Chionodoxa: rośnie i pielęgnuje w otwartym polu

Chionodoxa (łac. Chionodoxa)

- skarłowaciałe byliny z rodzaju Scylla z rodziny Liliaceae, z których znanych jest 6 gatunków. Chionodox rośnie w Azji Mniejszej i na Krecie. Nazwa rodzaju składa się z dwóch greckich słów: „śnieg” i „duma, chwała”, a wśród ludzi Chionodox nazywany jest „pięknem śniegu” lub „bałwanem”: ta delikatna roślina o wspaniałych kwiatach pojawia się wraz z gajami i przebiśniegami, gdy jest jeszcze na ziemi śnieg.

Kwiat Chionodox - opis

Kwiaty Chionodox są roślinami bulwiastymi o dwóch liściach u podstawy występujących jednocześnie z szypułkami - ciemnozielonych, szeroko lancetowatych, rowkowanych o długości 8-12 cm, na szypułkach znajdują się luźne, racemiczne kwiatostany dzwonkowatych sześciopłatkowych kwiatów w kolorze białym, niebieskim, niebieskim lub różowym. Owocem tej rośliny jest soczyste pudełko, w którym dojrzewają czarne nasiona Chionodoxa. Żarówki w kształcie jajka o długości do 3 cm i średnicy do 1,7 cm pokryte są jasnymi łuskami i są przeznaczone do dwóch rocznych cykli.

Sadzenie chionodox w otwartym polu

Kiedy sadzić chionodox w ziemi

Cebulki chionodox najlepiej sadzić wczesną jesienią, kiedy na ich spodniej części tworzą się grzbiety korzeni. Roślina dobrze rośnie zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak iw półcieniu. Jeśli chcesz uzyskać wczesne kwitnienie, sadzić cebulki tam, gdzie najpierw topi się śnieg. Uprawiana w półcieniu Chionodoxa może zacząć kwitnąć nieco później niż na słońcu, ale będzie trwać dłużej. Możesz sadzić te rośliny nawet pod drzewami i krzewami, ponieważ gdy kwitnie chionodox, krzewy i drzewa nie mają jeszcze liści, które pochłaniają światło niezbędne do wzrostu i kwitnienia pierwiosnków..

Chionodoxa na zewnątrz najlepiej współistnieje z takimi roślinami jak pierwiosnki, ciemierniki, hiacynty, krokusy, pushkinia, białe kwiaty, adoni i irysy karłowate.

Jak sadzić chionodox

Gleba na stanowisku chionodox powinna być obojętna lub lekko zasadowa, luźna, umiarkowanie wilgotna i dobrze nawożona. Roślina dobrze opanuje i będzie się dobrze rozwijać, jeśli dodasz do gleby niewielką leśną ziemię ze zgniłym listowiem i fragmentami kory drzew..

Sadzenie chionodoxa odbywa się, podobnie jak sadzenie dowolnej bulwiastej rośliny. To, jak blisko i jak głęboko umieścić cebulki chionodoxa, zależy od ich wielkości. Duże okazy zakopuje się 6-8 cm, umieszczając je w rzędzie w odległości 8-10 cm od siebie. Mniejsze cebulki zakopuje się na 4-6 cm, zachowując odstęp 6-8 cm między nimi.

Dbanie o chionodox w ogrodzie

Jak dbać o Chionodox

Sadzenie chionodoxa i dbanie o nią nie będzie ci przeszkadzać, ponieważ ten kwiat jest jedną z najbardziej bezpretensjonalnych wczesnych roślin kwitnących. Podlewanie ogrodu kwiatowego będzie konieczne tylko wtedy, gdy zimą nie będzie śniegu, a wiosną deszcz. Po zwilżeniu należy ostrożnie poluzować glebę wokół roślin, jednocześnie usuwając chwasty. Aby to zrobić rzadziej, ściółkuj powierzchnię terenu humusem lub suchym torfem. Opieka nad chionodoksami obejmuje karmienie i przesadzanie rośliny, a także, jeśli to konieczne, leczenie ogrodu kwiatowego przed szkodnikami lub chorobami. Jeśli nie chcesz, aby chionodoksy rozmnażały się samoczynnie, oderwij ich jądra, zanim osiągną dojrzałość.

Podlewanie i karmienie Chionodox

Systematyczne, obfite podlewanie jest bardzo ważne dla Chionodox podczas suchej pogody. Gleba jest nawilżana wcześnie rano, aby krople nie spadały na kwiaty. Woda powinna być zimna i osiadła.

Jako nawóz stosuje się kompleksy mineralne, na przykład Nitroammofosku, na którego wprowadzenie wczesną wiosną chionodoksy reagują bujnym i długim kwitnieniem. Po powierzchni rozrzucane są granulowane nawozy, po czym powierzchnia jest płytko rozluźniona, aby system korzeniowy roślin szybciej ją przyswoił.

Przeszczepianie i rozmnażanie chionodox

Najłatwiej jest rozmnażać chionodoxę wegetatywnie - oddzielając młode od cebulki matki, które w jednym sezonie rosną od 2 do 4. W jednym miejscu chionodoxa może dorastać do 10 lat, ale i tak lepiej jest kopać gniazda raz na 5-6 lat, rozdzielać je i siedzieć. Cebulki należy usunąć z gleby w drugiej połowie lipca, kiedy naziemna część rośliny żółknie i wysycha. A cebulki sadzi się w ziemi, jak już pisaliśmy, pod koniec sierpnia lub na początku września, a więc przed sadzeniem gniazda przechowuje się w suchym, ciemnym miejscu w temperaturze 15-17 ºC. Nie oddzielaj maluchów od cebulki matki zaraz po wyjęciu z gleby, ponieważ podczas przechowywania najmniejsze z nich mogą umrzeć. Lepiej jest podzielić gniazdo przed sadzeniem jesiennym, które odbywa się zgodnie ze schematem już opisanym przez nas..

Uprawa chionodoksów metodą nasion jest niewłaściwa, ponieważ dobrze rozmnażają się przez samosiew: na nasionach znajduje się mięsista formacja, którą mrówki bardzo lubią, wyrywając nasiona daleko poza miejsce. Chionodox z nasion kwitnie w ciągu 2-3 lat.

Chionodoxa zimą

Po zakończeniu kwitnienia strzała chionodox jest odcinana, ale liście, jak już napisano, są usuwane dopiero po ich więdnięciu - w drugiej lub trzeciej dekadzie lipca. Chionodoxa bez problemu znosi zimowe przymrozki, ale jeśli posadziłeś ją na otwartej przestrzeni, lepiej przykryć ją na zimę stertą suchych liści lub rzucić świerkowymi łapami. Chociaż na obszarach południowych ten środek ostrożności jest niepotrzebny.

Szkodniki i choroby Chionodox

Jak każda inna bulwiasta roślina, Chionodoxa jest podatna na choroby grzybowe, takie jak szara zgnilizna, sklerotynooza, fusarium, septoria i achelenchoides. Problem w tym, że te choroby dotykają cebulki pod ziemią, a my obserwujemy, jak mówią, ostatni akt zabawy - żółknięcie i wysychanie liści, ale nie mamy czasu na uratowanie rośliny. Dlatego zaleca się marynowanie materiału nasadzeniowego przed sadzeniem w roztworze Fundazolu i przestrzeganie umiaru podczas podlewania, unikanie stagnacji wody, aw konsekwencji gnicia cebul.

Spośród szkodników chionodoxa najbardziej niebezpieczne są larwy roztocza korzeniowego i gryzonie, które uszkadzają cebulki rośliny. Traktowanie rośliny preparatami roztoczobójczymi (Aktara, Akarin, Aktellik, Agravertin i tym podobne) jest skuteczne przeciwko kleszczom, a one pozbywają się myszy i kretów poprzez rozrzucanie zatrutych przynęt po terenie.

Rodzaje i odmiany Chionodox

Jak już wspomniano, naukowcy opisali sześć rodzajów chionodoxa, ale tylko trzy z nich są uprawiane w kulturze, a także odmiany i hybrydy różnych gatunków roślin..

Chionodoxa forbes (Chionodoxa forbesii)

lub chionodoxa tmolusi (Chionodoxa tmolusi) występuje naturalnie w południowej Turcji. Gatunek ten osiąga wysokość 25 cm, na szypułce tworzy luźne grona składające się z maksymalnie 15 białych lub różowych kwiatów. Gatunek ten nie tworzy nasion, ale cebulki rosną corocznie wraz z dziećmi. W kulturze Chionodox forbesia od 1976 roku. Takie odmiany roślin uprawnych są znane:

• Alba - chionodox o śnieżnobiałych kwiatach;
• Chionodox Blue Giant - odmiana o okwiatach o intensywnie niebieskim kolorze;
• Różowy olbrzym - forma ogrodowa z lawendowo-różowymi kwiatami.

Chionodoxa luciliae

lub olbrzym chionodoxa (Chionodoxa gigantea) nazwany na cześć Lucille Boissier. Chionodox rośnie w górach Azji Mniejszej osiągając wysokość zaledwie 20 cm Liście roślin tego gatunku są rowkowane, liniowe. Kwiaty do 3 cm średnicy, niebiesko-niebieskie z białą szyjką, zebrane w kwiatostany do 10 sztuk. W kulturze gatunek istnieje od 1764 roku. Popularne są następujące odmiany chionodox Lucilia:

• biały - roślina o wysokości do 10 cm z białymi kwiatami do 2,5 cm średnicy, w jednym pędzelku znajdują się po 3-4 sztuki;
• różowy - kolor kwiatów jest różowy z lekkim fioletowym odcieniem.

Ogrodników interesuje różowa odmiana - Chionodox Rose Queen (jest też Rosie Queen lub Pink Queen), której kwiaty wyróżnia bardzo piękny odcień różu.

Istnieje inny rodzaj chionodoxa Lucilia - olbrzyma biel o kwiatach do 4 cm średnicy.

Chionodoxa sardinian (Chionodoxa sardensis)

również pochodzi z Azji Mniejszej. Jest to roślina o dwóch liniowych liściach, mocnych szypułkach o wysokości do 12 cm, które mają do 10 jasnoniebieskich kwiatów o średnicy do 2 cm, zebranych w luźne grona. Roślina uprawiana od 1885 roku. Gatunek ma formy ogrodowe o białych i różowych kwiatach..

Znane są również krasnoludki Chionodox lub Cretan, Chionodox białawe i Mrs.Lok, które były używane do uzyskiwania nowych odmian, ale same nie zostały jeszcze wprowadzone do kultury. Przy udziale różnych gatunków chionodoxa hodowca V. Khondyrev stworzył serię wspaniałych mieszańców: Aquarelle, Artemis, Absolute, Atlantis, Andromeda, Aphrodite i Arctic. Popularne są również hybrydy między spokrewnionymi roślinami Chionodox Forbes i Scylla bifold, które nazywane są chionoscilla. Nie przekraczają 10 cm wysokości, a ich małe niebieskie kwiaty w kształcie gwiazdy nie są uformowane w luźne, jak u chionodoxa, ale gęste kwiatostany.