Charakterystyka prostych i złożonych nawozów mineralnych

Każdy rolnik lub mieszkaniec lata marzy o dużych zbiorach. Boją się chemikaliów i preferują naturalne żywienie: próchnicę, obornik lub inną materię organiczną. Ale nie ma w nich wystarczającej ilości przydatnych pierwiastków śladowych. Warzywa, owoce, jagody i rośliny owocowe wymagają różnych elementów. W takich przypadkach nawozy mineralne pomagają wzbogacić ziemię w niezbędne dodatki..

Opis karmienia

Brak składników odżywczych zależy od budowy ziemi. Gleba gliniasta praktycznie nie zawiera żelaza i manganu. Na torfowiskach brakuje miedzi, a tereny podmokłe nie zawierają cynku. Aby to wyeliminować, stosuje się nawozy mineralne lub tuki. Są to składniki pochodzenia nieorganicznego o szerokim spektrum działania, które dają pozytywny efekt już po pierwszym wzbogaceniu. Materiał oparty jest na metalach i ich związkach: solach, tlenkach kwasowych, a szkielet węglowy jest całkowicie nieobecny.

Te nawozy są podzielone na następujące typy:

1. Proste składają się z jednego pożytecznego mikroelementu, dzięki czemu mają wyraźny kierunek oddziaływania. Pozostałe składniki mają dodatkowo pozytywny wpływ. Są to nawozy fosforowe, potasowe i azotowe..
2. W skład kompleksu wchodzą dwie substancje czynne, które jednocześnie oddziałują na roślinę i ziemię.
3. Mikronawozy charakteryzują się złożonym składem pierwiastków śladowych - wapnia, jodu, molibdenu, manganu.

Mikronawozy sprzedawane są w postaci kryształków, proszku lub płynu. Substancje te wpływają pozytywnie na plony, chronią przed szkodnikami i chorobami oraz przyspieszają wzrost uprawianych roślin. Wśród nich są podgatunki proste i złożone..

Chelaty miedzi, boru i molibdenu są uważane za łatwo dostępne dla roślin. Mikronawozy z zawartością miedzi stosuje się na terenach podmokłych i torfowych, ponieważ bez nich nic nie będzie rosło. Fundusze borowe są ważne dla wzbogacenia młodych upraw, aby wpłynąć na wzrost. Saletra amonowo-wapienna z cząsteczkami boru jest uniwersalna. W przypadku lasów i gruntów bielicowych odpowiedni jest tłuszcz molibdenowy, ale w glebach kwaśnych nie będzie się objawiał. W sprzedaży można znaleźć takie nazwy nawozów jak Master, Sizam i Oracle. Zawierają elementy boczne: cynk, magnez, żelazo, bor, sacharozę.

W pracach rolniczych uciekają się do płynnych tłuszczów złożonych. Przy produkcji kwasy są neutralizowane amoniakiem. Dodają nawozy zawierające azot, chlorek lub siarczan potasu.

Nawozy są stosowane w postaci płynnej lub granulowanej. Pierwsza forma nie jest tak szkodliwa dla środowiska, ponieważ nie jest zdmuchnięta przez wiatr. Podczas nakładania płynnego opatrunku górnego należy ściśle przestrzegać instrukcji, aby pędy się nie poparzyły. Granulki - kulki o średnicy 1,5-5 mm. Z zastrzeżeniem zasad przechowywania, nie psują się i są konsumowane wolniej niż sproszkowane.

Klasyfikacja nawozów nieorganicznych

Proste chemikalia do wzbogacania gleby dzielą się na fosfor, azot i potaż. Tego typu nawozy mineralne należą do faworytów w rolnictwie, ponieważ sprzyjają wzrostowi krzewów i warzyw..

Nawozy azotowe

Taki nawóz pogłówny stosuje się przed orką wiosenną, tak aby korzystne składniki rozprzestrzeniły się przed okresem aktywnego wzrostu sadzonek. Wśród nich wyróżnia się podgatunki o indywidualnych cechach w zależności od stężenia składników nawozów mineralnych..

Azotan amonu zawiera 34,5% azotu. Dodatkowe składniki obejmują kredę, mielony wapień, gips fosforowy i fosforyt. Nie nadaje się do gleby bielicowej, ponieważ niewielka ilość kationów zmniejsza właściwości azotanu. W pierwszym roku po przetworzeniu plon wzrasta o 40-60%. Uprawy są mniej podatne na szkodniki i choroby. Prawidłowa dawka to 10 do 20 g / m². Jeśli wzbogacenie nie występuje u nasady, roztwór sporządza się w ilości 50 g na 100 l wody na 100 m2 poletka.

Taka substancja nadaje się do winogron i krzewów owocowych, stosuje się ją na przełomie marca i kwietnia. Ma to na celu zapobieganie głodowi azotu w okresie wegetacji. Prywatnym rolnikom trudno jest zdobyć takie nawozy, ponieważ są wybuchowe, przechowywanie zapewnia ochronę przed przegrzaniem i mieszankami osób trzecich.

Białe granulki - azotan sodu. Przydaje się do utlenionej gleby i lizawek solnych, ale w przypadku czarnej gleby lepiej jest przyjmować inne nawozy. Zawiera około 15-17% azotu, dlatego w celu aktywacji środka wymyślono specjalną technologię aplikacji nawozów azotowych. Przed zaoraniem wiosną są rozrzucone po terenie, aby nie stracić swoich użytecznych właściwości. W przypadku prac szklarniowych tego narzędzia nie wolno używać, a długotrwałe przechowywanie negatywnie wpływa na jakość.

Azot w dużych dawkach zawarty jest w moczniku azotu. Na otwartym polu z prędkością błyskawicy zamienia się w węglan amonu. Główny składnik wyparowuje z powierzchni gleby w postaci amoniaku, dlatego mocznik osadza się na głębokości kiełkowania korzeni. Ziemia lepiej wchłania ciecz. Dawkowanie zależy od tego, które rośliny planujesz nawozić:

1. Drzewa i krzewy owocowe wymagają około 20-30 g na 10 litrów płynu. Dla nich proces powtarza się dwukrotnie: 7 dni po kwitnieniu i po 4 tygodniach..
2. Warzywa - około 60 g na 10 litrów wody.
3. Do karmienia korzeni pomidorów, ziemniaków, papryki i buraków należy użyć 20 g / m².
4. W przypadku ogórków i grochu hoduje się 10 g mocznika.

Mocznik nie łączy się z kredą, wapnem, dolomitem i prosty superfosfat. Ale poprawia smak roślin i pomaga im pozbyć się głodu azotu..

Po spiekaniu węglika wapnia z węglem w atmosferze azotu otrzymuje się cyjanamid wapnia. Jest wprowadzany do gleby z wyprzedzeniem, ponieważ uwalnianie niezbędnych substancji jest powolne. W skład tego typu wchodzi wapno, a forma uwalniania to lekki proszek, który po nałożeniu łączy się z olejami naftowymi. Cyjanamid jest ostrożnie stosowany jako opatrunek górny, ponieważ w dużych dawkach działa jak herbicyd.

Środki wzbogacające potas

Chlorek potasu zawiera ponad 50% głównego pierwiastka. Wprowadzany jest jesienią podczas kopania w porcji ok. 25 g / m². Gatunek ten uwielbiają ziemniaki, buraki i większość zbóż. W przypadku roślin cukrowych dawka jest podwojona.

Gdy kiełkom brakuje potasu, dodaje się siarczan potasu. Nie zawiera magnezu, sodu, chloru ani innych zanieczyszczeń. Na etapie zawiązywania się jajników i owoców melony i tykwy zostaną nasycone wymaganą ilością składnika odżywczego. Do nawożenia korzeni należy przyjąć 10 g / m², a do kopania 25 g / m².

Kryształy ciemnopomarańczowego koloru - sól potasowa. W rolnictwie powszechna forma sylwinitu. Jest to skała o zmiennym stosunku chlorku potasu do chlorku sodu. Zanieczyszczenia to piasek, glina lub gips. Nawozy stosuje się podczas orki jesiennej. Chlor jest w większym stopniu wchłaniany w głąb ziemi, a potas nasyca żyzną warstwę. W przypadku krzewów jagodowych dodaj 20 g na każdą jednostkę. Zużycie wynosi około 200 g / m². Na glebach z zawartością sodu będzie to miało negatywny wpływ, ale na czarnozemach w ogóle się nie pokaże.

Fosfor jako nawóz doglebowy

Wszystkie rodzaje tego typu nawozów mineralnych powstają na bazie naturalnych surowców otrzymywanych w wyniku mineralizacji szkieletów zwierząt i tomoslagów. Tłuszcze fosforowe są ważne dla młodych sadzonek i sadzonek, ponieważ zapewniają normalizację procesów na poziomie komórkowym. Zwykle preferowany jest superfosfat. Oprócz fosforu zawiera wiele przydatnych substancji: magnez, siarkę, wapń.

Prosty superfosfat zawiera do 20% bezwodnika fosforowego. Nie wymaga specjalnych warunków przechowywania, co jest uważane za plus. Dawki stosowania zależą od poziomu wilgotności gleby. Podczas aktywnego wzrostu roślin wykonuje się opatrunek górny. Ogrodnicy używają go do odżywiania róż i innych kwiatów, a efekt pojawia się już po raz pierwszy. Pędy stają się mocniejsze, a kolor kwiatów jaśniejszy. Uwalniany jest w postaci granulatu lub proszku i jest wprowadzany w kwietniu lub wrześniu podczas kopania. Podczas sadzenia w dołach można dodać granulowany superfosfat. Ten nawóz nie jest mieszany z popiołem ani wapnem..

W superfosfacie podwójnym stężenie fosforu podwaja się (do 46%), a do składu dodaje się siarczan wapnia, fosforany żelaza i glinu. W przypadku warzyw wprowadza się 30-40 g, a dla drzew owocowych pobiera się około 600 g. Jeśli ziemia jest zubożona, dawkę zwiększa się o 30%. W szklarniach zużywa się do 100 g tego nawozu..

Mąka fosforowa nie traci przydatnych właściwości podczas długotrwałego przechowywania. Do produkcji pobierają naturalne fosforyty i wzbogacają je. Następnie substancje są mielone na mąkę. Stosuje się go na glebach kwaśnych, zubożonej czarnej i czerwonej. Ten rodzaj nawozu stosuje się co 2-3 lata. Najpierw rozsypuje się fosforyt, a następnie wykopuje.

Ponieważ do produkcji nie dodano żadnych środków chemicznych, nadaje się do wszystkich upraw. Norma wynosi od 1,5 do 2 ton na hektar. Dzięki takiemu karmieniu wzrasta odporność roślin, co umożliwia przetrwanie przymrozków. W połączeniu z popiołem lub wapieniem zmniejsza się stopień wnikania w grunt.

Gatunki złożone

Przydatne pierwiastki zawarte są w złożonych tłuszczach i działają na wiele sposobów: przywracają do życia krzewy, pomagają uzyskać wzrost i rozwój, dają siłę do owocowania. Nitroammofoska i nitroammofos otrzymywane są po procesie zobojętniania amoniakiem kwasów azotowych i fosforowych. Ta ostatnia składa się w 50% z fosforu i 50% z azotu, a nitroammofoska dodatkowo zawiera potas. Te opatrunki nakłada się na każdą glebę.

Stale stosowane złożone nawozy obejmują:

1. Ammophos - granulki o wysokim stężeniu fosforu i azotu, ale ten ostatni występuje w formie amonowej. Substancja nie zbryla się i nie wchłania cieczy, ale doskonale rozpuszcza się w wodzie. Ten typ jest uważany za uniwersalny i odpowiedni dla różnych krajów..
2. Sulfoammophos. Różni się od poprzedniego typu tym, że dodatkowo zawiera siarkę, wapń i magnez. Skuteczna podkora dla wszystkich kultur.
3. Fosforan dwuamonowy nie zawiera azotanów. Siarka występuje jako dodatek.
4. Ammofoska - nawóz zawierający potas, fosfor i azot. Ten ostatni praktycznie nie jest wypłukiwany z gleby. Dodatkowe składniki to siarka, magnez i wapń. Ze względu na brak chloru stosowany jest w lizawkach solnych.

Korzyści i szkody nieorganicznych tłuszczów

Korzyści zależą bezpośrednio od rodzaju i właściwości nawozów mineralnych. Do wzrostu służą związki azotu, a fosforowe wzmacniają kłącza i odporność na choroby. Mieszanki potasu zwiększają zawartość cukru w ​​owocach i podnoszą poziom witamin. Wystarczająca ilość potasu pozwala uzyskać ogromne zbiory z witryny.

Na suchych obszarach takie opatrunki mają pozytywny wpływ na strukturę gleby, jeśli stosowane są odpowiednie dawki. Precyzyjne rozprowadzenie substancji pomaga wniknąć w podłoże i zacząć aktywnie działać.

Rolnicy wolą pracować z tymi nawozami ze względu na następujące zalety:

1. Zawarte w nich składniki odżywcze są całkowicie wchłaniane przez rośliny uprawne.
2. Średnio plon wzrasta o 20-40%.
3. Opatrunki mineralne nasycają rośliny niezbędnymi witaminami.
4. Przywrócona zostaje równowaga pożytecznych mikroelementów w krzewach warzyw, owoców, owoców i jagód.
5. Zwiększa odporność na choroby zakaźne, grzybicze i szkodniki.

Nawozy te należą do materiałów chemicznych, dlatego są szkodliwe podczas produkcji, transportu i stosowania w rolnictwie. Głównym zagrożeniem w składzie nawozów mineralnych jest pył. O toksyczności materiału i oddziaływaniu na organizm decydują związki fluoru, fosforu i azotu.

Długotrwała praca z takimi substancjami prowadzi do problemów z drogami oddechowymi i zatrucia organizmu, dlatego należy stosować środki przeciwpyłowe. Gleba jest uszkodzona przez nieprzestrzeganie instrukcji karmienia.