Sadzenie i pielęgnacja drzewa migdałowego

Wiele osób lubi smak i aromat migdałów, ale niestety jego cena jest dość wysoka. Jeśli nadal chcesz jeść orzechy, możesz wyhodować na swojej stronie drzewo migdałowe. Nie jest to najłatwiejsze zadanie, ale całkiem wykonalne: najważniejsze jest wybranie odpowiednich warunków dla sadzonki i odmiany odpowiedniej dla określonej strefy klimatycznej.

Opis rośliny

Migdały to podrodzaj roślin należących do rodzaju Plum z rodziny Pink. Pomimo tego, że wielu jest przyzwyczajonych do pomysłu, że owocuje orzechami, w rzeczywistości jest to owoc pestkowy z jadalnym rdzeniem. Dlatego nie jest zaskakujące, że wśród krewnych tego drzewa, należących do tego samego rodzaju roślin, jest wiele innych gatunków o podobnych owocach pestkowców:

• wiśnia;
• czeremcha;
• brzoskwinia;
• morela;
• słodka Wiśnia.

Najczęstsze drzewo migdałowe w ciepłych krajach, ale można je również znaleźć w WNP - głównie na południu: na Krymie, Zakaukaziu, w Azji Środkowej, nad brzegiem Dunaju. Istnieją jednak również odmiany hodowane specjalnie do uprawy na obszarach o ostrzejszym klimacie..

Podrodzaj migdałowy obejmuje około czterdziestu gatunków roślin, z których najpopularniejszym jest migdałowiec zwyczajny. To on najczęściej rośnie w ogrodach. Ma dwie główne odmiany:

1. Gorzkie migdały (dzikie) - jak nazwa wskazuje, jego kości nie można jeść w stanie nieprzetworzonym, ponieważ trujący kwas cyjanowodorowy nadaje im goryczy. Ale możesz się go pozbyć za pomocą obróbki cieplnej, a następnie owoce można wykorzystać do gotowania. Dodatkowo pozyskuje się z niego olej migdałowy..
2. Słodkie migdały - migdały tak dobrze wszystkim znane, o przyjemnym smaku. Uprawia się znacznie częściej. Jest to uprawiana odmiana dzikiej rośliny, której owoce można spożywać bez dodatkowego przetwarzania..

Historia tego drzewa sięga wielu stuleci: jego pierwsze pojawienie się wiąże się z terenami Morza Śródziemnego i Azji Środkowej, a zaczęto je jeść na długo przed naszą erą. Wspomina o tym Biblia. Teraz jest uprawiany w wielu krajach: w USA, krajach śródziemnomorskich, Afganistanie, Iranie, Australii. A w Tadżykistanie jest nawet całe miasto poświęcone migdałom..

Cechy botaniczne

Migdały mogą być drzewem lub krzewem. W pierwszym przypadku może osiągnąć sześć metrów, w drugim może wzrosnąć do trzech. Ma silny system korzeniowy, który pozwala mu przetrwać w szybko wysychających obszarach: jego korzenie mogą zapadać się na pięć metrów w ziemię.

Roślina ta jest silnie rozgałęziona, posiada natomiast dwa rodzaje pędów - dłuższe wegetatywne i krótsze generatywne.

Kwiaty migdałowca można zobaczyć znacznie wcześniej niż liście: kwitnie w marcu-kwietniu, kiedy jeszcze nie pojawiły się liście. Jej kwiaty mają pięć białych lub różowawych płatków, średnica kwiatu sięga dwóch i pół centymetra.

Po raz pierwszy drzewo zaczyna przynosić owoce w czwartym lub piątym roku życia, początkowo - nie w pełni - pełne zbiory można uzyskać dopiero po dziesięciu do dwunastu latach po posadzeniu. Potem możesz otrzymywać owoce przez trzydzieści, a czasem pięćdziesiąt lat..

Niedojrzałe migdały nieco przypominają zielone brzoskwinie zarówno pod względem wyglądu, jak i kształtu. Są podobnie pokryte drobnymi kosmkami. W miarę dojrzewania miazga pęka, uwalniając twardą kość.

Łupiny migdałów mają różną moc, a im grubsza łupina, tym mniejsze jądro. W owocach o największym ziarnie łupina jest cienka, łatwo ją zniszczyć naciskając na nią palcami. Zewnętrznie owoce przypominają nasiona moreli, ale są znacznie większe od nich..

To drzewo nie zawsze jest uprawiane w celu uzyskania owoców, czasami jest również sadzone do celów dekoracyjnych. Jej kwiaty zdobią ogród wczesną wiosną, kiedy inne rośliny jeszcze nie zakwitły i wydzielają przyjemny aromat..

Główne odmiany

Istnieje kilka odmian słodkich migdałów, spośród których możesz wybrać najbardziej odpowiedni. Tak więc do uprawy w zimnych warunkach najlepiej nadaje się jedna z odmian odpornych na mróz:

1. Nikitinsky - krzew o wysokości do pięciu metrów, zdolny do przetrwania w każdym regionie, dobrze znosi zimno. Produkuje obficie i potrzebuje długiego okresu odpoczynku. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie kwietnia. Drzewo jest sterylne, więc do zapylenia należy sadzić obok innych odmian migdałów, które kwitną w tym samym czasie.
2. Deser - kolejny samosterylny krzew, który nie boi się mrozu i odmrożeń nerek. Jego korona ma z reguły okrągły kształt, roślina osiąga wysokość od czterech do pięciu metrów. Zwykle kwitnie w kwietniu, jeśli powietrze ogrzeje się do żądanej temperatury. Każdego roku daje obfite plony. W celu zapylenia migdały odmian „Primorsky” lub „Spicy” sadzi się obok.
3. Nadmorski - drzewo do trzech i pół metra wysokości, w kształcie wachlarza. Kwitnie w kwietniu, owoce dojrzewają do końca listopada. Można go zapylać odmianami „Deser” lub „Alenik”.
4. Petiolate - miniaturowy krzew o wysokości do dwóch i pół metra. Kwitnie późno i rodzi wiele małych owoców.

Istnieją inne odmiany, które są bardziej odpowiednie dla cieplejszych regionów. Tutaj jest kilka z nich:

1. Sewastopol - świetnie czuje się w gorących i suchych warunkach, przynosi dużo plonów. Jego łupina jest miękka, a jądra białe i słodkie.
2. Ayudag - zaczyna przynosić owoce w trzecim roku życia. Owoce dojrzewają dość późno. Mają miękką łupinę i owalne jasnobrązowe jądro..
3. Jubileusz - kwitnie późno i dobrze znosi suszę. Owoce o średniej skórce z gęstym, wytrawnym i słodkim rdzeniem.
4. Mangul to odmiana późno dojrzewająca, która kwitnie podczas suszy. Ma zwiększoną odporność i jest dobrze odporny na większość szkodników i chorób. Jej owoce mają miękką łupinę i gęste, oleiste pestki..

Zasady lądowania

Migdały kwitną w miejscach nasłonecznionych lub półcienistych, ale należy je chronić przed przeciągami. Najlepiej wyhodować go z rocznych sadzonek, które można sadzić w otwartym terenie zarówno wiosną, w marcu, jak i jesienią, w listopadzie. Jednak ogólnie przyjmuje się, że sadzenie migdałów jesienią prowadzi do bardziej pozytywnych rezultatów, ponieważ sadzone w tym czasie drzewa lepiej się zakorzeniają..

Sadząc kilka drzew pamiętaj, że potrzebują one dużo wolnej przestrzeni. Między pojedynczymi sadzonkami w rzędzie należy zachować odległość od trzech do czterech metrów, a między dwoma rzędami od pięciu do sześciu metrów.

Około dwa tygodnie przed sadzeniem należy wykopać dołki o głębokości do siedemdziesięciu centymetrów i średnicy. Muszą być dobrze osuszone - na dnie połóż żwir lub tłuczeń. Można na niej położyć pożywną glebę, składającą się z trzech części ziemi liściastej, dwóch części próchnicy, jednej części piasku i kilku kilogramów obornika i funta superfosfatu. Jeśli gleba jest kwaśna, dodaj trzysta gramów wapna. Otrzymaną mieszaninę należy podawać w jamie przez dwa tygodnie..

Następnie ważne jest, aby prawidłowo posadzić drzewo migdałowe. Aby to zrobić, wykop w otworze podporę o długości około półtora metra i posyp ją zjeżdżalnią ziemi. Sadzonkę należy wykopać tak, aby jej szyjka korzeniowa znajdowała się kilka centymetrów nad poziomem gruntu. Następnie możesz wypełnić dziurę żyzną glebą, dokładnie ją ubić i dobrze podlać. Po wchłonięciu wody można przywiązać drzewo do podpory i przykryć ziemię warstwą suchych liści lub torfu.

Podczas sadzenia wiosną te same czynności wykonuje się tylko w marcu, a nie w listopadzie.

Pielęgnacja migdałów

Dbanie o drzewo migdałowe, podobnie jak jego sadzenie, nie różni się zbytnio od niezbędnych procedur uprawy innych roślin owocowych.

Migdały należy regularnie podlewać, aby uzyskać obfite plony. Nie należy tego robić zbyt często: młode drzewa wymagają podlewania raz na dwa tygodnie, dorośli - a jeszcze rzadziej raz na dwadzieścia, a nawet dwadzieścia pięć dni.

Top dressing odgrywa ważną rolę w uprawie drzewa migdałowego. Możesz je rozpocząć w drugim roku życia rośliny i produkować dwa razy w roku. Wiosną, w okresie kwiecień-maj, w kole pnia umieszcza się dwadzieścia gramów mocznika lub azotanu amonu rozcieńczonego w wodzie. Jesienią roślina jest nawożona w ten sam sposób następującą mieszanką: kilogram obornika, czterdzieści gramów superfosfatu, dwadzieścia gramów siarczku potasu.

Poluzowanie jest również dobre dla wzrostu drzew. Dzięki temu roślina ma łatwiejszy dostęp do wody, tlenu i składników odżywczych. Możesz rozpocząć zabieg pod koniec marca i poluzować go na głębokość dwunastu centymetrów. W okresie wzrostu tę procedurę można przeprowadzić jeszcze kilka razy, ale już na połowie głębokości. Ponadto musisz pozbyć się chwastów w odpowiednim czasie..

Przycinanie drzew

Jeszcze zanim zakwitną pierwsze pąki, na samym początku wiosny należy przyciąć drzewo, usuwając wszystkie chore, zdeformowane, zamarznięte gałęzie.

Możesz uformować koronę po kwitnieniu. Ta procedura nie różni się od innych drzew owocowych, takich jak brzoskwinia czy śliwka. Jeśli sadzonka została posadzona wiosną lub jesienią, zwykle ma co najmniej trzy gałęzie, między którymi odległość wynosi od piętnastu do dwudziestu centymetrów. Należy je przyciąć do długości dwudziestu centymetrów..

W kolejnych latach musisz nadal angażować się w tworzenie korony, pozostawiając gałęzie szkieletu w odległości około trzydziestu centymetrów od siebie. Niepotrzebne pędy można uszczypnąć kilka razy w okresie letnim, konieczne można odciąć, ale nie wcześniej niż w lipcu.

W trzecim roku życia drzewa formowanie korony jest zakończone, a następnie konieczne jest przecięcie centralnego przewodnika, tak aby ostatnia gałąź szkieletu znajdowała się sześćdziesiąt centymetrów poniżej.

Drzewa, które zaczynają przynosić owoce, nie wymagają już przycinania - można przycinać tylko połamane gałęzie.

Ponadto można przeprowadzić przycinanie przerzedzające, w którym odcina się gałęzie, które nieprawidłowo rosną i nadają koronie nadmierną grubość..

Po odcięciu grubych gałęzi konieczne jest przetworzenie wyciętego miejsca za pomocą boiska ogrodowego.

Metody reprodukcji

Istnieje kilka podstawowych sposobów na zdobycie nowych roślin migdałowych. W naturze rozmnaża się przez nasiona, ale ta metoda nie zawsze jest preferowana do uprawy w ogrodzie, ponieważ trwa znacznie dłużej niż inne opcje. Istnieje jednak możliwość wyhodowania zapasu drzew odmianowych z nasion..

Nasiona wysiewa się zwykle wiosną lub późną jesienią. Podczas siewu wiosną konieczne jest rozwarstwienie: nasiona są wcześniej umieszczane w lodówce na trzy do czterech miesięcy. Sadzi się je natychmiast w ziemi na głębokość dziesięciu centymetrów, zachowując odległość dziesięciu centymetrów między poszczególnymi roślinami w rzędzie i pięćdziesiąt centymetrów między rzędami. Kiełkowania należy się spodziewać w przyszłym roku, w kwietniu. Roślina, która osiągnęła sześćdziesiąt centymetrów wysokości, ma zwykle grubość jednego centymetra łodygi, co oznacza, że ​​nadaje się już do stosowania jako podkładka..

Bardziej powszechnym rodzajem reprodukcji jest szczepienie. Może być stosowany do sadzonek zarówno migdałów, jak i śliwek, tarniny i śliwki wiśniowej. Najlepiej produkować go w połowie kwietnia lub pod koniec sierpnia, w chłodnej porze dnia. W ciągu dwóch dni konieczne jest obfite podlewanie rośliny, aby łatwo było oddzielić jej korę. Wszystkie liście muszą zostać usunięte z zrazu.

W miejscu szczepienia należy dobrze wytrzeć roślinę z kurzu i wykonać w okolicy szyjki korzeni nacięcie w kształcie litery T. Z zrazu wyciąć gałąź pączkiem, przy czym ważne jest, aby ten proces pasował do nacięcia. Miejsce szczepienia należy szczelnie owinąć taśmą lub plastrem.

Inną możliwą opcją hodowlaną jest runo leśne. Z reguły po przycięciu pędy tworzą się obok głównego drzewa, które można oddzielić w drugim roku życia i sadzić osobno..

Ponadto możliwe jest powielanie przez nakładanie warstw. Dla niego musisz wybrać elastyczne pędy, przypiąć je do ziemi i przykryć warstwą gleby. Musisz je dobrze podlać, poluzować i pozbyć się chwastów. Oczekiwanie na rootowanie zajmie dużo czasu. Roślinę można sadzić w ciągu roku, gdy system korzeniowy rozwinie się na tyle, aby utrzymać witalność migdałów..