Mało znany grzyb czarnego człowieka: gdzie rośnie i czy można go zjeść?

Hericium lub jeżyny nazywane są grzybami, które wcześniej były przypisane do rodziny Gidnum, a dziś należą do różnych rodzin i rodzajów. Istnieje wiele rodzajów jeży. Najpopularniejsze zostaną omówione w naszym artykule..

Czy skorupiaki są jadalne??

Nie wszystkie gatunki czarnych man są interesujące dla grzybiarzy. Wśród wielu odmian są jadalne, warunkowo jadalne i niejadalne. Nie zawierają substancji toksycznych. Walory smakowe wszystkich czarnych włosów nie są zbyt wysokie. Pod względem smaku przypominają nieco grzyby miodowe lub kurki. Te grzyby najlepiej spożywać w młodym wieku..

Rodzaje grzybów i ich opis

Sprawdź opisy i zdjęcia różnych odmian jeża, a także zalecenia dotyczące ich stosowania.

Jadalny

Wśród artykułów spożywczych najczęściej jest sześć. Poniżej znajdziesz ich krótki opis.Alpejski. Grzyby tego gatunku osiągają wielkość od 5 do 30 cm, są lekkie, ale z czasem ciemnieją i nabierają brudnego odcienia. To wiele gałązek z cierniami w kształcie szyszek o długości 2 cm, umieszczonych na niskiej nodze. Zazwyczaj przedstawiciele gatunków alpejskich żyją na jodle, ale mogą współistnieć z innymi drzewami iglastymi. Najczęściej spotykany na obszarach górskich od połowy lata do połowy jesieni.Biały. Grzywa czapli białej jest często mylona z innym gatunkiem - śledziowatym, ponieważ wygląda jak jego mała kopia, tylko z białym lub żółtawym kapeluszem. Ma średnicę od 5 do 12 cm, u młodych osobników jest lekko wypukła, końce wygięte w dół. Na starość przechodzi w pokłon z nacięciem pośrodku. W dolnej części znajdują się krótkie białawe lub różowawe kolce..

Występują na nodze o wysokości 6 cm i szerokości 3 cm, pomalowanej na biało. Miąższ jest biały, przyjemny w smaku i zapachu, posiada nuty owocowe. Jest twardsza niż żółty jeż. Występuje w prawie wszystkich typach lasów w Ameryce Północnej, Eurazji. Tworzy mikoryzę z drzewami iglastymi. Rośnie tylko na glebach wapiennych, nadaje się do gotowania, smażenia, solenia, suszenia.Grzebień. Przedstawiciel tego gatunku ma ciekawy wygląd, dzięki czemu nie można go pomylić z żadnym innym grzybem - owocnik tworzy zestaw opadających przegrzebków o długości do 25 cm w kolorach beżowym, kremowym, żółtym, białym. Jego waga sięga dwóch kilogramów. Kształt jest okrągły lub nieregularny. Miąższ jest mięsisty, barwy białej. Podczas „cichego polowania” grzyb spotyka się bardzo rzadko. Można go zobaczyć na pniach drzew, w uskokach Krymu, Dalekiego Wschodu i Chin..Czas pojawienia się - późne lato-połowa jesieni. Ze względu na swój pierwotny wygląd ma wiele innych nazw - lwia grzywa, małpia głowa, makaron grzybowy, broda dziadka. Jest stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej w celu wzmocnienia układu odpornościowego i leczenia chorób żołądkowo-jelitowych, a także jako środek antyseptyczny. To jeden z najsmaczniejszych przedstawicieli czarnego mężczyzny. W smaku przypomina nieco mięso krewetki lub kraba. W przemyśle spożywczym jest stosowany jako dodatek smakowy.

Żółty. Najczęstszy przedstawiciel czarnej dziurawca. Ma czapkę, osiągającą średnicę od 4 do 15 cm, w młodym wieku jest zabarwiona na jasne odcienie czerwieni lub pomarańczy. W wieku dojrzałym staje się ciemniejszy. Początkowo jest wypukły, a pod koniec życia jest płaski, a jego krawędzie opadają w dół. Wewnętrzna strona pokryta jest kolcami. Noga żółtego jeża w kształcie walca o wysokości od 2 do 8 cm, gładka, koloru żółtego. Miąższ mocno się kruszy. Malowany na żółto. Smakuje z owocową nutą.U starszych osobników miąższ jest twardy i gorzki. Rośnie na kontynencie euroazjatyckim oraz w krajach Ameryki Północnej. Pokazy od połowy czerwca do końca października. Owocowanie przed pierwszymi przymrozkami. Zbierane do spożycia smażone, gotowane i marynowane. Szczególnie ceniony przez Francuzów. Wymaga namoczenia w celu wyeliminowania gorzkiego smaku. Wskazane jest również pozbycie się cierni przed gotowaniem..Koral. Owocnik tej odmiany przypomina wyglądem gałązkę koralowca. Ma wiele białych gałęzi. Miąższ młodych przedstawicieli gatunku jest biały. Gdy tylko grzyb dojrzeje, zmienia kolor na żółty. Rośnie na martwych drzewach. Grzyb jest uważany za jadalny, ale jego zbiór jest zabroniony ze względu na jego chroniony status - zapisany w Czerwonej Księdze Rosji jako gatunek rzadki. Usikovy. Grzyb ten tworzy odkładające się owocniki w kolorze białym lub różowym, na starość żółte, z tępymi lub ostrymi krawędziami, czasem z prążkami. W górnej części gęste, długie (do 1 cm) białe kolce, które w miarę dojrzewania brązowieją. Miąższ jest biały lub różowy, miękki. Można go jeść tylko u młodych osobników.. W starych grzybach jest twardy, bez smaku. Jeż wąsonogi jest szeroko reprezentowany na półkuli północnej. Pojawia się w lipcu, kończy się wczesną jesienią.

Warunkowo jadalne

Większość przedstawicieli wąsonoga jest klasyfikowana jako warunkowo niejadalne lub niejadalne grzyby..

Czerwonawo-żółty. Ta odmiana ma gładką, pomarańczowo-czerwoną czapkę o nieregularnym kształcie z zawijanymi brzegami. W dolnej części znajduje się wiele kolców w kształcie brodawek przechodzących do nasady. Noga jest gruba i gęsta, żółtawa. Miąższ jest mięsisty. Ma kremowy kolor. Po ściśnięciu zmienia kolor na pomarańczowy. Grzyb owocuje jesienią. Występuje w lasach mieszanych i iglastych.Pstrokacizna. Hericium jest pstrokate lub wyłożone kafelkami, łuskowate ma brązową lub szarą czapkę z ciemnymi łuskami ułożonymi w okrąg. W młodym wieku jego kształt jest wypukły z wypukłymi krawędziami; w wieku dorosłym staje się wklęsły lub lejkowaty z zakrzywionymi krawędziami. Noga tej odmiany osiąga 6-8 cm wysokości. Jest gruby, gładki, lekko włóknisty, w kształcie walca, pogrubiający się ku dołowi. W kolorze harmonizuje z kapeluszem - brązowym lub szarym. Miąższ jest biały lub szary, soczysty, o przyjemnym zapachu grzybów.Starzy przedstawiciele pachną zgnilizną. Okres pojawienia się przedstawicieli tego gatunku to późne lato-połowa jesieni. Rośnie w Eurazji, na obszarach o umiarkowanych warunkach klimatycznych. Uważa się, że grzywa Herkulesa jest niskiej jakości. Nie zaleca się stosowania bez obróbki cieplnej, zwłaszcza jeża szarego - możliwe zatrucie. W młodym wieku grzyb może być używany do solenia lub jako przyprawa po gotowaniu przez 8-10 minut.

Galaretowaty pseudotrener. Inną nazwą tej odmiany jest grzyb lodowy. Jego kapelusz przypomina wachlarz lub język z zawiniętymi brzegami. Dorasta do 7,5 cm średnicy, w dolnej części znajdują się kolce. Górna część pomalowana jest na biało, szaro. W wieku dorosłym robi się ciemno. Noga ma do 5 cm wysokości, ale może jej tam nie być. Miąższ jest galaretowaty, przezroczysty. Posiada żywiczny zapach i smak. Występuje na trzech kontynentach - euroazjatyckim, północnoamerykańskim i australijskim.

Niejadalny

Wiele źródeł twierdzi, że wszystkie rodzaje czarnych włosów są nieszkodliwe dla ludzi i nie zawierają trucizny. Są klasyfikowane jako niejadalne tylko ze względu na brak smaku lub zbyt gorzki smak, a także nieprzyjemny aromat.. Niejadalnych gatunków jeży jest znacznie więcej niż tych, które można zjeść.

W paski. Jeż ten nie jest częstym gościem w lasach mieszanych Dalekiego Wschodu i Syberii, należy do rzadkiego gatunku. Z wyglądu jest bardzo podobny do dwuletniego suchego domu. Posiada dużą, czerwono-brązową czapkę z jasnymi paskami o średnicy 10 cm. Noga jest czerwona, cienka. Owocuje wczesną jesienią. Nie nadaje się do jedzenia.fiński. Ta odmiana bardzo rzadko przyciąga wzrok grzybiarzy. Jej czapka dorasta do 15 cm obwodu. U młodych przedstawicieli jest wypukły, nieregularny w kształcie, u starszych jest prostaty. Malowany w odcieniach brązu. W jej dolnej części gęste kolce o długości 0,3-0,5 cm, noga krótka - do 5 cm długości. Na dole staje się węższy. Dostępny w różnych kolorach. Gęsty miąższ ładnie pachnie, ale smak jest bardzo nieprzyjemny, z gorzkim posmakiem. Jeż ten żyje w lasach iglastych i mieszanych w okresie wczesnej jesieni..Czarny. Tego przedstawiciela niejadalnego jeża można spotkać w lasach sosnowych i mieszanych od połowy lata do końca października, ale dość rzadko. Ma duży kapelusz, osiągający średnicę 3-8 cm, zaraz po pojawieniu się ma jasnoniebieski kolor, szarzeje, a pod koniec życia zmienia kolor na czarny. Czapka łączy się z grubą i krótką czarną nogawką. Miąższ zwarty, również czarny. Hymenofor kolczasty niebieski, a następnie szary.Szorstki. Ten gatunek jest również nazywany brudnym, zaniedbanym. Swoją nazwę zawdzięcza budowie hymenoforu z cierniami i obecności odstających łusek na kapeluszu, przez co wydaje się, że jest pęknięty i zaniedbany. Szaro-różowe ciernie z dolnej części hymenoforu sięgają do nasady. Kapelusz ma nieregularny kształt z falującym brzegiem. Jej wierzch jest płasko-wypukły z wycięciem pośrodku, pomalowany na jasnobrązowe odcienie, łuski są ciemnobrązowe.Noga ma kształt walca zwężonego ku dołowi. Jego podstawa jest niebieska lub szaro-zielona. Cała jego powierzchnia jest usiana różowymi łuskami. Miąższ grzybów jest gorzki i ma ostry, specyficzny aromat. Jest biały z różowym odcieniem. Hericium gruffaceous rośnie w symbiozie z drzewami iglastymi i liściastymi od połowy lata do połowy jesieni.Najpiękniejszy climacodon. Grzyb można rozpoznać po jego płasko wypukłej lub wypukłej czapce. W kształcie może mieć kształt półkola lub wachlarza. Kolor - biały, brązowy, pomarańczowy. W dolnej części kolce mają 0,8 cm długości. Są białe lub pomarańczowe. Climacodon nie ma nóg. Miąższ jest biały, włóknisty. Praktycznie nie ma smaku i zapachu. Najczęściej ta odmiana spotyka się w tropikach i subtropikach na suchych drzewach lub na martwym drewnie.Climacodon północny. Grzyb łatwo rozpoznawalny, bo rośnie w dziwaczny sposób - kilka lekkich płytek w postaci liści lub jęzorów rośnie razem u podstawy i jest umieszczonych jedna nad drugą. Każdy kapelusz ma średnicę od 10 do 30 cm, brzegi są faliste. Grzyby mogą rosnąć razem i osiągać masę 30 kg. Miąższ jest gęsty, jędrny, owłosiony, o silnym aromacie. Hymenofor jest kolczasty. Kolce o długości do 2 cm. Rośnie na słabych roślinach liściastych. Owocuje od połowy lata.Fused (phellodon). Grzyb ten ma czarną czapkę o nieregularnym kształcie o średnicy 4 cm. W jego dolnej części tworzą się białe kolce. Czapka jest umieszczona na krótkiej cienkiej nogawce w kolorze czarnym z filcową powłoką. Rośnie od późnego lata do pierwszych przymrozków na glebach piaszczystych w lasach iglastych i mieszanych.

Gdzie szukać czarnych mężczyzn: ekologia i dystrybucja

Obszarem występowania czarnych włosów jest Eurazja, Ameryka Północna, Australia, głównie na obszarach o umiarkowanych warunkach klimatycznych, ale także w chłodnych regionach, takich jak Daleki Wschód, Syberia, Ural. Do owocowania najczęściej wybierają gleby piaszczyste w lasach iglastych i mieszanych, okrywach traw i mchach. Prawie wszystkie jeże tworzą mikoryzę z drzewami iglastymi, dlatego najczęściej można je spotkać obok sosen, świerków, a także w pobliżu brzóz.

Niektóre gatunki osiadają na starych, martwych drzewach, pniach. Mogą rosnąć zarówno pojedynczo, jak iw grupach. Ustawione w grupie ich kapelusze praktycznie łączą się w jedno, czasem tworzą „kręgi czarownic”. Okres owocowania rozpoczyna się wczesnym latem i trwa do połowy jesieni. Owocowanie masowe przypada na sierpień i początek września.

Czy to możliwe i jak uprawiać grzyby w kraju?

Hericiums można uprawiać w warunkach podmiejskich. Drewniane patyki z zarodnikami można kupić w sklepach ogrodniczych. Grzyby można sadzić na zewnątrz od kwietnia do października, w pomieszczeniach o każdej porze roku. Kiełkują w drewnie, na przykład na świeżo ściętych kłodach, oczyszczonych z pędów. Powinny mieć 15-20 cm średnicy i 1 m długości.Przed ułożeniem patyczków drewno należy namoczyć w wodzie i wywiercić otwory o długości 4 cm i średnicy 0,8 cm co 10 cm Po zanurzeniu paluszków, polana przykrywa się folią i umieszcza w ciepłym i ciemnym pomieszczeniu. Będą musiały być podlewane dwa lub trzy razy w ciągu siedmiu dni..

Po pojawieniu się grzybni kłody są wystawiane na światło dzienne. Zbiorów należy się spodziewać po sześciu miesiącach. Na zimę będziesz musiał zrobić schronienie dla kłód. Ciało owocowe należy ciąć w młodym wieku.

Zasady przechowywania dla czarnych mężczyzn

Hericos można przechowywać w lodówce. Jednak niezbyt długo - do trzech dni, ze względu na pojawienie się sztywności i goryczy. Bez lodówki nadają się do użytku tylko przez dwie do trzech godzin, po czym ciemnieją. Przed przechowywaniem należy je umyć, namoczyć w osolonej wodzie, wysuszyć. Przechowywać w szczelnie zamkniętej torbie. Muchy Hericum nadają się do suszenia, ale przy tej metodzie konserwacji stają się twarde. Suszone grzyby służą jako baza do zup, bulionów, dressingów, sosów, sosów.

Ich okres trwałości wynosi od dwóch do trzech lat. Przed suszeniem grzyby nie są myte, a jedynie czyszczone i wycierane suchym materiałem. Następnie pokrój w cienkie plasterki o grubości 0,5 cm, które układa się na blasze do pieczenia pokrytej pergaminem, tak aby nie stykały się ze sobą. Następnie wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 45 stopni. Gdy talerze są lekko wysuszone i łatwo odchodzą od pergaminu, temperatura podnosi się do 70 stopni. Suszenie przeprowadza się przy lekko otwartych drzwiczkach piekarnika. Odbywa się w kilku etapach w ciągu dwóch dni. Gotowe grzyby powinny się zginać, ale nie łamać. Grzyby można również solić.Aby to zrobić, należy je posortować, wyczyścić i namoczyć w roztworze soli na trzy do czterech godzin. Następnie należy je pokroić na 4-6 cm kawałki, na kilogram grzybów potrzeba 40-50 g soli, kopru, cebuli, czosnku, chrzanu. Kawałki trzeba będzie gotować do czasu ugotowania w osolonej wodzie, opłukać i umieścić w durszlaku. Posyp przyprawami i solą, włóż do miski, którą dociska się ładunkiem. Produkt należy wysłać do chłodnego miejsca na sześć do ośmiu dni. Następnie grzyby można wykorzystać do marynowania, gotowania zup i dań głównych.. Najlepszą metodą przechowywania jest zamrażanie świeżych, młodych grzybów.. W temperaturze -12 stopni ich trwałość wynosi trzy miesiące, w temperaturze -18 - sześć miesięcy, w temperaturze -25 - rok.

Jak gotować czarną owcę

W kuchni rzadko używa się stóp czarnego mężczyzny. Czy to Francuzi gotują z nich różne potrawy i nazywają je najlepszymi grzybami. Zawartość kalorii w produkcie jest niska - 100 gramów zawiera 30 kcal. Pod względem wartości odżywczej jest 3,7 grama białka, 1,7 grama tłuszczu i 1,1 grama węglowodanów..

Istnieje kilka wskazówek, jak gotować pąkle. Dlatego przed gotowaniem należy usunąć kolce. Istnieją okazy, które wymagają ugotowania, aby usunąć gorycz. Te same odmiany, co grzebień, czułki, koralowce, nie wymagają gotowania. Można je natychmiast usmażyć lub posolić..

Smażenie

W celu usmażenia grzybów należy je umyć i usunąć resztki grzybni. Te odmiany, które wymagają wstępnej obróbki, należy gotować lub namoczyć. Pokrój grzyby. Następnie wlej olej roślinny na rozgrzaną patelnię i umieść na niej pąkle. Smażenie należy przeprowadzać na małym ogniu. Gdy grzyby staną się trochę miękkie, należy dodać do nich cebulę pokrojoną w cienkie krążki lub półpierścienie i posolić.

Jeśli cały sok wyparował podczas smażenia, przykryj patelnię pokrywką. Grzyby uważa się za ugotowane, gdy są przyciemnione, wydzielają przyjemny aromat i zmiękczają. Aby dodać przyprawę i uczynić je jeszcze bardziej miękkimi, dodaj śmietanę na kilka minut przed gotowaniem. Musi być umieszczony tylko na powierzchni grzybów, nie powinien dotykać dna. Nawiasem mówiąc, w przeciwieństwie do innych grzybów, istnieją odmiany jeży, które nie zmniejszają się podczas smażenia..

Gotowanie

Przed gotowaniem grzybów z owocników usuwa się resztki gleby i kolce. Są myte pod bieżącą wodą. Umieść w zimnej wodzie, zagotuj i gotuj przez 15-20 minut. Do zupy wskazane jest użycie asortymentu grzybów, tylko z jeżem danie nie będzie tak pachnące. Hericium to grzyb niezbyt ceniony przez grzybiarzy.

Często odmawiają jej przyjęcia, ponieważ uważają ją za niejadalną lub nie chcą oszukiwać głowy cierniami, które zanieczyszczają kosz i inne grzyby w drodze do domu. Jednak niektóre jego rodzaje są używane do smażenia, gotowania i solenia. Najsmaczniejsze są jeże żółte, białe i czubate. Grzyby są używane do gotowania dopiero w młodym wieku, ponieważ stare okazy są gorzkie i mają twardy miąższ. Niektóre odmiany nadają się do uprawy w warunkach podmiejskich.

Recenzje z sieci