Sparaxis: rośnie i pielęgnuje na otwartym polu

Sparaxis (łac. Sparaxis)

- rodzaj zielnych bylin bulwiastych z rodziny Iris, rosnących naturalnie w południowej Afryce, w regionie Cape. Jeden z gatunków - tricolor sparaxis - został sprowadzony do Kalifornii. Istnieje 6 odmian sparaxis, które niektórzy specjaliści uważają za odmiany jednego typu, a przez innych za kilka różnych typów. Jeśli chodzi o odmiany roślin, jest ich około 20. Nazwa rodzaju ma grecki korzeń iw tym przypadku oznacza „rozłupywanie końców przylistków”.

Kwiat Sparaxis - opis

Sparaxis na otwartym polu osiąga wysokość od 15 do 60 cm Liście rośliny są gładkie, pasiaste, lancetowate, nagie. Kwiaty są w kształcie gwiazdy, do 5 cm średnicy, jasne. Przylistki, jak sama nazwa wskazuje, są rozszczepione na końcach, słupek wystaje poza lejkowatą krótką rurkę okwiatu. Piętno jest słabo przekręcone, całe.

Sadzenie sparaxis w otwartym terenie

Kiedy sadzić sparaxis w ziemi

Sadzenie i pielęgnacja sparaxis nie jest trudna. Kwiat najlepiej rośnie w regionach południowych z ciepłymi źródłami, gorącym latem, późną jesienią i mroźnymi zimami. Jeśli mieszkasz na środkowym pasie, będziesz musiał wykopać bulwy rośliny na zimę, a wiosną ponownie posadzić je w ziemi.

Bulwy Sparaxis sadzi się w rejonach z mroźnymi zimami na początku lub w połowie maja, kiedy gleba się nagrzewa, a na obszarach południowych, gdzie temperatura powietrza nie spada poniżej 1 ºC, sadzenie przeprowadza się przed zimą, pod koniec października.

Jak sadzić sparaxis

Teren do sparaxis będzie zorganizowany w miejscach otwartych, nasłonecznionych, ale osłoniętych od wiatru. W cieniu sparaxis rozwija się i słabo kwitnie. Optymalną glebą dla tej rośliny jest bogata glina, ale odpowiednia jest również inna gleba, jeśli jest dobrze osuszona..

Cebule Sparaxis, w zależności od ich wielkości, sadzi się na głębokość 5-8 cm, zachowując odległość między nimi 8-10 cm przy rozstawie rzędów o tej samej szerokości. Po posadzeniu miejsce jest podlewane. Jeśli posadzisz sparaxis w maju, zobaczysz kwitnienie dopiero w sierpniu, ale będzie to trwało do mrozów.

Pielęgnacja Sparaxis w ogrodzie

Jak dbać o sparaksję

Uprawa sparaxis i opieka nad nią na obszarach o zimnym klimacie odbywa się według tych samych zasad, co uprawa mieczyków. Roślina będzie wymagała regularnego podlewania, spulchniania gleby i odchwaszczania, opryskiwania jej organów naziemnych w okresie suszy o świcie lub po zachodzie słońca, aby krople wody spadające na liście i kwiaty nie powodowały oparzeń. Zaleca się usuwanie zwiędłych kwiatów i liści z krzewów, stymulując rośliny do tworzenia nowych pąków i pędów..

Podlewanie i karmienie sparaksji

Sparaxis podlewa się dość często na samym początku wzrostu, każdorazowo po zwilżeniu gleby, spulchnieniu gleby na stanowisku i usunięciu chwastów. W porze suchej rośliny obficie nawilżamy 2-3 razy w tygodniu. Woda do nawadniania jest używana jako osiadła, podgrzewana na słońcu. Najlepszą porą na zwilżenie gleby i spryskanie rośliny jest wczesny poranek i wieczór po zachodzie słońca. Przewlekłe podlewanie sparaksji prowadzi do zastoju wody w korzeniach i może wywołać choroby grzybowe.

W okresie pączkowania sparaxis jest zasilany roztworem 20 g złożonego nawozu mineralnego dla roślin kwitnących w 10 litrach wody. W sumie na sezon przeprowadza się 3-4 opatrunki górne, a pod koniec kwitnienia zaprzestaje się nawożenia. I nie zapomnij spryskać sparaxis osiadłą ciepłą wodą w upale: jeśli liście na roślinie są przerzedzone, pąki są małe lub w ogóle nie uformowane, oznacza to, że sparaxis cierpi na suche powietrze.

Powielanie sparaxis

Sparaxis rozmnaża się zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie, a mianowicie przez oddzielenie dzieci.

Wegetatywna metoda rozmnażania jest prosta i łatwa do wykonania: przed zasadzeniem w ziemi dzieci są oddzielane od żarówki macierzystej i po przetworzeniu punktów pęknięcia kruszonym węglem cebule potomne sadzi się w przygotowanych dołkach. Nie należy rozdzielać dzieci przed przechowywaniem w zimie, ponieważ mogą wyschnąć w ciągu sześciu miesięcy..

Uprawa sparaxis z nasion jest mniej popularna, ponieważ jest pracochłonna i znacznie bardziej czasochłonna. Nasiona sparaxis należy wysiewać w pudełku o głębokości około 10 cm, wypełnionym wilgotną pożywką. Uprawy umieszcza się w ciepłym miejscu o dużej wilgotności powietrza. Sadzonki, które pojawią się po 3-4 tygodniach należy przerzedzać tak, aby odległość między nimi wynosiła co najmniej 2 cm, a gdy sadzonki osiągną wysokość 7-8 cm, sadzi się je w dobrze ogrzanej glebie. Sparaxis z nasion zakwitnie dopiero po trzech latach.

Sparaxis zimą

Pielęgnacja sparaxis po kwitnieniu zależy od tego, czy uprawiasz ją w uprawie jednorocznej czy wieloletniej. Na środkowym pasie iw chłodniejszych rejonach bulwy rośliny po zżółknięciu liści wykopuje się, oczyszcza z ziemi i suszy razem z częścią naziemną w suchym, dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Gdy liście są całkowicie uschnięte, oddziela się je, a bulwy przechowuje w temperaturze 5-9 ºC. Zimą należy okresowo sprawdzać materiał do sadzenia, aby na czas usunąć wysuszone lub gnijące okazy. Bliżej momentu sadzenia w gruncie zmieniają się warunki przechowywania bulw: temperatura wzrasta do 25-27 ºC. Przed sadzeniem dzieci są oddzielane od cebulek matki. Więc bulwy sparaxis mogą być przechowywane przez 2-3 lata..

Jeśli mieszkasz na południu, gdzie zimą nie ma temperatur ujemnych, zaleca się uprawę sparaxis w wieloletnich uprawach, bez wykopywania bulw z ziemi na zimę. Na wszelki wypadek można rzucić świerkowymi łapami w ogród kwiatowy i zapomnieć o sparaxis do wiosny.

Szkodniki i choroby sparaksji

Przy odpowiedniej pielęgnacji sparaksja jest odporna zarówno na szkodniki, jak i choroby, ale jeśli pozwolisz na chroniczne podmoknięcie gleby, zgnilizna może wpłynąć na bulwy sparaksji, co zwykle prowadzi do jej śmierci.

Jeśli liście rośliny stają się matowe i lekkie, możliwe jest, że w sparaksie brakuje żelaza. Chlorozę można wyeliminować wprowadzając do gleby preparaty zawierające ten pierwiastek w postaci chelatu..

Głównymi wrogami sparaxis są zimno i brak światła słonecznego..

Rodzaje i odmiany sparaksji

Jak już pisaliśmy, czasami trudno jest określić, z czym mamy do czynienia - gatunkiem lub odmianą roślin. Przedstawiamy Państwu najsłynniejsze odmiany z rodzaju Sparaxis uprawiane w kulturze ogrodowej:

Sparaxis tricolor (Sparaxis tricolor)

lub sparaxis tricolor (Ixia tricolor) - roślina o wysokości do 40 cm i tej samej wysokości szypułek, na której 5-7 wdzięcznych kwiatów jednokolorowych lub dwukolorowych otwiera się z charakterystycznym czarnym pierścieniem u podstawy płatków, oddzielającym je od jasnożółtego środka. Liście tego gatunku są wyrostkiem mieczykowatym..

Sparaxis wdzięczny (Sparaxis elegans)

- roślina karłowata do 15 cm wysokości z pomarańczowymi lub białymi kwiatami. Popularna jest „sparaxis mix” - różnorodna mieszanka roślin tego gatunku o różnych kolorach.

Sparaxis Bilbifer (Sparaxis bulbifera)

- duża bezpretensjonalna roślina o wysokości do 60 cm z wyprostowanymi, rozgałęzionymi strzałkami kwiatowymi, na których tworzą się ażurowe kwiatostany białych, żółtych, żółto-białych lub bladokremowych kwiatów o średnicy do 6 cm.

Sparaxis grandiflora (Sparaxis grandiflora)

- odmiana wysoka z liśćmi przypominającymi pas i dużymi, wydłużonymi kwiatami w kolorze fioletowym, białym lub jasnożółtym. Ze względu na niesamowity aromat kwiatów gatunek ten nazywa się pachnącą sparaksją..

Następujące odmiany są interesujące dla ogrodników:

• Sparaxis Superba - roślina o wysokości 25-30 cm z kwiatostanem w kształcie kolca składającym się z 5-7 kwiatów o średnicy około 5 cm, białym, pomarańczowym, żółtym lub fioletowym z żółtym lub czarnym środkiem;
• Sparaxis Lord of Fire - kwiaty roślin tej odmiany są szkarłatne z czarnym środkiem;
• Eleganci - odmiana typu grandiflora o pachnących kwiatach z ciemnofioletowymi płatkami, białymi pręcikami i czarnym środkiem;
• słoneczny dzień - roślina o kremowych kwiatach cytryny z rozmytą obwódką u nasady płatków. Środek jest bladożółty, również z rozmytymi brzegami. Pośrodku dolnej części płatków znajdują się paski o matowym fioletowym odcieniu;
• Kolor księżyca - niesamowicie piękna roślina z liliowo-białymi płatkami, ozdobiona szkarłatnymi, szkarłatnymi lub ciemnofioletowymi pociągnięciami. Środek kwiatów jest żółty, pręciki ciemne.