Rokitnik ałtajski: popularna odmiana o pysznych jagodach

Charakterystyka odmiany rokitnika ałtajskiego

Znanych jest ponad pięćdziesiąt odmian rokitnika, uprawianych w różnych regionach naszego kraju, ale „na ucho” - nie tak wiele. Rokitnik ałtajski to jedna z odmian, o której wie każdy ogrodnik zainteresowany tą jagodową kulturą.

Rosnąca historia

Ałtaj to stosunkowo młoda odmiana. To prawda, że ​​urodził się w 1981 roku, ale przez długi czas zdawał testy państwowe i został zarejestrowany w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej dopiero w 2006 roku. Odmiana została stworzona w Centrum Badań Naukowych im M.A. Lisavenko (Ałtaj) na bazie rokitnika zwyczajnego Shcherbinka-1. Zalecany do uprawy w regionie Zachodniej Syberii, jednak do regionów tolerancji zaliczane są również regiony Uralu, Syberii Wschodniej i Dalekiego Wschodu..

Przez ostatnie lata próbowali sadzić rokitnika ałtajskiego w wielu regionach klimatycznych, teraz można go znaleźć w europejskiej części naszego kraju..

Charakterystyka roślin

Rokitnik ałtajski rośnie w postaci krzewu o niskim cierniu o średniej wysokości: wysokość dorosłej rośliny wynosi od 3 do 4 metrów. Młode pędy są srebrzystoszare, później brązowieją, kora gładka. Korona jest zwarta, ale gęsta. Liście lancetowate szaro-zielone na krótkich ogonkach, wąskie, do 6 cm długości.

Bezboleśnie znosi każde przycinanie, dzięki czemu krzewowi można nadać dowolny kształt. Plastyczność pozwala na wykorzystanie rośliny zarówno do pozyskiwania jagód, jak i do projektowania krajobrazu. Odmiana charakteryzuje się zwiększoną odpornością na choroby, praktycznie nie podatną na ataki szkodników. Wytrzymuje mrozy do -45 ° C.

Białawe, drobne kwiaty o słabym zapachu kwitną przed liśćmi, ułożone pojedynczo lub w małych grupach. Na środkowym pasie dzieje się to w połowie maja, w chłodniejszym klimacie - nieco później. Kwitnienie trwa około 2 tygodni. Odmiana dojrzewająca należy do późnego lata: jagody są gotowe do zbioru pod koniec sierpnia lub na początku września. Pierwszych zbiorów można się spodziewać w czwartym roku po posadzeniu, po kolejnych 2 latach rokitnik wchodzi w wiek normalnego owocowania.

Liczba jagód w Ałtaju i charakter ich lokalizacji w pełni odpowiada słowu „rokitnik zwyczajny”

Plon odmiany w obecności zapylaczy jest wysoki. Najlepsze odmiany pod tym względem to Alei, drogi przyjacielu, Ural, Adam. Z dorosłego buszu Ałtaju
zbiera się do 16 kg jagód, przy uprawie przemysłowej średnio 70 c / ha. Zapylacze sadzi się od strony dominujących wiatrów na tym terenie.

Opis jagód

Owoce rokitnika ałtajskiego mają klasyczny kształt i kolor, ściśle przylegające do siebie i do gałęzi. Są owalne, jasnopomarańczowe, średniej wielkości, o masie ok. 0,7-0,8 g. Łatwo odrywają się od szypułek. Wysoka zawartość soku, doskonały smak. Ocena degustacyjna - 5 punktów. Cukier w soku zawiera do 10%, kwasy nieco ponad 1%. Owoce mocno przylegają do krzewów, nie kruszą się aż do bardzo zimna.

Przeznaczenie jagód jest uniwersalne. Najczęściej nadmiar plonu jest przetwarzany. Sok z rokitnika ma ogromne znaczenie w medycynie, a ta odmiana ma szczególnie soczyste jagody..

Dojrzałe jagody Ałtaju mają klasyczny jasny pomarańczowy kolor i duży rozmiar

Wybierając różne odmiany rokitnika, nie należy mylić Ałtaju ze słodyczami Ałtaju. Pod wieloma względami te odmiany są podobne, ale Altai Sweet dojrzewa w drugiej połowie września i ma prawie połowę plonu.

Cechy sadzenia i uprawy odmian rokitnika zwyczajnego Ałtaj

Zarówno sadzenie rokitnika ałtajskiego, jak i pielęgnacja go nie jest trudne i jest dostępne nawet dla początkującego ogrodnika.

Lądowanie

Rokitnik jest sadzony zarówno wiosną, jak i jesienią. A jeśli jest możliwość sadzenia wiosennego, starają się sadzić wiosną: w wersji jesiennej młode krzewy nie mają czasu na prawidłowe zakorzenienie aż do przymrozków, należy je przykryć na zimę. Krzewy sadzone wiosną zwykle zaczynają owocować rok wcześniej. Jeśli mówimy o środkowym pasie i regionach o podobnym klimacie, optymalne daty sadzenia są od połowy kwietnia do połowy maja.. Technika sadzenia Ałtaj nie różni się od tej stosowanej w przypadku innych odmian rokitnika zwyczajnego.

Odmiana jest wybredna pod względem światła słonecznego i wilgoci: krzewy będą rosły wszędzie, ale do owocowania wysokiej jakości potrzebne jest wystarczające oświetlenie i terminowe podlewanie. Mokradła i te, na których przez długi czas gromadzi się woda w stanie stopionym, są niepożądane do sadzenia, ale bliskość wód gruntowych, do 1 metra, nie jest przeszkodą.

Planując należy również mieć świadomość, że po kilku latach korzenie krzewu będą silnie rosnąć we wszystkich kierunkach. Często ta właściwość służy do wzmacniania gleby i sadzenia rokitnika na zboczach..

Gleba dla rokitnika ałtajskiego może być dowolna, ale glina gliniasta lub glina piaszczysta jest optymalna. Ważne jest, aby gleba przepuszczała wilgoć. Pod względem kwasowości najlepiej nadają się gleby neutralne, dlatego silnie kwaśne są z góry wapienne. Jeśli sadzonka zostanie kupiona jesienią, a sadzenie planowane jest na wiosnę, można ją wykopać w ogrodzie, położyć w rowie i posypać ziemią do połowy wysokości.

Ostatnio sprzedawane są również sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym, można je sadzić prawie zawsze

Korzenie rokitnika zwykle mają guzki, które wyglądają jak bolesne narośla. To normalna sytuacja, nie musisz ich usuwać.!

W przypadku wiosennego sadzenia sadzonek zaleca się przygotowanie dołów jesienią. W przypadku odmian rokitnika Altai Yama powinien mieć wymiary około pół metra we wszystkich wymiarach. Najprawdopodobniej najniższa warstwa gleby to gęsta glina lub niepłodna warstwa, która jest odrzucana. Reszta gleby jest mieszana z nawozami i zawracana. Jako nawozy weź 2 wiadra humusu lub kompostu, 200-300 g superfosfatu i 30-40 g siarczanu potasu. W przypadku sadzenia kilku roślin zachowuje się odległości 2,5–3 m między nimi, a między rzędami przy masowym sadzeniu 4–5 m.

Zimą nawozy będą dobrze rozprowadzane w jamie pod wpływem śniegu i wody, a mikroorganizmy stworzą komfortowe warunki dla korzeni. Po przybyciu na wiosnę z sadzonką na miejscu postępuj w następujący sposób.

1. Korzenie moczy się w wodzie przez kilka godzin, a przed umieszczeniem w jamie zanurza się w glinianym pudełku.
   

   Gliniane papugi ułatwiają ukorzenienie się sadzonek

2. Wymagana ilość gleby jest usuwana z dołka i sadzonka jest umieszczana w dołku tak, aby kołnierz korzeniowy znajdował się 8-10 cm poniżej poziomu gruntu.
   

   Schemat pokazuje obowiązkowe pogłębienie szyjki korzeniowej - jeśli sadzonka jest duża, można ją przywiązać do kołka

3. Rozprzestrzeniają korzenie i stopniowo pokrywają je ziemią, równomiernie ją zagęszczając.
4. Podlewaj sadzonkę 3-4 wiadrami wody.
   

   Jeżeli zalecana dawka wody jest szybko wchłaniana, należy ją zwiększyć

5. Ziemię dookoła buszu mulczujemy dowolnym luźnym materiałem warstwą 3-5 cm.

Jeśli kupiłeś sadzonkę w doniczce, najważniejsze jest ostrożne usunięcie jej glinianą grudką. Takie sadzonki również pogłębiają się podczas sadzenia, ale trochę mniej. Po raz pierwszy po posadzeniu sadzonki konieczne jest monitorowanie wilgotności gleby: korzenie dobrze się zakorzenią dopiero po dwóch miesiącach, dlatego do połowy lata wymagane jest częste podlewanie sadzonki.

Wideo: zalecenia dotyczące sadzenia rokitnika zwyczajnego

Opieka

Rokitnik ałtajski jest bardzo bezpretensjonalny, ale aby uzyskać dobre plony, wymaga systematycznego podlewania, ponieważ jest bardziej wilgotny niż wiele innych odmian. W okresie wegetacji roślina jest obficie podlewana mniej niż 5 razy: jeśli dla młodego krzewu wystarczą 3-4 wiadra wody, to dla osoby dorosłej wskaźnik wzrasta do 8-10. Wilgotność gleby jest szczególnie ważna podczas intensywnego wzrostu jagód..

Ałtaj to odmiana o wysokich plonach, ale aby pokazać wszystkie swoje możliwości, potrzebuje żyznej gleby. Pomimo wprowadzenia stałych dawek superfosfatu do dołka do sadzenia, nadal dodaje się go podczas corocznego poluzowywania koła przy łodydze w ilości 15–20 g / m2: to właśnie rokitnik potrzebuje fosforu do pełnego kwitnienia i zawiązywania owoców. Procesy wzrostu są aktywowane wczesną wiosną przez rozproszenie 100–150 g mocznika wokół rośliny, a potas, niezbędny dla zdrowia roślin, najdogodniej podaje się w postaci popiołu drzewnego.. Popiół posypuje się na obwodzie pnia zarówno w maju, jak i jesienią (około 100 g / m2). Humus jest rzadko rozrzucany jako ściółka: raz na 3-4 lata.

Wszystkie suche nawozy są osadzane płytko w glebie, a następnie podlewane, ale należy mieć świadomość, że system korzeni rokitnika ałtajskiego znajduje się w warstwie powierzchniowej i nie wchodzi głębiej niż 50 cm, dlatego głębokie kopanie jest zabronione, a nawet w odległości 2,5 razy większej niż promień korony: korzenie rozprzestrzeniły się do tej pory. Warto o tym wiedzieć już planując nasadzenia: w pobliżu rokitnika nie należy sadzić warzyw ani kwiatów. Nawet pod murawą starają się nie zatrzymać Ałtaju: przez całe życie rokitnik wokół niego chwasty.

Cechą tej odmiany jest zbyt gęsta korona, wymagająca systematycznego przerzedzania. A jeśli przycinanie sanitarne (usuwanie suchych i uszkodzonych gałęzi) nie jest trudne, to w celu utrzymania wysokich plonów należy wziąć pod uwagę specyfikę owocowania. Corocznie jesienią pędy roczne skracane są o 20-25 cm, a po osiągnięciu wieku 8 lat wycinana jest część pędów 3-4-letnich, co rozjaśnia koronę i odmładza roślinę. Przycinanie formatywne można przenieść na wczesną wiosnę.

Zasadniczo, z punktu widzenia estetyki, z koroną rokitnika Ałtaj można zrobić wszystko: eksperymenty w tym obszarze mogą zaszkodzić plonowi, ale nie żywotności rośliny..

Próbują zbierać jagody Ałtaju późną jesienią, po pierwszych małych przymrozkach, mimo że dojrzewają znacznie wcześniej. Jedyną rzeczą jest to, że późne zbieranie jest znacznie łatwiejsze do wykonania, a zrzucanie dojrzałych jagód nie jest zagrożone. Znawcy twierdzą również, że mrozy nadają jagodom Ałtaju lekko wyczuwalny ananasowy aromat..

Istnieją różne urządzenia do zbierania jagód, w tym domowe.

Rokitnik ałtajski nie wymaga żadnych przygotowań na zimę, jedynie w przypadku suchej jesieni wskazane jest podlewanie zimowe. Większość ogrodników również nie przeprowadza profilaktycznych oprysków, ten rokitnik tak rzadko choruje. W przypadku inwazji mszyc rokitnika można poradzić sobie ze środkami ludowymi (popiół i roztwór mydła, napar ze skórki cebuli itp.) I tylko w skrajnych przypadkach stosować środki owadobójcze, na przykład Karbofos.

Wideo: przycinanie rokitnika zwyczajnego

Zalety i wady odmiany w porównaniu z podobnymi

Rokitnik ałtajski jest odmianą bardzo popularną ze względu na swoje zalety, z których główne to:

• bezpretensjonalność w rozwoju;
• lojalny wobec każdego przycinania;
• prawie całkowity brak cierni;
• najwyższa mrozoodporność;
• zwiększona odporność na choroby;
• wspaniały smak jagód;
• bardzo wysoka wydajność;
• brak zrzucania i transport upraw.

Wśród względnych wad, ale raczej jedynych właściwości, które powodują dodatkowe trudności dla ogrodnika, są:

• potrzeba sadzenia zapylaczy;
• potrzeba częstego podlewania;
• możliwość uszkodzenia w wyniku gwałtownego nadejścia mrozu po długotrwałym ociepleniu zimą.

Właściwie te wady są typowe dla wielu odmian rokitnika zwyczajnego. Tak więc odmiana o podobnej nazwie Altaechka nie wymaga zapylaczy, ale jej jagody są mniejsze, a plon jest o połowę mniejszy, a co najważniejsze, ocena smaku jagód wynosi tylko 4,0. Nieco większe jagody, na przykład u młodych odmian Augustine i Essel. Ich degustatorzy są oceniani na 4,7-4,8 i być może wkrótce będą konkurować z Ałtajem (w końcu zostali wpisani do rejestru państwowego zaledwie 2-3 lata temu!).

Ze stosunkowo starych odmian, odmiana Lyubimaya ma najwyższą ocenę, podobnie jak odmiana Ałtaj. To prawda, że ​​jej jagody są trochę mniejsze, zawartość cukru jest niższa, a także potrzebne są zapylacze. Odmiana rokitnika Velikan jest również wielkoowocowa, której główną zaletą jest całkowity brak kolców. Ale jego całkowita wydajność jest o połowę mniejsza niż z Ałtaju.

Należy więc uznać, że pomimo pojawienia się nowych odmian rokitnika, Ałtaj pozostaje jednym z liderów, co potwierdza jego duża popularność i zapotrzebowanie wśród ogrodników..

Opinie

Rokitnik ałtajski ma wiele zalet, które uczyniły go pożądanym w ogrodach amatorskich. Najważniejsze z nich to wspaniały smak jagód i bezpretensjonalność, co pozwala polecić odmianę nawet niedoświadczonym ogrodnikom..