Instrukcje użycia superfosfatu: skład i zużycie

Fosfor jest jednym z najważniejszych składników odżywczych dla roślin. Ale w naturze praktycznie nie mają gdzie zabrać tego cennego pierwiastka, ponieważ zawiera mniej niż jeden procent w glebie. Ponadto masa jest w niedostępnej dla nich formie. Jednym ze źródeł poboru fosforu przez organizm roślinny jest superfosfat - najpowszechniejszy nawóz zawierający fosfor.

Szczególnie cenny nawóz

Superfosfat to nawóz mineralny otrzymywany z naturalnych fosforanów poprzez ich chemiczne rozdrobnienie na pierwiastki składowe. Ogólny wzór chemiczny powstałego nawozu jest następujący: (CaH2PO4) 2 + H2O + 2CaCO4 + 2H2O.

Główny pierwiastek - fosfor - może zawierać od 20 do 50%, w zależności od odmiany. Fosfor występuje w jego rozpuszczalnej w wodzie postaci bezwodnika fosforowego P2O5, dzięki czemu jest łatwiej przyswajalny przez rośliny.

Znaczenie fosforu dla roślin

Fosfor jest jednym z głównych składników odżywczych dla wszystkich roślin bez wyjątku. Pod względem zużycia zajmuje drugie miejsce za azotem. Mimo, że fosfor jest pobierany przez rośliny w znacznie mniejszych ilościach niż azot, odgrywa on niezwykle ważną rolę w życiu organizmów roślinnych.. Pierwiastek ten stymuluje następujące procesy w roślinach:

• Tworzenie kwiatów i ich późniejsze nawożenie.
• Formowanie i dojrzewanie owoców.
• Poprawa metabolizmu węglowodanów i azotu. Katalizuje proces asymilacji azotu.
• Wspomaga magazynowanie energii w komórkach roślinnych.
• Zwiększa produktywność.
• Poprawia smakowitość owoców.
• Zwiększa wzrost korzeni.
• Zmniejsza wchłanianie wilgoci przez rośliny z gleby, co ma znaczenie w suchych regionach.
• Zwiększa odporność roślin na mączniaka prawdziwego i zgniliznę korzeni.

Oznaki niedoboru

Jeśli rośliny zaczną odczuwać głód fosforu, natychmiast przejawia się to w ich wyglądzie. Należy pamiętać, że wchłanianie fosforu w dużym stopniu zależy od temperatury otaczającego powietrza i gleby. Krótkotrwały spadek temperatury może wywołać głód fosforu, który nie ma nic wspólnego z brakiem fosforu. Znika samoczynnie po ponownym wzroście temperatury. Jeśli po wzroście temperatury oznaki głodu fosforu nie znikają, a wręcz przeciwnie, nasilają się, jest to znak, że w podłożu odżywczym jest mało fosforu i wymagane jest pilne karmienie superfosfatem.

Brak fosforu powoduje naruszenie zdolności roślin do asymilacji azotu, nawet jeśli ten ostatni znajduje się w glebie w wystarczających ilościach i w łatwo przyswajalnej formie. Dlatego objawy niedoboru fosforu i azotu są bardzo podobne..

Charakterystyczne objawy głodu fosforu obejmują:

• Niedorozwój systemu korzeniowego.
• Słaby wzrost, przerzedzenie łodygi i prawie całkowity brak kwiatów.
• Upadek jajników i niedojrzałe owoce.
• Liście stają się ciemnozielone z niebieskawym odcieniem. W miarę postępu głodu fosforu kolor może zmienić się na fioletowy lub fioletowy.
• Blaszki liści są mniejsze niż u normalnych roślin, z zakrzywionymi krawędziami.
• Na dolnych liściach pojawiają się rdzawe plamy. Są skoncentrowane na krawędziach liści, początkowo mają kolor żółto-brązowy, a następnie brązowieją.

Nadmiar ważnego pierwiastka

Przesycenie fosforem prowadzi do gwałtownego wzrostu procesów metabolicznych w tkankach roślin, co przyczynia się do ich szybkiego starzenia. Jest to szczególnie widoczne w przypadku roślin jednorocznych. Zwiększa się wrażliwość roślin na brak wody, co może spowodować ich śmierć z powodu braku wilgoci w przypadku suchego lata. Asymilacja potasu przez rośliny zostaje zakłócona lub całkowicie ustaje, w wyniku czego następuje głód potasu z charakterystycznymi objawami braku tego pierwiastka. Charakterystyczne objawy nadmiaru fosforu są następujące:

• Ogólne zażółcenie liści.
• Pojawienie się nekrotycznych plam na blaszkach liści.
• Przedwczesny opad liści.
• Zwiększona kruchość młodych pędów.

Odmiany superfosfatu

Ten nawóz mineralny jest produkowany w przemyśle chemicznym w postaci granulatu lub w postaci jednorodnego proszku. Istnieje kilka rodzajów superfosfatów, które obejmują wszelkiego rodzaju specjalistyczne dodatki do zastosowania w bardziej wąskim zakresie.. Główne formy nawożenia to:

• Prosty superfosfat. Postać sproszkowana lub monofosforan. Jest to szaro-biały proszek zawierający do 20% bezwodnika fosforowego. Zakres stosowania tego nawozu jest ograniczony ze względu na jego stosunkowo słaby skład. Ponadto znajdujący się w nim fosfor występuje w postaci trudnej do strawienia przez rośliny. Do przechowywania wymagane jest szczelne opakowanie, ponieważ produkt jest dość higroskopijny i szybko traci swoje właściwości na świeżym powietrzu. Jedynym znaczącym plusem jest niski koszt.
• Granulowany. Wykonany z prostego superfosfatu poprzez nawilżenie, a następnie suszenie przez granulację. W rezultacie uzyskuje się skoncentrowany nawóz, pozbawiony wad nieodłącznie związanych z prostym superfosfatem. Zawartość tlenku fosforu wzrasta do 50%, dodatkowo nawóz zawiera do 30% siarczanu wapnia, a także cynk, magnez i kilka innych pierwiastków śladowych. Ten rodzaj nawozu jest praktycznie pozbawiony higroskopijności i można go przechowywać w otwartym opakowaniu, nie zbryla się i nie traci swoich korzystnych właściwości podczas długotrwałego przechowywania..
• Podwójnie ziarnisty. Zawiera łatwo rozpuszczalny w wodzie monofosforan wapnia, zawartość tlenku fosforu waha się w granicach 45-50%. Praktycznie nie ma substancji balastowych, co sprawia, że ​​stosowanie i stosowanie podwójnego superfosfatu jest bardzo opłacalne.
• Amoniakowany. Przygotowany przez nasycenie podwójnego superfosfatu bezwodnym amoniakiem. Zawiera około 13% tlenku fosforu i 1,5% azotu. Jest to zbilansowany i lekkostrawny nawóz. Jest pozbawiony jednej z głównych wad wszystkich nawozów fosforowych: nie zakwasza gleby, dzięki czemu można go stosować na wszystkich typach gleb, niezależnie od ich kwasowości.
• Superfosfat jest humusowany. Zawiera 20% tlenku fosforu i 2,5% humatów. Nawóz organomineralny zawiera oprócz składników mineralnych organiczne pierwiastki czynne, w szczególności sole kwasów humusowych, dzięki czemu znacznie wzrasta zdolność roślin do przyswajania nawozów mineralnych. W rezultacie całkowite zużycie nawozów spada o 30%, a plony zwiększają się o 40%..

Praktyczne zastosowanie

Instrukcja użycia nawozu superfosfatowego zawiera następujące informacje. Wszystkie superfosfaty mają długi wpływ. Po zastosowaniu długo zachowują swoje użyteczne właściwości, nie rozpuszczając się w przestrzeni glebowej. W związku z tym rośliny mogą otrzymywać potrzebny im fosfor przez długi czas, pobierając go z gleby tyle, ile potrzebują.

Cały proces karmienia jest rozciągany przez długi czas, aż do wyczerpania całej zapasu superfosfatu. Doświadczeni ogrodnicy specjalnie obliczają czas trwania złożonego nawozu, a pod koniec jego ważności dodają nowe porcje.

Najkorzystniejsze gleby

Superfosfat to nawóz, który każdy ogrodnik wie, jak używać. Prosty, sproszkowany superfosfat działa tylko na glebach obojętnych i zasadowych. W przypadku zwiększonej kwasowości tlenek fosforu przekształca się w fosforan żelaza lub glinu, który jest praktycznie niestrawny przez rośliny, co może wywołać głód fosforu roślin.

W przypadku dużej kwasowości grunt przed zastosowaniem superfosfatu potraktowane mieszaniną popiołu drzewnego i wapna w stosunku na 1 metr kwadratowy gleby:

• Wapno 500 ml;
• Popiół drzewny 200 g.

Odtlenianie gleby jest procesem czasochłonnym, dlatego odtleniacze należy dodawać co najmniej miesiąc przed dodaniem superfosfatu do gleby..

Zastosowanie podwójnego superfosfatu jest możliwe na każdej glebie. Droższe rodzaje superfosfatu można stosować na wszystkich glebach, ponieważ w tym przypadku fosfor nie przechodzi w formy słabo rozpuszczalne i jest całkowicie wchłaniany przez rośliny, niezależnie od kwasowości podłoża..

Warunki i metody wpłaty

Wprowadzenie superfosfatu jesienią do kopania w kraju jest najczęstszym sposobem jego wykorzystania. Wyjątkiem jest jesienne wapnowanie terenu w celu ograniczenia kwaśnego odczynu gleby. W tym przypadku wprowadzenie superfosfatu przenosi się na wiosnę..

Jednoczesne stosowanie superfosfatu i wapna może sprowokować proces zasolenia gleby, ponieważ w wyniku reakcji neutralizacji składniki aktywne obu nawozów ulegną dezaktywacji. Wynika to z faktu, że superfosfat w swojej strukturze chemicznej jest solą kwaśną, dlatego wapno zacznie obniżać kwasowość superfosfatu i tym samym go dezaktywować..

Odwrotny proces zakwaszania zachodzi przy jednoczesnym wprowadzaniu do gleby superfosfatu i mocznika.

Najbardziej optymalne jest połączenie superfosfatu z nawozami potasowymi. W takim przypadku następuje maksymalna asymilacja wszystkich składników odżywczych..

Prosty sproszkowany superfosfat najlepiej stosować w połączeniu z kompostem lub zgniłym obornikiem. W tym przypadku uzyskuje się analog humatowanego superfosfatu. Pożyteczne bakterie przekształcają wszystkie minerały wchodzące w skład nawozu w gumowane formy, które są łatwo przyswajalne przez rośliny, co ostatecznie ma korzystny wpływ na produktywność.

Okap kuchenny

Latem najskuteczniejszym top dressingiem jest płynna postać superfosfatu, przygotowywana w specjalny sposób zwany „ekstraktem superfosfatu”. W tym przypadku wszystkie trudno rozpuszczalne minerały zamieniają się w łatwo przyswajalną formę, a wprowadzenie takiego żywienia bardzo skutecznie wpływa na wzrost i rozwój roślin..

Do przygotowania ekstraktu najlepiej jest użyć superfosfatu granulowanego. Granulki zalewamy wrzącą wodą i umieszczamy w ciemnym miejscu na 24 godziny. Roztwór należy okresowo dokładnie mieszać. Gotowa mieszanka wygląda jak tłuste mleko kozie.

Sekwencja gotowania jest następująca:

• Do roztworu roboczego - 20 łyżek granulatu na 3 litry wrzącej wody.
• Do głównego nawozu - dodać 150 mililitrów roztworu roboczego, 20 mililitrów nawozu azotowego i 0,5 litra popiołu drzewnego na 10 litrów wody.

Dodatek nawozu azotowego jest koniecznością, ponieważ bez azotu fosfor jest bardzo słabo przyswajany przez rośliny..

Używaj do różnych roślin

Nawóz ten jest uniwersalny i działa równie dobrze zarówno w uprawach ogrodniczych, jak i owocowo-jagodowych lub uprawach domowych. Nie wymaga głębokiej penetracji i charakteryzuje się opóźnionym okresem działania, czyli po nałożeniu zachowuje skuteczność przez długi czas.. Najczęściej jest przenoszony pod następujące uprawy:

• Ziemniaki. Przyprowadź w momencie lądowania. Zaleca się dodanie nie więcej niż 20-30 gramów na każdą bulwę, czyli około jednej łyżki stołowej. Granulki są rozmieszczane wokół bulwy tak, aby nie stykały się ze sobą bezpośrednio. Ma to na celu zapobieganie poparzeniom chemicznym bulwy..
• Pomidory. Podczas sadzenia sadzonek pod każdy korzeń dodaje się nie więcej niż 10 gramów granulowanego superfosfatu (pół łyżki stołowej). Aby zapobiec poparzeniom korzeni, granulki należy dokładnie wymieszać z otaczającą glebą. Drugie karmienie odbywa się w momencie, gdy pomidory zaczynają kwitnąć, ponieważ rośliny potrzebują dużo fosforu do wytworzenia owoców.
• Ogórki. Pierwsze nawożenie przeprowadza się jesienią w celu kopania. Stawka wynosi około 20-30 gramów na metr kwadratowy. Za drugim razem rośliny są karmione podczas kwitnienia. W takim przypadku zalecana jest metoda wewnątrzkorzeniowa w postaci specjalnie przygotowanego ekstraktu..

Podczas pracy z superfosfatem należy przestrzegać pewnych środków bezpieczeństwa. Pomimo tego, że nawóz ten nie jest aktywny chemicznie i nie ma ewidentnego szkodliwego działania na organizm, nie możemy zapominać, że to wciąż chemia.

W przypadku kontaktu z błonami śluzowymi układu oddechowego mogą ulec podrażnieniu aż do stanu zapalnego, dlatego podczas pracy należy zawsze używać gumowych rękawiczek i maski ochronnej..

W przypadku kontaktu z oczami natychmiast przemyć dużą ilością zimnej wody.