Podstawy hodowli bydła w gospodarstwie własnym

Hodowla bydła to dochodowy biznes, zarówno w gospodarstwach domowych, jak i na skalę przemysłową. Jednak każde zwierzę wymaga opieki, a jego duży rozmiar nie gwarantuje wytrzymałości i witalności. Właściciel bydła potrzebuje różnorodnej wiedzy o zawiłościach treści swoich podopiecznych. Ten artykuł zawiera wskazówki dla osób, które nie mają doświadczenia w hodowli zwierząt.

Najlepsze rasy do hodowli bydła na własnej farmie

Pierwszym zadaniem początkującego farmera jest wybór rasy zwierzęcia w zależności od obranego kierunku.

Na mleko

Najpopularniejsze rasy mleczne to:

1. Holstein - Rasa północnoamerykańska, popularna w europejskich gospodarstwach, a także w prywatnych gospodarstwach na obszarze poradzieckim. Mleko doskonałej jakości - zawartość tłuszczu 3,7%, białko zajmuje 3,2%, ilość mleka od jednego osobnika rocznie 6500-7000 kg.
2. Golf - jeden z najstarszych, wyhodowany w Wielkiej Brytanii, z łatwością przystosowuje się do każdego klimatu. Mimo niewielkich wydajności do 3300 kg rocznie, mleko jest cenione za zawartość tłuszczu i słodki smak, z którego uzyskuje się najlepszą śmietanę. Charakterystyka mleka - zawartość tłuszczu 5,8%, białko 4%, cukier 4,7%.
3. Simmental - bezpretensjonalna rasa, idealna dla małych gospodarstw. Przystosowana do klimatu umiarkowanego, nie wymaga dużej ilości paszy. Jakość mleka - zawartość tłuszczu 3,8%, białko 3,3%, cukier 4,8%, mleczność 3500 kg rocznie.
4. Jarosław - popularna rasa w gospodarstwach domowych, produktywność do 5000 kg mleka rocznie, zawartość tłuszczu 4%, białko 3,5%. Słodkie mleko zawiera 4,7% cukru.

Do mięsa

Najbardziej produktywne w kierunku mięsa są następujące rasy:

1. Hereford - słynie z delikatnego smaku marmurkowego mięsa. Masa ciała cieląt przy urodzeniu 26–34 kg, dobowy przyrost masy ciała 700–1200 g, wiek ubojowy 18 miesięcy. Waga: cielęta - 850-1000 kg, jałówki - 550-650 kg - wydajność mięsa 62%.
2. Belgijska niebieska krowa - uważane jest za najbardziej produktywne, mięso można nazwać dietetycznym ze względu na niewielką ilość tłuszczu. Przy urodzeniu waga ok. 50 kg, dobowy przyrost wagi do 1500 g. W wieku 15 miesięcy byka średnio 1100 kg, jałówki 800 kg - wydajność mięsa przy uboju 80%.
3. Rasa Kian - pochodzi z Włoch, uważana jest za jedną z największych. Masa ciała cielęcia przy urodzeniu 48 kg, przyrost masy ciała do 1400 g. Po 15 miesiącach waga byka wynosi 1300-1600 kg, krowa do 900 kg - wydajność mięsa 65%.
4. Auliekolskaya - wyhodowane w Kazachstanie, marmurkowe mięso nie zawiera dużo tłuszczu. Nowonarodzone cielęta ważą 25 kg, dobowe przyrosty dochodzą do 1700 g. W wieku 16-18 miesięcy byka waga 1050 kg, waga jałówki 550 kg - wydajność mięsa 63%.

Konserwacja i pielęgnacja

Wydajność zwierząt zależy od opieki, jaką właściciel sprawuje nad nimi. Farma zaczyna się od zaaranżowania mieszkania dla przyszłych podopiecznych - krowy spędzą w nim większą część swojego życia, dlatego trzeba dokładnie przemyśleć każdy drobiazg.

Optymalne parametry i aranżacja obory

W małej farmie stosuje się głównie obory wolnostojące, to znaczy w pomieszczeniu instalowane są zwykłe karmniki i poidła, a także kojce, w których będą odpoczywać krowy. Pomieszczenie zbudowane jest w oparciu o:

• powierzchnia wymagana dla jednej osoby - 6 mkw. m;
• dla suki z cielakiem - 10 mkw. m.

Podłoga pokryta jest głęboką warstwą słomy lub słomy z torfem, sama podłoga musi mieć nachylenie do odprowadzania moczu. Wskazane jest wykonanie dużych okien dla naturalnego światła i możliwości wentylacji pomieszczenia w razie potrzeby.

Lepiej jest tworzyć indywidualne poidła, aby zwierzęta nie tłoczyły się w pobliżu wody, przeszkadzając sobie nawzajem. Ponadto zapobiegnie masowej infekcji, jeśli jedna z osób zachoruje..

Podajniki można wykonać samodzielnie - najczęściej są wykonane z drewna, gdyż jest wytrzymałe. Gotowy podajnik jest wypalany z zewnątrz ogniem, co dodaje mu siły. Zwróć szczególną uwagę na skrzynię.

Musi być przeprowadzona z uwzględnieniem cech zwierzęcia - często w wąskich komórkach krowy przylegają do swoich rogów i mogą zostać zranione. Istnieją dwa rodzaje karmideł: na paszę objętościową i na zielonkę (siano). Zainstaluj je na wysokości około 70 cm od podłogi.

Warunki zatrzymania

Aby krowa nie straciła produktywności, potrzebuje określonego reżimu temperaturowego - 10-20 ° С. Na zimę pomieszczenie należy zaizolować - wykluczone są przeciągi. W trakcie budowy układany jest system wentylacji z przepustnicami i ochroną przed opadami atmosferycznymi.

Pomieszczenie musi być oświetlone. Aby zapewnić naturalne światło, okna wykonuje się od strony południowej lub południowo-wschodniej. W sezonie zimowym godziny dzienne przedłużane są sztucznym oświetleniem.

Trzeba pomyśleć o wybiegu do chodzenia w pobliżu stodoły: zwierzęta potrzebują spacerów co najmniej dwie godziny dziennie, nie chodzą ze zwierzętami tylko przy silnym mrozie.

Wymagane zapasy

Po zbudowaniu obory należy zadbać o przechowywanie paszy. Niemożliwe jest przechowywanie siana, zboża lub roślin okopowych w samej stodole: zostaną nasycone zapachami z odchodów zwierzęcych, wilgoć gromadzi się i zaczyna się pogarszać.

Warto też zadbać o ekwipunek, który może się przydać podczas pracy z totemami. Będziesz potrzebować:

• wagi (do kontroli przyrostu masy ciała młodych zwierząt);
• wiadra;
• łopata;
• łopata do skrobaka;
• grabie;
• widły;
• pojemniki na produkty i paszę;
• szczotki do sprzątania oddziałów;
• kombinezony i obuwie.

Czyszczenie i konserwacja obory

Aby wymiona nie brudziły się, zmieniaj ściółkę tak często, jak to możliwe, gdy się brudzi. Krowy są codziennie szczotkowane i myte ciepłą wodą w okolicy wymienia. Aby zapobiec zapaleniu wymienia u jałówek, ściółkę układa się w głębokiej, gęstej warstwie.

Konieczne jest regularne czyszczenie karmników z przylegającej paszy, aby nie rozwijały się gnilne bakterie. Ważne jest również, aby regularnie sprawdzać i czyścić przewody wentylacyjne, aby zebrany w nich pył nie przedostał się ze świeżym powietrzem..

Podłoga z ekskrementów i odpływów czyści się dwa razy dziennie, pomieszczenie nie powinno być nasycone zapachami. Raz w tygodniu w oborze przeprowadzane jest sprzątanie globalne, w którym pomieszczenie jest oczyszczane sodą kaustyczną lub wapnem gaszonym.

Karmienie bydła w domu

Podstawą diety krów jest zielona pasza, ale aby zapewnić pełny rozwój, należy znać różnice sezonowe.

Letni spacer po pastwisku

Utrzymanie letnie odbywa się głównie na pastwiskach. Na deszczowe dni zapewniona jest szopa, w której strażnicy mogą przeczekać złą pogodę. W tej chwili podstawą żywienia są zielone zioła, ale karmienie jest również niezbędne. Krowom podaje się warzywa i owoce, zboża z diety są albo całkowicie wykluczane, albo ograniczane do minimum.

Zimowa racja żywieniowa

Pokarm zimowy składa się z następujących pokarmów:

• siano;
• warzywa korzeniowe, warzywa;
• silosowanie;
• mieszanki zbożowe i mieszanki paszowe;
• kompleksy mineralne i witaminowe.

Jako paszę objętościową stosuje się słomę owsianą lub jęczmienną, najlepiej wiosenną. Wskazane jest zbieranie siana z trawy w okresie tworzenia pąków, ze zbóż - w okresie kłoszenia. Podczas karmienia roślin okopowych lub warzyw są badane pod kątem gnicia, czyszczone. Jeśli żywność jest zamrożona, należy ją najpierw rozmrozić, w przeciwnym razie może spowodować wzdęcia i niestrawność..

Jako źródło składników odżywczych dodają do diety:

• otręby;
• ciasto;
• rozdrobnione ziarno paszowe.

Dodatki do wody i soli kuchennej w brykietach

Krowy powinny mieć zawsze dostęp do świeżej wody. Średnio dzienne spożycie na osobę wynosi około 100 litrów, jałówka w okresie laktacji pije jeszcze więcej. Zimą woda powinna mieć temperaturę pokojową.

Krowom należy podawać sól kuchenną:

• zimą dodawać do paszy w ilości 2-3 łyżeczki na 5 kg karmy;
• latem wywożone są na pastwiska w brykietach.

Sól jest potrzebna do usprawnienia procesów trawiennych, jest też pierwszym lekarstwem na choroby przewodu pokarmowego, a także ważnym składnikiem w tworzeniu tkanki kostnej u młodych zwierząt.

Szczepionka

Szczepienia podopiecznych zapewnią im odporność na wiele chorób, zaczną być przeprowadzane od dziesiątego dnia życia. A więc lista rutynowych szczepień:

• 10 dni - paratyfus, powtórzenie w wieku 20 dni;
• 30 dni - kompleks na zakaźne choroby wirusowe „Kombovac”, powtórzyć po 15 dniach;
• 50 dni - pasterelooza, powtórz po 20 dniach;
• 77 dni - pozbawienie, ponowne szczepienie po 13 dniach;
• 100 dni - wąglik (raz);
• 110 dni - leptospiroza, ponowne szczepienie po 15 dniach;
• 135 dni - rozedmowy karbunkuł, emkar (raz);
• sto dni przed wycieleniem - kolibakterioza, powtórz po 10 dniach;
• 80 dni przed wycieleniem - paratyfus, powtórz po 10 dniach;
• 50 dni przed wycieleniem - kompleksowa szczepionka „Kombovac”, ponowne szczepienie po 30 dniach.

Nawet małe gospodarstwo wymaga stałej uwagi właściciela. Błędy w pielęgnacji lub karmieniu doprowadzą do spadku produktywności - dlatego rozpoczynając aktywność, musisz poprawnie obliczyć swój czas i możliwości. Jednak przy należytej staranności gospodarstwo szybko spłaca zainwestowane w nie pieniądze.