Seler: uprawa i pielęgnacja, sadzenie nasion

Seler (łac. Apium)

należy do rodzaju roślin zielnych z rodziny Umbrella. Najczęściej uprawianymi warzywami z tego rodzaju jest seler aromatyczny (łac. Apium graveolens). Morze Śródziemne jest uważane za kolebkę selera - do dziś dzikie formy tej rośliny można spotkać w naturze. Seler rośnie na subkontynencie indyjskim, w innych krajach azjatyckich, a także w Afryce i obu Amerykach, wybierając wilgotne miejsca do życia. Ludzkość korzystała z tej kultury od czasów starożytnych: w starożytnej Grecji seler był uprawiany w specjalny sposób, wykorzystując wyłącznie łodygi liści do jedzenia. W innych krajach starożytnego świata seler był traktowany jako święta roślina: w Egipcie i Cesarstwie Rzymskim do ozdabiania grobów używano selera, a zmarłych upamiętnia się przygotowywanym z niego jedzeniem. Rozprzestrzenianie się selera w Europie nastąpiło w XVIII wieku i początkowo był to roślina ozdobna dla Europejczyków, a dopiero po pewnym czasie zaczął być spożywany. Obecnie popularność selera rośnie z każdym rokiem..

Roślina selera - opis

Jak wygląda seler? Seler jest dwuletnim ziołem do 1 m wysokości z zagęszczonym korzeniem. W pierwszym roku życia tworzy roślinę okopową i rozetę pierzasto wyciętych, błyszczących, ciemnozielonych liści, dopiero w drugim roku tworzy się łodyga selera, a do połowy lipca roślina zakwita zielonkawo-białymi kwiatami zebranymi w kwiatostany parasolowe. Seler to odporna na zimno i wilgoć roślina, której nasiona kiełkują już w 3 ° C, chociaż optymalna temperatura dla kiełkujących nasion selera wynosi 15 ° C. Wschodzące sadzonki są w stanie wytrzymać mrozy do -5 ºC. Owoc selera ma zaokrąglony kształt, jest prawie podwójny, z nitkowatymi żebrami na każdej połowie. W kulturze uprawia się trzy odmiany selera - korzeń, liść i ogonek liściowy lub łodygę. Dziś koper, seler i pietruszka to najpopularniejsze zielone rośliny w ogrodzie i na stole..

Opowiemy Ci wszystko o uprawie i pielęgnacji selera: jak sadzić seler, jak uprawiać seler, jak rośnie seler korzeniowy, jak seler liściowy różni się od uprawy ogonka i jak chronić wszystkie rodzaje selera przed chorobami i szkodnikami. Mamy nadzieję, że informacje zebrane w naszym artykule będą dla Ciebie przydatne..

Uprawa selera z nasion

Kiedy sadzić sadzonki selera

Ponieważ okres wegetacji selera wynosi od 120 do 170 dni, należy go uprawiać na sadzonkach. Sadzenie selera korzeniowego do sadzonek przeprowadza się 70-75 dni przed sadzeniem sadzonek w otwartym terenie - czyli pod koniec lutego, a nasiona selera liściowego wysiewa się dwa tygodnie później. Sadzenie selera poprzedzone jest przygotowaniem jego nasion. Faktem jest, że obecność olejku eterycznego zapobiega szybkiemu pęcznieniu i kiełkowaniu nasion selera - czasem na sadzonki trzeba poczekać nawet 3-4 tygodnie. Aby przyspieszyć kiełkowanie nasion selera, należy je bąbelkować - trzymać przez 24 godziny w wodzie nasyconej tlenem, następnie marynować przez 45 minut w 1% roztworze nadmanganianu potasu, następnie spłukać w czystej wodzie i wysuszyć. Istnieje inny sposób traktowania przedsiewnego: najpierw nasiona trawi się przez 45 minut w 1% roztworze nadmanganianu potasu, myje i moczy przez 18 godzin w roztworze 2 kropli Epinu w pół szklanki wody.

Po przetworzeniu nasiona selera posypuje się cienką warstwą wilgotnej szmatki w celu kiełkowania w temperaturze 20-22 ºC i dopiero po upieczeniu wysiewa się w skrzynkach z odżywczą mieszanką glebową, składającą się z jednej części darni, trzech części nisko położonego torfu i jednej części próchnicy z dodatkiem grubego piasku. Do wiadra z podłożem należy dodać łyżeczkę mocznika i szklankę popiołu drzewnego..

Gdy tylko część nasion zacznie dziobać, wymieszaj wszystkie nasiona z piaskiem i wysiej je w pudełkach z mokrym podłożem w rowkach wykonanych w odległości 3-4 cm od siebie, przesyp przez sito cienką warstwą mokrego piasku, przykryj uprawy folią lub szkłem i umieść je w ciepłym miejscu.

Pielęgnacja sadzonek selera

Sadzonki zaczynają pojawiać się za około tydzień. Jeśli to konieczne, zwilż glebę w skrzyniach za pomocą drobnego sprayu z ciepłą wodą. Temperatura w oczekiwaniu na sadzonki powinna wynosić 22-25 ºC, ale gdy tylko nasiona zaczną kiełkować zdejmuje się pokrywę, a pudełko przenosi się jak najbliżej światła, a temperaturę obniża do 16 ºC.

Przez pierwsze półtora miesiąca sadzonki selera rosną bardzo wolno. W fazie rozwoju jednego lub dwóch liści prawdziwych sadzonki petiolatu i selera liściowego należy przerzedzać tak, aby odległość między nimi wynosiła 4-5 cm lub zanurzyć je do bardziej pojemnego pojemnika. Sadzonki selera korzeniowego zanurza się w oddzielnych doniczkach torfowo-próchnicznych, a główny korzeń skraca się o jedną trzecią. Podczas przesadzania do doniczek sadzonki zanurza się w ziemi do połowy kolana hipokotylowego. Po zerwaniu sadzonki chronimy przez kilka dni przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych wilgotnym papierem. W tym czasie dla sadzonek ustawiony jest następujący reżim temperaturowy: w dzień 15-16 ºC, w nocy - 11-12 ºC.

Uprawa i pielęgnacja selera korzeniowego w okresie sadzenia nie różni się od pielęgnacji sadzonek odmian liściastych lub łodygowych: sadzonki należy podlewać i karmić, a glebę wokół nich należy poluzować. Pierwsze karmienie sadzonek przeprowadza się za półtora tygodnia po zerwaniu lub przerzedzeniu łyżeczki Nitrofoski roztworem odżywczym w wiadrze z wodą w ilości 2-3 łyżki stołowe na roślinę. Jeśli wydaje ci się, że sadzonki wyglądają zbyt blado, przez 2-3 dni karm je mocznikiem w odstępach 10-12 dni. Aby zapobiec poparzeniu sadzonek, po karmieniu wypłucz z nich pożywkę czystą wodą przez sito. Półtora tygodnia przed przesadzeniem sadzonek do ogrodu zacznij je utwardzać: codziennie przez jakiś czas wyjmuj sadzonki na świeże powietrze, stopniowo zwiększając czas trwania zabiegu, aż sadzonki nie będą mogły przebywać na zewnątrz przez całą dobę.

Uprawa selera na parapecie

Jak uprawiać seler w domu

Sadzenie i pielęgnacja selera wyhodowanego z nasion w domu nie różni się zbytnio od sadzonek selera, które właśnie opisaliśmy. Możesz również uprawiać seler z warzyw korzeniowych w domu - ta metoda jest znacznie łatwiejsza do wdrożenia i daje szybsze efekty, ale seler wyhodowany z nasion posłuży Ci dłużej. Możesz sadzić nowe warzywo korzeniowe co 2-3 miesiące lub uzbroić się w cierpliwość i wyhodować z nasion selera, które będą karmić Cię świeżymi ziołami przez ponad rok..

Aby wyhodować seler z rośliny okopowej, potrzebujesz doniczki o wysokości około 20 cm, w której w zależności od wielkości materiału do sadzenia sadzi się od jednego do trzech roślin okopowych, których górna część powinna pozostać nad ziemią po posadzeniu. Gleba w doniczce, składająca się z jednej części biohumusu i dwóch części włókna kokosowego, jest zagęszczana i podlewana. Skład gleby pod seler może być inny.. Gdzie zdobyć rośliny okopowe do sadzenia? Wykop w kraju lub kup na targu od babć. Pierwsze zielenie pojawią się za dwa tygodnie.

Seler z nasion, posadzony metodą opisaną w poprzedniej sekcji, da pierwsze zielenie do cięcia dopiero po półtora miesiąca, ale otrzymasz wzrost zieleni na rok lub nawet dłużej. Do siewu lepiej jest wziąć nasiona wczesnych odmian selera korzeniowego. Po zabiegu przedsiewnym wysiewa się je do wilgotnej gleby na głębokość 5 mm i przykrywa szkłem lub folią..

Podlewanie selera

Seler uwielbia wilgoć, dlatego latem wymaga częstego i obfitego podlewania. Zimowe podlewanie powinno być rzadsze i skromniejsze. Do nawilżenia gleby używa się wody z kranu o temperaturze pokojowej, która utrzymuje się przez co najmniej jeden dzień. Trzymaj pojemnik z selerem na palecie, abyś mógł spuścić nadmiar wody.

Karmienie selera

Aby seler domowy jak najdłużej karmił Cię świeżymi ziołami, nie zapomnij go podawać. Raz na 2-3 tygodnie dodaj łyżeczkę Agrolife na wierzchnią warstwę gleby lub rozcieńczyć nakrętkę Growth w 2 litrach wody i raz w tygodniu polać tym roztworem seler. Przy odpowiedniej pielęgnacji seler z roślin okopowych będzie ci służył przez trzy do czterech miesięcy, a z nasion - ponad rok.

Sadzenie selera na zewnątrz

Kiedy sadzić seler na zewnątrz

Sadzenie selera w otwartym terenie przeprowadza się na etapie rozwoju w sadzonkach 4-5 liści o wzroście 12-15 cm, kiedy minęło 50-60 dni od momentu wzejścia. 2-3 godziny przed przesadzeniem sadzonek do łóżka ogrodowego są obficie podlewane. Najlepszy czas na przesadzenie sadzonek na miejsce to połowa pierwszej dekady maja. Nie prześwietlaj sadzonek selera korzeniowego, w przeciwnym razie trudno będzie oczekiwać od nich wysokiej jakości warzyw korzeniowych. Przed sadzeniem sadzonki są obficie podlewane, aby łatwiej było je usunąć wraz z grudą ziemi z doniczek lub skrzynki..

Ziemia selerowa

Uprawa selera i pielęgnacja na zewnątrz zaczyna się od przygotowania miejsca. Seler uwielbia luźne, lekkie, żyzne gleby piaszczysto-gliniaste o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Łóżko selera znajduje się w otwartym, słonecznym miejscu. Najlepszymi prekursorami dla selera są rośliny strączkowe, kapusta, pomidory i ogórki, ale po uprawach takich jak koper, pietruszka, pasternak i marchew najlepiej nie uprawiać selera..

Teren pod seler musi być przygotowany jesienią: glebę wykopuje się na głębokość bagnetu łopaty, rozprowadzając 3,5-4 kg próchnicy lub kompostu i 20 g podwójnego superfosfatu na każdy m². Wiosną gleba jest spulchniana na miejscu, jednocześnie nakładając 35-40 g złożonego nawozu mineralnego na każdy m².

Sadzenie selera w ziemi

Jak sadzić seler na zewnątrz? Sadzonki selera korzeniowego sadzi się na rabacie w odległości 40-50 cm w rzędzie z rozstawami o tej samej szerokości, a seler łodygowy i liściowy umieszcza się co 15-20 cm z zachowaniem odstępu między rzędami ok. 30 cm. , ziemniaki, cebula. Dodaj garść próchnicy i popiołu do każdego dołka, wymieszaj je z ziemią i pogłęb każdą sadzonkę do kolana liścienia podczas sadzenia, a następnie zagęszczaj ziemię wokół sadzonek i podlewaj obszar. Po posadzeniu sadzonki są osłonięte papierem przed ostrym słońcem przez kilka dni..

Uprawa selera w glebie

Uprawa i pielęgnacja selera łodygowego różni się pod pewnymi względami od uprawy selera korzeniowego lub liściastego. Ogólnie rzecz biorąc, musisz wykonać dobrze znane procedury - ściółkowanie, podlewanie, pielenie, spulchnianie gleby i, jeśli to konieczne, leczenie szkodników i chorób. Aby zapobiec szybkiemu parowaniu wilgoci z gleby i tworzeniu się na niej skorupy, obszar selera bezpośrednio po posadzeniu przykrywa się warstwą torfu, trocin lub skoszonej trawy.

Trzy tygodnie przed zbiorem ogonków liściowych lub selera łodygowego jego krzewy są silnie pagórkowate, co pomaga wybielać ogonki, zmniejsza ich gorzki smak i zawartość olejków eterycznych o ostrym zapachu.

Jeśli uprawiasz korzeń selera, uwolnij jego górną część z gleby w środku lata, odcinając korzenie boczne i dociśnij liście korzenia selera do ziemi. Nie martw się tym, że pękną - nie zaszkodzi to roślinie, wręcz przeciwnie, ta technika przyczynia się do powstania jak największej rośliny okopowej.

Kiedy nadchodzi czas zbiorów, seler łuskowy i korzeń są zbierane w całości, a seler liściasty można wykorzystać do forsowania w domu zimą: wykop rośliny grudką ziemi przed pierwszą zimną pogodą i posadź je w doniczkach.

Podlewanie selera

Ponieważ seler jest higrofilny, podlewa się go w ilości 20-25 litrów wody na 1 m² tygodniowo. Nie pozwól glebie wyschnąć. Podczas suszy będziesz musiał codziennie podlewać seler. Gleba w rabacie powinna być cały czas lekko wilgotna. Podlewanie selera odbywa się u nasady.

Karmienie selera

Aby seler dawał dobre zbiory, jest karmiony cztery razy w ciągu sezonu. Wiesz już o karmieniu w okresie sadzonek. Tydzień po posadzeniu selera na łóżku nawozić naparem ziołowym, a po kolejnych dwóch tygodniach seler nawozić dziewanny lub odchodami kurczaka. W ostatnich dniach lipca do gleby na łożu z selerem dodaje się superfosfat w ilości 30 g na m².

Co sadzić po selerze

W następnym roku na terenie uprawy selera można uprawiać cebulę, czosnek, rośliny strączkowe, pomidory i ziemniaki.

Szkodniki i choroby selera

Choroby selera

Seler na otwartym polu może zachorować na następujące choroby:

Rdza - objawia się wczesnym latem poprzez pojawienie się czerwono-brązowych płatków na spodniej stronie ogonków, liści i łodyg selera. Wraz z rozwojem choroby dotknięte części rośliny żółkną i wysychają, tracąc smak. Aby zwalczyć rdzę, stosuje się traktowanie roślin Fitosporin-M, rozcieńczając 4-5 ml leku w litrze wody - taka ilość roztworu wystarcza do przetworzenia 10 m²;

Septoriasis, lub Biała plama, lub późne oparzenie, działa na seler pod koniec lata: na liściach pojawiają się liczne żółte plamy, na ogonkach - podłużne, zagłębione plamy o brązowo-brązowym kolorze. Zimna deszczowa pogoda stymuluje rozwój choroby. W przypadku selera z septorii rośliny opryskuje się roztworami Fundazolu lub Topsin-M. Ostatnią sesję zabiegową należy przeprowadzić nie później niż 3 tygodnie przed czyszczeniem;

Cerkosporoza, lub wczesne oparzenie, objawia się w wilgotnym, zimnym sezonie z gwałtownymi zmianami temperatury: na liściach w dużych ilościach znajdują się zaokrąglone plamy o średnicy do 5 mm z brązową obwódką i lekkim środkiem. Na ogonkach plamki mają podłużny kształt, a jeśli wzrasta wilgotność powietrza, plamy pokrywają się fioletowym nalotem. W wyniku rozwoju choroby dotknięte ogonki i liście wysychają. Aby zwalczyć chorobę, stosuje się te same metody, co w leczeniu septorii;

Mączniak rzekomy wpływa na naziemną część rośliny, osadzając się na niej białawym nalotem pajęczyny, który ostatecznie zamienia się w filcowy film z czarnymi kropkami. Choroba postępuje wraz z zimną rosą oraz nagłymi zmianami wilgotności i temperatury powietrza. Najlepszym środkiem ludowym na mączniaka prawdziwego jest napar z ostropestu, którego 300 g, w postaci zmiażdżonej, należy wlać do 5 litrów wody i nalegać przez około 8 godzin;

Mozaika ogórkowa - choroba wirusowa. W zależności od tego, który szczep wirusa zainfekował selera, objawia się on dużymi pierścieniami na wierzchołkach roślin, powodując ich deformację lub w małych pierścieniach, spowalniając wzrost selera. Chore rośliny należy natychmiast usunąć z ogrodu. Ponieważ choroby wirusowe są nieuleczalne, walczy się z owadami przenoszącymi wirusy - mszycami i kleszczami.

Najlepszą obroną selera przed chorobami jest zapobieganie. Aby nie uciekać się do traktowania roślin środkami chemicznymi, wystarczy przetworzyć nasiona przed sadzeniem, obserwować płodozmian i agrotechnologię upraw, a nie sadzić roślin zbyt blisko siebie, usunąć wszystkie pozostałości roślinne z miejsca po zbiorach i przeprowadzić głębokie wykopanie gleby.

Szkodniki selera

Spośród owadów najczęściej szkodliwe dla selera są:

Mucha selerowa (barszcz), który pod koniec maja wylatuje z barszczu i składa jaja pod skórką liści selera, z których tworzą się na nich guzki. Larwy much zjadają tkankę liści, pozostawiając długie pasaże. Z tego powodu łodygi selera nabierają gorzkiego smaku i ogólnie zmniejsza się plon. Aby zapobiec pojawieniu się tego owada w ogrodzie, usuń chwasty na czas i posadź cebulę obok selera, który odstrasza muchę selera;

Marchewka mucha Wylatuje wiosną i składa jaja pod roślinami, a larwy, które się z nich pojawiają, uszkadzają korzenie, łodygi i liście selera. Ten szkodnik daje dwa pokolenia w sezonie. Aby pozbyć się muszek marchewkowych, kilkakrotnie w tygodniowych odstępach posyp równe części suchej musztardy, piasku i pyłu tytoniowego na glebę między rzędami selera;

Mszyca fasolowa Jest największym gatunkiem mszyc. Każde jego pokolenie rozwija się w ciągu zaledwie dwóch tygodni. Mszyce wysysają szkodniki, które przegryzają liście selera i żywią się ich sokiem. Ponadto mszyce są nosicielami niebezpiecznych i nieuleczalnych chorób, dlatego walkę z nimi należy prowadzić bezlitośnie: przy pierwszych oznakach ich pojawienia się selera spryskać wywar lub napar z wierzchołków pomidorów, ziemniaków lub mleczy. Możesz użyć wodnego naparu ze skórki cytrusów: 1 część skórki zalać 10 częściami wody i pozostawić na 3-5 dni.

Jako środek zapobiegawczy konieczne jest terminowe usuwanie chwastów z ogrodu, usuwanie resztek roślin po zbiorach i głębokie kopanie terenu.

Rodzaje i odmiany selera

Jak już wspomniano niejednokrotnie, seler jest najczęściej uprawiany w kulturze, korzeniu, liściach i ogonkach liściowych lub łodydze.

Seler korzeniowy

uprawiana głównie ze względu na korzeń, którego właściwości lecznicze są porównywalne z korzeniem żeń-szenia. Rośliny okopowe selera osiągają masę od 500 do 900 g. Ponieważ okres wegetacji selera wynosi co najmniej 120 dni, nie ma co mówić o wczesnych odmianach upraw, dlatego proponujemy Państwu zapoznanie się z najlepszymi odmianami selera średnio wczesnego, średniego i późnego.. Do najpopularniejszych średnio wczesnych odmian selera należą:

• Praski gigant - mija 120 dni od pojawienia się sadzonek do dojrzewania korzeni selera tej odmiany. Korzenie praskiego giganta są duże, w kształcie rzepy, ich miąższ jest lekki, delikatny, aromatyczny, o doskonałym smaku;
• jabłko - w zależności od warunków atmosferycznych ta owocna i odporna na choroby odmiana dojrzewa od 90 do 160 dni. Jego korzenie są okrągłe, ważą od 80 do 140 g, ze śnieżnobiałym miąższem bogatym w cukry. Owoce tej odmiany są doskonale przechowywane;
• Gribovsky - okres wegetacji tej odmiany wynosi 120-150 dni, masa roślin okopowych okrągłych wynosi od 65 do 135 g, ich miąższ jest aromatyczny, jasny z żółtymi plamkami. Korzenie tej odmiany są spożywane zarówno świeże, jak i suszone;
• glob - odmiana o dużych okrągłych roślinach okopowych o masie od 150 do 300 g z białym, soczystym, gęstym miąższem z niewielkimi pustkami;
• Diament - okres wegetacyjny tej odmiany odpornej na strzelanie wynosi około 150 dni. Gładkie, zaokrąglone korzenie osiągają średnią masę 200 g. Miazga pozostaje biała nawet po obróbce termicznej.

Odmiany selera korzeniowego w połowie sezonu to:

• Albin - ta wysokowydajna odmiana dojrzewa w ciągu 120 dni. Ma zaokrąglone korzenie o średnicy około 12 cm z białą, soczystą miazgą bez pustek;
• Egor - dojrzewa w 170 dni. Rośliny okopowe są duże, okrągłe, gładkie, o wadze do 500 g, żółtawoszare z zielenią. Miąższ jest aromatyczny, biały i słodki;
• Esaul - duże, do 300 g, zaokrąglone, szaro-białe korzenie tej odmiany dojrzewają w ciągu 150-160 dni. Korzenie tej odmiany są skoncentrowane w dolnej części;
• Silny mężczyzna - dojrzewanie okrągłych roślin okopowych tej odmiany zajmuje około 170 dni. Ważą do 400 g, są białe z żółtym odcieniem. Miąższ jest aromatyczny, biały, słodki;
• Ogromny - rośliny okopowe w kolorze jasnobeżowym tej wysokoproduktywnej odmiany osiągają wagę 700 g. Ich miąższ jest biały, gęsty, słodki i soczysty.

Spośród późnych odmian selera korzeniowego najpopularniejsze to:

• Anita - czas dojrzewania 160 dni. Ta owocna odmiana jest odporna na strzelanie, korzenie zaokrąglone lub owalne o wadze około 400 g, jasnobeżowe, wyróżniają się śnieżnobiałym miąższem, który nie traci koloru nawet po obróbce cieplnej;
• Maksyma - okrągłe korzenie tej odmiany o wadze do 500 g dojrzewają około 200 dni. Mają kremowy miąższ o delikatnym pikantnym smaku..

Seler liściowy

uprawiane w celu uzyskania pachnących liści z dużą zawartością witamin przez całe lato. Ten rodzaj selera nie tworzy roślin okopowych. Najpopularniejsze odmiany selera z tej odmiany to:

• Cartouli - średnio wczesna odmiana gruzińska, odporna na suszę i niskie temperatury, o pachnących liściach na ciemnozielonych ogonkach, które w okresie letnim rosną kilkakrotnie. Liście tej odmiany są używane zarówno jako świeże, jak i suszone;
• Delikatny - także odmiana średnio wczesna, której dojrzałość techniczna występuje 105–110 dni po wykiełkowaniu. Liście tej odmiany są również spożywane zarówno świeże, jak i suszone;
• Żagiel - wysokowydajna odmiana wcześnie dojrzewająca, która dojrzewa w 85-90 dni. Liście mają silny aromat i dobry smak;
• Zachar Odmiana o wysokich plonach w połowie sezonu, która daje 2-3 razy więcej zieleni niż inne odmiany liściaste. Liście są delikatne i pachnące;
• Wesołość Odmiana średnio dojrzewająca, uniwersalna, odporna na suszę i niskie temperatury, dojrzewająca 65-70 dni. Liście mocno rozcięte, błyszczące i pachnące;
• Samuraj - jedna z najpopularniejszych w połowie sezonu odmian selera naciowego o mocno falistych aromatycznych listkach liściastych, podobna do kędzierzawej pietruszki. Ta odmiana dojrzewa w 80-85 dni;
• spartański - odmiana o dużych ciemnozielonych pachnących liściach, dojrzewająca w 80-85 dni.

Łodyga selera (łodyga)

Wartość selera łodygowego to mięsiste łodygi, których grubość sięga 4-5 cm. Podobnie jak seler liściasty, seler łodygowy nie tworzy roślin okopowych. Do znanych odmian selera łodygowego należą:

• Malachit - Grube, soczyste i mięsiste ogonki tej odmiany średnio wczesnej zajmie około 80 dni. Liście tej odmiany są ciemnozielone;
• Złoto - również odmiana średnio wczesna, dojrzewająca 150 dni. Ogonki tej odmiany mają nie tylko doskonały smak, ale również same wybielają;
• Tango - średnio późna odmiana łodygowa, dojrzewająca 170-180 dni, z niebieskawo-zielonymi, silnie zakrzywionymi, długimi ogonkami bez grubych włókien;
• Zwycięstwo - odmiana średnio późna, dająca soczyste i mięsiste ciemnozielone ogonki o długości 25-30 cm.

Oprócz opisanych odmian selera, w kulturze uprawiane są odmiany takie jak Yudinka, Snezhniy ball, Pascal, Odzhansky, Non Plus Ultra, Cascade, Zvindra, Delikates i inne..

Właściwości selera - szkoda i korzyść

Przydatne właściwości selera

Dlaczego seler jest przydatny? Liście i korzenie selera zawierają cenne dla organizmu aminokwasy, karoten, kwas nikotynowy, olejki eteryczne, bor, chlor, wapń, żelazo, mangan, magnez, cynk, potas, selen, fosfor, siarkę, witaminy A, C, E, K , B1, B2, B3, B5, B6 i błonnik.

Unikalny zestaw białek, witamin, kwasów i minerałów zawarty w selerze zapewnia stabilność komórek organizmu i spowalnia procesy starzenia. Seler ma działanie uspokajające - seler stosuje się w leczeniu zaburzeń nerwowych spowodowanych przepracowaniem. Olejek z selera pobudza wydzielanie soku żołądkowego. Seler znajduje się w jadłospisie pacjentów z cukrzycą, ponieważ jego liście normalizują metabolizm. Wskazany jest dla osób starszych, które potrzebują pobudzić metabolizm wody i soli..

Seler zawiera kumaryny łagodzące migrenowe bóle głowy. Dzięki działaniu przeciwzapalnemu seler zmniejsza obrzęki i łagodzi ból stawów w przypadku dny moczanowej, artretyzmu i reumatyzmu.

Seler ma właściwości przeciwalergiczne, gojące rany, przeciwzapalne, antyseptyczne i przeczyszczające. Poprawia ogólną kondycję ciała i stymuluje sprawność psychiczną i fizyczną.

Sok z selera oczyszcza krew i łagodzi choroby skóry, zwłaszcza zmieszany z sokiem z mniszka lekarskiego i pokrzywy. Stosowany jest w leczeniu chorób przewodu pokarmowego, skazy, pokrzywki i kamicy moczowej. Do użytku zewnętrznego - w leczeniu wrzodów, ran, oparzeń i stanów zapalnych - seler należy omijać przez maszynkę do mięsa i mieszać w równych proporcjach z roztopionym masłem.

Preparaty z selera regulują pracę nerek i wątroby, poprawiają funkcje seksualne u mężczyzn, łagodzą ból, łagodzą bezsenność, są stosowane w walce z otyłością, normalizowaniu metabolizmu i zapobieganiu miażdżycy.

Korzeń selera stosowany jest w leczeniu patologii naczyń krwionośnych i serca - jego stosowanie obniża poziom cholesterolu we krwi, obniża ciśnienie krwi, usprawnia pracę mięśnia sercowego.

Błonnik zawarty w selerze w dużych ilościach poprawia motorykę jelit, łagodząc zaparcia. Mężczyźni z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego muszą po prostu spożywać korzeń selera, ponieważ aktywnie wpływa on na funkcjonowanie gruczołu krokowego, poprawiając jego ukrwienie. Ponadto seler uważany jest za jeden z najsilniejszych afrodyzjaków wzmacniających popęd płciowy..

A więc podsumujmy. Lecznicze właściwości selera przejawiają się w tym, że:

• pomaga w leczeniu chorób naczyniowych i serca;
• wzmocnienie układu odpornościowego, zapobiega chorobom zakaźnym;
• jest środkiem profilaktycznym przeciwko miażdżycy;
• łagodzi niepokój i ma korzystny wpływ na układ nerwowy;
• pomaga pozbyć się nadciśnienia, chorób układu moczowo-płciowego i nerek;
• pobudza układ pokarmowy;
• eliminuje procesy gnilne w jelitach;
• łagodzi ból i stany zapalne przy wrzodach żołądka i zapaleniu żołądka;
• ułatwia przyswajanie białek.

Seler - przeciwwskazania

Seler nie jest polecany osobom z wysoką kwasowością soku żołądkowego, cierpiącym na wrzody żołądka lub nieżyt żołądka, ponieważ działa pobudzająco na układ pokarmowy. Seler nie jest wskazany do leczenia zakrzepowego zapalenia żył i żylaków. Ciąża jest przeciwwskazaniem do jedzenia selera. Matki karmiące piersią również nie powinny jeść selera ze względu na olejki eteryczne, które mogą dostać się do mleka.