Najbardziej produktywne gospodarstwo z owcami hissar

Hodowla owiec nie jest tak popularna w małych gospodarstwach domowych, chociaż wielu rolników bardzo je sobie ceni. W końcu owce są całkowicie bezpretensjonalne, jedzą mało jedzenia, dają dobre potomstwo. W którym, ważną wartością jest nie tylko ich mięso, ale także wełna

I wiele ras jest w stanie gromadzić bardzo duże ilości cenny tłuszcz. Wszystkie te kryteria w pełni spełnia taka rasa owiec jak Hissar. Ma bardzo wiele zalet, więc wielu go hoduje i wyklucza w małych gospodarstwach

Jakie są cechy owiec Hissar: poznajemy główne cechy

Określona rasa jest wynikiem pracy hodowców ludowych. Jego ojczyzną jest Tadżykistan, chociaż dziś zwierzęta te można spotkać daleko poza Azją Środkową. Owce Hissar są uważane za tłuste mięso, ponieważ oprócz tuszy mięsnej, która jest podstawą produktywności, na grzbiecie ciała tych zwierząt tworzy się duży tłusty ogon. Należą również do grupy gruba wełna owcza.

Nie będziemy oceniać, czy te owce są piękne, czy nie, gdy tylko będzie to kwestia gustu. A dla wielu piękno zwierzęcia polega wyłącznie na jego produktywności. Dowodem na to jest ten ostatni czynnik wszystkie cechy zewnętrzne owiec Hissar:

• Ciało zwierząt jest dość długie, z mocnym tułowiem.
• Nogi są bardzo cienkie, proste i wysokie. W wieku dorosłym wysokość owiec sięga 1 metra.
• Klatka piersiowa mocno odstająca, co jest jedną z najważniejszych cech rasy.
• Głowa owiec Hissar jest mała. Charakterystyczną cechą rasy jest wyraźnie widoczny garb, który znajduje się u podstawy nosowej części czaszki zwierzęcia.
• Uszy są bardzo długie, więc zwisają.
• Głowa prawie natychmiast przechodzi w ciało i wydaje się, że nie mają szyi. W rzeczywistości, chociaż jest krótki, jego wizualna niewidoczność jest spowodowana tym, że jest bardzo szeroki..
• Sierść jest bardzo krótka i sprawia wrażenie bardzo chudego zwierzęcia, choć w rzeczywistości sytuacja może być zupełnie inna.
• Osobniki obu artykułów rasy owiec Hissar są bezrogie. Ale mają dobrze rozwinięty i duży gruby ogon. Jeśli zwierzęta są dobrze karmione wysokiej jakości i wysokokalorycznym pokarmem, waga grubego ogona może osiągnąć nawet 40 kilogramów.
• Jeśli chodzi o kolor wełny, wśród owiec Hissar są przedstawiciele ciemnobrązowych i absolutnie czarnych.

Ogólnie rzecz biorąc, przerost wełny jest bardzo słaby i jako owce wełniane nie mają prawie żadnej wartości. Nawet przy dwukrotnym strzyżeniu z barana nie zawsze można uzyskać nawet 2 kilogramy strzyżenia.

Wadą wełny jest nie tylko to, że jest bardzo krótka, ale także obecność dużej ilości domieszki tzw. Martwego włosa i nadgarstka. Dlatego przy hodowli tej rasy jej wełna nie jest wliczana do dochodu ze zwierząt..

Przyczyny popularności rasy Hissar wśród hodowców owiec

Najważniejszą zaletą hodowli tej rasy jest jej ekonomiczność. Po pierwsze, nie potrzebujesz dużych kosztów paszy. Opisywana rasa najlepiej nadaje się do wypasu na otwartych pastwiskach prawie przez cały rok.

Ponadto, pastwiska nie muszą być obfite pod względem ilości traw. Zwierzęta dość dobrze przybiera na wadze na ubogich pastwiskach, ponieważ są w stanie zjeść każde pastwisko. Poradzą sobie bez zbiorników, jeśli pozwolą im pić dużo wody rano i wieczorem (przed pastwiskiem).

Drugim punktem ekonomii tej rasy jest niski koszt konstrukcji. Wszakże najbardziej w ich konstrukcji jest zapewnienie suchości i schronienia przed wiatrem. Owce, nawet w najsurowsze zimy, potrafią dzięki sobie nawzajem się ogrzewać. Ciepło powinno być tylko pomieszczenie, w którym odbywa się wychowywanie owiec i utrzymanie jagniąt. Jednak nawet tutaj możesz znaleźć lukę, jeśli organizujesz jagnię wyłącznie na okres wiosenny..

Hodowla owiec Hissar opłaca się również dlatego, że są one niezwykle wcześnie dojrzewające. Tak więc dosłownie za 2 lata liczba osobników w stadzie może wzrosnąć 2-3 razy, podczas gdy bez żadnego wysiłku ze strony właścicieli.

Znalezienie tak odpornych zwierząt, jak opisano, jest po prostu niemożliwe. Hoduje się je zarówno na stepie, jak i na terenach pustynnych, gdzie nie tylko ograniczone ilości pożywienia, ale także dość trudne warunki klimatyczne bytu. Wszakże tkanki tłuszczowe, dzięki którym mogą utrzymać życie nawet przy braku pożywienia, gromadzą się w nich nie tylko w grubym ogonie, ale także pod skórą i wokół najważniejszych narządów wewnętrznych. W górzystych obszarach Tadżykistanu owce Gissar wypasane są przez cały rok.

Krótko o zaletach rasy

Pod względem wielkości owce Hissar należą do największych w swoim rodzaju.. Waga samców z łatwością może osiągnąć 200 kilogramów, a wzrost osobników jest zwykle większy niż 1 metr. Z tego powodu produkcja mięsa zwierząt jest znacznie zwiększona. Jednocześnie podczas uboju zwierzęcia około 60% masy tuszy pochodzi z dobrej i wysokiej jakości jagnięciny. Również, mięso ma następujące cechy:

• Smak dobry, ze specyficznym posmakiem charakterystycznym tylko dla tej rasy.
• Jagnięcina owiec Hissar jest bardzo pożywna, ponieważ zawiera wystarczającą ilość tkanki tłuszczowej.
• Pod względem użyteczności mięso opisywanych owiec jest w stanie konkurować z mięsem innych zwierząt..
• Ze względu na popularność rasy, w kategoriach pieniężnych, jej jagnię jest cenione znacznie wyżej niż innych ras..
• Ponieważ same zwierzęta są duże, rozmiar grubego ogona jest imponujący. Jak już wspomnieliśmy, jego maksymalna waga to 40 kilogramów, choć zwykle oscyluje wokół 25 kilogramów.

Również te zwierzęta mają dobry układ odpornościowy . W szczególności jest to główny warunek ich bezpretensjonalności. Ale nie mniej ważne miejsce ta rasa zajmuje również w hodowli, ponieważ jest szeroko stosowana jako nośnik doskonałych cech mięsa i dużych rozmiarów..

Zalety treści obejmują następujące cechy:

• Umiejętność dostosowania się do różnorodnych warunków klimatycznych i pogodowych.
• Najbardziej nieodpowiednie pastwiska można wykorzystać do wypasu owiec Hissar. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że bagniste obszary nie są odpowiednie dla owiec..
• Wytrzymałość przedstawicieli rasy pozwala na przetrzymywanie ich na wypasie przez cały rok.
• Nie boją się długich przemian, których celem jest znalezienie najlepszego jedzenia.
• Ponadto wspomnianą wcześniej przedwczesność, a także wysoką produktywność mleczną owiec należy przypisać zaletom hodowli i utrzymania rasy. Tak więc po pierwszym owieniu jedna owca miesięcznie może oddać do 100 litrów bardzo tłustego i smacznego mleka.
• Zwykle służy do dalszej obróbki i przygotowania różnych serów. Wszystkie produkty mleczne tych owiec są łatwo przyswajalne przez organizm człowieka i dostarczają mu dużej ilości pożytecznych mikroelementów..
• Wełna owiec Hissar ma również ważne zalety. Chociaż nie jest używany do produkcji bardzo wartościowych tkanin, idealnie nadaje się do wytwarzania różnorodnych filców i filcu.

Jakie są wady owiec Hissar, o których warto wiedzieć przed rozpoczęciem hodowli na własnym podwórku?

Bardzo skąpe nożyce do włosów. Aby uzyskać jeden normalny filc, będziesz musiał albo zbierać nożyce przez długi czas, albo hodować duże stado.

Chociaż te owce wchodzą w okres dojrzewania bardzo wcześnie, nie rozmnażają się bardzo obficie. W rzadkich przypadkach jedna owca ma odchody dwóch jagniąt.

Do tej pory populacja osobników tej rasy znacznie się zmniejszyła w porównaniu z ich rozpowszechnieniem w czasach radzieckich. W związku z tym znalezienie czystych jagniąt rasy Hissar do dalszej hodowli może nie być łatwym zadaniem..

Produktywność owiec Hissar: główne wskaźniki i typy

Wspomnieliśmy dużo powyżej o produktywności w kontekście innych cech, ale nadal warto to przytoczyć przykłady konkretnych wskaźników owiec hissarsikh:

• Średnio tryki w wieku dorosłym osiągają 130-150 kilogramów, chociaż przy bardzo intensywnym karmieniu liczba ta sięga 200 kilogramów. Żywa waga maciorek nie jest tak duża, ale znacznie wyprzedza maciorek innych ras - 90-110 kilogramów, maksymalnie - 150 kilogramów.
• Biorąc pod uwagę, że wydajność uboju tych zwierząt wynosi 60%, średnia waga tuszy barana może wynosić około 84 kilogramów (znaczna część to waga grubego ogona).
• Ze względu na szybki wzrost jagnięta do 6 miesiąca życia przybierają na wadze do 60 kilogramów. Podczas karmienia mlekiem matki w ciągu pierwszych 2 miesięcy średni dzienny przyrost może wynosić od 400 do 550 gramów.
• Maciorki są najlepsze pod względem produkcji mleka. Dają około 2,5 litra mleka dziennie. Dlatego najczęściej jagnięta są odsadzane od matki bardzo wcześnie, aby wykorzystać mleko do własnych celów..
• Zaleca się wycinanie przedstawicieli tej rasy dwa razy w roku. Jednocześnie przez cały rok od jednego barana można uzyskać średnio 1,4-1,7 kg wełny, a od owcy - od 0,7 do 1,3 kg.

Podział owiec hesarskich według rodzaju produktywności

Pomimo tego, że generalnie rasa ta jest klasyfikowana jako tłusta, istnieje również kilka jej rodzajów, w których jedna z cech znacznie przewyższa drugą. W szczególności, eksperci wyróżniają następujące typy:

Łojowy. Najważniejszą cechą i cechą zewnętrzną tego typu jest obecność dużego grubego ogona. Większość tłuszczu zwierzęcia koncentruje się w grubym ogonie.

Jego rozmiar może sięgać jednej trzeciej całej części ciała zwierzęcia. Po uboju masa grubego ogona osiąga 40 kilogramów, czyli dwukrotnie więcej niż przedstawicieli innych typów.

Tłuste dla mięsa. Chociaż ilość tłuszczu uzyskanego z tego typu owiec jest znacznie niższa od opisanej powyżej, to wciąż jest na wysokim poziomie. Ich gruby ogon ma dość duży rozmiar, podciągnięty do poziomu grzbietu. Ich cechy mięsa są dość wyraźne..

Mięso. Wyłącznie mięsne owce Gissar są znacznie mniej powszechne, powstały w wyniku zmieszania z innymi rasami. Ich gruby ogon może w ogóle nie być zauważalny, ponieważ jest wyciągnięty bardzo wysoko do tyłu. Jagnięcina takich zwierząt jest bardziej soczysta i tłusta, ponieważ tłuszcz gromadzi się w pobliżu tkanki mięśniowej.

Zasady pielęgnacji i utrzymania owiec Hissar w celu osiągnięcia wysokiej produktywności

Zasady trzymania i opieki nad owcami rasy Hissar w ogóle nie zależą od ich rodzaju produktywności. W swojej ojczyźnie, gdzie przez cały rok wypasane są zwierzęta, zimą wypędzane są jak najwyżej w góry, gdzie nie ma terenów pokrytych śniegiem, a owce mogą znaleźć dla siebie pożywienie. A wraz z nadejściem ciepła zwierzęta te lepiej pasą się na płaskich pastwiskach z bardziej obfitą zielenią..

Trzymając zwierzęta na fermach, latem wypasane są również na pastwiskach (ponadto można je pozostawić na świeżym powietrzu nawet na noc). Ale zimą są wpędzani do specjalnie wyposażonych szop, w których zwierzęta będą regularnie otrzymywać pożywienie..

Wełna owiec Hissar, praktycznie bezużyteczna dla ludzi, pomaga samym zwierzętom radzić sobie ze skutkami niekorzystnych warunków zewnętrznych: bardzo szybko wysycha po deszczu i dobrze się nagrzewa. Chociaż na ogół ta rasa nie toleruje wysokiej wilgotności, dlatego bardzo ważne jest, aby kojce dla nich były zawsze suche.

Nie jest tak ważne, aby owce Hissar zapewniały pastwiskom dużą ilość pożywienia, jak duże. W końcu ta rasa jest koczownicza, więc każdego dnia muszą dużo się poruszać, pokonywać bardzo duże odległości. Podczas wypasu mogą się zdarzyć i przynieść owce. Możesz doić je na zewnątrz..

Opieka nad maciorkami w okresie ciąży oraz niezbędna opieka nad potomstwem

Nie ma potrzeby odzwyczajania tryków i owiec podczas wypasu. W takim mieszanym stadzie kojarzenie się zwierząt następuje w sposób naturalny, co jest przyczyną całorocznego potomstwa w stadzie. Ale maciorki ciężarne najlepiej odstawić od matki z całego stada. Rzeczywiście, w okresie ciąży będą potrzebować lepszego odżywiania, dla którego wypasane są na specjalnie wyznaczonych obszarach z bujną roślinnością..

Jagnięta owce wykluwają się przez 145 dni. Lepiej jest trzymać go w pobliżu matki przez okres do trzech miesięcy, ponieważ będzie się szybciej i lepiej rozwijał w jej mleku. Jeśli ważniejsze jest dla Ciebie mleko owcze, możesz odstawić od piersi znacznie wcześniej. Po nieobecności młode jagnięta albo pozwolę im pójść na rzeź, albo pasą się z resztą stada na mniejszych pastwiskach.

Funkcje karmienia owiec Hissar: co powinno znajdować się w diecie zwierząt?

Zwierzęta te nie będą cierpieć nawet przy najmniejszej diecie. Są przyzwyczajeni do tego, że jedzenie może nie zawsze wystarczyć i wiedzą, jak przechowywać składniki odżywcze i zapasy tłuszczu „na najgorsze czasy”.

Nawet zimą potrafią samodzielnie znaleźć pożywienie, żerując na korzeniach roślin. Ale jeśli chcesz zdobyć dużo dobrej jakości mięsa, lepiej wypasać zwierzęta na pastwiskach z dużą ilością zielonej trawy i dostępem do wodopoju..

Jeśli spodziewasz się również, że zimą będziesz trzymać zwierzęta na zewnątrz, nadal będziesz musiał zapewnić im dodatkowe pożywienie. Możesz wyposażyć się w te same karmniki, co gajowy w lasach dla dzikich zwierząt. Ale najlepiej trochę popracować i zbudować dla nich ciepłe i suche szopy bez przeciągów (zwłaszcza jeśli w stadzie są jagnięta mleczne).

Zwierzęta nie będą jeść dużo: będą miały wystarczającą ilość siana, zmielonych zbóż (mieszanki paszowe) i posiekanych roślin okopowych. Nie można też zapominać o poidełkach ze świeżą wodą oraz specjalnych śluzach, które pomogą zwierzętom uzupełnić niedobory składników mineralnych..