgałęzionych łodygach, pochodząca z zachodu i centrum Ameryki Północnej, osiągająca wysokość od 30 do 100 cm. Liście roślin tego gatunku, dwukrotnie pierzasto pocięte na płaty nitkowate lub liniowe, znajdują się głównie w dolnej części łodygi. Pojedyncze kwiatostany końcowe o średnicy do 3,5 cm składają się z rurkowatego ciemnobrązowego środka i aksamitnie żółtych, ciemnoczerwonych lub złocistożółtych kwiatów na brzegach z ciemnobrązową podstawą umieszczoną wokół niego w jednym rzędzie. Odmiany barwników Coreopsis poszukiwane w ogrodnictwie:

• Goldstral - krzewy do 50 cm wysokości z kwiatostanami do 3 cm średnicy z ciemnobrązowych środkowych i złocistożółtych kwiatów brzegowych;
• Blutrot Zwerg - krzewy do 25 cm wysokości z główkami do 3 cm średnicy z ciemnobrązowych rurkowatych i ciemnoczerwonych kwiatów trzciny;
• coreopsis Roll - odmiana o szkarłatnych kwiatach języczkowatych ozdobionych podłużnymi żółtymi paskami;
• amulet coreopsis - zwarta roślina do 25 cm wysokości z cienkimi łodygami i licznymi koszyczkami brązowych rurkowatych i czerwono-brązowych kwiatów trzciny;
• Czerwony Tygrys - krótka roślina z główkami kwiatów marginalnych, żółtych z brązowoczerwoną plamką, otaczającą ciemnobrązowy środek.

Coreopsis ferulele (Bidens ferulifolia = Coreopsis ferulifolia)

- wciąż rzadki w naszych ogrodach, jednoroczny dwuletni o wysokości od 50 do 90 cm przy tej samej średnicy krzewu. Mocne, pokryte ciemnozielonymi rozciętymi liśćmi i licznymi złotymi koszyczkami o średnicy do 4 cm, łodygi tej rośliny zaczynają silnie rozgałęziać się już od szyjki korzeniowej. Pomimo tego, że roślina jest doskonalona tylko w naszych ogrodach, ma kilka odmian kulturowych:

• Goldie - odmiana o nieco skróconych i szerszych niż u głównego gatunku liściach;
• Golden Goddes - odmiana o kwiatach większych niż główny gatunek;
• Samsara - zwarte krzewy, zwykle uprawiane w konstrukcjach podwieszanych.

Z wieloletnie gatunki coreopsis częściej niż inni w kulturze występują:

Coreopsis grandiflora (Coreopsis grandiflora)

- silnie rozgałęziona roślina z Ameryki Północnej do 1 m wysokości z całymi dolnymi i pierzasto wyciętymi górnymi liśćmi. Mocne łodygi kwiatowe o wysokości do 80 cm są usiane pojedynczymi złotożółtymi koszyczkami z ciemnożółtym środkiem. W kulturze gatunek istnieje od 1826 roku. Najlepsze odmiany:

• Baden Gold - krzew o wysokości do 90 cm z żółtymi koszyczkami o średnicy do 6,5 cm;
• Mayfield Giant i Sunburst - odmiany do 80 cm wysokości z dużymi żółtymi koszami;
• coreopsis złota kula - gęsty krzew o wysokości do 40 cm z jasnożółtymi koszami frotte z pomarańczowym środkiem.

Coreopsis lanceolata (Coreopsis lanceolata)

pochodzi z centralnych regionów kontynentu północnoamerykańskiego. Ma rozgałęzione łodygi o wysokości do 60 cm, a liście petiolate, prawie liniowe lub lancetowate prawie znikają na szczycie łodygi. Kwiatostany zwisające o średnicy do 6 cm składają się ze złotożółtego języczka i ciemnożółtych kwiatów środkowych. W kulturze gatunek istnieje od 1724 roku. Wyhodowano wiele odmian i mieszańców lancetowatych coreopsis:

• Złota Królowa - krzew o wysokości do 60 cm ze złotożółtymi kwiatostanami o średnicy do 6 cm;
• Goldfink - odmiana karłów do 30 cm wysokości;
• Rotkelchen - odmiana o koszyczkach do 5 cm średnicy z żółtymi trzcinami i czerwonymi środkowymi kwiatami.

Coreopsis verticillata (Coreopsis verticillata)

pochodzi z południowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Jest byliną o pędach wielokrotnie rozgałęzionych, wysokości do 1 m. Liście igiełkowate, jasnozielone, siedzące. Liczne kwiatostany to promienne koszyczki w kształcie gwiazdy o średnicy do 3 cm z wąskimi jasnożółtymi języczkami i żółtymi rurkowymi kwiatami. Gatunek ten jest uprawiany od 1750 roku. Ma postać wielkokwiatową i następujące odmiany:

• Zagrzeb - krzew o wysokości do 30 cm ze złotożółtymi kwiatami;
• promień księżyca - sadzić do 30 cm wysokości kwiatami o zimnym żółtym odcieniu.

Coreopsis rosea (Coreopsis rosea)

- bylina do 40 cm wys. z pojedynczymi koszyczkami do 2 cm średnicy z jasnoróżowymi kwiatami języczkowatymi. Najbardziej znana odmiana:

• Emariken Dreams - krzew o wysokości do 35 cm z kwiatostanami różowej trzciny i rurkowatymi żółtymi kwiatami.

Coreopsis auriculata (Coreopsis auriculata)

- bylina nie wyższa niż 60 cm, której liście pokrywają łodygi tylko do jednej czwartej lub do połowy wysokości. Jasnożółte kwiatostany tego gatunku przypominają stokrotki. Najlepsze odmiany:

• Nana - krzaczasty krzew karłowaty z szeroko owalnymi zielonymi liśćmi i dużą liczbą pomarańczowo-żółtych koszy z ząbkowanymi kwiatami języczkowymi i żółtym krążkiem;
• Zamfir - niskie krzewy o zaokrąglonych liściach i pomarańczowych koszyczkach z kwiatami trzciny rowkowanymi podczas kwitnienia, które stopniowo się prostują.