Zasady sadzenia i pielęgnacji pełzającego tymianku

Wybierając asortyment do zagospodarowania ogrodu, przede wszystkim zwracają uwagę na piękno wizualne i bardzo rzadko wąchają. Tymczasem są rośliny, których cechą charakterystyczną jest właśnie zapach. Taki jest pełzający tymianek - niepozorny na zewnątrz kwiat, powszechny w Rosji, rosnący w lasach, górach i na stepie. Tymianek należy do rodziny Lipo, w skład której wchodzi wiele aromatycznych gatunków: bazylia, mięta, rozmaryn, szałwia, melisa, lawenda. Roślina posiada wiele cennych właściwości. W ogrodzie rośnie na skalistych wzgórzach i jako roślina okrywowa. Pełzający tymianek (tymianek, trawa Bogorodskaya) to roślina wszechstronna. Może być uprawiana w aromatycznych ogrodach jako przyprawa do potraw i lekarstwo. A trawa bogorodskaya jest również świetną rośliną miodową.

Opis

Tymianek ma cienkie, pełzające łodygi pokryte małymi owalnymi liśćmi. Na końcach pędów tworzą się jasnoróżowe lub fioletowe kwiaty zebrane w kwiatostany główkowate. W naturze są miejsca, w których dziki tymianek całkowicie pokrywa nasłonecznione łąki i zbocza. Aromat rośliny jest rozpoznawalny i niepowtarzalny. Zapewne dlatego ludzie nadali mu imię związane z patronką Rosji - Matką Bożą.

Oprócz pełzającego tymianku, rodzaj Thymus obejmuje kilkaset innych gatunków. Tylko na terytorium Rosji i krajów ościennych rośnie prawie 200 odmian tymianku. Wszystkie z nich to nisko rosnące krzewy z leżącymi, samoukorzeniającymi się łodygami i zielnymi szypułkami. Wszyscy przedstawiciele rodzaju mają powierzchownie zlokalizowane korzenie typu prętowego i skrzynki na owoce z czterema okrągłymi owocami, które botanicy nazywają orzechami. Kwitnie tymianek w czerwcu-sierpniu, owoce dojrzewają we wrześniu.

Pierwsze wzmianki o tymianku pozostawili Sumerowie. Starożytne tabliczki klinowe zawierają przepis na lekarstwo zawierające tymianek. Starożytni Egipcjanie dodawali tymianek do swojej mieszanki do balsamowania mumii. Nazwę rośliny nadał wielki taksonomista Karl Linnaeus. To nie przypadek, że naukowiec wybrał termin „grasica”, co po łacinie oznacza „siłę”.

Wybór

Biologicznie tymianek jest gatunkiem polimorficznym (bardzo zmiennym w zależności od warunków zewnętrznych). W naturze tworzy wiele blisko spokrewnionych form. Hodowcy aktywnie wykorzystują tę cechę tymianku do tworzenia nowych odmian..

W ten sposób spośród dziko rosnących populacji wybrano kilka obiecujących form. Na ich podstawie uzyskano tymianek aleksandrytowy. Odmiana to pełzający krzew karłowaty, tworzący gęstą matę o wysokości nie większej niż 15 cm.Długość blaszek liściowych 5-10 mm, szerokość do 3,5 mm, kolor liści żółto-ciemnozielony, kształt jajowaty. Kwiaty mają kielich, wąsko dzwonkowaty, o średnicy około 4 mm, z zębami wzdłuż krawędzi. Długość korony 6-8 mm, kolor biało-różowy.

Aleksandryt kwitnie od początku lipca przez 4 tygodnie. Aromat jest mocny i przyjemny. 100 g rośliny zawiera prawie 5 mg kwasu askorbinowego.

Skład biochemiczny

Tymianek zawiera garbniki, sole mineralne i witaminy, kwasy roślinne, żywice i goryczkę. Specyficzny zapach spowodowany jest obecnością we wszystkich jego częściach aromatycznych fenoli, głównie tymolu i karwakrolu. Dzięki tym związkom roślina posiada silne właściwości przeciwdrobnoustrojowe..

Z tymianku uzyskuje się olejek eteryczny, którego wydajność waha się od 0,5% do 2%. W zależności od składu olejku eterycznego cały tymianek dzieli się na trzy rodzaje:

• Tymol - do 70% tymolu i do 15% karwakrolu.
• Carvacrol - do 60% carvacrol, do 27% tymol.
• Cytryna - do 80% linalolu (fenol o aromacie cytrynowo-różowo-bergamotowym).

Za pomocą

W wielu krajach uprawiany jest tymianek pnący. Głównym kierunkiem ekonomicznym jest produkcja olejków eterycznych. Dużo tymianku uprawia się w Hiszpanii, Francji, Polsce i na Węgrzech.

Cała nadziemna część rośliny nadaje się do użytku. Tymianek jest dodawany do pikantnych mieszanek wieloskładnikowych, stosowanych jako przyprawa jednoskładnikowa. Zioło jest poszukiwane przy produkcji napojów alkoholowych, octów spożywczych, koktajli, dodawane jest do sałatek, marynat i marynat. Przyprawa nadaje potrawom wspaniały smak i poprawia trawienie. W Europie tymianek jest używany do przyprawiania tłustych potraw. Ta niesamowita roślina jest również wspaniałą herbatą orzeźwiającą o właściwościach leczniczych..

W medycynie tymianek jest stosowany jako środek antyseptyczny. Jego leki leczą stany zapalne błon śluzowych gardła i jamy ustnej. Olejek eteryczny jest stosowany w przemyśle kosmetycznym i konserwowym.

W projektowaniu krajobrazu, pełzający tymianek jest ceniony za swoją wyjątkową zdolność tworzenia gęstych dywanów pokrytych latem małymi, ale zauważalnymi fioletowymi kwiatami. Roślina kwitnie do 2,5 miesiąca i emanuje wspaniałym aromatem o każdej porze lata..

W przemyśle perfumeryjnym i spożywczym stosuje się tymianek pnący i pospolity. W rejestrze stanowym wymieniono dwie odmiany nadające się do uprawy przemysłowej: Lemon i Firefly.

Tabela 1. Tymianek - odmiany pokarmowe do celów ogrodniczych:

Ekstrakt z tymianku jest częścią leku na kaszel Pertussin. 100 gramów syropu zawiera 12 g ekstraktu z tymianku, 5 g alkoholu etylowego i 82 g roztworu cukru. Pertussin zawiera bromek potasu, syntetyczny związek o działaniu uspokajającym, który tłumi odruch kaszlowy. Mieszanina ma działanie wykrztuśne..

Tymianek sprzyja produkcji substancji rozrzedzających flegmę. Flegma staje się mniej lepka i łatwiej się usuwa podczas kaszlu. Przeciwwskazania do leczenia tymiankiem: indywidualna nietolerancja (alergia) i zgaga.

Wlew stosuje się w następującej dawce:

• dorośli - łyżka stołowa 3 razy dziennie
• dzieci - pół łyżeczki 3 razy dziennie.

Cechy biologii

Tymianek odmianowy kwitnie w ogrodzie od maja do września. Rośliny kochają światło, ciepło i dobrze znoszą suszę. W cieniu zmniejsza się ciężar części nadziemnej i zmniejsza się zawartość oleju roślinnego.

Pełzający tymianek rozmnażane przez siew lub wegetatywnie, dzieląc krzewy wiosną i latem na kilka części. Nasiona kiełkują 2-3 lata.

Agrotechnika

Roślina nie toleruje kwaśnych gleb. Uprawiany jest na węglanach i innych neutralnych podłożach o lekkiej lub średniej teksturze z dużą zawartością materii organicznej. Najlepszymi poprzednikami są czyste ugorowane lub ozime rośliny. Glebę wykopuje się na głębokość 27-30 cm, a przed wykopaniem na powierzchnię terenu aplikuje się nawozy organiczne: humus lub kompost. Jeśli nie ma materii organicznej, podczas kopania dodaje się nawozy mineralne: siarczan amonu, superfosfat i sól potasową - po dwie łyżki na metr kwadratowy.

Rośliny można rozmnażać w dowolnym momencie. Zwykle praktykuje się sadzenie latem lub jesienią. Krzew jest wykopywany, dzielony na części i sadzony w nowym miejscu na nawożonej i nawodnionej glebie. Jeśli chcesz uzyskać wiele młodych okazów naraz, sadzonki są ukorzenione:

• wiosną zeszłego roku pędy cięte na kawałki o długości 5 cm;
• zakorzeniony w szklarni, wbijając go w warstwę wilgotnego luźnego torfu i rozpylając dwa razy dziennie z butelki z rozpylaczem.

Nasiona wysiewa się wiosną lub przed zimą. Głębokość siewu wynosi 0,5 cm, dawka wysiewu 0,3 g na metr kwadratowy. Możliwe jest uprawianie przez sadzonki, następnie nasiona wysiewa się w skrzynkach lub szklarniach w marcu-kwietniu. Nasiona są małe, więc nie musisz ich przykrywać ziemią, ale będziesz musiał stale utrzymywać wilgotność gleby za pomocą butelki z rozpylaczem. Jeśli temperatura jest wystarczająco wysoka (20-25 stopni), sadzonki pojawią się za 1-1,5 tygodnia. Nasiona sadzonek wysiewa się w rzędach w rozstawie rzędów 5 cm, a po utworzeniu pary prawdziwych liści rośliny przesadza się do doniczek lub kaset o powierzchni odżywczej 5 x 5 cm.

Do końca maja na sadzonkach powinno pojawić się 4-5 prawdziwych liści. W tym czasie tymianek sadzi się na otwartym terenie, pozostawiając każdą roślinę o powierzchni żerowania 40 x 20 cm.

Tymianek jest odporny na suszę i nie wymaga nawadniania nawet w czasie upałów. Podlewać należy tylko młode, słabo ukorzenione rośliny. Szkodniki nie osiadają na tymianku, żadne choroby na to nie wpływają. Przy uprawie tej super bezpretensjonalnej byliny, doskonale przystosowanej do rosyjskiego klimatu, może pojawić się tylko jeden problem - w wilgotnej glebie jej korzenie gniją, a roślina obumiera.

Jeśli uprawia się tymianek, aby ozdobić miejsce, warto przyciąć pędy po kwitnieniu - pozwala to uzyskać gęsty krzew o pięknym kształcie. Do celów leczniczych i kulinarnych pędy zbierane są w lipcu-sierpniu. Łodygi są cięte nożem lub nożyczkami. W obwodzie rostowskim, krasnodarskim i stawropolskim zbiera się dziki tymianek.

Tymianek to bezpretensjonalna roślina wieloletnia o wielu korzystnych właściwościach. Roślina bardzo przydatna w ogrodzie. Nie jest trudna w uprawie, ponieważ jest w pełni przystosowana do surowego klimatu. Odpowiednia pielęgnacja pozwala jednocześnie uzyskać z tymianku dekoracje ogrodowe, aromatyczne przyprawy i surowce do domowych nalewek leczniczych.