Czeremcha

Zadowolony

• Sadzenie czeremchy na otwartym polu
• O której godzinie sadzić
• Funkcje lądowania
• Pielęgnacja czeremchy w ogrodzie
• Przycinanie czeremchy
• Przeszczep czeremchy
• Rozmnażanie czeremchy
• Rozmnażanie przez sadzonki
• Rozmnażanie według gałęzi
• Zaszczepić
• Szkodniki i choroby czeremchy
• Cytosporoza
• Zgnilizna drewna
• Kieszenie na kwiaty i owoce
• Mączniak
• Polystygmoza
• Cerkosporoza
• Koniotiriosis
• Rodzaje i odmiany czeremchy ze zdjęciami i nazwami
• Czeremcha zwyczajna (padus maackii)
• Czeremcha zwyczajna (padus maximowiczii)
• Czeremcha zwyczajna (padus serrulata)
• Czeremcha pensylwańska (padus pennsylvanica)
• Czeremcha siori (padus ssiori)
• Czeremcha zwyczajna (padus asiatica)
• Czeremcha antipka (padus mahaleb) lub magalenka
• Czeremcha zwyczajna (padus grayana)
• Czeremcha późna (padus serotina)
• Czeremcha zwyczajna (padus virginiana)
• Właściwości czeremchy: korzyści i szkody
• Przydatne właściwości czeremchy
• Przeciwwskazania

Czeremcha zwyczajna (Prunus) - to ogólna nazwa poszczególnych gatunków należących do rodzaju Plum of the Pink. Wcześniej gatunki te były podzielone na oddzielny rodzaj lub podrodzaj. Często mówiąc o czeremchy, ogrodnicy mają na myśli czeremchę (Prunus padus), która jest również nazywana ptakiem lub karpiem. W warunkach naturalnych gatunek ten można spotkać w Azji, w całej Rosji, w Europie Zachodniej i Afryce Północnej. Taka czeremcha woli rosnąć na pożywnych gruntach leśnych, gdzie wody gruntowe występują dość blisko powierzchni gleby, w regionach o klimacie umiarkowanym. Występuje na skraju lasu, na brzegach rzek, na piaskach i polanach. Istnieje około 20 rodzajów czeremchy.

Czeremcha jest krzewem lub niezbyt dużym drzewem, jego wysokość waha się od 0,6 do 10 metrów. Korona jest bujna, wydłużona. Matowa, czarno-szara kora ma białą soczewicę. Młode łodygi i gałęzie mają kolor oliwkowy lub wiśniowy. Naprzemiennie umieszczone proste płyty z gołej blachy mają kształt podłużny lub eliptyczny ze spiczastym końcem i ostro ząbkowaną krawędzią. Ich długość to 3-15 centymetrów. Liście znajdują się na cienkich ogonkach, u podstawy płytki znajdują się 2 gruczoły. Długość kwiatostanów opadających racemose wynosi od 8 do 12 centymetrów, składają się z pachnących kwiatów, pomalowanych na jasnoróżowo lub biało. Kwiat składa się z: 5 płatków i działek, słupka, 20 pręcików i żółtych pylników. Owocem jest czarny pestkowiec o kulistym kształcie, osiągający średnicę od 0,8 do 1 cm Owoce mają słodki, mocno cierpki smak, a wewnątrz znajduje się owalny, zaokrąglony kamień. Taka roślina kwitnie w maju i czerwcu, a dojrzewanie owoców obserwuje się w lipcu i sierpniu..

Sadzenie czeremchy na otwartym polu

O której godzinie sadzić

Zaleca się sadzenie czeremchy na otwartym terenie wiosną i jesienią, ponieważ w tym czasie przeżywalność sadzonek jest bardzo wysoka. Do sadzenia najlepiej wybrać nasłoneczniony, przestronny teren z wilgotną pożywką, która powinna być lekko kwaśna lub obojętna. Jeśli posadzisz czeremchę w zacienionym miejscu, to sięgnie ona po światło słoneczne, a na wierzchołkach gałęzi dojdzie do tworzenia się owoców. Eksperci zalecają sadzenie tej rośliny na obszarze o glebie gliniastej, ale można ją również sadzić w glebie gliniastej i piaszczystej. Czeremcha woli, aby wody gruntowe znajdowały się wystarczająco blisko powierzchni terenu.

Taka roślina wymaga zapylenia krzyżowego, w związku z czym należy posadzić na miejscu kilka drzew różnych odmian naraz, ale należy pamiętać, że muszą one kwitnąć w tym samym czasie. Sadząc między roślinami należy zachować odległość kilkunastu metrów, ponieważ rosną szybko, a ich gałęzie mogą osiągać długość kilku metrów.

Funkcje lądowania

Sadzone na otwartej glebie sadzonki doskonale się zakorzeniają, a do wypełnienia dziury nie ma potrzeby przygotowywania specjalnej odżywczej mieszanki gleby. Do sadzenia należy przygotować dół, którego wielkość powinna być taka, aby zmieścił się w nim system korzeniowy sadzonej rośliny. Na dno wykopu należy wlać warstwę mieszanki składającej się z nawozów mineralnych i próchnicy, suchych liści lub torfu. Pamiętaj, że duża ilość materii organicznej wpływa negatywnie na korę rośliny, dlatego nie należy wlewać jej zbyt dużo do dołka. Bezpośrednio przed sadzeniem należy przeprowadzić dokładne badanie systemu korzeniowego rośliny, wyciąć wszystkie dotknięte chorobą korzenie, a zbyt długie skrócić. Z sadzonki odciąć wszystkie łodygi z wyjątkiem 2 lub 3 najmocniejszych, skrócić do 0,5–0,7 m. System korzeni czeremchy należy umieścić w przygotowanym dołku, który należy przykryć ziemią. Krąg pnia należy zagęścić, po czym roślina jest bardzo dobrze podlewana. Po całkowitym wchłonięciu cieczy w glebę jej powierzchnię należy pokryć warstwą ściółki (trociny lub torf).

Pielęgnacja czeremchy w ogrodzie

Czeremcha nie jest z natury kapryśna, więc nie ma nic trudnego w jej uprawie. Na początku sadzone rośliny wymagają częstego, regularnego podlewania. Kiedy roślina jest podlewana, należy poluzować jej koło przy łodydze, usuwając jednocześnie wszystkie chwasty. Aby znacznie zmniejszyć liczbę odchwaszczania, podlewania i spulchniania powierzchnię kręgu pnia należy przykryć warstwą ściółki. Starszą roślinę należy systematycznie dokarmiać, przycinać formująco i sanitarnie, leczyć przed chorobami i szkodnikami.

Dorosłe drzewo należy podlewać kilka razy przez wszystkie miesiące letnie, podczas gdy w przypadku suszy należy zwiększyć liczbę podlewania. Jeśli latem pada dość regularnie, czeremchy nie można w ogóle podlewać.

Przycinanie czeremchy

Każdego roku przeprowadzają sanitarne przycinanie czeremchy, w tym celu konieczne jest usunięcie wszystkich wysuszonych, zranionych, chorych łodyg i gałęzi, a także tych, które przyczyniają się do zgrubienia korony. Miejsca cięć należy pokryć lakierem ogrodowym. Roślinę tę można uformować w postaci krzewu wielopniowego lub w postaci drzewa na wysokim pniu. Aby korona rośliny miała kształt kielicha, po posadzeniu na sadzonce powinien pozostać tylko środkowy pęd, który jest skrócony do 0,5-0,7 m, wszystkie inne łodygi należy usunąć. Kiedy nowe łodygi wyrastają z łodygi, konieczne jest ułożenie pierwszego poziomu, w tym celu pozostają 3 lub 4 gałęzie, które powinny być dobrze rozwinięte, a także równomiernie oddalone od siebie. Kąt odchylenia gałęzi szkieletu od pędu centralnego (prowadnicy) powinien wynosić około 50 do 70 stopni. Wszystkie inne łodygi należy pokroić w pierścień. Układanie drugiego poziomu odbywa się w ten sam sposób, do tego celu od 2 do 4 gałęzi, które należy usunąć z gałęzi pierwszego poziomu o 0,45–0,5 m. W kolejnych sezonach konieczne jest ułożenie kolejnych 1 lub 2 poziomów, z każdym musi mieć 2 do 3 gałęzi.

Kiedy korona jest w pełni uformowana, musisz upewnić się, że nie zgęstnieje. Musisz również upewnić się, że wysokość czeremchy nie przekracza 350-400 cm.W tym celu konieczne jest regularne przerzedzanie i przycinanie sanitarne, podczas gdy trzeba wycinać wszystkie pędy korzeniowe, a także skracać najdłuższe gałęzie do rozgałęzień bocznych, które należy skierować w dół, aby powstrzymać wzrost drzew.

Przeszczep czeremchy

Zaleca się przeszczepienie takiego drzewa na wiosnę, ale do zabiegu należy się przygotować jesienią. Aby to zrobić, musisz przygotować dół do przeszczepu. Jego wielkość powinna być taka, aby zarówno system korzeniowy rośliny, jak i grudka ziemi mogły się w niej swobodnie zmieścić. Po temperaturze 5 stopni lub nieco niższej na ulicy w okresie jesiennym (ziemia nie powinna być zamarznięta), konieczne jest wykopanie rośliny wzdłuż granicy kręgu pnia, następnie bardzo obficie podlewana, tak aby system korzeniowy zimował w zamarzniętym ziemna śpiączka. Wiosną staraj się bardzo szybko zapobiec rozmrożeniu gleby. Przykryj powierzchnię kręgu pnia warstwą śniegu, którą należy przykryć płótnem i warstwą trocin na wierzchu. Gdy warstwa śniegu zamieni się w wodę, należy wykopać drzewo i wyciągnąć jego system korzeniowy wraz z kawałkiem ziemi, który w żadnym wypadku nie powinien się stopić. Ziemna bryła jest owinięta płótnem, co uchroni ją przed zniszczeniem podczas transportu na nowe miejsce lądowania. Juta jest bardzo dobrze nawilżona wodą, roślinę układa się poziomo i delikatnie przenosi na nowe miejsce sadzenia, korzeniami do przodu. Podczas sadzenia czeremchy nie trzeba usuwać płótna z korzeni. Nie będzie przeszkadzać we wzroście systemu korzeniowego. Aby przesadzone drzewo znalazło się w pozycji pionowej, będziesz potrzebować drutów, których jeden koniec należy przymocować do głęboko wbitych w ziemię słupków, a drugi do pnia. Drut może zranić korę drzewa, dlatego konieczne jest umieszczenie pod nim szmat, kory brzozowej lub tektury.

W pierwszych dniach przesadzania czeremchy konieczne jest zapewnienie ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, aby odbudowa systemu korzeniowego zakończyła się sukcesem. Do podlewania stosuje się roztwory środków stymulujących tworzenie i wzrost korzeni. Zwykle zadomowioną roślinę należy pielęgnować jak zwykłą dorosłą czeremchę, ale do zimowania należy ją inaczej przygotować. Aby to zrobić późną jesienią jego pień jest bardzo wysoki, a powierzchnię gleby należy przykryć obornikiem lub próchnicą, co ochroni system korzeniowy przed zamarzaniem.

Rozmnażanie czeremchy

Do rozmnażania takiej rośliny stosuje się sadzonki, pędy korzeniowe i szczepienia. Ponadto, jeśli chcesz, możesz uprawiać czeremchę z nasion wysianych w sierpniu-wrześniu, ale należy pamiętać, że drzewa, które z nich wyrosły, bardzo rzadko dziedziczą cechy odmianowe rośliny rodzicielskiej.

Rozmnażanie przez sadzonki

Rozmnażanie czeremchy przez sadzonki jest dość proste i szybkie, dlatego ta metoda jest najbardziej popularna wśród ogrodników. Sadzonki zbierane są jesienią. Do cięcia używa się młodych gałęzi, a długość cięcia może wynosić od 18 do 20 centymetrów. Sadzonki należy przechowywać do wiosny, w tym celu zawija się je w papier lub szmatkę i przenosi do chłodnego miejsca. Wiosną na pół miesiąca przed sadzeniem sadzonek w otwartej glebie dezynfekuje się je roztworem potasu manganu, a następnie wkłada do szklanki wody i odczekuje, aż odrosną korzenie. W takim przypadku sadzonki należy sadzić na wilgotnej, luźnej glebie. Dbanie o sadzonki jest bardzo proste, w tym celu należy je podlewać w odpowiednim czasie i ostrożnie poluzować powierzchnię gleby wokół nich. Gdy roślina rozwinie dobry system korzeniowy, należy ją przesadzić na trwałe miejsce. Większość ogrodników zaleca zakorzenienie cięcia bezpośrednio w stałym miejscu, ponieważ niezwykle trudno jest im tolerować przesadzanie..

Rozmnażanie według gałęzi

Aby rozmnażać tę uprawę przez nakładanie warstw, musisz wybrać gałąź na krzaku, który rośnie bardzo nisko. Na jego korze należy wykonać nacięcie, a następnie wygiąć gałąź do powierzchni gleby i położyć w rowie o głębokości trzydziestu centymetrów, który należy przygotować kilka dni przed zabiegiem i włożyć do niego torf. Zamocuj gałąź w tej pozycji i przykryj wykop ziemią, podczas gdy górna część cięcia powinna pozostać na powierzchni gleby. Jesienią gałąź jest oddzielana i przesadzana w nowe miejsce. Zaletą tej metody hodowli jest to, że nioski stosunkowo dobrze się zakorzeniają.

Zaszczepić

Rozmnażanie tej kultury przez szczepienie jest również dość proste, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że 9,5 z 10 zrazów na podkładce się zakorzeniło. Szczepienie przeprowadza się w środku lata. Sposób wykorzystania przeszczepu przez sadzonki wycięte z młodych pędów.

Szkodniki i choroby czeremchy

Czeremcha jest podatna na choroby takie jak plamy na liściach (różyczka, koniotyreoza, cerkosporoza), mączniak prawdziwy, cytosporoza, zgnilizna drewna, kieszenie kwiatowe i owocowe. Spośród szkodników, mszyc, robaków roślinożernych, ćmy górniczej, niesparowanego jedwabnika, głogu, gronostaja czeremchy i ryjkowców.

Cytosporoza

Cytosporoza uszkadza gałęzie i łodygę rośliny, powodując kurczenie się. U zaatakowanej rośliny piknidia grzyba (małe białe guzki) można znaleźć na powierzchni pnia. W mokry deszczowy dzień takie piknidia pokazują uwolnienie nici o jasnoczerwonym kolorze. Gdy tylko zostaną zauważone pierwsze oznaki takiej choroby, zainfekowane łodygi należy wyciąć i zniszczyć, wraz z luźnymi liśćmi i owocami. Wiosną, zanim liście się otworzą, konieczne jest przetworzenie czeremchy za pomocą mieszanki Bordeaux (1%) lub tlenochlorku miedzi. W marcu duże gałęzie i pień należy umyć witriolem żelaznym. Jesienią powierzchnię pnia należy wybielić wapnem.

Zgnilizna drewna

Zgnilizna drewna zaczyna się rozwijać z powodu grzyba hubki. Roślina zostaje zarażona przez rany na korze czeremchy. Kiedy drewno gnije, zmieniają się jego właściwości fizyczne i chemiczne, a także struktura. Jeśli miejsce penetracji grzyba zostanie znalezione w odpowiednim czasie i zostanie oczyszczone do zdrowego drewna, a także posmarowane gliną zmieszaną z fungicydem, może to uratować roślinę. Jeśli choroba zostanie zaniedbana, nie można uratować czeremchy..

Kieszenie na kwiaty i owoce

Najgroźniejszą chorobą grzybiczą, na którą może dostać się czeremcha, są kieszenie kwiatów i owoców. W trakcie rozwoju choroby obserwuje się deformację owoców, nie wyrastają w nich nasiona, a na ich powierzchni pojawia się nalot, na który składają się worki z grzybem patogennym. Zainfekowane kwiaty najczęściej giną, podczas gdy jajnik nie jest uformowany, a całe drzewo jest stłumione. Usuń wszystkie porażone owoce lub kwiaty. Zanim drzewo zakwitnie, należy je spryskać roztworem siarczanu miedzi (1%), siarczanu żelaza (3%) lub mieszanki Bordeaux (1%).

Mączniak

Jeśli na łodygach i liściach pojawi się biały kwiat pajęczyny, oznacza to, że okaz jest zakażony mączniakiem prawdziwym. Ta płytka po pewnym czasie staje się mniej zauważalna, jednak pojawiają się na niej owocniki ciemnego grzyba, które są wyraźnie widoczne. Wiosną następuje wznowienie choroby.

Polystygmoza

Polystygmoza, różyczka lub czerwone cętki, jest chorobą grzybiczą. U porażonego osobnika na powierzchni liści tworzą się ciemnoczerwone plamki, które są wyraźnie widoczne na zielonym tle. Przed otwarciem pąków zakażoną roślinę i powierzchnię koła pnia należy spryskać roztworem Nitrafenu lub siarczanu miedzi, przy czym jego stężenie powinno wynosić 3%. Kiedy roślina wyblaknie, jest traktowana płynem Bordeaux (1%). Jeśli czeremcha jest bardzo mocno porażona, należy ją spryskać preparatem grzybobójczym po raz trzeci 15–20 dni po wyblaknięciu.

Cerkosporoza

Jeśli na powierzchni blaszek liściowych pojawi się mała nieregularna martwica, oznacza to, że drzewo jest dotknięte cercosporą. Na przedniej powierzchni blaszki liściowej mają białawy kolor, a po seamy brązową. Z biegiem czasu łączą się, a także obserwuje się zniszczenie i wysypkę dotkniętej tkanki. Aby pozbyć się takiej choroby, drzewo należy leczyć Topazem, który należy stosować zgodnie z instrukcjami..

Koniotiriosis

Koniotirioza uszkadza korę gałęzi, liście i owoce. Na dotkniętych częściach rośliny obserwuje się pojawienie się zlewającej się lub pojedynczej martwicy o nieregularnym zaokrąglonym brązowym lub żółtym kolorze z ciemnopomarańczowym brzegiem. W centralnej części tych martwic pojawiają się czarne kropki piknidialne. Aby wyleczyć czeremchę, należy ją leczyć fungicydem..

W sezonie przeprowadza się 2 zabiegi profilaktyczne przeciwko szkodliwym owadom: na początku wiosny, przed otwarciem się liści, a także pod koniec kwitnienia. Roślinę opryskuje się roztworem Karbofosu (na 1 wiadro wody 60 gramów), przy czym na jeden egzemplarz należy spożyć ok. 2 litry takiego preparatu.

Rodzaje i odmiany czeremchy ze zdjęciami i nazwami

Ogrodnicy uprawiają nie tylko czeremchę (opis na początku artykułu), ale także kilka innych gatunków.

Czeremcha zwyczajna (Padus maackii)

W naturze występuje w regionie Amur, Korei, Terytoriach Nadmorskich i Chabarowskich oraz w północno-wschodnich Chinach. Ten rodzaj krajobrazu jest najczęściej używany. Gatunek ten otrzymał swoją nazwę na cześć badacza przyrody Syberii i Dalekiego Wschodu, a także rosyjskiego przyrodnika RK Maaka. Na wysokości drzewo to może osiągnąć około 17 metrów, kształt korony jest szerokopiramidalny. Powierzchnia pnia pokryta jest dość efektowną korą o żółto-złotym lub pomarańczowo-czerwonym kolorze, która złuszcza się cienkimi warstwami. Błyszczące liście mają eliptyczny lub podłużny kształt, są ostro ząbkowane, wierzchołek jest odciągnięty. Liście osiągają 13 centymetrów długości. Wiosną są zielonkawe, latem ciemnozielone, a jesienią czerwono-żółte lub ciemnożółte. Wyprostowane kwiatostany racemiczne o podłużnym kształcie składają się z białych kwiatów o średnicy sięgającej 0,6 centymetra, których zapach jest całkowicie nieobecny. Małe czarne owoce o zaokrąglonym kształcie mają gorzki smak. Bardzo lubią niedźwiedzie, w związku z czym taka roślina nazywana jest również „niedźwiedziem”. Mrozoodporność u tego gatunku jest bardzo wysoka, wytrzymuje spadek temperatury powietrza do minus 40 stopni. Uprawiany od 1870 roku.

Czeremcha zwyczajna (Padus maximowiczii)

Gatunek ten występuje również naturalnie na Dalekim Wschodzie. Swoją nazwę otrzymała na cześć badacza Dalekiego Wschodu K.I. Maksymowicza. W przeciwieństwie do innych gatunków, drzewo to ma wypustki na kwiatostanie racemose, podczas gdy pozostają na owocach. Kwiatostany składają się z 3-7 białych kwiatów, które osiągają średnicę ok. 0,6 cm Drobne czerwone owoce w miarę dojrzewania zmieniają kolor na czarny. Niezbyt duże blaszki liściowe są lekko klapowane, jesienią przebarwiają się na czerwono. Ten typ jest jednym z najbardziej dekoracyjnych.

Czeremcha zwyczajna (Padus serrulata)

W naturze gatunek ten występuje w Korei, północno-wschodnich Chinach i na Dalekim Wschodzie. Gatunek ten najpierw należał do rodzaju Plum, a następnie do rodzaju Cherry. Czeremcha, wraz z innymi gatunkami, została wykorzystana do stworzenia japońskiej sakury. Ten gatunek zaczął być uprawiany dawno temu. Wysokość takiego rozłożystego drzewa może sięgać 25 metrów. Kształt korony jest jajowaty. Soczewica, umiejscowiona na gładkiej, brązowo-szarej korze, utrzymuje się przez długi czas. Eliptyczne lub jajowate blaszki liściowe są zaokrąglone u podstawy i silnie zwężone w kierunku wierzchołka. Wczesną wiosną przednia powierzchnia liści jest fioletowa lub brązowa, latem zielonkawo-pomarańczowa, a jesienią fioletowo-brązowa. Łuszcząca się powierzchnia blaszek liściowych jest pomalowana na jaśniejszy kolor, podczas gdy żyłki pokryte są zahamowanym pokwitaniem. Krótkie kwiatostany corymbose składają się z 2-4 różowawych lub białych kwiatów, osiągających średnicę 30 mm. Kwiaty otwierają się w tym samym czasie co liście. Taka roślina wygląda bardzo efektownie podczas kwitnienia. A najbardziej dekoracyjne są takie formy jak różowa frotte i biała frotte.

Czeremcha pensylwańska (Padus pennsylvanica)

Ojczyzną tego gatunku jest Ameryka Północna. Ta czeremcha woli rosnąć na skraju lasu i wzdłuż rzek. Jest to drzewo lub duży krzew, osiągający wysokość 12 metrów. Smukły pień pokryty jest korą czerwono-wiśniową, błyszczące gałęzie pomalowane na czerwono. Kształt korony jest owalny. Błyszczące zielone płytki liściowe mają kształt podłużny, lancetowaty lub jajowaty, a także ostro ząbkowaną krawędź i ostry wierzchołek. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. Kwiatostan racemozowy składa się z 3–8 białych kwiatów. Owoce to małe pestkowce, które można jeść. Ta czeremcha najbardziej efektownie wygląda jesienią. Jest odporny na suszę i mróz. Uprawiany od 1773 roku.

Czeremcha Siori (Padus ssiori)

W naturze gatunek ten występuje na Dalekim Wschodzie, południowym Sachalinie i północnej Japonii i woli rosnąć w lasach górskich. Drzewo osiąga wysokość 7 metrów. Na powierzchni ciemnoszarej kory występuje duża biała soczewica. Wraz z wiekiem korona rozszerza się. Długość blaszek liściowych o podstawie w kształcie serca wynosi około 14 centymetrów, są one nierównomiernie ząbkowane wzdłuż krawędzi, skierowane w stronę wierzchołka, mają kształt odwrotnie jajowaty lub eliptyczny. Długość wielokwiatowych kwiatostanów racemose wynosi około 15 centymetrów, średnica kwiatów około 10 mm. Owoce są dużymi, mięsistymi pestkami o kulistym kształcie i czarnym kolorze.

Czeremcha zwyczajna (Padus asiatica)

Występuje naturalnie na Dalekim Wschodzie i Syberii Wschodniej; gatunek ten preferuje rosnąć w lasach i na terenach zalewowych rzek. Na wysokości takie drzewo osiąga 17 metrów, wygląda bardzo podobnie do zwykłej czeremchy. Różnica między tym gatunkiem polega na tym, że ma bladoczerwone pokwitanie na powierzchni młodych pędów i bardzo dużą odporność na mróz.

Czeremcha antipka (Padus mahaleb) lub magalenka

W naturze występuje w Azji Mniejszej, w Azji Środkowej po Pamir-Ałtaj, w południowej części Europy i na Kaukazie, czeremcha ta woli rosnąć na glebie wapiennej w zaroślach krzewów. Łacińska nazwa tej rośliny jest pochodzenia arabskiego; w Ameryce nazywana jest wiśnią Świętej Łucji, czyli wiśnią pachnącą. Gatunek ten różni się od innych budową kwiatostanów - jest to skrócone i spłaszczone grono, składające się z 5-14 kwiatów, które zewnętrznie bardzo przypominają tarczkę. Gatunek ten reprezentowany jest przez niezbyt wysoki krzew lub drzewo. Kora jest ciemnobrązowa i ma specyficzny zapach. Kształt korony jest kulisty. Długie, błyszczące, zaokrąglone na krawędziach, blaszki liściowe mogą osiągnąć 9 centymetrów, ich przednia powierzchnia jest bladozielona, ​​a tył pomalowany na jeszcze jaśniejszy kolor, podczas gdy pokryty jest jasnożółtym pokwitaniem. Długość kwiatostanów wynosi około 7 centymetrów, składają się z małych kwiatków o średnicy do 15 mm. Soczyste dojrzałe owoce są czarne, ich średnica wynosi około 10 mm. Formy ogrodowe:

• płacz - gałęzie są opuszczone;
• o żółtych owocach - w miarę dojrzewania owoce nie czernieją;
• pstrokacizna - kolor liści jest nierówny;
• obramowany na biało - krawędź blach ma białą obwódkę;
• brzydki - bujna korona ma kulisty kształt.

Czeremcha zwyczajna (Padus grayana)

To drzewo pochodzi z Azji Wschodniej, jego wysokość wynosi około 10 metrów. Mrozoodporność jest bardzo wysoka. Ogrodnicy rzadko uprawiają ten gatunek..

Czeremcha późna (Padus serotina)

Występuje naturalnie w Ameryce od Zatoki Meksykańskiej po Wielkie Jeziora. Gatunek ten został nazwany tak ze względu na późne kwitnienie, które występuje w ostatnich dniach maja lub czerwca, a owoce dojrzewają w ostatnich dniach sierpnia. Drzewo to nazywane jest również czeremchą (ze względu na kolor kory) lub wiśnią rumową (ze względu na smak owoców). Roślinę tę reprezentują krzewy z szeroką koroną lub wysokim drzewem (wysokość około 20 metrów). Kora ma bardzo ciemny wiśniowy kolor. Błyszczące, nagie płytki liściowe mają szeroko-lancetowaty kształt i ciemnozielony kolor, osiągają około 12 centymetrów długości. Kolor przedniej powierzchni płytki jest ciemniejszy niż tylnej. Jesienią kolor liści zmienia się na różne odcienie żółci i czerwieni. Kwiatostany racemozowate cylindryczne, liściaste u podstawy, osiągają około 14 cm długości, składają się z białych kwiatów o średnicy do 10 mm, które są bezwonne. Czarne owoce mają gorzki smak. Formy dekoracyjne:

• piramidalny - kształt korony jest wąski piramidalny;
• płacz - gałęzie skierowane w dół;
• pstrokacizna - na powierzchni zielonych blaszek liściowych znajdują się pociągnięcia i plamki żółtego koloru;
• chrząstkowy - błyszczące blachy są stosunkowo długie;
• wierzba - wąskie płytki liściowe są zewnętrznie podobne do liści wierzby;
• liście paproci - blachy są wielokrotnie rozcinane;
• frotte - kwiaty pełne.

Uprawiany od 1629 roku.

Czeremcha zwyczajna (Padus virginiana)

Pochodzi ze wschodnich regionów Ameryki Północnej, lubi rosnąć wzdłuż rzek. Gatunek ten jest bardzo podobny do czeremchy zwyczajnej, ale różni się małymi pąkami oddalonymi od pędów. Jednocześnie u czeremchy pąki racemose są dociskane do łodyg, a ich długość wynosi 1,3 cm. Gatunek ten jest reprezentowany przez drzewo, którego wysokość może dochodzić do 15 metrów, a korona się rozprzestrzenia. Drobno spękana kora ma ciemny kolor. Gęste błyszczące blachy mają kształt podłużny, jajowaty, ostro ząbkowany wzdłuż krawędzi, osiągają 12 centymetrów długości. Podczas otwarcia blaszki liściowe są zielono-brązowe, w miesiącach letnich ciemnozielone, a jesienią kolor zmienia się na bogaty czerwono-żółty. Kwiatostany racemiczne wielokwiatowe osiągają 15 cm długości i składają się z białych kwiatów o średnicy ok. 1,3 cm, a owoce kuliste mają soczysty miąższ. Na początku są czerwone, ale dojrzałe stają się ciemnoczerwone. Bardzo interesująca jest forma tego gatunku, zwana Schubertem: w wieku 15 lat drzewo to ma wysokość od 300 do 400 cm, młode błyszczące liście są pomalowane na zielono, które ostatecznie zmieniają się w fioletowo-czerwone, wiszące kwiatostany racemose składają się z białych kwiatów, osiągających 10 mm. Jest uprawiany od 1950 roku. Gatunek ten ma inne ciekawe formy:

1. Atropurpurea. Jest reprezentowany przez duży krzew lub drzewo, które charakteryzuje się szybkim wzrostem i osiąga wysokość 15 metrów. Kolor kory jest czarny, liście fioletowe. Jadalne, ciemnoczerwone owoce mają cierpki smak.
2. Świt. Drzewo niskie, częściowo samozapłodnione, którego wysokość nie przekracza 300 centymetrów. Kwiatostany są stosunkowo duże. Smak owocu jest cierpki, słodko-kwaśny, a kolor jest ciemnoczerwony.
3. Narym i Taiga. Wysokość takich samopłodnych drzew waha się od 350 do 400 cm, korona spektakularna, kwiatostany stosunkowo duże. Kolor owocu jest czerwony, a słodko-kwaskowaty miąższ jest żółty.

Ogrodnicy uprawiają wiele odmian czeremchy, na przykład:

1. Sachalin czarny. Wysokość takiego samozapłodnienia wynosi od 6 do 7 metrów. Bujna korona ma kształt piramidy. Płytki liściowe są duże, kwiatostany wielokwiatowe. Owoce dojrzewają wcześnie i mają słodki, lekko cierpki zielony miąższ.
2. Czułość. Wysokość drzewa wynosi od 350 do 400 cm Długie kwiatostany racemose składają się z małych pachnących kwiatów. Ich kolor na samym początku kwitnienia jest ciemnoczerwony, a następnie zastępuje go biel.
3. Niewola. Kwiaty podwójne są bardzo dekoracyjne.
4. Frajer. Wysokość drzewa wynosi od 4 do 4,5 metra. Duże kwiatostany racemose składają się z dużych białych kwiatów.
5. Meteo. Kwiaty są białe, pędzle są bardzo długie (około 20 centymetrów).

Istnieje wiele odmian hybrydowych, które narodziły się w wyniku krzyżowania różnych gatunków:

1. Fioletowa świeca. Drzewo ma bujną wąsko-piramidalną koronę i osiąga wysokość około 5 metrów. Zielony kolor blaszek liściowych w połowie okresu letniego zostaje zastąpiony ciemnofioletowym. Długość pół-opadających kwiatostanów racemose wynosi od 10 do 14 centymetrów, składają się z białych kwiatów.
2. Późna radość. Hybryda powstała przez skrzyżowanie czeremchy i czeremchy dziewiczej. Wysokość drzewa wynosi około 8 metrów, korona ma kształt wąskiej piramidy. Szorstka kora jest jasnoszara, blaszki liściowe są eliptyczne. Gęste racemiczne kwiatostany mają długość od 14 do 15 centymetrów, na które składają się 35-40 białych kwiatów, osiągających 1,5 cm średnicy.Owoce zaokrąglone mają ciemnobrązowy, prawie czarny kolor, smak soczystej żółto-zielonej miazgi jest słodko-kwaśny tarta.
3. Mavra. Kształt korony jest szerokopiramidalny, gałęzie opadają na końcach. Kwiatostany, kwiaty i liście są podobne do Late Joy, ale kolor owocu jest ciemniejszy.
4. Czarny brokat. Hybryda średnio wczesna. Wysokość takiego samozapłodnienia wynosi od 5 do 6 metrów. Średniej wielkości blaszki liściowe są koloru ciemnozielonego. Wielokwiatowe cylindryczne kwiatostany składają się z dużych kwiatów. Owoce są czarne, miąższ zielono-żółty ma przyjemny smak.

Właściwości czeremchy: korzyści i szkody

Przydatne właściwości czeremchy

Nie tak dawno naukowcy potwierdzili, że liście i owoce czeremchy mają właściwości lecznicze, ale na długo wcześniej były szeroko stosowane w medycynie alternatywnej. Przygotowuje się z niego wywary, nalewki i balsamy.

Owoce zawierają pektyny, garbniki, cukry, kwasy organiczne. Skład kory, nasion, liści i kwiatów obejmuje glikozyd amigdalinę; podczas jej rozszczepiania obserwuje się uwalnianie kwasu cyjanowodorowego. Liście i owoce zawierają olejki eteryczne, żywicę, flawonoidy, kwas fenolokarboksylowy i askorbinowy, gumę i trimetyloaminę.

Czeremcha ma właściwości przeciwbakteryjne i utrwalające, dlatego stosuje się ją przy biegunkach i innych schorzeniach jelit. W tym celu stosuje się napary. Z kory przygotowywane są wywary o właściwościach moczopędnych, zalecane przy chorobach serca i nerek. Bulion ten ma również właściwości napotne, dlatego stosuje się go na upały i przeziębienia. Jest również stosowany przy skurczach żołądkowo-jelitowych. Nalewka z czeremchy przepłukać usta zapaleniem jamy ustnej, przemyć oczy ropnym zapaleniem spojówek, płukać gardło z chorobami górnych dróg oddechowych i bólem gardła. Pomaga również w chorobach kobiecych..

Przeciwwskazania

Nie można jeść nasion czeremchy, ponieważ podczas rozkładu fitoncydów w organizmie obserwuje się uwalnianie kwasu cyjanowodorowego, z powodu którego mogą pojawić się silne bóle w okolicy głowy. Kobietom w ciąży nie wolno wdychać zapachu czeremchy i używać jakichkolwiek produktów przygotowanych na jej bazie. Alkaloidy znajdują się w każdej części rośliny, dlatego nie są stosowane w medycynie tradycyjnej.