Corydalis: rośnie i pielęgnuje na otwartym polu

Corydalis (łac. Corydalis)

- rodzaj roślin zielnych z rodziny Poppy, pospolitych w strefie umiarkowanej półkuli północnej. Nazwa naukowa pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „hełm” i opisuje kształt kwiatu roślin tego rodzaju, który liczy około 320 gatunków. Najwięcej gatunków czubatych - około 200 - występuje w Himalajach, zachodnich i środkowych Chinach, gdzie żyją na wysokości od 3 do 5 tysięcy metrów nad poziomem morza. Corydalis pojawił się w kulturze nie tak dawno temu - w XIX wieku. Rośliny te sprowadzano z Syberii, Azji Środkowej, Tybetu, Himalajów, ale najczęściej z Chin. Dziś Corydalis wraz z floksami, tulipanami i daliami stały się jedną z najpopularniejszych roślin ogrodowych. Powodem tego jest mrozoodporność, odporność na choroby, łatwość pielęgnacji, obecność właściwości leczniczych i wysoki efekt dekoracyjny tej kultury..

Roślina Corydalis - opis

Kwiat Corydalis może być jednoroczny lub wieloletni. Kłącze u przedstawicieli rodzaju jest masywne, położone na przyzwoitej głębokości i składające się z rozgałęzionych pędów, na których czasami tworzą się zaokrąglone bulwy z substancjami odżywczymi. Wyprostowane łodygi czubate osiągają wysokość od 15 do 45 cm, u podstawy od 2 do 4 sztuk znajdują się ciemnozielone liście paproci z niebieskawym nalotem, dwa lub trzy razy złożone z zaokrąglonymi lub trójkątnymi płatami, a każdy płat ma własny ogonek.

Około połowy kwietnia na szczycie pędów powstają cylindryczne szczotki, w których powstaje od 5 do 35 długich kwiatów w kolorze białym, różowym, żółtym, fioletowym lub fioletowym. Korona kwiatów ma 15-25 mm długości, przylistki duże, działki małe i spiczaste. Każdy kwiat jest wyposażony w długą ostrogę - pojemnik na nektar, do którego mają dostęp tylko owady z długą trąbką. Owoce Corydalis to podłużne kapsułki z małymi czarnymi błyszczącymi nasionami. Każde nasiono ma mięsisty odrost - ulubiony przysmak mrówek, wyrywających nasiona czubata czubatego na duże odległości.

Wzrost przedstawicieli tego licznego rodzaju rozpoczyna się w marcu, roślina Corydalis kwitnie, gdy gleba ogrzewa się do 3-4 ° C, a kwitnienie to trwa około 3 tygodni. Nasiona dojrzewają w czerwcu, po czym lądowa część Corydalis obumiera.

W projektowaniu krajobrazu Corydalis dobrze komponuje się z innymi pierwiosnkami: krokusami, muscari, chionodox, galanthus i wczesnymi tulipanami..

Sadzenie Corydalis w otwartym polu

Kiedy sadzić corydalis w ziemi

Uśpione bulwy corydalis trafiają do sprzedaży od połowy czerwca do września i w tym czasie zaleca się sadzenie ich na otwartym terenie. Kupując, dokładnie zbadaj materiał do sadzenia: bulwy powinny być gęste i soczyste. Lekkie suszenie bulw nie szkodzi tylko gatunkom czubata środkowoazjatyckiego.

Wybór miejsca uzależniony jest od przynależności zakładu do określonej grupy. na przykład, Corydalis wolą rosnąć w półcieniu na luźnych glebach próchnicznych, a gatunki górskie, chińskie i alpejskie uwielbiają słoneczne, otwarte miejsca z piaszczysto-gliniastymi, przepuszczalnymi glebami, położone na wzgórzach i wzgórz. Odczyn gleby na Corydalis powinien być lekko kwaśny lub obojętny.

Jak sadzić grzywacz

Sadzenie i pielęgnacja corydalis na otwartym polu nie będzie dla ciebie trudne. Przygotowując miejsce na zbyt ciężkich i gęstych glebach, dodaj tłuczeń lub drobny żwir do kopania. Ponieważ korzenie roślin łatwo gniją, zastanów się, jak zorganizować odpływ nadmiaru wody.

Głębokość sadzenia bulw zależy od ich wielkości: małe zakopujemy o 5-7 cm, duże o 10-15 cm. Po posadzeniu teren podlewamy.

Pielęgnacja Corydalis w ogrodzie

Jak dbać o grzywacz

Corydalis na otwartym polu wymaga podlewania, spulchniania gleby, odchwaszczania, karmienia i ochrony przed chorobami i szkodnikami. Jednak każdy gatunek ma swoje własne wymagania i preferencje, które należy wziąć pod uwagę podczas uprawy..

Podlewanie i karmienie Corydalis

Wczesną wiosną, gdy zaczyna się wzrost, gleba jest zwykle wilgotna od topniejącego śniegu, więc nie ma potrzeby podlewania kwiatów. W przyszłości wszystkie czubate chrząszcze wymagają regularnego podlewania, ale w tym samym czasie gatunki pustynne i alpejskie znacznie łatwiej tolerują suszę niż stojąca woda w korzeniach. W rzeczywistości stagnacja jest niedopuszczalna dla żadnego z gatunków, dlatego tak ważne jest, aby gleba, na której rośnie corydalis, była dobrze osuszona..

Po podlaniu ziemia wokół roślin jest poluzowana i odchwaszczona, ale jeśli jest pokryta organiczną ściółką, będziesz musiał chwastować, poluzować, a nawet podlewać obszar znacznie rzadziej..

Musisz karmić tylko leśne gatunki corydalis, wykopywanie gleby podczas sadzenia z liściastą próchnicą lub kompostem. Może być stosowany jako ściółka, która pokrywa teren wiosną, nawozy organiczne.

Po zakończeniu kwitnienia naziemne narządy corydalis stopniowo żółkną i obumierają. Aby nie zapomnieć, gdzie rosło, zaznacz obszar kołkami. Ponieważ corydalis jest bardzo odporny na zimę, nie ma potrzeby przykrywania go na zimę. Jedynym wyjątkiem jest chiński Corydalis, który zamarza w temperaturze -23 ° C.

Przeszczep i rozmnażanie Corydalis

Corydalis najlepiej przesadzać w okresie spoczynku, chociaż z łatwością tolerują ten zabieg nawet podczas kwitnienia. Jednak część naziemna rośliny kwitnącej może się oderwać, a następnie bulwy pogrążą się w stanie uśpienia. Przeszczep roślinę, zachowując przy tym ziemską śpiączkę.

Corydalis rozmnaża się przez bulwy, dzieląc kłącza i nasiona. Bulwy na kłączy tworzą tylko czubaty Busha i Kaszmiru. Podział kłącza przeprowadza się podczas przesadzania, w drugiej połowie lata lub wiosną. Krzew jest podzielony tak, aby w każdej sekcji znajdowała się część kłącza i pączek odnowy. Działki sadzi się na głębokość od 5 do 15 cm, w zależności od wielkości bulw, zachowując odległość między otworami co najmniej 10 cm, jednak podział kłącza nie jest najpopularniejszym sposobem rozmnażania kory.

Do rozmnażania nasion używa się niedojrzałych nasion, które już stały się czarne, ale nadal znajdują się w zielonym pudełku. Nie przegap chwili, w przeciwnym razie wysuszone torebki nasienne otworzą się, nasiona spadną na ziemię i zostaną zabrane przez mrówki. Nasiona Corydalis tracą zdolność kiełkowania w ciągu tygodnia, więc pospiesz się z siewem.

Nasiona Corydalis wysiewa się w pojemnikach z wilgotną glebą i kiełkuje w cieniu, zapobiegając wysychaniu podłoża. Sadzonki sadzi się na otwartym terenie następnej wiosny i zaczną kwitnąć, w zależności od gatunku, po 2-4 latach.

Choroby i szkodniki Corydalis

Corydalis są bardzo rzadkie. Choroby grzybowe mogą wystąpić z powodu stagnacji wilgoci w korzeniach, a żadna uprawa nie jest odporna na choroby wirusowe, niezależnie od tego, jak dobrze się nią opiekujesz. Przypadki dotknięte infekcją wirusową należy natychmiast usuwać i spalać, a miejsce, w którym rosły, zalać silnym roztworem nadmanganianu potasu. Do leczenia chorób grzybiczych stosuje się roztwory preparatów grzybobójczych. Jeśli chodzi o szkodniki, należy bać się tylko gryzoni - kretów i myszy. Zniszcz je, rozrzucając przynętę z trucizną na miejscu.

Rodzaje i odmiany corydalis

Liczne Corydalis można podzielić zgodnie z wymaganiami ekologicznymi, które determinują technologię rolniczą gatunku. Najbardziej bezpretensjonalny z wieloletnich bulwiastych korydalis jest gatunki leśne, który zawiera:

• Crested Bush;
• corydalis gęsty lub Haller;
• Corydalis o liściach dymnych;
• Korydalis kaukaski;
• Corydalis wielkokwiatowe lub olbrzymie;
• corydalis Kuznetsov;
• corydalis Magadan;
• czubaty Marshall;
• corydalis niski;
• corydalis malka;
• corydalis zwodniczy lub wątpliwy;
• przylistki Corydalis;
• corydalis pośredni;
• spaced corydalis lub Turchaninov;
• corydalis angustifolia.

Gatunki te uwielbiają gleby piaszczyste i gliniaste bogate w próchnicę i próchnicę liści, można je uprawiać w sadzie pod drzewami, na łąkach na trawie wśród drzew liściastych oraz na trwałych rabatach kwiatowych. Najpopularniejsze odmiany to gęste corydalis lub Haller:

• Beth Evans - odmiana o jasnoróżowych kwiatach z białą ostrogą;
• Szczep Prasil - różnorodna mieszanka roślin o różnych odcieniach od czerwonego do różowego i łososiowego;
• George Baker - roślina o jasnoczerwonych, prawie wiśniowych kwiatach;
• Dieter Schacht - odmiana o kwiatach o jasnoróżowym odcieniu;
• Highland Mix - Corydalis z kwiatostanami o przydymionym niebieskawo-różowym odcieniu;
• Formularz monachijski - odmiana o koralowo-czerwonych kwiatach;
• Nettleton Pink - roślina o soczystych różowych kwiatach.

W naszym klimacie trudniej jest uprawiać byliny z himalajskich pustyń, pogórza i wyżyny, które umownie nazywa się widoki na góry. Obejmują one:

• Corydalis Kashmir;
• Corydalis z Wilson;
• corydalis holosteel;
• corydalis Darvaz;
• duże korydalis;
• Corydalis Ledebour;
• corydalis Marakand;
• corydalis Narinyan;
• corydalis Pachosky;
• Grzywacz Popowa;
• wypreparowane corydalis;
• Corydalis o liściach rutyny;
• corydalis glaucous;
• corydalis Severtsov;
• corydalis Shangin;
• Grzywacz Emanuela.

DO wieloletnie gatunki kłączowe obejmują corydalis żółty, siarkowy i szlachetny.

Grzywacz roczny, na przykład wiecznie zielone korydalis i wrażliwe na dotyk corydalis są rzadko spotykane w kulturze.

Niedawno do europejskiej kultury ogrodowej wprowadzono bardzo dekoracyjne korydalisy z chińskiego regionu Syczuan - kręte i wysokie. Najpopularniejsze odmiany Corydalis sinuous:

• Blue Panda - roślina o bladoniebiesko-zielonych liściach i lazurowych kwiatach z zakrzywionymi ostrogami;
• Pearl Leaf - Corydalis z czerwono-fioletowymi liśćmi i łodygami z ciemnoczerwonymi plamami u podstawy liści;
• China Blue - odmiana o brązowozielonych liściach zimą. Kwiaty zielonkawo-lazurowe, do 31 cm długości;
• Balang Mist - odmiana o bladoniebieskich kwiatach.