Cechy organizacji obory do trzymania bydła na uwięzi
Najpopularniejszą metodą trzymania krów jest uwięź. Jest aktywnie wykorzystywany zarówno w małych gospodarstwach domowych, jak iw gospodarstwach przemysłowych. W naszym artykule omówimy jego zalety i wady, a także przedstawimy zalecenia dotyczące organizacji takiego systemu utrzymania bydła.
Zadowolony
Zalety i wady pętania krów
Główne zalety tej metody to:
- zapewnienie dokładniejszego dawkowania podczas karmienia zwierząt - dużo łatwiej jest uwzględnić stan fizjologiczny każdego osobnika;
- uwzględnianie cech osobowych zwierząt podczas doju (wypływ mleka, kształt wymienia);
- brak kolizji między krowami, co prowadzi do zmniejszenia stresujących sytuacji w stadzie;
- ułatwianie organizacji rejestracji zootechnicznej;
- ułatwianie kontroli, uwzględnianie stanu fizjologicznego i klinicznego jednostek, a tym samym zwiększanie skuteczności środków terapeutycznych i profilaktycznych;
- zwiększenie produkcji mleka;
- niższe koszty paszy.
Wady metody obejmują:
- ograniczenie procesu automatyzacji gospodarstwa;
- wzrost kosztów pracy.
Funkcje organizacyjne
Aby hodowla bydła była efektywna i opłacalna, ważna jest odpowiednia organizacja ich utrzymania. Zastanów się, na co należy zwrócić uwagę podczas trzymania zwierząt na uwięzi.
Segmentacja według warsztatu
W tej metodzie obory powinny być ustawione w rzędach, przy czym dwa rzędy powinny być połączone kanałami paszowymi lub obornikowymi. Jeden wiersz powinien zawierać nie więcej niż 50 sekcji. Każde stanowisko powinno mieć swobodny dostęp do obszarów spacerowych, placów paszowych lub pastwisk.
Jeśli w gospodarstwie jest więcej niż 200 zwierząt, pomiędzy oborami umieszcza się pomieszczenia wspólne, takie jak: zlewnia mleka, myjnia, pompownia próżniowa, pokój rekreacyjny, łazienka.
Wymiary stoiska
Powierzchnia obory dla jednej krowy mlecznej zasuszonej powinna wynosić 1,7-2,3 metra kwadratowego. Szerokość boksu wg norm wynosi 1–1,2 m, długość 1,7–1,9 m. Nie zaleca się skracania boksu, gdyż krowy będą zaciskać tylne kończyny lub stawać na krawędzi, co może doprowadzić do ich poślizgu - w w rezultacie rozwijają się choroby kopyt.
Karmienie i picie
Do produkcji karmników stosuje się gęste materiały odporne na wilgoć, które są łatwe do czyszczenia i dezynfekcji. Koryto powinno znajdować się 6-7 cm nad legowiskiem. W małych gospodarstwach zwierzęta są karmione ręcznie - karma jest układana porcjami dla każdego osobnika, a picie odbywa się w ten sam sposób. Ważne jest, aby w poidle zawsze była czysta woda..
Obecnie stosuje się dwa rodzaje środków do dystrybucji paszy: stacjonarne, które są montowane w oborze i mobilne. W zestawie stacjonarne podajniki ślimakowe, sztanga, taśmy. Są niewygodne, ponieważ pasza może przez nie przechodzić, będzie brudna w boksach, dość problematyczne jest ich czyszczenie i dezynfekcja. Według lekarzy weterynarii są one bardziej niebezpieczne niż mobilne, ponieważ przyczyniają się do szybkiego rozprzestrzeniania się chorób..
W gospodarstwach o małej pojemności popularne jest stosowanie jezdni napowietrznych typu DP-30, wózków ręcznych, podajników linowych oraz dozowników pasz KU-72. Miski do picia marki AP-1, PA-1 służą do picia. Są higieniczne i łatwe do czyszczenia.
Technologia doju krów w pomieszczeniach na uwięzi
Dój zwierząt w tego typu pomieszczeniach odbywa się w boksach. Ćwiczą używanie przenośnych wiader lub linii mlecznych do zbierania mleka. W przypadku małych gospodarstw proces doju często nie jest zautomatyzowany, ponieważ zakup sprzętu wiąże się z dużymi kosztami materiałowymi.
Krowa jest dojona ręcznie, pompując mleko do wiader lub podobnych pojemników. Jeśli dojenie odbywa się automatycznie w kubełkach, wówczas stosuje się do tego instalację DAS-2B, w skład której wchodzi dojarka dwusuwowa DA-2 „Maiga”.
Można również zastosować instalację AD-100 zawierającą dojarkę trójsuwową Volga. Jeśli dojenie odbywa się w fajce mlecznej, warto zastosować instalację „Milk pipe-100” lub „200”, „Daugava” jest również odpowiednia. Należy zauważyć, że koszty pracy w przypadku eksploatacji rurociągu mlecznego są znacznie obniżone.
Usuwanie obornika
Obecnie aktywnie wykorzystywany jest system grawitacyjny do usuwania obornika. Ta metoda jest odpowiednia zarówno do małych obór, jak i do hodowli bydła na skalę przemysłową. Każdy rolnik może go zbudować z prostych materiałów budowlanych..
W przypadku systemu grawitacyjnego ważne jest umieszczenie tylnych nóg zwierząt na krawędzi kraty, tak aby odchody i mocz wpływały do specjalnego kanału, który jest umieszczony z lekkim spadkiem w kierunku odbiornika obornika.
Minimalna głębokość kanału powinna wynosić 60–70 cm W miejscu wejścia do odbiornika obornika znajduje się zasuwa. Pełne napełnienie następuje po około 7-8 dniach, po czym brama zostaje otwarta, a sama masa spływa do odbiornika obornika lub do specjalnego pojemnika, który umieszcza się pod odpływem.
Konserwacja na uwięzi na skalę przemysłową polega na użyciu zgarniaczy i systemów transportu prętów do usuwania obornika. Najpopularniejszymi systemami skrobaków są TSN-3 i TSN-2. Podczas korzystania z tych mechanizmów obornik jest jednocześnie usuwany i ładowany do pojazdu, po czym jest transportowany na pola. Do wad należy ciągłe zatrudnianie mobilnego transportu, a także niemożność usunięcia obornika przy złej pogodzie..
