Rokitnik: sadzenie i pielęgnacja, przycinanie i rozmnażanie

Rokitnik zwyczajny (łac. Hippophae)

należy do rodzaju roślin z rodziny Lokhovye, które rosną wzdłuż brzegów rzek i jezior, głównie na piasku lub kamyczkach. Rokitnik można znaleźć w górach na wysokości 2100 metrów nad poziomem morza. W medycynie ludowej rokitnik był używany do leczenia ludzi i koni w starożytnej Grecji i choć z czasem z jakiegoś powodu zapomniano o nim, w ostatnich dziesięcioleciach ponownie stał się szeroko stosowany. Nawiasem mówiąc, naukowa nazwa rokitnika jest tłumaczona z języka greckiego jako „połysk dla koni” - skóry zwierząt żerujących na liściach rośliny nabrały satynowego odcienia. W Rosji rokitnik uprawiany jest od XIX wieku, ale rośliny odmianowe pojawiły się dopiero w latach 30.ubiegłego wieku..

Krzewy rokitnika - opis

Rokitnik może być krzewem lub małym drzewem o długości od 10 cm do 6 metrów lub więcej. System korzeniowy rośliny jest powierzchowny, znajduje się na głębokości około 40 cm, ale szerokość rośnie na odległość przekraczającą średnicę korony o 2-2,5 razy. Liście rokitnika są naprzemiennie długie i wąskie, w górnej części talerza zielono nakrapiane, a poniżej srebrzystobiałe lub czerwono-złote z gwiaździstymi łuskami poniżej. Małe i niepozorne, uniseksualne kwiaty na rokitniku otwierają się prawie jednocześnie z liśćmi. Rokitnik kwitnie pod koniec kwietnia lub na początku maja. Rokitnik jest rośliną dwupienną: męskie srebrzystobrązowe kwiaty tworzą krótkie, kolczaste kwiatostany u podstawy młodych pędów, a żółtawe kwiaty żeńskie pojawiają się jeden lub kilka kawałków w kątach okrywowych łusek. Owoce rokitnika to kuliste lub wydłużone, fałszywe pestkowce, składające się z orzecha i soczystego, przerośniętego pomarańczowego lub czerwonawego naczynia, dojrzewające w ciągu 90-100 dni. Gałąź rokitnika jest gęsto porośnięta owocami, co znajduje odzwierciedlenie w rosyjskiej nazwie rośliny.

Dżem i sok wytwarzane są z jagód rokitnika, ale główną wartością tej rośliny jest leczniczy olej, który powszechnie uważany jest za cudowny. Rokitnik to roślina odporna na zimę, która może wytrzymać mrozy do -50 ºC, a korzenie w gruncie mogą wytrzymać temperatury nawet do -20 ºC. Dużo więcej mrozu, rokitnik boi się zimowych roztopów - w warunkach, gdy ziemia nie zamarza, jego korzenie mogą gnić.

Rokitnik uprawiany we wspaniałej izolacji nie owocuje, gdyż kwiaty rokitnika żeńskiego i męskiego występują zwykle na różnych krzakach. To prawda, że ​​czasami bardzo rzadko można znaleźć formy z kwiatami biseksualnymi. Zwykle owoce powstają na roślinach żeńskich, a do ich zapylenia potrzebne są męskie: jeden męski krzew wystarczy do zapylenia 3-5 roślin żeńskich. U młodej rośliny nie można określić płci, klarowność pojawia się dopiero wtedy, gdy na krzaku tworzą się pąki kwiatowe - na osobnikach męskich jest ich więcej i są one znacznie większe niż na żeńskich. Owocowanie następuje po 4-6 latach od początku wzrostu.

Dziś rokitnik stopniowo przywraca utracone pozycje wiele wieków temu i choć dotychczas można go spotkać w naszych ogrodach nie tak często jak winogrona, maliny, truskawki, agrest czy porzeczki, ale częściej niż irgu, truskawki, jeżyny, borówki, borówki czy aktynidie ... Rokitnik cenimy nie tylko ze względu na jego smak, ale także za niezaprzeczalne walory zdrowotne. W naszym artykule skupimy się na rokitniku, który rośnie niemal w całej Europie, także w naszych ogrodach. Opowiemy Ci, jak przebiega sadzenie i pielęgnacja rokitnika: kiedy i jak sadzić rokitnika na działce lub w kraju, jak dbać o rokitnik przez cały sezon wegetacyjny, jak karmić rokitnika, aby uzyskać niezmiennie wysokie plony, jak spryskać rokitnik przed chorobami i szkodniki, kiedy i jak przycinać rokitnik i jak rozmnażać rokitnik metodą nasienną i wegetatywną.

Sadzenie rokitnika zwyczajnego

Kiedy sadzić rokitnika zwyczajnego

Rokitnik zwyczajny sadzi się wczesną wiosną, przed pączkowaniem na drzewach, ponieważ jesienią bardzo trudno jest tolerować tę procedurę. Z reguły na obrzeżach ogrodu dla rokitnika wyznacza się nasłoneczniony teren - można tam umieścić jeden okaz męski i 3-4 rośliny żeńskie. Na glebach kwaśnych, a także gliniastych rokitnik nie będzie dobrze rosnąć, optymalne pH gleby to pH 6,5-7,0. Gleby kwaśne przed posadzeniem rokitnika to wapień, do którego dodaje się mielony wapień lub tuf wapienny do kopania w ilości 250-400 g na m² - taka ilość odtleniaczy wystarczy na 8-10 lat. Woda gruntowa na miejscu nie powinna być wyższa niż na głębokości 2 m Nie sadzić rokitnika tam, gdzie wcześniej rosły truskawki, ponieważ mają te same choroby.

Sadzenie rokitnika na wiosnę

Do sadzenia lepiej jest kupić jednoroczne lub dwuletnie sadzonki rokitnika, których korzenie przed sadzeniem zanurza się w zacierze glinianym. Jeśli okaże się, że system korzeniowy sadzonek jest suchy, najpierw umieść ich korzenie na dzień lub dwa w wiadrze z wodą, aby przywrócić im elastyczność..

Jesienią przygotowuje się działkę na rokitnika: wykopują glebę na głębokość bagnetu łopaty z jednoczesnym wprowadzeniem 20 g siarczanu potasu, 200 g superfosfatu i 4-5 wiader próchnicy na metr kwadratowy. Wiosną wykopuje się doły o wymiarach 65x65x65 cm w odległości 2 m od siebie, w środek każdego dołu wbija się kołek o wysokości 1-1,20 m i wylewa się kopiec żyznej gleby, na który umieszcza się sadzonkę. Korzenie sadzonki są prostowane, po czym dół jest pokryty ziemią zmieszaną z grubym piaskiem, próchnicą lub torfem w równych proporcjach, tak aby kołnierz korzeniowy drzewa znajdował się w glebie na głębokości nie większej niż 3 cm, wokół sadzonki pozostawia się okrągły otwór do podlewania, drzewo jest związane do kołka i wlej 2-3 wiadra wody do otworu irygacyjnego. Po wchłonięciu wody otwór jest ściółkowany próchnicą lub suchą glebą, wyrównując ją z powierzchnią terenu. Za pierwszym razem, aby sadzonka zakorzeniła się w nowym miejscu, jest podlewana codziennie przez miesiąc.

Sadzenie rokitnika jesienią

Jak już pisaliśmy, sadzenie rokitnika jesienią jest niepożądane, ale jeśli zajdzie taka potrzeba, spróbuj posadzić rokitnika przed połową października, aby miał czas na zakorzenienie się przed mrozem. Można to zrobić tylko na tych obszarach, na których zima przychodzi późno i tylko wtedy, gdy sadzonka rokitnika spełnia wszystkie stawiane jej wymagania: sadzonka gotowa do sadzenia musi mieć co najmniej 3 korzenie szkieletowe o długości do 20 cm i wiele korzeni włóknistych: łodyga musi być wysoka od 35 do 50 cm i średnicy co najmniej 6 cm - na łodydze powinno być kilka pędów. U zdrowej rośliny kora jest elastyczna, bez uszkodzeń i zmarszczek. Nie powinien odpryskiwać drewna, a drewno nie powinno mieć brązowego odcienia, gdyż świadczy to o odmrożeniu sadzonki.

Wykop otwór o wymiarach wskazanych w poprzedniej sekcji, wbij kołek w jego środek, wlej ziemię spod dorosłego rokitnika zmieszanego z wiadrem próchnicy, garścią podwójnego superfosfatu i szklanką popiołu drzewnego na dnie. W przeciwnym razie postępuj zgodnie z instrukcjami z poprzedniej sekcji..

Pielęgnacja rokitnika

Pielęgnacja rokitnika na wiosnę

Sadzenie i pielęgnacja rokitnika nie oznacza szczególnych trudności w działaniu, jednak wymaga pewnej wiedzy i umiejętności. Pod koniec marca, gdy tylko zrobi się cieplej, rokitnik jest dezynfekowany, usuwając wszystkie połamane, chore, uschnięte i opadające gałęzie. W kwietniu musisz wywiercić lub poluzować glebę w okolicznych kręgach rokitnika i w przejściach.

W maju przeprowadza się podlewanie rokitnika zwyczajnego. Jest to szczególnie konieczne, jeśli zimą nie było śniegu, a wiosną deszcze. Jeśli w miesiącach zimowych było wystarczająco dużo śniegu, a wiosna była deszczowa, możesz nie spieszyć się z podlewaniem rokitnika.

Jeśli pogoda jest spokojna podczas kwitnienia rokitnika, wykonaj dodatkowe zapylenie: odetnij gałąź z męskiego drzewa i potrząśnij nią wzdłuż korony żeńskiej rośliny.

Pielęgnacja rokitnika latem

Pielęgnacja rokitnika w okresie letnim wynika z intensywnego wzrostu pędów i owoców. Latem roślina szczególnie potrzebuje wilgoci, więc wysychanie gleby w kręgach przy pniu jest niedopuszczalne. Należy jednak pamiętać, że podlewanie jest tak samo szkodliwe jak brak wilgoci: w zbyt wilgotnej glebie wymiana powietrza pogarsza się, a zatem żywotna aktywność korzeni ulega spowolnieniu. Utrzymuj równowagę wodną gleby, a dzień po podlaniu poluzuj glebę w przejściach i kręgach przy pniach. Usuń chwasty i wzrost korzeni. Dokładnie monitoruj stan liści i pędów rokitnika zwyczajnego, aby na czas wykryć początek choroby.

W sierpniu-wrześniu rozpoczyna się dojrzewanie owoców rokitnika. Aby gałęzie przeciążone jagodami nie pękały, podeprzyj je na czas. Zbieranie jagód rozpoczynają się, gdy osiągną kolor i wielkość charakterystyczną dla odmiany..

Pielęgnacja rokitnika jesienią

Po zbiorach rokitnik wymaga sanitarnego przycinania, a dojrzałe krzewy jesienią odmładzają się kolejno - jeden krzew rocznie. W suchą jesień rokitnik należy obficie podlewać na zimę. Ponadto jesienią do gleby wprowadzane są nawozy organiczne i fosforowe, osadzając je w celu wykopania terenu na głębokość 10 cm.

Przetwórstwo rokitnika

Wszyscy wiedzą, że łatwiej jest zapobiec problemowi niż z nim walczyć. Aby chronić rokitnika przed szkodnikami i niebezpiecznymi patogenami, konieczne jest przeprowadzenie zabiegów profilaktycznych. Wczesną wiosną należy zebrać opadłe liście, usunąć resztki kwiatów i owoców z drzew, oczyścić rany na pniach i gałęziach oraz potraktować je 3% roztworem siarczanu miedzi, po czym należy wybielić łodygę i szkieletowe gałęzie rokitnika wapnem, aby chronić korę przed szkodnikami. Środek taki jak leczenie rokitnika 7-procentowym roztworem mocznika lub 1-procentowym roztworem płynu Bordeaux dwa razy w sezonie - wczesną wiosną i późną jesienią - sprawdził się jako profilaktyka chorób grzybowych i inwazji szkodników. W sezonie, jeśli na rokitniku pojawią się szkodniki, raz w tygodniu należy traktować krzak lub drzewo roztworem popiołu drzewnego.

Podlewanie rokitnika

Podlewanie rokitnika przeprowadza się w razie potrzeby, próbując zwilżyć całą warstwę korzeniową gleby. W tym celu wystarczy 3-4 wiadra wody dla młodej rośliny, wlanej do koła w pobliżu pnia, a dojrzałe drzewa będą potrzebować od 6 do 8 wiader. Bliżej jesieni zużycie wody na drzewo wzrasta o półtora raza. Podlewanie bielicowe jest bardzo ważne dla rokitnika - wzmacnia jego zimotrwalosc.

Po podlaniu lub deszczu należy poluzować glebę na miejscu: na korzeniach rokitnika powstają guzki, w których żyją bakterie, przyswajając azot z powietrza i wzbogacając warstwę korzeniową gleby w niezbędne dla rośliny związki azotowe. Dlatego gleba na miejscu musi być cały czas luźna. Uważaj jednak: system korzeni rokitnika jest pionowy i bardzo łatwo go uszkodzić, dlatego najlepiej jest ściółkować pnie próchnicą lub kompostem z wierzchołków ziemniaków lub liści brzozy lub jabłek, wtedy rzadko będziesz musiał poluzować glebę.

Nawożenie rokitnika zwyczajnego

Uprawa rokitnika zapewnia regularne dokarmianie rośliny już od trzeciego roku wzrostu. Ponieważ sam system korzeniowy zaopatruje się w azot, pod dojrzałą rośliną konieczne będzie stosowanie tylko nawozów potasowych i fosforowych, ale do pięciu lat, aż do rozwoju systemu korzeniowego, saletra amonowa jest rozsypywana każdej wiosny wzdłuż kręgu przy łodydze rokitnika w ilości 20 g / m2, po czym jego warstwa gleby.

Dorosłą roślinę, która weszła już w okres owocowania, zaraz po kwitnieniu, a następnie jeszcze raz po trzech tygodniach traktuje się na liściach roztworem jednej łyżki płynnego humatu potasu lub Effektonu w 10 litrach wody. W okresie wzrostu jajników rokitnik przygotowujący się do owocnikowania jest karmiony roztworem dwóch łyżek podwójnego superfosfatu w granulkach, taką samą ilością mieszanki mikroelementów Universal i łyżką siarczanu potasu w 10 litrach wody.

Podczas jesiennych prac wykopaliskowych 30 g superfosfatu, 100 g popiołu drzewnego i 25 g soli potasowej jest rozsypywane na każdym m². Jeśli gleba na tym obszarze jest kwaśna, zamiast superfosfatu użyj fosforytu jako nawozu w ilości 50 g na m².

Przycinanie rokitnika

Kiedy przycinać rokitnika zwyczajnego

Zasadniczo rokitnika można przycinać o każdej porze roku, z wyjątkiem zimy. Ale najczęściej krzewy rokitnika przycinane są wiosną, w okresie spoczynku, gdy jeszcze się nie rozgrzały. Jesienią z reguły rokitnik jest przygotowywany do zimowania i przeprowadza się przycinanie sanitarne..

Przycinanie rokitnika na wiosnę

Wiosną rokitnik porządkuje się po zimie - odcinają chore i pomarszczone pędy oraz gałęzie połamane pod ciężarem śniegu. Młode drzewa są poddawane przycinaniu formującemu i tutaj ważne jest, aby jak najwcześniej zdecydować, czy wyhodujesz drzewo, czy krzew. Jeśli chcesz, aby rokitnik wyrósł jak krzew, odetnij nowo posadzoną sadzonkę na wysokości 10-20 cm, aw następnym roku od wzrostu, który pojawił się na konopiach i wykiełkował z korzenia, pozostaw nie więcej niż 4 pędy, a pozostałe pędy całkowicie usuń. Tylko pamiętaj, że na pędy z korzenia możesz liczyć tylko wtedy, gdy sadzonka rokitnika ma własne korzenie.

Jeśli zdecydujesz, że Twój rokitnik będzie drzewem, uformuj go z łodygą o wysokości 30 cm i 2-4 gałęziami szkieletu. Nie trzeba ścinać sadzonki z już uformowanymi gałęziami, ale jeśli nie ma na niej gałęzi, skróć ją do 30 cm, aw przyszłym roku uformuj 3-4 gałęzie szkieletowe i przewodnik z wyłaniających się pędów i wyrównaj je na wysokość. Jeśli po roku gałęzie za bardzo odrosną, skróć je o jedną trzecią lub jedną czwartą długości. Gdy drzewa dojrzeją do owocowania, nie ścinaj wierzchołków pędów, ponieważ tworzą się na nich pąki kwiatowe..

W przyszłości powstanie zarówno krzewu, jak i drzewa polega na usunięciu zgrubienia, nadmiaru i wzrostu pędów w niewłaściwym kierunku i niepotrzebnego wzrostu. Nawiasem mówiąc, aby usunąć procesy korzeniowe, należy je wykopać i bardzo ostrożnie, starając się nie uszkodzić systemu korzeniowego rośliny matecznej, pokroić je w pierścień w miejscu, w którym wyrosły.

Kiedy Twój rokitnik ma sześć lat, przychodzi czas na odmładzające przycinanie, które najlepiej wykonywać wiosną. Gałęzie, które przestały owocować, wycina się i zastępuje młodszymi z najsilniejszych, wręcz topornych gałęzi. Należy to robić stopniowo - co roku wymieniać od 1 do 3 oddziałów, nie więcej.

Nie rozpaczaj, jeśli drzewo umrze z mrozu. Jeśli korzeń żyje, po prostu przytnij martwe drzewo lub krzak do szyjki korzenia i zacznij formować nową roślinę..

Cięcie rokitnika jesienią

Późną jesienią, gdy rokitnik wchodzi w okres spoczynku, odetnij wszystkie niepotrzebne, zbyt stare, połamane, wysuszone, nieprawidłowo rosnące i chore gałęzie i pędy, aby roślina nie karmiła ich na próżno przez całą zimę. Do przycinania używaj wyłącznie zaostrzonych sterylnych narzędzi, aby nie ścierały kory i rany.

Rozmnażanie rokitnika zwyczajnego

Jak rozmnażać rokitnik zwyczajny

Rokitnik rozmnaża się łatwo i na różne sposoby: nasiono i wegetatywnie - przez sadzonki, szczepienie, podział krzewu, pędy i odkłady. Wszystkie te metody są łatwe do wdrożenia..

Rozmnażanie nasion rokitnika zwyczajnego

Jeśli chcesz uzyskać sadzonkę odmianową, lepiej jest zastosować metody rozmnażania wegetatywnego, ponieważ sadzonki z reguły nie powtarzają cech odmianowych rośliny rodzicielskiej. Przy pomocy rozmnażania nasion zwykle rozwija się nowe odmiany roślin. Ponadto sadzonki wyhodowane z nasion są używane jako podkładki do rozmnażania rokitnika przez szczepienie.

Nasiona rokitnika nie tracą zdolności kiełkowania dłużej niż dwa lata. Pod koniec kwietnia, po wstępnym rozwarstwieniu przez półtora miesiąca w dolnej szufladzie lodówki, nasiona wysiewa się na płytką głębokość i kiełkuje jak zwykle: w świetle, w ciepłym miejscu, przykrytym szkłem. Sadzonki mogą pojawić się za tydzień lub dwa i po raz pierwszy są zacienione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. W połowie czerwca sadzonki przesadza się na stałe miejsce, uprzednio skracając długi korzeń palowy, aby pobudzić rozwój systemu korzeniowego.

Rozmnażanie rokitnika przez sadzonki

Metoda ta obejmuje zarówno zielone sadzonki rokitnika, jak i ukorzenianie sadzonek zdrewniałych. Zdrewniałe sadzonki zbiera się pod koniec listopada lub nawet na początku grudnia, ale lepiej jest je ścinać pod koniec marca lub na początku kwietnia. Aby to zrobić, wybierz dwuletnie przyrosty o grubości co najmniej 6 cm i wycinaj z nich segmenty o długości 15-20 cm. Sadzonki rokitnika cięte jesienią zawiązuje się w pęczek, zawija w szmatkę, wkłada do plastikowej torby, zakopuje w otworze i przykrywa śniegiem, a jeśli nie ma śniegu, następnie przykryć świerkowymi gałęziami lub suchymi liśćmi.

Sadzonki uratowane od jesieni lub ścięte wiosną w marcu przed sadzeniem trzymane są w wodzie przez trzy dni, zmieniając ją od czasu do czasu. Będzie miło, jeśli dodasz do wody stymulant korzeniowy. Następnie sadzonki sadzi się w ziemi pod kątem, aby co najmniej 2-3 pąki pozostały nad powierzchnią, ale większość z nich pozostaje pod ziemią. Jesienią łodyga może osiągnąć 60 cm wysokości. Rokitnik zaczyna owocować z łodygi w trzecim roku.

Zielone sadzonki są trudniejsze do ukorzenienia. Będą potrzebować specjalnych warunków: sterylnej luźnej mieszanki gleby, pokrytej warstwą przemytego piasku, stymulantów korzeni, regularnego rozpylania wilgoci w celu zwiększenia wilgotności powietrza itp..

Rozmnażanie rokitnika przez nakładanie warstw

Ta metoda jest dobra, jeśli masz na swojej stronie młode drzewo lub krzew z dobrze wygiętymi gałęziami. Wiosną wybierz gałąź z dobrym wzrostem, zgnij ją, umieść w płytkim rowku, zabezpiecz i przykryj ziemią. Podlewaj go przez cały sezon, karm go, poluzuj ziemię wokół niego i usuń chwasty. Następnej wiosny, kiedy sadzonki się zakorzenią, oddziela się je od rośliny matecznej, wykopuje wraz z korzeniami i sadzi na stałe.

Rozmnażanie rokitnika przez pędy

W przypadku tego rodzaju rozmnażania należy pobrać pędy rokitnika zwyczajnego, które rosną nie bliżej niż półtora metra od drzewa macierzystego - zwykle mają już system korzeniowy. W sezonie kiełek jest silnie wyrzucany, podlewany, karmiony, a wiosną starannie oddzielany i sadzony w nowym miejscu..

Rozmnażanie rokitnika przez podzielenie buszu

Podczas rozmnażania w ten sposób wykopują cały krzew rokitnika, odcinają na nim stare gałęzie, dzielą krzew na kilka części za pomocą sekatora, z których każdy powinien mieć rozwinięte pędy i korzenie, obrabiają kawałki pokruszonym węglem, po czym sadzonki sadzi się we wcześniej przygotowanych dołach i pielęgnuje, jak drzewko.

Rozmnażanie rokitnika przez szczepienie

Ta metoda jest najbardziej kłopotliwa ze wszystkich wegetatywnych. Czy warto się szczepić, skoro jest tyle prostszych i nie mniej skutecznych możliwości rozmnażania rokitnika? Okazuje się, że warto: w ten sposób, aby nie sadzić nowej rośliny, przeszczepić łodygę męską do rośliny żeńskiej. Lub wyhoduj odmianę, której potrzebujesz, na żywotnej podkładce.

Najlepszy czas na szczepienie to koniec kwietnia lub początek maja. Łodygę dwuletniej sadzonki, która posłuży jako podkładka, przycina się do wzrostu 1,5-2 cm powyżej szyjki korzeniowej, na podkładce pozostawia się najsilniejszy pęd o wysokości 10 cm, resztę usuwa się lub wyłamuje. Pozostały pęd rośnie przez całe lato, ściskając go, aby nie wyrósł na wysokość, ale gęstnieje. Jego dolna część, do 13-15 cm wysokości, jest oczyszczona z narośli, dzięki czemu do następnej wiosny z pędu tworzy się gładka i równa łodyga. Trzecią wiosną, gdy sadzonka osiąga 50-60 cm, a jej średnica osiąga 5-9 mm, przeprowadza się do niej ulepszoną kopulację sadzonek odmiany, której potrzebujesz, na wysokości 8-10 cm od szyjki korzeniowej. Sadzonki zakorzeniają się w sztucznie uformowanej łodydze znacznie łatwiej niż w przypadku zaszczepienia ich w szyjce korzeniowej. Charakterystyczne jest, że sadzonki pobrane z drzew żeńskich zakorzeniają się lepiej niż sadzonki męskie.

Choroby rokitnika zwyczajnego

Z jakiegoś powodu zawsze uważano, że rokitnik jest trochę dotknięty chorobami, jednak wraz z rozprzestrzenianiem się tej kultury w naszych ogrodach okazało się, że takie stwierdzenie nie ma podstaw. Rokitnik, podobnie jak inne drzewa owocowe, jest narażony na choroby grzybowe, wirusowe i bakteryjne. Najczęściej rokitnik cierpi na choroby takie jak:

Endomikoza - choroba grzybicza o charakterze ogniskowym, objawiająca się na początku sierpnia na owocach rokitnika, które stają się wiotkie, miękkie i wypełnione bezwonnym szarym śluzem. Łupina dotkniętych jagód przebija się, a zawartość wypływa na sąsiednie jagody, zarażając je endomikozą. Przyczyniają się do rozwoju choroby deszczowej i rosy.

Środki kontroli. Leczenie rokitnika polega na dwuetapowej kuracji jednym procentem płynu Bordeaux lub tlenochlorkiem miedzi. Pierwszy zabieg przeprowadza się po zakończeniu kwitnienia, a drugi w połowie lipca;

Czarny rak pojawia się jako ciemne okrągłe plamki na dużych gałęziach. Wraz z rozwojem choroby w miejscach tych plamek kora czernieje, pokrywa się pęknięciami i odpada, drewno ciemnieje i gnije. Czynnik wywołujący chorobę przenika do miejsc odmrożeń lub ran podczas przycinania.

Środki kontroli. Dotknięte obszary są oczyszczane z chorej kory i drewna do zdrowej tkanki, traktowane siarczanem miedzi, a następnie mieszaniną gliny i dziewanny;

Szuler, podekscytowany przez grzyby glebowe przerzedza łodygę sadzonki w miejscu zetknięcia kolana hipokotycznego sadzonki z glebą. Choroba dotyka młode sadzonki.

Środki kontroli. Sadzonki należy uprawiać na podłożu z przemytego piasku zmieszanego z ziemią torfową. W celach profilaktycznych podlewaj sadzonki jasnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu raz na kilka dni, ale jeśli choroba nadal się objawia, należy codziennie traktować je roztworem nadmanganianu potasu:

Parch, lub stegmina - Jest to choroba grzybicza, która atakuje młode pędy, liście i owoce, często prowadzi do wysuszenia pędów, a nawet całej rośliny. W środku lata na jagodach tworzą się czarne, okrągłe, błyszczące plamki, które stopniowo powiększają się. Następnie przez pęknięcia owoców pojawiają się różowe lub żółte śluzówki. Owoce wysychają i czernieją. Na pędach bieżącego roku pojawiają się czarne obrzęki, na liściach czarne aksamitne plamy i wrzody. Krzew wygląda, jakby został spryskany czarnym tuszem..

Środki kontroli. Jako środek zapobiegawczy każdej jesieni należy przeprowadzić sanitarne przycinanie rokitnika, po czym spalić wszystkie pozostałości roślinne i nie później niż 20 dni przed zbiorem traktować rokitnika jednym procentem płynu Bordeaux;

Szary i brązowa zgnilizna - choroby te pojawiają się w lipcu, a do ich rozwoju przyczynia się deszczowa pogoda. Z szarej zgnilizny owoce rokitnika wysychają i więdną, a na jagodach pojawiają się ciemne plamy z brązowych.

Środki kontroli. Rośliny wykazujące oznaki choroby są wycinane i palone. Jako środek zapobiegawczy ściśle przestrzegane są zasady opieki nad rokitnikiem - podlewanie, poluzowanie gleby, karmienie.

Oprócz opisanych chorób na rokitnika mogą wpływać fuzarium, werticyloza, alternaria, phomoza, rokitnik zwyczajny, martwica gałęzi pierścieniowych i martwica rogówki, zgnilizna łodygi mieszanej i sercowatej, jednak jeśli zastosujesz agrotechnikę rokitnika, możesz nigdy nie wiedzieć, jak wyglądają objawy tych chorób.

Szkodniki rokitnika

Najbardziej niebezpieczne szkodniki rokitnika to:

Ćma z rokitnika zwyczajnego - jego gąsienice wnikają w nerki podczas ich obrzęku i zjadają je od wewnątrz;

Środki kontroli. Najlepszym sposobem na pozbycie się ćmy jest traktowanie rokitnika roztworem Karbofos w okresie pęcznienia pąków;

Mucha rokitnika - najbardziej niebezpieczny szkodnik dla rośliny, zdolny do zniszczenia całej uprawy. Muchy wylatują w drugiej połowie czerwca. Ich larwy zjadają jagody i niszczą miąższ owocu, z którego marszczą się, ciemnieją i odpadają.

Środki kontroli. Możesz pozbyć się muchy rokitnika, traktując rokitnika w połowie lipca roztworem chlorofosu;

Mszyca rokitnikowa - owad ssący żywiący się sokiem z liści i młodych pędów, osadzający się na spodniej stronie blaszki liściowej, przez co rokitnik żółknie, jego liście zwijają się i przedwcześnie opadają.

Środki kontroli. Jeśli mszyce się rozmnażają, ludowe metody walki, takie jak przetwarzanie naparem z łupin cebuli lub czosnku, liści tytoniu z mydłem do prania, mogą nie dawać rezultatów, a będziesz musiał uciekać się do środków owadobójczych - przetwarzanie rokitnika z dziesięcioprocentowym roztworem Karbofosu w okresie kwitnienia liści;

Roztocz rokitnika zwyczajnego - bardzo mały szkodnik, który wysysa soki z młodych liści rośliny, z których pęcznieją, deformują się i odpadają.

Środki kontroli. W przypadku roztoczy żółciowych skuteczne są te same metody walki, co w przypadku mszyc..

Oprócz opisanych szkodników, przy niewystarczającej pielęgnacji rokitnika, możesz napotkać inne szkodniki, ale jeśli będziesz postępować zgodnie z praktykami rolniczymi, choroby i szkodniki rokitnika ominą Twój ogród.

Rodzaje i odmiany rokitnika zwyczajnego

Znane są tylko dwa rodzaje rokitnika - rokitnika, który rośnie w całej Europie, oraz rokitnika, który rośnie na południu okręgu Xinjiang w Chinach, w górzystych regionach Indii, Bhutanu i Nepalu.

Rokitnik zwyczajny

to drzewo o wysokości do 15 m, średnicy pnia ok. 30 cm Blaszki liściowe drzew tego gatunku są ostre, lancetowate, do 8 cm długości i do 1,5 cm szerokości, białawe z czerwono-brązowymi żyłkami. Owoc - okrągły, żółty pestkowiec do 7 mm długości.

Rokitnik zwyczajny

opisaliśmy na samym początku artykułu. Na naszych szerokościach geograficznych uprawiane są odmiany tego konkretnego typu roślin. Odmiany rokitnika dzielą się na syberyjskie i europejskie, wielkoowocowe i drobnoowocowe, kolczaste i bezkolcowe, wczesne, średnio dojrzewające i późne. Odmiany syberyjskie nie są przystosowane do uprawy w krajach europejskich, ponieważ nie tolerują łagodnych zim z odwilżami. A europejskie odmiany nie są wystarczająco odporne na zimno, aby rosnąć na Syberii.

Przedstawiamy Państwu dzisiaj opis najbardziej znanych odmian rokitnika zwyczajnego.

Wczesne odmiany

• Perła tłusta - bardzo wczesna plenna i odporna na mróz odmiana, która nie toleruje upałów i suszy, o jajowatych, pachnących pomarańczowo pomarańczach;
• Krasnoplodnaya - energiczna, rozłożysta, owocna odmiana średnio odporna na zimno, odporna na choroby, z kolcami rozmieszczonymi na całej łodydze oraz aromatycznymi, kwaśnymi, czerwonawo-stożkowatymi jagodami o masie do 1 g;
• Inya - niezbyt wysoki mrozoodporny krzew o rozłożystej, ale rzadkiej koronie. Jagody tej odmiany są aromatyczne i słodkie, o okrągłych rurkach, czerwono-pomarańczowe, o wadze do 1 g;
• Ażurowy - odmiana bezkolcowa, mrozoodporna, susza, żaroodporna i wysokowydajna z wydłużonymi cylindrycznymi, kwaśnymi, żółto-pomarańczowymi jagodami o wadze do 1 g;
• Złota kaskada - odmiana bezkolcowa, mało plenna, odporna na choroby i szkodniki o jagodach jajowatych aromatycznych słodko-kwaśnych o barwie pomarańczowej o masie 1 g.

Odmiany rokitnika średnio dojrzewającego

Te odmiany obejmują:

• Poświata - odmiana plenna i mrozoodporna, prawie wolna od chorób i szkodników, z niewielką liczbą małych cierni na zewnętrznej części pędów i kwaśnymi szkarłatno-pomarańczowymi jagodami;
• Ukochany - średniej wielkości drzewo lub kolczasty krzew z dużymi, jasnymi jagodami w kolorze marchwi, ważącymi ponad gram. Odmiana wyróżnia się wysoką mrozoodpornością oraz odpornością na szkodniki i choroby;
• Pieprznik - niewrażliwy na mróz, szkodniki i choroby, plenny, słabo rozłożysty, niezbyt wysoki krzew o dużych i średnich owocach o ciemnoczerwonym kolorze i doskonałym smaku;
• Botaniczny - zimotrwała, odporna na choroby i szkodniki, wczesna klasa przemysłowa z umiarkowanym kłuciem i dużymi, aromatycznymi, podłużnymi, szafranowo-pomarańczowymi owocami o przyjemnym kwaśnym smaku;
• Perchik - nisko plenny ciernisty krzew z koroną w kształcie parasola i pomarańczowymi owalnymi kwaśnymi jagodami o aromacie ananasa.

Późne odmiany rokitnika zwyczajnego

Te odmiany rokitnika wyróżniają się tym, że od mrozu stają się słodsze i mocno trzymają się gałęzi nawet po mrozie. Najpopularniejsze odmiany późno dojrzewające:

• Elizabeth - jedna z najlepszych wysokowydajnych odmian selekcji rosyjskiej z krzewami o niskim wzroście i miniaturową koroną. Jagody są duże, złocistopomarańczowe, beczkowate, z delikatnym i aromatycznym miąższem słodko-kwaśnym;
• Chuiskaya - doskonała mrozoodporna, wcześnie rosnąca, konsekwentnie plenna odmiana, niestety mało odporna na infekcje grzybicze. Jagody tej odmiany są średniej wielkości, koloru pomarańczowego, słodko-kwaśnego smaku;
• Zlata - niezmiennie plenna odmiana z cierniami i dużymi jagodami o jajeczno-słomkowym odcieniu, kulisto-jajowatym i kwaśnym smaku;
• Jodełkowy - rzadka odmiana mrozoodporna i odporna na choroby, o wąskiej stożkowatej koronie, przypominającej kształtem młodego świerka. Jagody są małe, kwaśne, cytrynowozielone;
• Ogromny - odporna na zimę odmiana bez kolców, niezmiennie plenna z dużymi, jajowatymi pomarańczowymi owocami o doskonałym smaku.

Właściwości rokitnika - szkoda i korzyść

Przydatne właściwości rokitnika zwyczajnego

Właściwości lecznicze mają nie tylko owoce rokitnika, ale także jego liście i gałęzie. Rokitnik zawiera kwasy organiczne szczawiowy, winowy i jabłkowy, witaminy C, B1, B2, PP, K, E, karoten i karotenoidy, flawonoidy, mangan, bor i żelazo, garbniki, fitoncydy, kwas oleinowy i linolowy.

Owoce rokitnika zawierają serotoninę, która ma ogromne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego człowieka oraz beta-sitosterol, który działa przeciwzapalnie. Odwar z owoców rokitnika jest wskazany przy wrzodach żołądka i dwunastnicy. Stosowanie świeżych jagód w leczeniu odmrożeń, oparzeń i ropni. W przypadku mężczyzn powyżej czterdziestego roku życia owoce rokitnika są pokazane jako środek zwiększający potencję.

Liście i owoce rokitnika usuwają z organizmu kwas szczawiowy i moczowy, napar z liści rośliny stosowany jest w leczeniu dny moczanowej, reumatyzmu i cukrzycy. Odwar z liści i gałęzi rokitnika jest przepisywany na zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego. Suche liście parzone są jako herbata na objawy szkorbutu.

Ale chyba najcenniejszym produktem jest olej z rokitnika, który ma najsilniejsze działanie bakteriobójcze. Zawiera witaminę E, witaminę F, która reguluje metabolizm skóry, sterole, pierwiastki śladowe i minerały: krzem, srebro, miedź, wanad, nikiel, mangan i kobalt. Olej jest używany zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Jego działanie zwiększa ilość białka w wątrobie, poprawia metabolizm lipidów oraz stymuluje procesy regeneracji w uszkodzonych tkankach. Olej z rokitnika na przewlekłe zapalenie gardła i krtani służy do nawilżania błony śluzowej jamy ustnej, służy do inhalacji. Dermatolodzy zalecają stosowanie olejku z rokitnika zwyczajnego w celu przyspieszenia wzrostu włosów spowodowanego niektórymi chorobami skóry.

Preparaty na bazie olejku z rokitnika mogą znacznie poprawić tolerancję organizmu na leki przeciwnowotworowe, a niekiedy nawet wzmocnić ich działanie terapeutyczne. Aby wzmocnić odporność dziecka, matkom karmiącym zaleca się dodanie kilku kropli olejku z rokitnika do mleka dziecka od pierwszego miesiąca życia..

Rokitnik - przeciwwskazania

Czy rokitnik może zaszkodzić?? Ponieważ jego jagody są bogate w karoten, rokitnik zwyczajny może powodować reakcję alergiczną u osób o niskiej odporności. Ze względu na obecność dużej ilości kwasów w jagodzie, nie zaleca się stosowania rokitnika osobom cierpiącym na choroby wątroby, zapalenie trzustki, zapalenie pęcherzyka żółciowego oraz zapalenie dwunastnicy, szczególnie jeśli choroba jest w ostrym stadium. Przeciwwskazaniem jest również skłonność do wypadania stolca. Ponieważ jagody zwiększają kwasowość moczu, nie zaleca się stosowania rokitnika u pacjentów z kamicą moczową. Rokitnik jest również niebezpieczny dla tych, którzy cierpią na jego indywidualną nietolerancję..