Czeremcha: sadzenie i pielęgnacja w terenie otwartym, właściwości

Czeremcha zwyczajna (łac. Prunus)

- ogólna nazwa niektórych gatunków z rodzaju Śliwka z rodziny Pink, które wcześniej zostały wyodrębnione w osobnym rodzaju lub podrodzaju. Najczęściej termin „czeremcha” odnosi się do czeremchy zwyczajnej, karpia lub ptaka (łac. Prunus padus), która dziko rośnie w Europie Zachodniej, Azji, Afryce Północnej i całej Rosji, preferując lasy i żyzne gleby o bliskim zasięgu. wody gruntowe na obszarach o klimacie umiarkowanym, położonych wzdłuż brzegów rzek, na piaskach, skrajach lasów i polanach. Istnieje około 20 rodzajów czeremchy.

Czeremcha - opis

Czeremcha to niewielkie drzewo lub krzew o wysokości od 60 cm do 10 m o gęstej, wydłużonej koronie i czarno-szarej matowej korze z białymi przetchlinkami. Młode gałęzie i pędy wiśni lub oliwek czeremchy. Liście nagie, naprzemiennie, proste, eliptyczne, podłużne, ząbkowane na krawędzi, z ostrym końcem o długości od 3 do 15 cm Na cienkich ogonkach u podstawy blaszki liściowej znajdują się dwa gruczoły. Pachnące kwiaty czeremchy - białe, czasem różowawe - zebrane są w zwisające kwiatostany nadgarstka o długości 8-12 cm Kwiaty składają się z 5 działek, 5 płatków, 20 pręcików, słupka i żółtych pylników. Owoc wiśni to czarny kulisty pestkowiec o średnicy 8-10 mm, o słodkim, silnie cierpkim smaku. Wewnątrz jagody znajduje się zaokrąglona jajowata kość. Czeremcha kwitnie od maja do czerwca, a owoce dojrzewają od lipca do sierpnia..

Sadzenie czeremchy na otwartym polu

Kiedy sadzić czeremchę w ziemi

Sadzonki czeremchy lepiej zakorzeniają się podczas sadzenia wiosenno-jesiennego. Roślina preferuje przestronne, dobrze oświetlone obszary z bogatą, wilgotną glebą o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. W zacienionym miejscu roślina sięgnie po światło, a owoce uformują się na wierzchołkach gałęzi i będą trudno dostępne. Jeśli chodzi o skład gleby, czeremcha dobrze rośnie zarówno na glebie piaszczystej, jak i gliniastej, ale najlepiej rozwija się w glinie. Pożądane jest, aby wody gruntowe na miejscu znajdowały się blisko powierzchni.

Aby wdrożyć zapylanie krzyżowe, sadzi się na miejscu drzewa różnych odmian, ale kwitną mniej więcej w tym samym czasie. Odległość między drzewami powinna wynosić co najmniej 5 m, ponieważ czeremcha rośnie szybko, a jej gałęzie mogą osiągać kilkanaście metrów długości.

Jak sadzić czeremchę

Sadzonki czeremchy dobrze zakorzeniają się w nowym miejscu, nie trzeba nawet przygotowywać dla nich żyznej mieszanki - wystarczy wykopać dołek o takiej wielkości, aby zmieścił się w nim cały system korzeniowy sadzonki, a na jego dnie położyć warstwę suchych liści, humusu lub torfu zmieszanego z nawozami mineralnymi ... Nie wkładaj dużo materii organicznej, ponieważ jej nadmiar negatywnie wpływa na stan kory czeremchy. Przed sadzeniem dokładnie obejrzyj korzenie sadzonek, skróć zbyt długo i usuń chore. Na sadzonce pozostaw 2-3 mocne pędy, skróć je do 50-70 cm, a resztę odetnij.

Umieść system korzeniowy sadzonki w dołku i wypełnij puste przestrzenie ziemią, następnie lekko ubić powierzchnię i obficie podlać sadzonkę, a gdy woda zostanie wchłonięta, ściółkę przy łodydze mulcz torfem lub trocinami.

Pielęgnacja czeremchy w ogrodzie

Jak uprawiać czeremchę

Czeremcha jest rośliną nie kapryśną i łatwo się nią opiekować. Na początku sadzonki należy często podlewać, po czym w kręgu blisko łodygi należy poluzować glebę i usunąć chwasty (jeśli ściółkujesz ziemię wokół sadzonki, nie będziesz musiał tego często robić). Starsza czeremcha wymaga sanitarnego i formacyjnego cięcia, karmienia i ochrony przed szkodnikami i chorobami. Podlewanie dorosłych roślin przeprowadza się kilka razy w okresie letnim, ale przy suchej pogodzie czeremcha jest podlewana częściej. Jeśli lato jest z opadami, jest całkiem możliwe, że czeremcha będzie ich miała dość..

Przycinanie czeremchy

Każdego roku czeremcha jest uwalniana od chorych, suchych, połamanych i gęstniejących gałęzi i pędów, a kawałki są smarowane lakierem ogrodowym..

Czeremcha powstaje zarówno na wysokim pniu, w postaci drzewa, jak iw postaci krzewu wielopniowego. Aby uformować koronę złożoną z drzewa, na sadzonce pozostaje tylko środkowy pęd o wysokości 50-70 cm, a resztę wycina się. Po wzroście nowych pędów z łodygi kładzie się pierwszy poziom 3-4 najbardziej rozwiniętych i równomiernie rozmieszczonych gałęzi. Kąt odchylenia gałęzi szkieletowych od prowadnicy (pęd centralny) wynosi 50-70 º. Pozostałe pędy są cięte w pierścień.

Drugi poziom układa się w ten sam sposób z 2-4 gałęzi, w odległości 45-50 cm od gałęzi pierwszego poziomu, aw kolejnych latach układa się kolejne 1-2 poziomy po 2-3 gałęzie. Następnie, gdy formowanie korony jest zakończone, po prostu nie musisz pozwolić jej zgęstnieć. Konieczne jest również ograniczenie wysokości drzewa, nie pozwalając mu wyrosnąć ze znaku 3,5-4 m, co oznacza, że ​​konieczne jest wykonanie cięcia sanitarnego i przerzedzającego, usunięcie pędów korzeniowych, a także skrócenie najdłuższych gałęzi do rozgałęzień bocznych w dół w celu powstrzymania wzrostu czeremchy.

Przeszczep czeremchy

Lepiej jest przeszczepić czeremchę wiosną, ale przygotowanie do zabiegu odbywa się jesienią. Musisz wykopać dziurę o takiej wielkości, aby zmieścił się w niej system korzeniowy drzewa wraz z glinianą bryłą.

Gdy temperatura powietrza spadnie jesienią do 5 ° C lub nieco niżej, ale jeszcze zanim ziemia zamarznie, należy wykopać drzewo wzdłuż granicy kręgu pnia i obficie je podlać, aby roślina przeszła na emeryturę z korzeniami w zamarzniętej śpiączce glebowej. Wiosną staraj się zapobiec szybkiemu rozmrożeniu śpiączki ziemnej. Aby to zrobić, przykryj glebę w kręgu w pobliżu pnia śniegiem i połóż na nim płótno i przykryj trocinami. Gdy śnieg się rozpuści, należy wykopać czeremchę, zapobiegając rozmarzaniu ziemi, wyciągnąć ją, związać ziemną grudką z płótnem, aby nie zapadła się podczas transportu, obficie zwilżyć płótno wodą, następnie układając drzewo poziomo ostrożnie przesuń korzeniami do przodu w nowe miejsce i sadzić bez usuwania płótna z korzeni. Tkanka nie będzie zakłócać wzrostu korzeni w nowym miejscu.

Po przesadzeniu czeremcha jest podparta w pozycji pionowej za pomocą drucianych szelek przymocowanych z jednej strony do pnia, a z drugiej do głęboko wbitych palików. Aby drut nie uszkodził kory, pod nim umieszcza się kora brzozy, szmaty lub karton. Aby pomyślnie przywrócić system korzeniowy, należy najpierw chronić czeremchę przed słońcem. Podlewaj przesadzoną czeremchę roztworami korzeniowymi. Kiedy czeremcha zapuści korzenie w nowym miejscu, jak zwykle o nią dbają, ale tylko na zimę wyrzucają pień wysoko ziemią i pokrywają go próchnicą lub obornikiem na ziemi, chroniąc korzenie przed zamarzaniem.

Rozmnażanie czeremchy

Czeremcha rozmnaża się przez pędy korzeniowe, sadzonki i szczepienia. Czeremchy można wyhodować z nasion, wysiewając je w sierpniu lub wrześniu, ale sadzonki nie zawsze dziedziczą cechy rośliny rodzicielskiej..

Najpopularniejszym i najłatwiejszym sposobem rozmnażania czeremchy są sadzonki. Jesienią z młodych gałęzi wycina się sadzonki o długości 18-20 cm, które zimą przechowuje się w chłodnym miejscu, zawinięte w materiał lub papier. Wiosną, dwa tygodnie przed sadzeniem sadzonek w ziemi, traktuje się je roztworem nadmanganianu potasu do dezynfekcji, po czym umieszcza się je w wodzie, aby wyrosły. Po pojawieniu się korzeni sadzonki sadzi się w luźnej i wilgotnej glebie. Dbanie o sadzonki polega na podlewaniu i delikatnym poluzowaniu otaczającej je gleby. Kiedy sadzonki rozwiną system korzeniowy, można je sadzić na stałe, ale należy wiedzieć, że są trudne do przeszczepu, dlatego lepiej od razu ukorzenić je w stałym miejscu.

Do rozmnażania czeremchy wybiera się gałąź, która rośnie nisko na krzaku, przez nawarstwianie, wykonuje się na niej nacięcie, zgina do ziemi i układa w rowie o głębokości 30 cm wykopanym dwa dni wcześniej z zatopionym w nim torfem. Gałąź jest zamocowana w tej pozycji, pozostawiając górę na powierzchni. Jesienią warstwy można rozdzielić i posadzić w nowym miejscu. Przeżywalność niosek czeremchy jest dość wysoka.

Rozmnażanie czeremchy przez szczepienie nie jest trudne, ponieważ przeszczepy zakorzeniają się na stadzie z prawdopodobieństwem 95%. Zabieg przeprowadzany jest w środku lata. Sadzonki z młodych pędów są wybierane jako potomstwo.

Szkodniki i choroby czeremchy

Czeremcha jest dotknięta takimi chorobami jak plamistość liści (różyczka, koniotyreoza, cerkosporoza), mączniak prawdziwy, cytosporoza, zgnilizna drewna, kieszenie kwiatów i owoców, a szkodniki drażnią ją mszyce, robaki roślinożerne, ćma górnikowa, niesparowany jedwabnik, głóg, jarzębina i wołki.

Cytosporoza wpływa na pień i gałęzie czeremchy, powodując ich wysychanie. Choroba objawia się tworzeniem małych białych guzków na pniu rośliny - piknidii grzyba. A w deszczową pogodę wyróżniają się z nich czerwonawe nitki. Kiedy pojawią się pierwsze objawy, dotknięte pędy należy usunąć i spalić wraz z opadłymi owocami i liśćmi. Wiosną drzewa, zanim pojawią się liście, są traktowane tlenochlorkiem miedzi lub 1-procentowym płynem Bordeaux. W marcu pnie i duże gałęzie myje się siarczanem żelaza, a jesienią wybiela się wapnem.

Zgnilizna drewna powodują grzyby krzesiwo. Zakażenie następuje poprzez rany w korze drzewa. W procesie rozkładu drewna zmienia się jego struktura, właściwości chemiczne i fizyczne. Niestety, jeśli proces zaszedł daleko, drzewa nie da się już uratować, ale jeśli znajdziesz miejsce, do którego wszedł grzyb, natychmiast wyczyść je do zdrowego drewna i przykryj gliną zmieszaną z preparatem grzybobójczym, to całkiem możliwe, że drzewo będzie w stanie wyzdrowieć.

Kieszenie na kwiaty i owoce - najbardziej szkodliwa choroba czeremchy wywoływana przez grzyby. W wyniku rozwoju choroby owoce czeremchy są zdeformowane, nasiona nie powstają w nich, a na zewnątrz pokryte są nalotem składającym się z worków grzyba patogennego. Zaatakowane kwiaty zwykle giną bez zawiązywania owoców, roślina jest zahamowana. Chore kwiaty i owoce należy usunąć. Przed kwitnieniem czeremcha jest traktowana 3% roztworem siarczanu żelazawego, 1% roztworem siarczanu miedzi lub płynem Bordeaux.

Mączniak objawia się tworzeniem się białej pajęczyny na liściach i pędach czeremchy, która ostatecznie staje się dyskretna, ale można na niej zobaczyć ciemne owocniki grzyba. Wiosną choroba powraca. O tym, jak pozbyć się mączniaka prawdziwego możesz przeczytać w naszym artykule zamieszczonym na stronie.

Różyczka, lub polystygmoza, lub czerwona plamistość liści - choroba o charakterze grzybiczym. Na liściach czeremchy pojawiają się jaskrawoczerwone plamy, wyraźnie widoczne na zielonym tle. Aby zniszczyć infekcję, drzewa i gleba pod nimi, przed pęknięciem pąków, są obficie traktowane 3% roztworem Nitrofenu lub siarczanu miedzi, a po kwitnieniu spryskuje się 1% mieszanką Bordeaux. W przypadku poważnych uszkodzeń trzeci zabieg fungicydowy przeprowadza się 2-3 tygodnie po kwitnieniu..

Cerkosporoza - choroba, której objawami są bardzo małe, nieregularne martwice: są białawe na górnej stronie liścia i brązowe na dolnej. Stopniowo plamy się łączą, dotknięta tkanka wypada. Lek Topaz dobrze radzi sobie z czynnikiem wywołującym infekcję, stosowanym zgodnie z instrukcjami.

Koniotiriosis wpływa na liście, korę gałęzi i owoce czeremchy. Na chorych narządach pojawia się pojedyncza lub zlewająca się, nieregularnie zaokrąglona żółta lub brązowa martwica otoczona ciemnopomarańczową obwódką. W centrum martwicy pojawiają się czarne kropki piknidiów. Zniszcz czynnik wywołujący zakażenie preparatami grzybobójczymi.

Jeśli chodzi o szkodniki, czeremcha jest traktowana przeciwko nim dwa razy w sezonie: wczesną wiosną, gdy tylko kwitną liście i po kwitnieniu. Do przeróbki użyj roztworu 60 g Karbofosu w 10 litrach wody. Około 2 litry leku jest spożywane na każde drzewo.

Rodzaje i odmiany czeremchy

Oprócz czeremchy zwyczajnej, którą opisaliśmy na początku artykułu, w kulturze uprawia się kilka innych gatunków roślin.

Czeremcha zwyczajna (Padus maackii)

rośnie w naturze na Terytoriach Chabarowskich i Primorskich, w regionie Amur, w północno-wschodnich Chinach i Korei. Ten typ jest najczęściej używany w kształtowaniu krajobrazu. Gatunek został nazwany na cześć rosyjskiego przyrodnika i badacza przyrody Dalekiego Wschodu i Syberii R.K. Maack. Roślina to drzewo o wysokości do 17 m z szeroką piramidalną koroną. Jej pień pokryty jest bardzo elegancką czerwono-pomarańczową lub złocistożółtą korą złuszczającą się cienkimi warstwami. Liście czeremchy Maak są błyszczące, podłużne lub eliptyczne, ostro zębate, z wysuniętym czubkiem, do 13 cm długości, wiosną mają barwę jasnozieloną, latem ciemnozielone, a jesienią intensywnie żółte lub żółtawo czerwone. Bezwonne kwiaty o średnicy do 6 mm zebrane w wyprostowane podłużne pędzle pomalowane są na biało. Owoce są małe, okrągłe, czarne i gorzkie. Ponieważ są ucztą dla niedźwiedzi, nazywane są „jagodami niedźwiedzi”. Gatunek jest zimotrwały i toleruje temperatury do -40 ºC. W kulturze od 1870 roku.

Czeremcha zwyczajna (Padus maximowiczii)

- także gatunek z Dalekiego Wschodu nazwany na cześć badacza Dalekiego Wschodu K.I. Maksimowicz. Różni się od innych gatunków czeremchy obecnością przylistków na krzaku kwiatowym, które również są zakonserwowane na owocach. Grono zawiera od 3 do 7 białych kwiatów o średnicy nie większej niż 6 mm. Owoce są małe, czerwone, dojrzałe czernieją. Liście są małe, lekko klapowane, jesienią przebarwiają się na czerwono. Czeremcha Maksimowicz to jeden z najbardziej atrakcyjnych gatunków.

Czeremcha zwyczajna (Padus serrulata)

rośnie w Japonii, Korei, północno-wschodnich Chinach i na Dalekim Wschodzie. Gatunek ten był czasami określany jako rodzaj Plum, a następnie rodzaj Cherry. Wraz z innymi gatunkami czeremchy drobno piłowanej do hodowli japońskiej sakury. Gatunek został wprowadzony do kultury dawno temu. Roślina jest rozgałęzionym drzewem o wysokości do 25 m z jajowatą koroną. Jego kora jest gładka, szaro-brązowa, z długotrwałymi przetchlinkami. Liście są jajowate lub eliptyczne, mocno zwężające się ku wierzchołkowi i zaokrąglone u nasady. Wczesną wiosną liście na górnej stronie są brązowe lub fioletowe, latem są pomarańczowe i jasnozielone, jesienią brązowe lub fioletowe. Spód liści jest jaśniejszy niż wierzch i pokryty wzdłuż żył pokrytym pokwitaniem. Kwiaty białe lub lekko różowawe do 3 cm średnicy, zebrane 2-4 w krótkie tarcze, kwitną jednocześnie z pojawieniem się liści. Kwitnąca czeremcha tego gatunku ma wysoki efekt dekoracyjny, szczególnie atrakcyjne są jej formy - biało-frotte i różowa frotte.

Czeremcha pensylwańska (Padus pennsylvanica)

pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie na żyznych glebach wzdłuż rzek i skrajów lasów. Jest to duży krzew lub drzewo o wysokości do 12 m, ze smukłym pniem, ozdobionym wiśniowo-czerwoną korą, błyszczącymi czerwonymi gałęziami, owalną koroną, zielonymi jajowatymi lub podłużno-lancetowatymi błyszczącymi liśćmi z ostrym wierzchołkiem i ostrymi krawędziami, które jesienią czerwienieją. Białe kwiaty zebrane są w grona po 3-8 sztuk, owoce to jadalne drobne pestki. Rośliny tego gatunku są najbardziej dekoracyjne w okresie kwitnienia i jesienią. Są wytrzymałe i odporne na suszę. W kulturze gatunek od 1773 roku.

Czeremcha Siori (Padus ssiori)

rośnie dziko w górskich lasach południowego Sachalinu, Dalekiego Wschodu i północnej Japonii. Drzewo to ma do 7 m wysokości z ciemnoszarą korą z dużymi białymi przetchlinkami, rozłożystą koroną z wiekiem, ostro zakończoną, nierównomiernie ząbkowaną na krawędziach, eliptyczne lub odwrotnie jajowate liście o długości do 14 cm z podstawą w kształcie serca i kwiatami do 1 cm średnicy, zebrane w szczotki wielokwiatowe o długości do 15 cm, owoce roślin tego gatunku to duże, kuliste, mięsiste czarne pestki.

Czeremcha zwyczajna (Padus asiatica)

rośnie na terenach zalewowych rzek i lasów wschodniej Syberii i Dalekiego Wschodu. Jest to drzewo o wysokości do 17 cm, podobne do czeremchy zwyczajnej, ale charakteryzujące się obecnością czerwonawego pokwitania na młodych pędach i wysoką zimotrwalością.

Czeremcha Antipka (Padus mahaleb)

lub magalenka rośnie w naturze na glebach wapiennych w zaroślach krzewów południowej Europy, Azji Mniejszej, Kaukazu i Azji Środkowej do Pamiru-Ałtaju. Łacińska nazwa gatunku ma pochodzenie arabskie, w Ameryce gatunek ten nazywany jest pachnącą wiśnią lub wiśnią św. Łucji. Główną różnicą między antipka a innymi gatunkami jest budowa kwiatostanu, który jest spłaszczonym i skróconym gronem o 5-14 kwiatach, bardziej przypominającym tarczkę. Jest to niskie drzewo lub krzew o ciemnobrązowej korze o specyficznym aromacie i kulistej koronie. Liście rośliny do 9 cm długości, ząbkowane na brzegach, zaokrąglone, błyszczące, jasnozielone powyżej i jaśniejsze, pokryte żółtawym pokwitaniem poniżej. Kwiaty są małe, do 1,5 cm średnicy, zebrane w kwiatostany o długości do 7 cm.Owoce soczyste, do 1 cm średnicy, w miarę dojrzewania stają się czarne. Gatunek ma następujące formy ogrodowe:

• płacz - z opuszczonymi gałęziami;
• o żółtych owocach - owoce tej formy nie stają się czarne wraz z dojrzewaniem;
• pstrokaty - z nakrapianymi liśćmi;
• z białą obwódką - krawędź liści jest otoczona białą obwódką;
• brzydki - z gęstą kulistą koroną.

Czeremcha zwyczajna (Padus grayana)

- drzewo do 10 m wysokości z Azji Wschodniej. Posiada wysoką zimotrwalosc. Niezbyt często w kulturze.

Czeremcha późna (Padus serotina)

Jest Amerykaninem z obszaru rozciągającego się od Wielkich Jezior do Zatoki Meksykańskiej. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że jego kwitnienie następuje późno - pod koniec maja lub w czerwcu, a owoce dojrzewają nie wcześniej niż pod koniec sierpnia. Czasami nazywana jest czarną wiśnią ze względu na kolor kory, a czasami wiśnia rumowa ze względu na jej owocowy smak. Czeremcha późna to drzewo do 20 m wysokości lub krzew o szerokiej koronie, bardzo ciemnej koronie, szerokich lancetowato nagich i błyszczących ciemnozielonych liściach o długości do 12 cm, których spód jest znacznie jaśniejszy niż wierzchołek. Jesienią liście są barwione na różne odcienie czerwieni i żółci. Kwiaty białe bez aromatów o średnicy do 1 cm zebrane w cylindryczne grona o długości do 14 cm, liściaste u nasady. Owoce są czarne z wyraźną goryczką. Widok ma kilka form dekoracyjnych:

• piramidalny - z wąską piramidalną koroną;
• płacz - z opuszczonymi gałęziami;
• barwny - z zielonymi liśćmi w żółtych plamkach i pociągnięciach;
• chrzęstny - z błyszczącymi długimi liśćmi;
• wierzba - liście tej formy są wąskie i przypominają liście wierzby;
• liście paproci - forma z wieloma rozciętymi liśćmi;
• frotte - z podwójnymi kwiatami.

W kulturze gatunek od 1629 roku.

Czeremcha zwyczajna (Padus virginiana)

rośnie wzdłuż rzek we wschodniej Ameryce Północnej. Jest bardziej podobna do czeremchy niż inne, ale różni się od niej małymi pąkami oddalonymi od pędu, podczas gdy u czeremchy pąki nadgarstka osiągają 13 mm i są dociskane do pędów. Czeremcha zwyczajna to drzewo do 15 cm wysokości, z rozłożystą koroną, drobno spękaną ciemną korą, podłużnymi, jajowatymi błyszczącymi gęstymi liśćmi do 12 cm długości, ostro ząbkowanymi wzdłuż krawędzi. Podczas kwitnienia liście są brązowozielone, latem są ciemnozielone, a jesienią nabierają jasnego żółto-czerwonego koloru. Białe kwiaty o średnicy do 13 mm tworzą wielokwiatowe szczotki o długości do 15 cm.Owoce są kuliste, z soczystym, jadalnym miąższem, początkowo czerwono, ale wraz z dojrzewaniem nabierają ciemnoczerwonego odcienia. Gatunek ten sam w sobie nie jest tak interesujący, jak jego forma Schubert - roślina, która osiąga wysokość 3-4 m do 15 roku życia, z błyszczącymi liśćmi, w młodym wieku zielonymi, ale stopniowo zmieniającymi się w czerwono-fioletowy odcień. Kwiaty czeremchy Schubert są białe, do 1 cm średnicy, zebrane w wiszących pędzlach. Odmiana uprawiana od 1950 roku. Interesujące są również inne formy gatunku:

• Atropurpurea - duży krzew lub szybko rosnące drzewo do 15 cm wysokości z fioletowymi liśćmi, czarną korą i ciemnoczerwonymi jadalnymi, cierpkimi owocami;
• Świt - częściowo samozapłodnione, niskie drzewo o wysokości zaledwie 3 m, z dużymi kwiatostanami i ciemnoczerwonymi owocami o cierpkim, słodko-kwaśnym smaku;
• Odmiany tajgi i Narym - drzewa samopłodne 3,5-4 m wysokości z piękną koroną, dużymi kwiatostanami i czerwonymi owocami z żółtym, lekko cierpkim, słodko-kwaśnym miąższem.

Jeśli chodzi o czeremchę zwyczajną, wiele odmian tego gatunku jest uprawianych w kulturze. Na przykład:

• Sachalin czarny - bezowocne drzewo do 6-7 m wysokości z gęstą piramidalną koroną, dużymi liśćmi, wielokwiatowymi kwiatostanami i wcześnie dojrzewającymi owocami z zielono cierpkim miąższem o przyjemnym słodkim smaku;
• Czułość - drzewo osiągające wysokość 3,5-4 m, z pachnącymi drobnymi kwiatami zebranymi w długie grona, które na początku kwitnienia są ciemnoczerwone, a następnie białe;
• Niewola - odmiana frotte, uderzająca wspaniałością;
• Frajer - drzewo o wysokości 4-4,5 mz dużymi białymi kwiatami w dużych gronach;
• Meteo - odmiana ta wyróżnia się spośród innych białych wiśni ptasich o długich gronach dochodzących do 20 cm.

Istnieje również wiele odmian hybrydowych pochodzących ze skrzyżowania różnych typów czeremchy:

• Fioletowa świeca - roślina o wysokości do 5 m, z gęstą, wąsko-piramidalną koroną, zielonymi liśćmi, które w połowie lata nabierają ciemnofioletowego koloru, a białe kwiaty zebrane w pół-opadające grona o długości 10-14 cm;
• Późna radość - hybryda formy dziewiczej i czeremchy do 8 m wysokości z wąską piramidalną koroną, szarawą szorstką korą, eliptycznymi liśćmi i białymi kwiatami do 15 mm średnicy, zebrana w 35-40 kawałków w gęste grona o długości 14-15 cm.Owoce są okrągłe, ciemne -brązowy, prawie czarny, z zielonkawożółtym soczystym miąższem o cierpkim słodko-kwaśnym smaku;
• Mavra - roślina z szeroką piramidalną koroną i opadającymi na końcach gałęziami. Kwiaty, kwiatostany i liście Mavry przypominają Late Joy, ale owoce tej odmiany są ciemniejsze;
• Czarny brokat - hybryda o średnio wczesnym okresie dojrzewania, samozapłodne drzewo o wysokości 5-6 m ze średniej wielkości ciemnozielonymi liśćmi, dużymi kwiatami w wielokwiatowych cylindrycznych kwiatostanach i czarnych owocach z żółtozielonym miąższem o dobrym smaku.

Właściwości czeremchy - szkoda i korzyść

Przydatne właściwości czeremchy

Pomimo faktu, że wiele leczniczych właściwości czeremchy znalazło swoje uzasadnienie dopiero dzisiaj, różne preparaty lecznicze zaczęły wytwarzać ją z liści i owoców przez długi czas. W medycynie ludowej stosuje się nalewki z czeremchy, wywary i płyny z rośliny..

Jakie przydatne substancje zawiera czeremcha i jakie ma właściwości?? Czeremcha zawiera pektyny, garbniki, cukry, kwasy organiczne. Jego liście, kora, kwiaty i nasiona zawierają amigdalinę glikozydową, która po rozbiciu uwalnia kwas cyjanowodorowy. W owocach i liściach znaleziono olejki eteryczne, żywicę, flawonoidy, kwas fenolokarboksylowy i askorbinowy, gumę i trimetyloaminę.

Czeremcha ma właściwości ściągające i przeciwbakteryjne, dlatego jest skutecznym lekarstwem na biegunkę dowolnego pochodzenia i inne dolegliwości jelitowe. W tym celu stosuje się napary z czeremchy.

Kora czeremchy wykorzystywana jest w medycynie ludowej do sporządzania wywaru moczopędnego, który stosuje się przy chorobach nerek i serca. Ten środek, który ma również działanie napotne, pomaga w walce z przeziębieniami i gorączkami. Odwar z kory jest również skuteczny w przypadku skurczów żołądkowo-jelitowych..

Nalewka z czeremchy służy do przemywania oczu ropnym zapaleniem spojówek, do płukania jamy ustnej zapaleniem jamy ustnej, gardła przy bólach gardła i chorobach górnych dróg oddechowych. Znajduje również zastosowanie w walce z chorobami kobiecymi..

Czeremcha - przeciwwskazania

Jagody czeremchy można jeść tylko poprzez uwolnienie ich z nasion, ponieważ nasiona mogą powodować zatrucie. Nie trzymaj w domu bukietów kwiatostanów czeremchy: może to powodować ból głowy z powodu kwasu cyjanowodorowego uwalnianego podczas rozpadu fitoncydów rośliny. Kobiety w ciąży nie mogą wdychać zapachu czeremchy w taki sam sposób, jak zażywają preparaty roślinne. Wszystkie części czeremchy zawierają alkaloidy, więc roślina nie jest używana w oficjalnej medycynie..