Rodzaje kasztanów i wskazówki do uprawy w domu

Kasztanowiec to pospolita potężna roślina ozdobna z rodziny buków. Często uprawiana w parkach miejskich i ogrodach przydomowych. Ceniony jest nie tylko za piękno i przyjemny aromat, ale także za pyszne owoce. Dojrzałe drzewa osiągają wysokość kilkudziesięciu metrów i są długowieczne. Dzięki rozłożystej gęstej koronie dają oszczędny cień w upalne letnie dni. Kasztan jest szczególnie piękny wiosną, kiedy tworzy się wiele kwiatostanów przypominających świece o białym kolorze. Jesienią owocuje wiele odmian. Naturalny obszar dystrybucji - regiony południowej i środkowej strefy europejskiej części WNP, Kaukazu i Azji Środkowej.

Opis i rodzaje

Kasztanowiec to jednopienne drzewa liściaste o dość szybkim wzroście, do 30 m wysokości lub krzewy. Korona jest gęsta, duża i rozłożysta. Bruzdowany pień pokryty jest grubą brązową korą. Liście kasztanowca są duże, z pięknym ozdobnym wzorem, na długich ogonkach. Kwitnienie występuje w maju, kiedy korona jest obficie pokryta białymi lub różowymi kwiatostanami w kształcie stożka, wydzielającymi lekki aromat.

Szczególnie interesujące są owoce okrągłe. W wielu odmianach są jadalne. Oprócz przyjemnego smaku posiadają szereg przydatnych właściwości. W początkowej fazie dojrzewania strąki owoców są zielone, pokryte małymi cierniami. Po pełnym dojrzewaniu otwierają się na trzy płaty, z których wypada orzech. Te orzechy zawierają spłaszczone nasiona z ciemną skorupą..

Owoce kasztanowca są wykorzystywane w medycynie ludowej i tradycyjnej, co wynika z szerokiego wachlarza użytecznych właściwości. Orzechy zawierają pektyny, flawonoidy i olejki eteryczne. Na ich podstawie produkowane są leki, które pomagają w wielu chorobach: żylakach, wrzodach, zakrzepowym zapaleniu żył. Poprawiają przepływ krwi żylnej i tonizują ściany naczyń włosowatych. Są w stanie zapewnić działanie znieczulające i przeciwzapalne. Takie leki są przyjmowane zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie..

W Rosji 2 rodzaje kasztanowca są bardziej powszechne niż inne: koński i szlachetny. Koń z kolei dzieli się na 3 kolejne podgatunki:

• Różowy - charakteryzuje się bogatą zieloną koroną w kształcie stożka. Kwiatostan wyprostowany, różowy. Tacy przedstawiciele służą do kształtowania podmiejskich kulturowych miejsc masowego gromadzenia ludzi. Drzewa skutecznie oczyszczają powietrze z zanieczyszczeń.
• Zwykłe - masywne, wysokie drzewa do 25 m wysokości i średnicy korony ok. 20 m. Dolne pędy czasami opadają. Kwiatostany są bujne i pachnące, koloru białego. Są roślinami miodowymi.
• Kasztan drobnokwiatowy - krzewiasta. Preferuje ciepły klimat i jest nastrojowy pod względem pielęgnacji. Kwitnie w połowie lata białymi frędzlami o pachnącym zapachu.

Najczęstsze kasztany przedstawiono w tabeli:

Imię	Opis	Zdjęcie
Koń	Drzewo ozdobne z nieodpowiednimi owocami. Obdarzony piękną rozłożystą koroną o ciemnozielonym kolorze i białymi kwiatostanami w kształcie świecy. Liście pięcio- lub liścienie na długich ogonkach. Owoce okrągłe, pokryte cierniami. Nie wybredna w pielęgnacji, mrozoodporna, o dużej odporności na różne choroby i szkodniki. Rośnie powoli, szczególnie w pierwszych 10 latach po posadzeniu. Preferuje gliniastą glebę z wtrąceniami wapiennymi. Kasztan ma tendencję do oczyszczania powietrza z zanieczyszczeń
Siew szlachetny	Wysokie drzewo o wysokości do 35 m. Pień jest płaski, o obwodzie do 2 m. Wraz z nazwą główną kasztan nazywany jest „jadalnym”. Pień pokryty brązową korą, pędy są brązowe. Liście z szarym, puszystym nalotem, ostro zakończone, ząbkowane po bokach. Kwitnie na początku czerwca z kwiatostanami kolczastymi: męski - 30-35 cm długości, żeński - krótki. Owocowanie rozpoczyna się w październiku. Owoce jadalne, umieszczone w okrągłych pudełeczkach otoczonych cierniami. W stanie dojrzałym pękają, a orzechy wypadają. Smakują słodko, tłusto i miękko. Nadaje się do stosowania na surowo, smażone, gotowane. Są dodawane do różnych potraw i wypieków. Im starsze drzewo, tym obfitsze
australijski	Nazywany jest również „kasztanem wewnętrznym”. W środowisku naturalnym rośnie w klimacie wilgotnym, w Australii. Preferuje oświetlone obszary, ale możliwe jest poparzenie liści w wyniku bezpośredniego wystawienia na działanie promieni słonecznych. Osiąga wysokość około 40 m. Kwitnie w dużych kwiatostanach o pomarańczowym lub jaskrawoczerwonym odcieniu. Po opadnięciu płatków tworzą się owoce strąkowe o długości 17–20 cm Występuje w pomieszczeniach odmiana kasztanowca australijskiego o wysokości nie większej niż 3 m. Uprawiana jest w domu, na parapetach południowych i zachodnich w dużych donicach
Czerwony	Zimozielona hybryda ozdobna o wysokości około 25 m. Czuje się lepiej w dobrze oświetlonych miejscach, ale toleruje lekkie cieniowanie. Preferuje umiarkowane podlewanie, żyzną i luźną glebę. Potrzebuje regularnego karmienia naprzemiennymi nawozami mineralnymi i organicznymi. Na zimę młode sadzonki przykrywa się i mulczuje w celu ochrony przed niskimi temperaturami. Dojrzałe drzewa nie wymagają szczególnie starannej pielęgnacji. Kwitnie jasnymi różowo-czerwonymi kwiatostanami o dość dużych rozmiarach. Pędzle osiągają długość 20-24 cm, cieszy się kwitnieniem od kwietnia do czerwca
Gwinei	Drzewa z rodziny Malvov. Rodzaj ma do 25 gatunków, z których tylko 3 mają jadalne owoce. Obdarzony zdolnością do magazynowania wilgoci u podstawy łodygi. Woda gromadzi się w zagłębieniach między korą a drewnem. W naturze dorasta do 20 m, w domu - nie więcej niż 3,5 m. Przyrasta powoli, ale korona dorasta do 1,5 m. Obfite rozgałęzienie pnia środkowego zaczyna się, gdy osiągnie 2 m. Liście palmate, na długich ogonkach, jasnozielone. Kwiatostany wiechowate są wąskie, długości 15 cm, białe. Owoce w postaci podłużnych okrągłych kapsułek o długości do 25 cm zawierają nasiona jadalne. Roślina charakteryzuje się splątanymi wieloma pniami. Pełnoprawne drzewo rośnie w domu po 3 latach. Kultura jest bardzo wymagająca, jeśli chodzi o warunki wzrostu. Kocha dużo światła, ale cierpi na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. W pełnym cieniu pnie stają się cieńsze i mocno wydłużone, co psuje wizualny wygląd. Latem roślinę wyprowadza się na ulicę, gdzie nie ma przeciągu. Podlewane z umiarem, bez stojącej wody - prowadzi to do zgnilizny korzeni. Po wyschnięciu liście wysychają i opadają. Służy do dekoracji wnętrz i tworzenia różnorodnych kompozycji
Japoński lub karbowany	Drzewo lub krzew liściasty z rodziny Buk. Dorasta do 15 metrów wysokości. Liście eliptyczno-zębate, ogonkowe, długości 15–17 cm.W młodym wieku pędy owłosione, następnie nagie. Muły pokryte cierniami, wewnątrz 3 owoce o średnicy 2-3 cm Kultura o szybkim wzroście. Wymagający w warunkach glebowych i środowiskowych, mrozoodporny. Występuje naturalnie w Japonii, Chinach i Korei. W projektowaniu krajobrazu wykorzystuje się drzewa o charakterze dekoracyjnym. Odporny na choroby i szkodniki. Najpopularniejsze podgatunki to płaczące i jadalne. Owoce tego ostatniego są spożywane
chiński	Przedstawiciel rodziny Bukovy, znaleziony w Korei, Wietnamie i Chinach. W Rosji - na Kaukazie Południowym i Północnym. Drzewo liściaste z rozłożystą koroną, wysokość 20 m. Młode drzewa mają białe, owłosione pędy, w wieku dorosłym brązowe. Liście duże, owalne, wydłużone, o długości 20-22 cm, szerokości 7-8 cm, owocują w ósmym roku życia. Kwiatostany wyglądają jak długie kolczyki. Strąki niedojrzałych owoców są okrągłe, owłosione, z wydatnymi kolcami. W środku są 3 orzechy. Preferuje gleby piaszczyste z wtrąceniami próchnicznymi. Słabo znosi suszę. Dojrzałe drzewa nie wymagają podlewania, pobierają wilgoć z gleby przez głęboko osadzone korzenie
Gładki	Odmiana kasztanowca. Drzewo liściaste, osiągające dziesięć metrów wysokości. Ameryka Północna jest uważana za ojczyznę. Obdarzony luźną, bogatą koroną, składającą się z wdzięcznych liści. Owoce są kolczaste, grudkowate. Zaczyna kwitnąć od dziewiątego roku życia, czyli w maju. Owoce dojrzewają we wrześniu. Nadaje się do uprawy w centralnej Rosji, ponieważ jest dość odporny na zimno. Dobrze rośnie w miejscach nasłonecznionych. Często spotykany w ogrodach botanicznych
Las	Drzewa są zwarte, o wysokości 5–6 m. Rosną na glebach wilgotnych, luźnych i żyznych. Miejsce do sadzenia jest wybierane z lekkim cieniowaniem. Naturalnie pochodzi z Georgii, Alabamy i Wirginii
indyjski	Podgatunek kasztanowca. Drzewa liściaste o wysokości do 20 m. Liście o złożonej konfiguracji, z ostrymi wąskimi przylistkami. Kwiaty są częściej różowe z żółtymi i szkarłatnymi plamami, ale są też białe. Zapewnia przyjemny aromat. Okres kwitnienia to kwiecień - maj. Owoce duże, kolczaste na zewnątrz, jadalne w środku. Za ojczyznę uważa się Indie Północne

Lądowanie

Aby kasztan mógł w pełni rosnąć i rozwijać się wraz z utworzeniem bogatej korony, wybiera się słoneczne miejsce. Dodatkowo branych jest pod uwagę szereg cech kulturowych:

• System korzeniowy drzewa jest dość duży. Dlatego w promieniu pięciu metrów wszelkie przeszkody są niedopuszczalne: budynki, nasadzenia ogrodowe, ogrodzenia.
• W cieniu kasztan nie kwitnie dobrze, dlatego mile widziane są oświetlone obszary. Nie jest przerażające, jeśli występuje krótkotrwałe zacienienie.
• Wiejący wiatr ma negatywny wpływ w początkowym okresie, kiedy pnie młodych sadzonek są jeszcze niedojrzałe. Przeciąg prowadzi do ich deformacji. Dlatego należy wykluczyć taką sytuację..

Korzenie drzewa znajdują się blisko powierzchni, więc wilgoć przyczynia się do procesów gnilnych. Z tego powodu podczas sadzenia wykonuje się wystarczający drenaż. Preferowana gleba luźna, wilgotna i obojętna. Idealną opcją jest glina z domieszką wapna i piasku, a także czarna ziemia.

Uprawa kasztanów jest możliwa na kilka sposobów:

1. 1. Nasiona - ta opcja jest pracochłonna i nieefektywna, ponieważ nasiona będą musiały długo czekać na pierwsze pędy.
2. 2. Gotowe sadzonki - metoda najbardziej akceptowalna i skuteczna. Odpowiednie są sadzonki w wieku 7-10 lat.
3. 3. Z orzecha włoskiego - często używany w ogrodnictwie, ale wymaga specjalnych zasad sadzenia i pielęgnacji.

Gdy sadzi się z nasion lub owoców, to zebrane jesienią orzechy lub nasiona są najpierw rozwarstwione - trzymane na zimno przez 7-10 dni. Możesz wykorzystać sytuację i rzucić liście na opadłe owoce. W tym stanie będą przezimować i będą trenować w sposób naturalny. Pozostaje tylko posadzić owoce, które wyrosły do ​​wiosny na otwarty teren o głębokości 2-3 cm, posypać ziemią na wierzchu i obficie zwilżyć. Sadzenie wiosenne jest całkiem realne, jeśli nasiona są przechowywane w lodówce przez całą zimę. Wcześniej moczy się przez 5 dni w ciepłej wodzie, pamiętając o jej okresowej wymianie. Opuchnięte torebki nasienne sadzi się w wilgotnej glebie.

Oprócz tych metod można kiełkować orzechy w domu, począwszy od grudnia. Do tego wystarczy zwykła doniczka. Zimą pojawiają się kiełki, a wtedy nie będzie trudno przenieść je do ogrodu z pierwszym wiosennym ciepłem.

Na Uralu i innych regionach o zimnym klimacie drzewa rosną nawet przez pięć lat w szklarniach. Wyciągają go na okres letni.

Zasady sadzenia sadzonek:

• Miejsce powinno być wolne co najmniej 5 metrów wokół.
• Otwór do sadzenia wykopuje się w kształcie sześcianu na głębokość 0,5 m.
• Na dnie układa się warstwę drenażową o grubości 20-30 cm, odpowiedni jest tłuczeń, żwir lub cegła.
• W przypadku zwiększenia kwasowości wprowadza się mieszaninę ziemi z próchnicą i 500 g mąki dolomitowej. Piasek dodaje się do ciężkiej gliniastej gleby.
• Umieść sadzonkę tak, aby szyjka korzeni znajdowała się na poziomie gruntu.
• Na środku dołu wylewa się gliniane wzgórze, w którym umieszcza się drzewo. Zapobiegnie to osiadaniu gleby, co prowadzi do nagiego pnia..
• Po zakończeniu zabiegu pod sadzonkę wlewa się 2-3 wiadra wody.

Najpierw drzewo będzie musiało zostać przymocowane do pionowej podpory, w przeciwnym razie wiatr może spowodować znaczną szkodę. Kiedy następuje pełna adaptacja i tułów staje się silniejszy, ochrona zostaje usunięta.

Opieka

Szczególnie kompleksowa pielęgnacja kasztanowca nie jest wymagana, wystarczy okresowo podlewać, rozluźniać i dodatkowo nawozić. Nie ma szczególnej potrzeby obfitego podlewania, nawet sucha pogoda nie zaszkodzi buszowi. Jeśli dojrzałe drzewa są bardziej przystosowane i wytrzymałe, młode potrzebują regularnej, obfitej wilgoci. Ułatwi to utrzymanie ściółki korzeniowej, co ograniczy parowanie wilgoci z gleby i zahamuje wzrost chwastów. Nadaje się do tego: torf, wióry drzewne lub kompost torfowy.

Wiosną drzewa karmione są materią organiczną w ilości 1 kg krowiego łajna, 15–20 g mocznika na 10 litrów wody. Przy jesiennym nawożeniu do tej kompozycji dodaje się dodatkowe 20 g nitroammofoski.

Kasztan wymaga formowania, ponieważ jest to drzewo standardowe. Aby uzyskać dekoracyjny wygląd, pień powinien osiągnąć wysokość około 3 metrów. Środek jest utworzony z głównego silnego pędu, po bokach którego korona rośnie równomiernie. Wiosną i jesienią usuwane są uszkodzone, wysuszone i słabe pędy. Latem odcina się chaotycznie rosnący młody wzrost. Kiedy korona jest w pełni uformowana, wszelkie przycinanie ustaje..

Pierwsze 2-3 lata po posadzeniu młode sadzonki przykrywa się na zimę workiem, a dno ściółkuje grubą warstwą torfu lub trocin. Im starsze drzewo, tym większa jest jego odporność na mróz. Tylko w ostre zimy skorupa pęka. Następnie uszkodzone obszary na wiosnę są traktowane środkami antyseptycznymi i pokrywane lakierem ogrodowym.

Choroby i szkodniki

Jedną z zalet kasztanowca jest jego zwiększona odporność na różne choroby i szkodniki. Mimo to nawet tak potężne drzewa okresowo chorują.

Najczęstsze dolegliwości związane z kasztanami przedstawiono w tabeli:

Kasztanowiec może żółknąć nie tylko z powodu niektórych chorób lub ataków owadów. Gorące i wietrzne lata prowadzą do oparzeń liści i przedwczesnego wysychania. Kasztany jadalne rosnące w stepowych strefach Rosji, na południu, częściej cierpią z powodu suszy i suchych wiatrów. Fakt ten należy wziąć pod uwagę przy pielęgnacji drzew w takich regionach..

Kasztany łatwo pasują do ogólnego obrazu podczas dekorowania obszaru parku. Najczęściej sadzi się je wśród drzew iglastych, brzóz i akacji. Alejki zdobią nasadzenia grupowe. W ogrodzie samo drzewo wygląda spektakularnie, przyciągając uwagę wszystkich. Przy odpowiedniej pielęgnacji wyhodowanie pięknego drzewa w ciągu 2-3 lat nie będzie trudne.