Amarantus i jego charakterystyczne właściwości

Amarant to najjaśniejszy przedstawiciel rodziny o tym samym imieniu. Łacińska nazwa rośliny będzie brzmieć jak Amaranthus. Obecnie amarantus jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Prawie wszystkie rodzaje amarantusa przybyły do ​​nas z Ameryki, nie bez pomocy człowieka, dotyczy to ozdobnych odmian roślin. Jednocześnie jej zachwaszczone odmiany, bez niczyjego udziału, wypełniają coraz to nowe terytoria..

Opis botaniczny

Rodzaj amarantusa należy do jednorocznych. Są to z reguły kwiaty jednopłciowe, biseksualne są znacznie mniej powszechne. Liście roślin mogą być ułożone sekwencyjnie lub przeciwnie, to znaczy naprzeciw siebie, nie mają przylistków - wyrostków w dolnej części liścia. Roczne kwiaty są zwykle zielone. Małe kwiaty tworzą boczne kwiatostany, zwane złożonymi - wiechy, pędzle i inne.

Większość gatunków jest zapylana przez owady. Owoce to jagody, ciasta lub orzechy. Nasiona są reniform, soczewkowate lub okrągłe. Amarantusy uwielbiają gleby lekkie i azotowe. Zastosowanie amarantusa do celów dekoracyjnych wynika z kształtu jego kwiatostanów oraz z różnych kolorów liści, które od razu przyciągają uwagę..

Odmiany roślin

Obecnie znanych jest około 100 gatunków. Rosną w krajach o klimacie ciepłym lub umiarkowanym..

W Rosji hodowane są następujące odmiany amarantusa:

• ogoniasty (inaczej ogon lisa);
• smutny;
• szkarłatny (panikulować);
• trójkolorowy.

Tutaj są używane do nadania specyficznego koloru trawnikom z klombami. W naszym kraju zwyczajowo nazywa się zachwaszczonymi gatunkami shirits amarantusa. Najpopularniejsze typy to:

• odrzucony;
• zielona kałamarnica;
• biały;
• jmindoid.

Nasiona krewetki zamknięte są w mocnej skorupie, same są gładkie i małe, przystosowane do dystrybucji przez ludzi, zwierzęta lub do transportu. Mają zakrzywione kolczaste liście okwiatu, które przylegają na przykład do nóg zwierząt i są przenoszone na duże odległości.

Historia pochodzenia

Amarant to najstarsza kultura w Ameryce Południowej, w której można znaleźć wszystkie gatunki tej rośliny. Od niepamiętnych czasów zbierano ogromne plony tego rocznika, porównywalne pod względem wielkości z popularną na kontynencie kolekcją roślin strączkowych i kukurydzy. Jedną z nazw amarantusa w tamtych czasach był „chleb Inków”. Roślina ta ze względu na swoje cenne właściwości i dobre plony karmiła ludność, w tym wielotysięczną armię..

Starożytni mieszkańcy Ameryki przywiązywali do zboża tak wielką wagę, że nawet go czcili i organizowali różne rytuały z jego użyciem. Uważano na przykład, że jaskrawoczerwone kwiatostany dają żołnierzom ducha walki, a jeśli przetrzesz farbę uzyskaną z rośliny lub zmieszasz ją z krwią wroga, a następnie zjesz, to zwycięstwo będzie zapewnione..

Najprawdopodobniej z powodu tych barbarzyńskich obrzędów postanowiono wykorzenić zboże. Uprawy zostały zniszczone, a ludzie zaczęli umierać z głodu. Tak wielka była wtedy rola amarantusa. Tu i ówdzie zachowała się niewielka ilość zbóż w skąpej ilości, do której „bojownicy” nie mogli się dostać, - w miejscach niedostępnych i dzikich.

Skład i użyteczne właściwości

Obecnie amarant zaczął wyłaniać się z cienia. Nie tak dawno uważano go tylko za chwast i raczej złośliwy. Teraz okazało się, że amarantus ma bardzo przydatne właściwości..

Roślina zawiera:

• białko - 16% (w innych ziarnach 13% lub mniej);
• 50-60% skrobi;
• 5% tłuszczu;
• pektyny - 10%;
• witaminy, zwłaszcza grupy B, C, E;
• flawonoidy;
• minerały;
• pierwiastki śladowe.

Białka amarantusa są lekkostrawne. Tłuszcze wchodzące w skład liści rośliny tworzą substancje sterolowe, które są następnie wykorzystywane w leczeniu miażdżycy. Pektyna jest podobna do pektyny jabłkowej i jest stosowana w przemyśle spożywczym. Jest jeszcze więcej witamin niż warzyw.

Wartość odżywcza białka w procentach:

• amarant - 75;
• soja - 64;
• jęczmień - 62;
• pszenica - 57;
• kukurydza - 44.

Nawet mleko krowie ma wartość białka nieco ponad 70%!

Praktyczne użycie

Amarant to wyjątkowa roślina. Okazuje się, że można go stosować w niemal wszystkich dziedzinach naszego życia:

• jedzenie;
• do celów leczniczych;
• na paszę dla zwierząt;
• jako rocznik dekoracyjny.

Obecnie asortyment produktów spożywczych z amarantusa jest dość szeroki. Dotyczy to głównie krajów Ameryki Południowej, Azji, Indii, Chin. Oferowane produkty należą do następujących typów:

• wyroby cukiernicze (ciastka, gofry itp.);
• makaron;
• Kasza amarantusowa;
• naturalny barwnik spożywczy;
• roślina warzywna (liście).

Nasiona i liście amarantusa są używane w leczeniu cukrzycy. Ze zbóż pozyskuje się również olej z amarantusa. Ten olej służy do leczenia:

• różne stany zapalne;
• guzy;
• oparzenia;
• nowotwory;
• choroby żołądkowo-jelitowe.

Rośliny doskonale sprawdzają się również jako pokarm dla zwierząt - zarówno dużych, jak i małych, w tym dla drobiu. Z zielonej masy przygotowuje się kiszonkę, a pokarm uzupełniający ze świeżej trawy. Ziarna zjadają kury.

Kwiaciarnie uprawiają rośliny jednoroczne w ziemi; używają również suchych łodyg roślin do tworzenia bukietów. Kwiat nawet wyschnięty doskonale zachowuje swoje właściwości, nie traci kształtu.

Rosnące funkcje

Ten rocznik często znajduje się w ogrodach naszej rozległej ojczyzny. Ta kultura jest wysoko wydajna, szybko rośnie i raczej bezpretensjonalna. Z łatwością toleruje upalną, suchą pogodę. Lepiej posadzić go po południowej stronie ogrodu..

Gdy ziemia jest rozgrzana do 15 stopni i więcej, możesz sadzić roślinę na otwartym terenie. A w doniczce możesz bezpiecznie siać w marcu. Miesiąc po siewie, jeśli planujesz użyć go do jedzenia, możesz już odciąć zielenie, a po półtora miesiąca nasiona dojrzewają.

Pomimo tego, że od jakiegoś czasu zapomniano o takiej roślinie jak amarant i niezasłużenie, z powodzeniem wraca ona na swoje pozycje. Ze względu na wiele korzystnych właściwości zboża te zajmują należne mu miejsce wśród bardziej znanych konkurentów..