Najważniejsza rzecz w owcach dorper

Rasa owiec Dorper pojawiła się na terenie Eurazji nie tak dawno temu, jednak w ciągu ponad 10 lat istnienia stała się bardzo popularna wśród hodowców owiec..

Jaki jest powód popularności tych zwierząt i jak je hodować, dowiesz się z naszego artykułu.

O wyborze rasy

W latach trzydziestych XX wieku hodowcy z RPA postanowili wyhodować rasę owiec, która dawałaby dużo mięsa, a jednocześnie tolerowała suchy klimat. Wcześniej próby utrzymania zwierząt o dobrych walorach mięsnych i mlecznych w takich warunkach nie kończyły się sukcesem..Do selekcji przyciągnięto kilka odmian tych zwierząt - rogi gorsetowe, barany perskie, owce gruboogonowe, merynosy i inne. Nazwa „Dorper” pochodzi od pierwszych części nazw dwóch ras przodków - „Dor” (Dorset Horn) i „Per” (perski).

Owce tej rasy dobrze znoszą wysokie temperatury, długotrwały brak jedzenia i picia. W takich warunkach dają duże ilości mięsa i mleka, a także dobrze się rozmnażają..

Dorpers przyjechał do Europy stosunkowo niedawno - w 1996 roku. Jeszcze później sprowadzono ich do Rosji i na Ukrainę.

Cechy zewnętrzne

Główną cechą wyróżniającą dorpers, dzięki której są łatwo rozpoznawalne, jest bardzo krótki płaszcz. To dzięki niej owce zawsze wyglądają schludnie i zadbane. Jednak na niektórych obszarach ciała - bokach, szyi i plecach - wełna nadal rośnie.

Jest w kolorze jasnoszarym, czasem z ciemniejszymi odcieniami, szorstki w dotyku.

Dorpers są dwojakiego rodzaju: czarnogłowy i biały. Te zwierzęta, które odziedziczyły geny perskich baranów, mają czarne głowy. Mają średniej wielkości uszy, również w kolorze czarnym. Na czarnej szyi są fałdy. Samice nie mają rogów, mają je tylko samce.

Są osoby z białymi głowami i czarnymi uszami.

Ciało barany, których przodkowie mieli merynosów, są całkowicie pomalowane na biało.Uszy są różowawe. Między nimi są loki, które są kolejną charakterystyczną cechą dorpersów..

Nogi przedstawiciele tej rasy mają niskie. Wełna są całkowicie nieobecne.

Zęby dorpers mają ukośne, a przednia część jest spiczasta. Dzięki tym cechom mogą jeść bardzo nisko rosnące rośliny..

Oczekiwana długość życia Dorpers to 14 lat. Z ekonomicznego punktu widzenia uzasadnione jest przechowywanie ich przez okres do ośmiu lat.

Kierunek i produktywność rasy

Dorpers - to jest rasa mięsna i mleczna. Jego główną zaletą jest to, że przy niewielkiej ilości jedzenia jego przedstawiciele są w stanie przybrać na wadze. Samce ważą średnio od 90 kg.

Rejestrowane są zwierzęta o wadze do 140 kg. Samice są mniejsze - średnio ich waga wynosi około 55 kg, największe osobniki osiągają 95 kg.

Mleko jest uważane za produkt dodatkowy, a głównym produktem jest mięso. Różni się od dorperów brakiem specyficznego zapachu jagnięciny, jest bardzo smaczny, delikatny i zawiera mniej cholesterolu niż mięso innych zwierząt..

Warstwa tłuszczu tych baranów jest bardzo cienka, a mięso jest równomiernie rozłożone w całym szkielecie. Wydajność mięsa rzeźnego 59%.

Owce dają mleko o zawartości tłuszczu 10% i zawartości suchej masy 20%.Oprócz wysokiej wydajności mięsa, dorpery są również cenione za ich skórki. Praktycznie nie mają fałd, są gładkie i grube. Idealne do produkcji mebli, odzieży wierzchniej, toreb i portfeli.

Zalety i wady

Niewątpliwymi zaletami rasy Dorper są:

• minimalny koszt wysiłku i środków na opiekę i utrzymanie;
• wysokie ilości mięsa i mleka;
• jedzenie niewielkich ilości jedzenia;
• dobry metabolizm;
• wytrzymałość - potrafią obejść się bez wody przez dwa dni, są dobrze przystosowane do każdej temperatury, mogą paść się na bardzo ubogich pastwiskach;
• szeroka dieta - mogą żerować na gałęziach, liściach, dużej liczbie gatunków roślin;
• doskonała odporność - mimo niskiego spożycia witamin i minerałów owce są w doskonałym stanie zdrowia, rzadko cierpią na zatrucia jelitowe, robaki, nie mają wpływu na pasożyty skóry;
• nie wymagają strzyżenia, ponieważ mają super krótkie włosy, które same zrzucają;
• schludny wygląd;
• wysoka płodność samic i witalność nowonarodzonych jagniąt;
• rozwinął instynkt macierzyński u kobiet.

Wśród wad są następujące:

• wysoka cena;
• długi i cienki ogon;
• nadmierna ruchliwość, która może prowadzić do urazów u zwierząt.

Jak znoszą zimno

Przedstawiciele tej rasy mogą przebywać na świeżym powietrzu przez cały rok. Nie boją się ani palącego słońca latem z wysokimi temperaturami powietrza, ani mroźnych zim w temperaturze -30 ° C. Jednak zalecane warunki do chodzenia to -20 ° С.

Wskazówki dotyczące trzymania i karmienia

Ponieważ zwierzęta są w stanie wytrzymać wszelkie warunki pogodowe, rolnik nie musi martwić się budową specjalnej obory, można się obejść tylko z płotem. Jednak zimą lepiej trzymać owce w owczarni..

Konieczne jest utrzymanie tam czystości i suchości, wyposażenie specjalnej ściółki, którą należy regularnie zmieniać. Optymalna temperatura do trzymania zwierząt to 5 ° C. W owczarni nie powinno być przeciągów.Jedno zwierzę musi mieć co najmniej 1,5 metra kwadratowego powierzchni. Dla kobiety z dzieckiem - co najmniej 3,2 metra kwadratowego.

Ponadto zakup drogiej paszy nie wymaga żadnego wysiłku i pieniędzy. Nawet zimą iw obecności pokrywy śnieżnej owce mogą samodzielnie znaleźć pastwisko dla siebie. Latem wystarczy wyprowadzić je na pastwisko - i nie trzeba w ogóle myśleć o tym, czym je karmić..

Najczęściej dorpery są trzymane przy użyciu typu mieszanego, to znaczy latem są wypuszczane na pastwisko, a zimą są wysyłane do domu. Jednak ich pielęgnację można również przeprowadzić na pastwisku, metodą obórową i na farmach..

Ale warto zadbać o stałą obecność wody w boksie. Pomimo tego, że owce mogą się bez niego obejść przez długi czas, nadal nie muszą ograniczać picia. Do wody należy dodać trochę soli.

Zimą należy go podgrzać do lekko ciepłego stanu.. Średnio jedna osoba będzie potrzebować od 6 do 7 litrów płynu dziennie, latem - około 10 litrów.

Choroby rzadko dotykają dorpersów. Jednak jeśli popełnione zostaną błędy w karmieniu lub opiece, zwierzęta mogą cierpieć na pryszczycę, brucelozę, zakaźne zapalenie gruczołu mlekowego, ospę. Aby zapobiec rozwojowi dolegliwości, potrzebne są szczepienia ochronne.

Owczarnię należy regularnie czyścić, porządkować i zastępować ściółką. W przeciwnym razie brud i bakterie mogą wywołać zgniliznę kopyt..Jeśli podejrzewasz, że zwierzę źle się czuje, należy je jak najszybciej poddać kwarantannie i pokazać weterynarzowi. Wszystkie młode jagnięta muszą również zostać poddane kwarantannie przed wprowadzeniem do stada ogólnego..

Czy potrzebuję fryzury

Te zwierzęta nie wymagają przycinania. Łuszczenie się wełny następuje wiosną.

Reprodukcja

Samice osiągają dojrzałość płciową po siedmiu miesiącach, samce po pięciu. Ponieważ nowonarodzone jagnięta mają małe głowy, matki rodzą szybko i przeważnie bez problemów. Zwykle nie potrzebują pomocy człowieka.Płodność samic jest ustalona na poziomie 150-225%. To dość wysoka liczba. Przy pierwszym porodzie samica może przynieść tylko jedno dziecko. W miarę jak dorastają, jagnięta jednego osobnika będą obejmować dwa lub trzy jagnięta. Samice Dorper są wspaniałymi matkami.

Przerwy między kryciem mogą wynosić nawet 8 miesięcy, jednak weterynarze nie zalecają tak częstego krycia owiec. Częste porody osłabiają odporność i zdrowie kobiet.

Samce są zwierzętami polyetrus, co oznacza, że ​​mogą zapładniać samice przez cały rok. Jednorazowo jeden samiec jest w stanie zapłodnić do 20 samic, dorosły baran - do 100 owiec.

Potomstwo rodzi się o wadze 2-5 kg. Noworodki wyróżniają się godną pozazdroszczenia wczesną dojrzałością. Małe jagnięta zyskują 0,7 kg dziennie, gdy są karmione mlekiem matki i pastwiskiem. W ten sposób ważą średnio 12 kg miesięcznie, a po dziewięciu miesiącach - po 70 kg..Tłumaczy to specyfika ciała owiec - około 75% kalorii otrzymywanych z pożywienia przeznaczają na budowę masy mięśniowej.

Dorpersy są dwa do trzech razy przed swoimi rówieśnikami innych ras w rozwoju. Dlatego hodowcy owiec mają tendencję do krzyżowania ich z innymi rasami. Ich najlepsze cechy - duża waga i szybkość budowy mięśni - są przekazywane potomkom po jednym pokoleniu..

Młody wzrost jest wychowywany na trzy sposoby:

1. Wspólne - do drugiego tygodnia życia niemowlęta trzymane są z matkami.
2. Osobno - do trzeciego tygodnia życia jagnięta mieszkają w oddzielnym pomieszczeniu od matek i są wysyłane do nich tylko raz dziennie na karmienie.
3. Sztuczne - po dwóch do trzech dniach noworodki są odsadzane od matek i sztucznie karmione.

Hodowla czystorasowych dorpersów prowadzona jest w Afryce, Ameryce Północnej, Australii. Ich dostawa na terytorium krajów byłego Związku Radzieckiego nie jest tania - około 1,5 tys. Euro.Jagnięta w wieku od trzech do pięciu miesięcy są sprzedawane po cenie 500-1000 euro za sztukę. Obecnie najczęstsza dostawa tylko jednego plemnika zwierzęcego do sztucznego zapłodnienia.

Rosyjscy rolnicy z powodzeniem skrzyżowali dorpers z rasą Romanowów.

Niewątpliwie owce Dorper zasługują na uwagę hodowców owiec. Są bezpretensjonalne, dobrze zachowują się w mięsie i mleku, plenne, wcześnie dojrzewają. Nie wymagają dużych nakładów na drogie pasze, drogi sprzęt do strzyżenia, budowy owczarni, leczenia chorób.

Można je uprawiać zarówno w regionach suchych, jak i na obszarach o klimacie umiarkowanym. Hodowla ich to obiecujący i dochodowy biznes, ponieważ czas i pieniądze na nie wydane będą minimalne..

Informacje zwrotne od internautów