Wągrzyca bydła: jaka choroba i jak sobie z nią radzić
Bydło przy normalnej pielęgnacji staje się namacalną pomocą dla małego gospodarstwa. Niestety krowy i cielęta czasami chorują, co od razu wpływa na produktywność lub wzrost. Złożoność jest dodana przez „tajemniczy” charakter wielu chorób i brak oczywistych objawów.
Zadowolony
Rozważ jedną z najbardziej rozpowszechnionych dolegliwości wśród zwierząt, a mianowicie wągrzyca (aka finnosis).
Co to jest i jak niebezpieczne
Jest to choroba pasożytnicza wywoływana przez cysticercus - bydlęcego tasiemca w stadium larwalnym. Czynnikiem sprawczym jest fiolka z scolexem (główka z czterema przyssawkami) wypełniona mętnym płynem. Taka „kula” jest pokryta kosmkami i jest dość duża (do 8-9 mm długości i 5-6 szerokości).
Szkodliwa larwa atakuje mięśnie - mięśnie grupy szkieletowej, serca i języka, a także wewnętrzne mięśnie żucia. Niebezpieczeństwo polega na tym, że osłabiona odporność może wpływać na tkankę tłuszczową oraz wątrobę, mózg i płuca.
Jak przebiega infekcja zwierząt i kto jest nosicielem
Cysticercus może dostać się do organizmu wraz z wodą i karmić, w których znajdują się jaja lub dojrzałe fragmenty tasiemca. „Katalizatorem” jest sok żołądkowy, który zmiękcza ich błony i przyspiesza uwalnianie zarodków (onkosfery).
Schemat infekcji jest tradycyjny i prosty, ale wągrzyca jest niemożliwa bez udziału człowieka, w końcu to w jego ciele patogen osiąga stadium dojrzałości. Z naukowego punktu widzenia ludzie są ostatecznymi żywicielami tego pasożyta, podczas gdy same zwierzęta są pośrednimi.
Larwy dostają się do organizmu człowieka wraz z pożywieniem (najczęściej niegotowanym mięsem zarażonego inwentarza żywego). Łańcuch może nie wywoływać żadnych reakcji u ludzi, będąc w środku przez wiele lat, a czasem dorastając do 10 m.
Koło życia
Ledwo pojawiające się onkosfery stają się pełnoprawnymi larwami 5-6 miesięcy po ich pojawieniu się. Zanotowano również szybsze wskaźniki (3,5-4 miesiące), ale jest to bardziej typowe dla pasożytów osiadających na ścianach naczyń krwionośnych.
Oznaki choroby
Podstępność Finnoza polega na tym, że przy niskim stopniu inwazji (infekcji) stan zdrowia Bydło nie budzi niepokoju - objawy praktycznie się nie pojawiają.
Ale imponująca kolonia cysticystów z pewnością sama się „zdradzi”, doprowadzając sprawę do ostrej formy. Może rozciągać się na dwa tygodnie - przez pierwsze 5-6 dni przebieg choroby jest szczególnie wyraźny, po czym charakterystyczne objawy znikają. Wśród nich są:
- gwałtowny spadek apetytu lub całkowita odmowa karmienia;
- podwyższona temperatura ciała;
- niepokój zwierząt, stają się bardzo poruszone;
- częstsze biegunka;
- suchość błon śluzowych, które również bledną;
- „Awarie” w pracy serca, na co wskazuje częste zadyszki, podczas jazdy na pastwisko jest zwykle aktywna krowa może się zatrzymywać wiele razy;
- ból w mięśniach;
- bolesna reakcja na badanie dotykowe w okolicy siatki i trawieńca.
Zmiany patologiczne
Jeśli choroba przebiega w postaci ostrej lub przewlekłej z powikłaniami w tle, struktura dotkniętych obszarów jest niezmiennie zaburzona. Podczas rozcinania martwych zwierząt na organach i tkankach znajdują się charakterystyczne „ślady” larw:
- liczne punktowe krwotoki;
- obecność małych cysticers;
- wzrost krezki, samo więzadło chłonne w przekroju ma nienaturalnie soczysty odcień;
- przebarwienia mięśni szkieletowych (szarzeją), na których można znaleźć złogi w postaci jasnoszarych onkosfer.
Diagnostyka
Postawienie trafnej diagnozy to wyzwanie nawet dla doświadczonych lekarzy weterynarii.
Faktem jest, że niektóre objawy (na przykład zmniejszony apetyt lub niepokój) są uważane za pośrednie i mogą prowadzić do zupełnie innej choroby. A techniki manualne, takie jak sondowanie, nie różnią się ze szczególną dokładnością - oczywiście chore zwierzę zareaguje rykiem, ale w ten sposób nie będzie można zlokalizować ogniska infekcji.
- RNGA (pośrednia hemaglutynacja). Ta metoda jest stosowana w badaniu surowicy krwi. Pobrany materiał o objętości 5-7 ml umieszcza się w sterylnej probówce, a następnie umieszcza na płytce z erytrocytami. Jeśli tworzy się osad, jest to pewny znak, że w organizmie jest pasożyt. Odpowiedź NGA jest uważana za najdokładniejszy stosowany test..
- RLA (lateksaglutynacja). Surowicę krwi podgrzewa się, po czym dodaje się zawiesinę lateksu, wykonując kilka pojedynczych impregnacji innych leków. Po „zagraniu” na strzelcu talerzy z materiałem z kolekcji dochodzi do wniosku. Obecność w ekstrakcie znaków „++” lub „++++” wskazuje, że larwy aktywnie się rozwijają.
- Śródskórny test alergiczny. Tuberkulinę wstrzykuje się w środkową część szyi lub fałd ogonowy (u cieląt - w łopatkę). Dawka zależy od wieku, norma dla dorosłego bydła wynosi 0,2 ml, podczas gdy młode poniżej 1 roku potrzebują 0,15 ml. U zdrowych zwierząt obrzęk pojawia się 12-20 godzin po wstrzyknięciu, który nasila się w ciągu 2-3 dni. Przy opóźnionej reakcji (48 godzin) wykonuje się kolejny zastrzyk, którego wyniki są całkowicie jasne.
Larwy stają się widoczne po prześwieceniu przez lampę fluorescencyjną, która odbywa się w ciemnym pomieszczeniu. Pasożyty wyróżnia się czerwonym lub bordowym światłem. Podczas badania mrożonego mięsa efekt będzie taki sam, ale cysticercus umrze do tego czasu. Gotowane mięso przestaje się "żarzyć" po 1,5 godziny obróbki cieplnej.
Czy leczenie jest możliwe
Leczenie chorób bydła, takich jak wągrzyca, jest skomplikowane ze względu na specyficzne działanie patogenu.
Przepisywanie leków wymaga od lekarza weterynarii dużego doświadczenia. Silne leki przeciwhistaminowe nie są do tego dobre. - ich działanie powoduje masową śmierć pasożytów, ale jednocześnie w „wypchanych” nimi włóknach mięśniowych wyzwalane są odurzenia i stany zapalne.
Preparaty na bazie prazykwantelu - „Mebendazol” i „Droncit” są stosowane. Pierwszy lek dodaje się do paszy w ilości 50 mg / kg. Czas przyjęcia wynosi 10 dni. Jeśli chodzi o "Drontsit", jego dawkę ustala tylko lekarz, który badał zwierzę (wskazane jest mieć pod ręką wyniki badań).
Nic dziwnego, że profilaktyka odgrywa ważną rolę, która może wyeliminować wszystkie te trudności.
Zapobieganie
Obejmuje całą gamę środków. Następujące czynności są uważane za obowiązkowe:
- ubój żywego inwentarza tylko w rzeźniach z całym niezbędnym wyposażeniem z obowiązkową kontrolą tusz;
- jeżeli znaleziono więcej niż trzy larwy, wykonuje się cięcia kontrolne;
- w razie potrzeby - techniczne usuwanie skażonych zwłok.
Oczywiście nie można zapominać o czynnikach sanitarno-higienicznych:- Aranżacja zamkniętych latryn.
- Utrzymywanie czystości w oborze lub gospodarstwie.
- Wypas w czystych obszarach z dala od otwartych kanalizacji i kanałów.
- Niedopuszczalność kontaktu z bezpańskimi zwierzętami.
- W dużych gospodarstwach obowiązkowe są okresowe kontrole weterynaryjne zwierząt oraz profesjonalne badania personelu.
- Wreszcie dokładna obróbka mięsa przed posiłkami. Dokładne smażenie lub gotowanie nie da pasożytowi szansy na podążanie za łańcuchem pokarmowym - człowiek - zwierzę.
