Pereskia: opieka domowa

Peireschia,

lub pereskia (łac. pereskia) - rodzaj kaktusów z Ameryki Środkowej i Południowej, których przedstawicieli po raz pierwszy opisał w 1703 roku Charles Plumier. Rodzaj otrzymał swoją nazwę na cześć francuskiego naukowca Nicolasa-Claude de Peyresque. Początkowo rośliny te zostały przypisane przez Karola Linneusza do rodzaju Cactus, ale w 1754 r. Philip Miller wyróżnił je jako niezależny rodzaj. Obecnie występuje 18 gatunków peres, które są reprezentowane zarówno przez formy krzaczaste, jak i drzewiaste. Niektóre kaktusy pereskii są z powodzeniem uprawiane w kulturze pokojowej.

Kaktus Pereskia - opis

Pereskii to kaktusy liściaste, dlatego na zewnątrz nie odpowiadają za bardzo tradycyjnej idei rodziny, do której należą. W kątach zielonych lub fioletowych liści pereskii znajdują się pojedynczo lub w kilku otoczkach z kolcami, które w naturze pomagają pereskii przylegać do drzew. Kiedy liście się starzeją, ich kolor zanika, zaczynają wysychać i opadać w stanie spoczynku..

Liściasty kaktus peresky osiąga wysokość 10 m, a roczny wzrost może przekraczać 20 cm. Kłącze wiecznie zielonego pereskia, które ma kształt rozgałęzionego krzewu, jest masywne. Wyprostowane łodygi z czasem zdrewniałe i pokryte błyszczącą brązowoczerwoną skórką. Na łodygach są bezszypułkowe lub ogoniaste liście o pełnych krawędziach, owalne lub jajowate, ze spiczastym końcem, osiągające długość do 5 cm, liście lekko pofałdowane wzdłuż nerwu centralnego. Błyszcząca powierzchnia liści chroni je przed nadmiernym odparowaniem wilgoci. Roślina pereskia kwitnie latem lub jesienią wieloma kwiatami pachowymi, które nie mają tuby, w przeciwieństwie do kwiatów innych kaktusów. Kwiaty składają się z ośmiu szeroko otwierających się lancetowatych płatków, więc kwitnienie pereski przypomina bardziej owoc róży. Owoce Pereskii to niejadalne, okrągłe lub stożkowate jagody, pokryte gęstą błyszczącą skórką w kolorze żółtym lub beżowym. W owocach dojrzewa kilka czarnych nasion.

Dbanie o kostnienie w domu

Uprawa pereski w domu

Uwielbiający światło kaktus peresky preferuje parapety południowe, jednak nawet ta roślina wymaga cieniowania w szczególnie upalne południe, w przeciwnym razie na liściach mogą pojawić się oparzenia. Pomieszczenie, w którym znajduje się pereski, powinno być regularnie wentylowane. Latem kaktus można trzymać na balkonie lub w ogrodzie: peresky uwielbia świeże powietrze, ale wymaga ochrony przed opadami.

Najkorzystniejsza temperatura dla kaktusa to 22-23 ºC, jednak jesienią, w przeddzień okresu spoczynku, należy obniżyć temperaturę do 15 ºC. Dolna granica reżimu temperatur zimowych dla przekroczenia wynosi 10 ºC. Roślina spoczywa w dobrym oświetleniu i regularnej wentylacji.

Podlewanie pereski

W okresie aktywnego wzrostu kwiat pereskia wymaga częstego podlewania: wysycha tylko wierzchnia warstwa podłoża o grubości do 1,5 cm, a wodę wypływającą na patelnię należy spuścić, aby nie stwarzać warunków do rozwoju infekcji grzybiczych. Wraz ze spadkiem temperatury zawartości podlewanie powinno być coraz rzadsze, ale jeśli overex nagle zacznie zrzucać liście, może to być sygnał, że nie ma dla niego wystarczającej ilości wilgoci. Do nawilżenia podłoża użyj osiadłej lub przefiltrowanej wody wodociągowej o temperaturze pokojowej.

Jeśli chodzi o wilgotność powietrza w pomieszczeniu, roślina jest obojętna na jej poziom, jednak czasami można ją umyć pod prysznicem, aby usunąć kurz z liści i pędów. Kaktusowi się spodoba, jeśli spryskasz go w czasie upałów miękką, osiadłą wodą..

Nawóz pereski

Dbanie o nadzór w domu obejmuje tak obowiązkową pozycję, jak wprowadzenie nawozów do podłoża. Opatrunek górny w postaci roztworu złożonego nawozu mineralnego dla kaktusów stosuje się raz w miesiącu od maja do września. Upewnij się, że stężenie w roztworach azotu jest minimalne, w przeciwnym razie w pereskia może wystąpić zgnilizna korzeni. Wraz z nadejściem jesieni karmienie zatrzymuje się do wiosny.

Transfer przeszczepu

Młode pereskii czasami wymagają przesadzania do dużych pojemników kilka razy w roku. Przeszczep przeprowadza się metodą przeładunkową, aby jak najmniej uszkodzić system korzeniowy kaktusa. Dorosłe rośliny przesadza się tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, gdy stara doniczka staje się dla nich za mała. Ponieważ pereskia ma potężny system korzeniowy, pojemniki na nią są wybierane obszerne i szerokie. Na dnie umieszcza się grubą warstwę materiału drenażowego - keramzytu lub łamanego styropianu, następnie ze starej doniczki przenosi się pereskiy, ustawia na środku i stopniowo wypełnia pozostałą przestrzeń podłożem odżywczym, składającym się z równych części liści, próchnicy i gliniasto-darniowej z dodatkiem połowy części piasku. Jeśli przeszczep się powiódł, wkrótce to zobaczysz: kwiat szybko wyrośnie.

Kwitnienie Pereskia

Pereskia zwykle kwitnie w domu bez żadnych trudności. Kwitnienie występuje latem lub wczesną jesienią. Jednak niektórzy czytelnicy narzekają, że drzewo rośnie skokowo, już prawie opiera się o sufit, ale nie chce zakwitnąć. Co może być nie tak? Fakt, że nie stworzyłeś wszystkich niezbędnych warunków do rozwoju przelewu. Przeczytaj nasze wskazówki dotyczące pielęgnacji tego liściastego kaktusa, znajdź i popraw swoje błędy, a jesteśmy przekonani, że roślina wkrótce zakwitnie.

Reprodukcja pereskii

Pereski rozmnaża się przez nasiona i sadzonki. Nasiona Pereskiy wysiewa się wiosną w pojemniku z luźnym podłożem i przetrzymuje do wschodu w temperaturze 20-22 ºC. Kiedy nasiona kiełkują, rośliny umieszcza się w jasnym, ciepłym miejscu, ale początkowo chronione są przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Wzmocnione i wyhodowane sadzonki sadzi się w oddzielnych doniczkach.

Do zabiegu sadzonek, wiosną lub latem, sadzonki są wycinane z łodyg pereski, sadzone na podłożu torfowym lub perlitowym i przykrywane przezroczystą nasadką, aby stworzyć warunki szklarniowe. Rootowanie najlepiej przebiega w temperaturze 25-28 ºC. Możesz wyhodować korzenie, umieszczając sadzonki nie w podłożu, ale w pojemniku z wodą: w takich warunkach korzenie pojawią się w ciągu trzech tygodni. Ukorzenione sadzonki sadzi się w doniczkach.

Szkodniki i choroby pereskii

Choroby Pereskii i ich leczenie

Z powodu nadmiernej wilgoci, szczególnie w niskich temperaturach powietrza, korzenie i szyja pereska mogą gnić. Brak materiału drenażowego w doniczce lub jego niewystarczająca ilość przyczynia się do pokonania kaktusa z gniciem. Aby zapobiec gniciu, należy przestrzegać zrównoważonego reżimu podlewania i pamiętać, że im niższa temperatura powietrza w pomieszczeniu, tym rzadziej trzeba podlewać peres.

Czasami na łodygach kaktusa pojawia się pleśń. Jest to objaw choroby grzybiczej zwanej szarej zgnilizny. Ta choroba występuje na tle wysokiej wilgotności przy słabej wentylacji. Stwórz odpowiednie warunki do przejścia i wytnij dotknięte obszary sterylnym narzędziem, chwytając część zdrowej tkanki. Po oczyszczeniu ran potraktuj roślinę roztworem fungicydu..

Szkodniki Pereskii i ich zwalczanie

Najczęściej pereskia cierpi na wełnowce - owady ssące, które żywią się sokiem roślinnym. O ich obecności można dowiedzieć się po białym nalocie pozostawionym przez szkodniki na liściach i łodygach. Odwróć liść kaktusa, a na spodzie talerza znajdziesz robaki. Jeśli szkodników jest niewiele, poświęć godzinę lub dwie na usunięcie ich z rośliny wacikiem zamoczonym w alkoholu, a następnie spryskaj nadmiar czosnkiem. Jeśli robaki się rozmnożyły, będziesz musiał skorzystać ze środka owadobójczego: przygotuj roztwór Aktellik, Aktara, Fitoverm lub inny lek o podobnym działaniu zgodnie z instrukcją, wyjmij kwiat na otwarte powietrze i spryskaj go obficie.

W warunkach chronicznie niskiej wilgotności powietrza w pomieszczeniu atakują przędziorków, także ssące szkodniki, tylko nie owady, ale pajęczaki. Ze względu na ich mały rozmiar jest prawie niemożliwe, aby je zobaczyć, ale jeśli znajdziesz najcieńszą pajęczynę na kaktusie, jest to pewny znak obecności dużej liczby kleszczy, a tutaj nie można zrobić ludowych metod walki. Najlepszym lekarstwem na te pajęczaki jest wilgoć. Trzymaj pereskiy pod ciepłym prysznicem, spryskaj go co wieczór osiadłą miękką wodą, a jeśli roztocza nadal nie znikną, potraktuj kaktusa roztworem akarycydu.

Rodzaje i odmiany pereski

W kulturze pokojowej uprawia się kilka rodzajów pereskii..

Pereskia grandiflora (Pereskia grandiflora)

lub pereskia bolshiflorous, lub pereski grandiflora w warunkach naturalnych osiąga wysokość do 5 m, a grubość pnia może dochodzić do ok. 25 cm Liście tej rośliny są skórzaste, błyszczące, opadające w temperaturze poniżej 10 ºC. Pędy są wyposażone w dużą liczbę kolców o długości do 3 cm Kwiaty pereskii grandiflora zebrane w kwiatostany są pomalowane na różowo.

Pereskia bleo

- Ta roślina ma duże liście z wzorem żył. Kwiaty tego gatunku, które otwierają się latem, przypominają średniej wielkości czerwono-pomarańczowe róże. Owoce pomarańczy pereskii są stożkowate, jasnożółte, z charakterystycznym ananasowym zapachem. Gatunek został po raz pierwszy opisany w 1823 roku.

Pereskia weberiana

- soczysta roślina o wysokości do trzech metrów z zagęszczonym kłączem. Kwitnie od wczesnej wiosny do wczesnego lata, o białych kwiatach do 1 cm średnicy.

Pereskia aculeata

lub peresky rekin, lub pereskia kolczasta, lub Agrest Barbadosu - krzaczasta pnącza z mięsistą łodygą o grubości do półtora centymetra. Liście tego gatunku są ciemnozielone, owalno-lancetowate, osiągają długość 9 i szerokość 4 cm, z wiekiem dolna część łodygi gubi liście i pozostają na niej tylko brązowe otoczki z 1-3 twardymi prostymi kolcami. Na początku jesieni, na końcach pędów bieżącego roku, otwierają się pachnące, złożone, żółto-białe kwiaty z różową poświatą. A po kwitnieniu na pereskia kolczaste, żółte owoce jadalne podobne do agrestu dojrzewają do 2 cm długości.

Pereskia godseffiana

- rzadka odmiana peresky kolczastego o złocistych liściach i jadalnych owocach przypominających niedojrzały agrest.