Chionodox
Zadowolony
Nisko rosnące byliny Chionodoxa to przedstawiciele rodzaju Scylla z rodziny Liliaceae. Do tej pory znanych jest 6 gatunków takiej rośliny. W naturze można je spotkać na Krecie oraz w Azji Mniejszej. Nazwa tej rośliny składa się z 2 greckich słów, które można przetłumaczyć jako „śnieg” i „chwała, duma”. Ludzie nazywają go „bałwanem” lub „śnieżną pięknością”. Delikatny krzew chionodox o pięknych kwiatach rośnie jednocześnie z przebiśniegami i gajami w czasie, gdy pokrywa śnieżna z ziemi jeszcze nie zniknęła całkowicie.
Chionodox to bulwiaste rośliny. W tym samym czasie wraz z szypułkami rośnie para podstawnych blaszek liściowych o ciemnozielonym kolorze, są one rowkowane i szeroko lancetowate, a długość osiąga od 8 do 12 centymetrów. Luźne pędzle, umieszczone na szypułkach, składają się z sześciopłatkowych kwiatów w kształcie dzwonu, które są koloru niebieskiego, różowego, białego lub niebieskiego. Owocem jest soczyste pudełko, a wewnątrz znajdują się czarne nasiona. Żarówki jajowate osiągają około 30 mm długości i około 17 mm średnicy. Ich powierzchnię pokrywają jasne łuski. Te żarówki są zaprojektowane na 2 cykle roczne.
Sadzenie chionodox w otwartym polu
O której godzinie sadzić
Zaleca się sadzenie cebulek chionodox w otwartym terenie w pierwsze jesienne tygodnie po utworzeniu się listew korzeniowych na ich dolnych końcach. Do sadzenia możesz wybrać zarówno dobrze oświetlony obszar, jak i jeden w niewielkim cieniu. Jeśli cebulki zostaną posadzone w miejscach, w których śnieg zaczyna topnieć jako pierwszy, takie chionodoksy będą wyróżniać się wczesnym kwitnieniem. Jeśli kwiaty rosną w zacienionym miejscu, zakwitną później, rosną w dobrze oświetlonym miejscu, ale ich kwitnienie będzie dłuższe.
Do sadzenia takich kwiatów odpowiednie są obszary położone pod krzewami i drzewami. Faktem jest, że podczas kwitnienia tej rośliny na krzewach i drzewach liście są całkowicie nieobecne, co jest zdolne do pochłaniania światła słonecznego niezbędnego dla chionodoksów do normalnego wzrostu i kwitnienia. Zaleca się uprawę tych roślin w ogrodzie przy uprawach kwiatowych takich jak: pierwiosnki, ciemierniki, hiacynty, krokusy, pushkinia, białe kwiaty, adoni i irysy karłowate..
Zasady lądowania
Odpowiednia gleba powinna być luźna, pożywna, umiarkowanie wilgotna i lekko zasadowa lub obojętna. Kwiaty te niezwykle pozytywnie reagują na obecność w glebie niewielkiej ilości terenów leśnych, na których znajdują się fragmenty kory drzewnej i zgniłe liście..
Ten kwiat należy sadzić na otwartej glebie w taki sam sposób, jak inne rośliny bulwiaste. Głębokość sadzenia, a także odległość między cebulami, zależy od wielkości materiału do sadzenia. Duże żarówki należy zakopać na głębokość około 60–80 mm, zachowując odległość 8–10 cm w rzędzie między nimi. Niezbyt duże cebulki sadzi się na głębokość 40-60 mm, a odległość między nimi powinna wynosić 60-80 mm.
Dbanie o chionodox w ogrodzie
Chionodoksy wszystkich pierwiosnków są najbardziej bezpretensjonalne i mało wymagające w pielęgnacji, więc nawet początkujący ogrodnicy mogą je uprawiać. Podlewanie tych roślin jest konieczne tylko wtedy, gdy zima okazała się mało śniegu, a wiosna była sucha. Po podlaniu kwiatów należy poluzować powierzchnię gleby wokół nich, jednocześnie wyciągając wszystkie chwasty. Posyp powierzchnię stanowiska warstwą ściółki (suchy torf lub próchnica), a wtedy ilość pielenia, spulchnienia i podlewania znacznie się zmniejszy.
Ponadto rośliny te wymagają systematycznego karmienia i przesadzania, a chionodoksy w razie potrzeby należy również spryskać specjalnymi środkami na choroby i szkodliwe owady. Aby wykluczyć rozmnażanie tej kultury przez samosiew, należy regularnie odcinać wszystkie jądra, zanim osiągną dojrzałość..
Jak podlewać i karmić
W przypadku przedłużającej się suszy, chionodoksy muszą zapewnić systematyczne i wystarczająco obfite podlewanie. Podlewaj rośliny wcześnie rano, starając się trzymać kropelki wody z dala od kwiatów. Woda do nawadniania jest używana jako osiadła, a nie zimna.
Taka roślina jest zasilana złożonymi nawozami mineralnymi. Na przykład można wziąć Nitroammofosku, wprowadza się go do gleby na początku wiosny, co przyczynia się do długiego i obfitego kwitnienia. Jeśli nawozy są ziarniste, należy je równomiernie rozłożyć na powierzchni terenu, a następnie gleba jest lekko rozluźniona, ponieważ znacznie przyspieszy to przenikanie składników odżywczych do systemu korzeniowego roślin.
Jak przeszczepiać i rozmnażać
Najłatwiejszym i najszybszym sposobem rozmnażania takiej rośliny są dzieci, które należy oddzielić od rośliny rodzicielskiej. Przez 1 sezon w jednym krzaku rośnie od 2 do 4 dzieci.
Chionodox może rosnąć w tym samym miejscu bez przeszczepów przez około 10 lat. Jednak doświadczeni ogrodnicy zalecają usuwanie gniazd z gleby 1 raz na 5 lub 6 lat, dzielenie ich i sadzenie. Cebulki należy wykopać od połowy do końca lipca, kiedy to nadziemna część krzewu powinna żółknąć i wyschnąć. Cebule sadzi się na otwartej glebie w ostatnich dniach sierpnia lub w pierwszym - we wrześniu przed sadzeniem wykopane gniazda umieszcza się w magazynie w ciemnym, suchym i chłodnym (od 15 do 17 stopni) miejscu. Po wyjęciu gniazda z ziemi nie zaleca się oddzielania od niego dzieci, ponieważ najmniejsze z nich najprawdopodobniej umrą przed zejściem na ląd. Podział gniazda lepiej jest zrobić przed bezpośrednim posadzeniem cebul w glebie..
Jeśli chionodox już rośnie w Twojej witrynie, nie ma potrzeby wyhodowania ich z nasion, ponieważ te kwiaty rozmnażają się bardzo dobrze przez samosiew. Nasiona mają mięsistą formację, którą mrówki po prostu uwielbiają. Dlatego biorą nasiona i niosą je na dość przyzwoitą odległość. Rośliny wyhodowane z nasion po raz pierwszy zaczynają kwitnąć po 2 lub 3 latach.
Zimowanie
Kiedy rośliny wyblakną, będą musiały usunąć wszystkie strzały. Liście nie są dotykane, odcinane są dopiero po więdnięciu (w drugiej połowie lipca). Ten kwiat jest bardzo odporny na mróz. Ale jeśli rośnie na otwartej przestrzeni, to późną jesienią jego powierzchnię należy pokryć świerkowymi gałęziami lub grubą warstwą opadłych liści. W regionach o łagodnym klimacie roślina w żadnym wypadku nie potrzebuje schronienia..
Choroby i szkodniki
Chionodox jest rośliną bulwiastą i dlatego jest podatny na choroby, takie jak sklerotynioza, septoria, szara zgnilizna, fusarium i achelenchoides. Choroby te z reguły uszkadzają samą żarówkę, która jest ukryta przed oczami ogrodnika przez ziemię, a on dowiaduje się, że roślina jest dotknięta tylko wtedy, gdy krzew żółknie, usycha i nie można już czegoś zmienić. W związku z tym przed sadzeniem wytrawianie cebul jest obowiązkowym środkiem, w tym celu stosuje się roztwór Fundazolu. Ponadto, w celach profilaktycznych, nie należy dopuścić do stagnacji płynu w glebie, ponieważ może to prowadzić do gnicia cebul, dlatego należy oszczędnie podlewać kwiaty.
Największym zagrożeniem dla wszystkich szkodników dla tej kultury są larwy roztocza korzeniowego, a także gryzonie. Mogą również uszkodzić bańkę. Aby pozbyć się kleszczy, krzak należy spryskać środkiem roztoczobójczym (Aktara, Akarin, Aktellik, Agravertin itp.). I możesz oczyścić swój obszar z kretów i myszy, rozprowadzając przynętę z trucizną w kilku miejscach.
Rodzaje i odmiany chionodox ze zdjęciami i nazwami
W naturze występuje 6 rodzajów chionodox, jednak ogrodnicy uprawiają tylko 3 z nich, a także różne hybrydy i odmiany uzyskane z tych gatunków przez hodowców.
Chionodoxa forbesii lub chionodoxa tmolusi (Chionodoxa tmolusi)
W naturze gatunek ten rośnie w południowej części Turcji. Wysokość krzewu wynosi około 0,25 m. Szypułka ma luźny kwiatostan racemozowy, który składa się z 15 kwiatów w kolorze różowym lub białym. Roślina ta nie tworzy nasion, jednak cebulki co sezon zarastają dzieci. Uprawiane od 1976 r. Odmiany uprawne:
- Alba - kolor kwiatów jest śnieżnobiały;
- Niebieski olbrzym - okwiaty tej rośliny mają ciemnoniebieski kolor;
- Różowy olbrzym - kwiaty tej odmiany są pomalowane na kolor różowo-lawendowy.
Chionodoxa luciliae lub Chionodoxa gigantea
Gatunek ten otrzymał swoją nazwę na cześć Lucille Boissier. Występuje naturalnie w górach Azji Mniejszej. Wysokość krzewu wynosi około 0,2 m. Płytki liściowe takiej rośliny są rowkowane, mają kształt liniowy. Kwiatostany składają się z 10 kwiatów, osiągających około 30 milimetrów średnicy, są pomalowane na niebiesko-niebiesko, a ich gardła są białe. Uprawiana od 1764 r. Najpopularniejsze wśród ogrodników odmiany to:
- Biały. Wysokość buszu nie przekracza 10 centymetrów. Kwiaty są białe, a ich średnica wynosi 25 milimetrów. W jednym kwiatostanie racemose występuje około 3 lub 4 kwiaty.
- Różowy. Kwiaty są różowe z lekkim fioletowym odcieniem. W kulturze różnorodność tej odmiany jest bardzo popularna - Chionodox Rose Queen (aka Rosie Queen lub Pink Queen): ta roślina ma kwiaty pomalowane na bardzo spektakularny odcień różu.
- Gigantyczny biały. Kwiaty osiągają 40 milimetrów średnicy.
Chionodoxa sardinian (Chionodoxa sardensis)
Ojczyzną tego gatunku jest Azja Mniejsza. Krzew ma parę liniowych blaszek liściowych. Wysokość potężnych szypułek wynosi około 12 centymetrów, noszą luźne kwiatostany racemose, składające się z 10 kwiatów o ciemnoniebieskim kolorze, osiągających średnicę 20 mm. Uprawiana od 1885 roku. Występują formy ogrodowe, kolor kwiatów może być różowy lub biały.
Hodowcy wykorzystują również takie gatunki jak krasnolud Chionodoxa, czy Cretan, Chionodoxa białawy i Mrs.Lok do uzyskiwania nowych odmian. Jednak same gatunki nie są jeszcze uprawiane przez ogrodników. Hodowca V. Khondyrev, wykorzystując różne rodzaje tej rośliny, był w stanie stworzyć całą serię mieszańców: Aquarelle, Artemis, Absolute, Atlantis, Andromeda, Aphrodite i Arctic. Dość popularne wśród ogrodników są również hybrydy utworzone przez skrzyżowanie podwójnych liści Scylla i Chionodox Forbes, nazywane są chionoscilla: wysokość krzewów wynosi nie więcej niż 10 centymetrów, małe niebieskie kwiaty w kształcie gwiazdy są zbierane w gęstych kwiatostanach.
