Incarvillea: rośnie i pielęgnuje na zewnątrz

Incarvillea (łac. Incarvillea)

- rodzaj roślin zielnych z rodziny Bignoniaceae, w tym 17 gatunków według The Plant List. Rodzaj otrzymał swoją naukową nazwę na cześć francuskiego misjonarza Pierre`a Nicolasa d`Incarville, który zebrał w Chinach dużą kolekcję roślin, w tym przedstawicieli rodzaju Incarvillea. W naturze Incarvilles są powszechne w Himalajach, Azji Wschodniej i Środkowej. Uprawiane odmiany tego rodzaju są zwykle nazywane gloksynią ogrodową..

Kwiat Incarvillea - opis

Incarvilles to jednoroczne, dwuletnie lub wieloletnie rośliny zielne, osiągające czasami wysokość 2 m, mają korzenie drzewiaste lub bulwiaste, łodygi stojące proste lub rozgałęzione, osadzone na łodygach naprzemiennie lub zebrane w rozetkę podstawną, rozcięte palcami niesparowanymi, z drobno ząbkowanymi liśćmi i kwiatostany racemose lub wiechowate, składające się z pięcioczęściowych kwiatów z kielichem w kształcie dzwonu i rurkowatej korony. Kolor kwiatów może być żółty, czerwony lub różowy. Owocem rośliny jest wieloboczna, dwudzielna kapsułka z owłosionymi skrzydlatymi nasionami.

Sadzenie incarvillea na zewnątrz

Kiedy sadzić Incarvillea w ziemi

Sadzenie Incarvillea i pielęgnacja rośliny na otwartym polu nie jest trudne. Uprawa Incarvillea rozpoczyna się od wysiewu nasion na sadzonki, który odbywa się w marcu. Szybkość kiełkowania nasion tej rośliny jest doskonała i możesz liczyć na sukces. Nasiona zakopuje się w podłożu siewnym na zaledwie 1 cm, przykrywa kalcynowanym i ostudzonym piaskiem rzecznym i podlewa. Do końca tygodnia można spodziewać się sadzonek przy temperaturze powietrza w pomieszczeniach 18-20 ºC. Roślina jest trudna do odebrania, dlatego lepiej wysiewać w doniczkach torfowych, w których później, pod koniec kwietnia, przesadzisz sadzonki na otwarty teren. Ale jeśli zasiałeś Incarvillea we wspólnym pojemniku, na etapie rozwoju dwóch prawdziwych liści powinieneś zbierać sadzonki w osobnych filiżankach.

Możesz wysiewać nasiona odmian dwuletnich i wieloletnich od kwietnia do lipca bezpośrednio do gruntu. Przy temperaturze powietrza 15 ºC sadzonki pojawiają się po dwóch tygodniach, ale incarvillea z nasion zakwitnie dopiero w drugim roku po wysiewie.

Jak sadzić incarvillea

Gloksynia ogrodowa dobrze rośnie na wzgórzach - wzniesieniach lub zboczach, ponieważ nie toleruje stojącej wody w korzeniach. Przy uprawie incarvillea na zbyt gęstych glebach, przy organizacji ogrodu kwiatowego zaleca się stosowanie drenażu z połamanych cegieł, grubego piasku lub żwiru. Teren roślinny może być otwarty i nasłoneczniony, ale po południu powinien być w półcieniu..

Incarvillea preferuje lekką, ale żyzną glebę, na przykład glinę piaszczystą. Podczas sadzenia zaleca się umieszczenie w każdym dołku garści popiołu drzewnego i długo działających nawozów. Sadzonki należy wyjmować z pojemnika, w którym rosły, z dużą ostrożnością, aby nie uszkodzić ich delikatnych korzeni. Podczas sadzenia w dołku kołnierz korzeniowy powinien znajdować się poniżej poziomu powierzchni. Po przesadzeniu gleba jest zagęszczana i podlewana.

Dbanie o Incarvillea w ogrodzie

Uprawa incarvillea. Podlewanie i karmienie

Pielęgnacja Incarvillea polega na regularnym podlewaniu, poluzowaniu gleby w ogrodzie kwiatowym i pieleniu. Podczas nawilżania gleby należy zachować równowagę: ziemia nie powinna wysychać, ale korzenie gloksynii nie potrzebują płynnego błota. Po podlaniu lub deszczu delikatnie poluzuj glebę wokół krzewów, usuwając jednocześnie chwasty.

Pierwszy nawóz pogłówny po posadzeniu Incarvillea w postaci kompleksu mineralnego należy dodać do gleby, gdy roślina zacznie intensywnie rosnąć zielenie, a drugi - w okresie pączkowania. Gloksynia ogrodowa dobrze reaguje na roztwór dziewanny lub ptasich odchodów. Po 20 lipca roślina nie jest już karmiona: w przypadku odmian jednorocznych jest to bezużyteczne, a przy wieloletnim nawożeniu Incarvillea pod koniec lata pomaga zmniejszyć zimotrwalosc.

Rozmnażanie i przeszczepianie incarvillea

Oprócz metody nasiennej, którą opisaliśmy mniej lub bardziej szczegółowo, Incarvillea rozmnaża się wegetatywnie - dzieląc bulwy lub sadzonki liści.

Dzielenie bulw przeprowadzane w marcu lub wrześniu: roślina jest wykopywana, korzenie są cięte na kawałki, tak aby każda miała co najmniej jedną bulwę z punktem odnowy. Skrawki są traktowane proszkiem węglowym, po czym sadzonki sadzi się w przygotowanych dołkach, pogłębiając punkt wzrostu o 4-5 cm.

Sadzonki liściaste incaville rozmnaża się latem - w czerwcu lub lipcu. Dojrzały podstawowy liść wycina się z rozety z częścią łodygi o wielkości 3-5 cm, cięcie traktuje się Kornevinem lub innym środkiem korzeniowym, po czym liść sadzi się na podłożu z piasku i torfu i umieszcza w szklarni, gdzie łodyga najpierw zapuszcza korzenie, następnie tworzy rozetę liści, a następnie w przyszłym roku zakwitnie młoda roślina.

Incarvillea zimą

Wieloletnie gatunki i odmiany Incarvillea należy chronić przed mrozem, zwłaszcza jeśli na danym obszarze występują zimy bez śniegu. W tym celu stosuje się materiały organiczne: łapy świerkowe, kompost, torf, trociny. Warstwa okrywowa powinna mieć co najmniej 6 cm. Wraz z nadejściem wiosny usuwa się materiał okrywowy, aby bulwy nie zasychały. Młode rośliny na zimę można przykryć szklanymi słoikami lub plastikowymi butelkami z podciętym gardłem.

Jeśli mieszkasz w regionie o surowych zimach, lepiej wykopać bulwy, trzymać je w roztworze do opatrunku Maxim, wysuszyć i przechowywać do wiosny.

Szkodniki i choroby Incarvillea

Najczęstszym problemem zdrowotnym w Incarvillea jest zgnilizna korzeni. W wilgotnym środowisku aktywowane są patogeny zgnilizny, które wpływają na bulwy tak bardzo, że często niemożliwe jest przywrócenie zdrowia roślin. Przy pierwszych oznakach więdnięcia ogród kwiatowy należy potraktować roztworem środka grzybobójczego - Skor, Fundazol, Topaz lub innym lekiem o podobnym działaniu. Ponadto podczas nawilżania gleby w ogrodzie kwiatowym należy zrewidować reżim podlewania i tempo zużycia wody dla każdego krzewu, w przeciwnym razie problem może się ponownie pojawić.

Spośród szkodników Incarvillea może być zirytowany przędziorkami i wełnowcami. Te ssące szkodniki żywią się sokiem komórkowym rośliny, powodując deformację i więdnięcie łodyg, liści i kwiatów gloksynii. Możesz niszczyć szkodniki za pomocą leków roztoczobójczych - Aktellik, Aktara i tym podobnych.

Rodzaje i odmiany incarvillea

W kulturze uprawia się kilka gatunków i odmian Incarvillea..

Incarvillea mairei (Incarvillea mairei = Incarvillea grandiflora = Tecoma mairei)

Jest rośliną pochodzącą z północno-zachodnich Chin. Ma liście w kształcie podstawy liry, słabo pierzasto wypreparowane, do 30 cm długości z zaokrąglonymi płatami, umieszczone na długich ogonkach i ciemne, fioletowo-czerwone kwiaty z białymi plamami wzdłuż żółtego gardzieli. Roślina jest zimotrwała. Ten zwarty i spektakularny gatunek kwitnie wczesnym latem.

Incarvillea compacta

- To wieloletnie zioło występuje w naturze Tybetu, północno-zachodnich Chin i Azji Środkowej. Ma gładkie lub lekko owłosione łodygi do zaledwie 30 cm wysokości, pierzaste liście u podstawy z całymi, sercowato-owalnymi płatami i fioletowe kwiaty wierzchołkowe o średnicy do 6 cm z żółtą szyjką. Kwitnienie trwa 3-4 tygodnie. Ta roślina hibernuje bez schronienia. Znana jest wielkokwiatowa odmiana Incarvillea, o zwartej wysokości do 80 cm, z podstawowymi, pierzasto-oddzielnymi liśćmi i fioletowo-różowymi kwiatami o średnicy do 7 cm. Istnieją również odmiany tej odmiany o kwiatach różowych, białych i łososiowych. Incarvillea uprawiana gęsto od 1881 roku.

Olga`s Incarvillea (Incarvillea olgae)

z Pamir-Alai to bylina o wysokości do 150 cm z nagimi łodygami rozgałęzionymi w górnej części, a czasami zdrewniała u podstawy. Liście tego gatunku są przeciwległe, pierzasto wycięte, aw górnej części łodygi są całe. Kwiaty czerwonawo-różowe o średnicy do 2 cm zebrane w luźny kwiatostan wiechowaty o długości do 25 cm.Kwitnienie rozpoczyna się w pierwszej połowie lipca i trwa do siedmiu tygodni. Zimotrwalosc w Incarvillea Olgi jest niska: na środkowym pasie roślina hibernuje tylko pod osłonami. W kulturze gatunek od 1880 roku.

Chiński Incarvillea (Incarvillea sinensis)

uprawiana w krajach azjatyckich od wielu stuleci. Od Mandżurii po Tybet uprawiano różne odmiany tego gatunku. Wśród odmian występują zarówno rośliny wieloletnie, jak i jednoroczne. Incarvillea Chinese osiąga wysokość 30 cm, ma pierzaste liście i kremowożółte kwiaty, które otwierają się dziesięć tygodni po wysiewie. Ponieważ na roślinie stale tworzą się nowe pędy, kwitnienie trwa bardzo długo. Znany jest podgatunek chińskiego Przewalskiego Incarvillea, do którego najwyraźniej należy popularna odmiana Sharon z kremowo-żółtymi dużymi kwiatami. Różnorodność tego gatunku jest również popularna w kulturze biały łabędź, Kwitnie dwa i pół miesiąca po siewie, szybko zastępując kremowe kwiaty.

Incarvillea delavayi

pochodzi z południowo-zachodnich Chin i jest byliną zielną o wysokości do 120 cm z rozetą kilku pierzasto oddzielnych liści u podstawy o długości do 30 cm i kwiatach różowo-liliowych o średnicy do 6 cm z żółtą szyjką, zebranych 3-4 sztuki w luźne kwiatostany racemose do 30 cm długości, kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca i trwa 4-5 tygodni. Gatunek nie różni się wysoką zimotrwalością, dlatego musi być pokryty mrozem. Roślina uprawiana od 1889 roku. Gatunek ma odmianę ogrodową fioletowy z ciemniejszymi liśćmi i ciemnofioletowymi kwiatami i Snowtop - odmiana ogrodowa z białymi corollami na kwiatach.

Incarvillea w projektowaniu krajobrazu

Incarvillea jest zaskakująco piękna, jest wszechstronną rośliną ogrodową, która oferuje bogate możliwości dekoracji, zwłaszcza jeśli uprawia się kilka jej gatunków i odmian jednocześnie. Incarvillea umieszczana jest w ogrodach skalnych, ogrodach skalnych i na zjeżdżalniach wśród kamieni, w rabatach w stylu rustykalnym, w rabatkach i mixborders, gdzie akcent jest różowy. Incarvillea świetnie prezentuje się jako krawężnik wzdłuż ścieżek ogrodowych i tylko w doniczkach w pobliżu domu. Gdziekolwiek posadzisz tę roślinę, będzie ona wszędzie na miejscu.