Koń fryzyjski - opis i charakterystyka rasy pełnej krwi

Koń fryzyjski należy do czystej krwi holenderskiej rasy, która została wyhodowana w północnej prowincji o tej samej nazwie, Frisia w Holandii. Zwierzę uważane jest za własność tego regionu, a ze względu na swoje wyjątkowe cechy i elegancki wygląd nazywane jest również „czarną perłą”. Kilka wieków temu rasa ta była na skraju wyginięcia, ale dziś znów jest poszukiwana w różnych dziedzinach, w tym w sporcie..

Koń fryzyjski - charakterystyka i opis wyglądu

To zwierzę nie jest klasyfikowane jako duża rasa, jego maksymalna wysokość w kłębie wynosi 150-160 centymetrów, ale proporcje i budowa konia są harmonijne. Ma długą szyję z elegancką krzywizną, mocny grzbiet z szerokim lędźwie, który płynnie przechodzi w zad. Nogi bardzo rozwinięte, choć nie długie, z przednimi kopytami nieco większymi niż tylnymi.

Rasa jest klasyfikowana jako czarna, ale klacze dopuszczają małą plamkę na wysokości czoła, podczas gdy ogiery czystej krwi nie mogą mieć żadnych śladów na tułowiu. Ale wśród nich są też gniady, a nawet grzywka, ale wszystkie z nich są określane jako hybrydy. Cechą charakterystyczną fryzów jest gęsty włos na nogach, a także grzywa i ogon. Włosy nie są strzyżone przez cały okres życia, wręcz przeciwnie, są uważane za źródło dumy i ekskluzywności dla właściciela takiej rasy.

Czarna i bujna czupryna, w połączeniu z dumną postawą i piękną jazdą konia, daje żywe i trwałe wrażenie szlachetności i szlachetności. Wpis do księgi hodowlanej odbywa się nie tylko według zewnętrznych kryteriów i znaków, szczególną uwagę zwraca się na jakość kroku i kłusa tych koni. Krok musi być ściśle czterosuwowy, to znaczy jak najbardziej spójny. Jest szeroka, wolna, majestatyczna i bardzo wysoka. Kłus jest wyraźny, z mocnym wyprostem przednich kończyn i tylnymi łapami pod tułowiem.

Ze względu na sposób chodzenia, niektórzy hodowcy i znawcy koni uważają go za nie do zniesienia, słaby, ponieważ większość swojej energii przeznacza na podnoszenie kopyt podczas chodzenia. Ale opinia jest błędna, niewielkie rozmiary i bystry temperament pozwalają jej zachować spokój i wykonywać dużą ilość pracy pod siodłem w każdych warunkach drogowych.

Znajduje zastosowanie zarówno w transporcie powozów, jak i ujeżdżeniu z elementami złożonymi; fryzy wyróżniają się wszechstronnością i uległością..

Koń jest idealny do rekreacyjnej jazdy konnej i jest doskonały zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych jeźdźców. Wielu właścicieli docenia tę rasę za możliwość dotknięcia wielowiekowej historii, poczucia się jak rzymski jeździec na eleganckim i posłusznym koniu..

Historia powstania rasy - od starożytności do współczesnych królestw

Fryzy należą do autochtonicznej rasy holenderskiej, która zaczęła się rozwijać ponad 8 wieków temu. A pierwszy opis koni pojawia się w starożytnych kronikach historycznych, ale prawie nie odpowiada współczesnemu wyglądowi zwierzęcia. W tamtych czasach byli brzydcy, ale raczej odporni, więc dobrze pokazali się w bitwie pod rycerzami i w rolnictwie.

Holandia przez cały czas znajdowała się w najbardziej burzliwym ośrodku europejskiej działalności militarno-politycznej i gospodarczej, dlatego selekcja nowych ras koni była prowadzona bardzo aktywnie i zgodnie ze stale zmieniającymi się warunkami. Swoją szlachetną rangę i wdzięk fryzy otrzymały od orientalnych koni sprowadzonych w okresie wypraw krzyżowych, a królewski wygląd od koni rasy berberyjskiej i andaluzyjskiej, które przywieźli hiszpańscy zdobywcy..

To właśnie w XVI-XVII wieku rasa fryzyjska otrzymała piękny wygląd odpowiadający współczesności. W tym czasie Królestwo Niderlandów znajdowało się pod wojskową i polityczną kontrolą Hiszpanii. Zapotrzebowanie na ciężką zbroję zaczęło spadać, a hodowcy otrzymali zadanie wyprowadzenia lekkiego i najbardziej rozbrykanego konia, co praktycznie im się udało. Fryzy z tamtych czasów idealnie nadawały się do uprzęży powozowej oraz w niektórych dyscyplinach jeździeckich, jednocześnie nadając się do kampanii wojskowych..

Przez cały XVIII wiek rasa fryzyjska była u szczytu popularności, ale czasy się zmieniły, stopniowo zainteresowanie tymi końmi zaczęło spadać, zostały one zastąpione przez bardziej jeździeckie i odporne gatunki zwierząt. A pod koniec wieku fryzy były na skraju wyginięcia. Dopiero dzięki bezpośredniej interwencji rodziny królewskiej w 1879 roku powstała pierwsza holenderska księga stadna, w której zaczęto wpisywać rasy czystej krwi i osobną listę niektórych koni mieszanych..

Ale jedna książka nie wystarczyła, populacja nadal gwałtownie spadała (w 1920 r. Można było wpisać do księgi tylko 3 nowe potomstwo), a następnie postanowiono założyć stowarzyszenie koni fryzyjskich, które opracowało cały program aktywnego ratowania gatunku. Dopiero w latach 60.XX wieku rasa odzyskała popularność w Europie i poza nią, a najbardziej charakterystyczne cechy tych koni - życzliwość, majestat i królewska szlachetność z wyglądu - stały się poszukiwane..

Dbanie o „fryzy” - tworzenie komfortowych warunków

Koń fryzyjski należy do typu klasycznie wypieszczonych ras, dlatego nie może zadowolić się tylko sianem, trawą i minimalną ilością dodatków. Jej dieta musi koniecznie zawierać jak najwięcej ziaren:

• duży jęczmień;
• cały owies;
• otręby i kukurydza.

Pamiętaj, aby karmić zwierzęta i warzywa, takie jak ziemniaki, buraki i marchew, surowe i gotowane (błonnik jest bardzo ważny dla zdrowia koni). Młode osoby korzystają z witamin z grupy B oraz suplementów wapnia, magnezu i fosforu..

Podczas uprawy tej rasy muszą być obecne dodatki mineralne i sól. Surowo zabrania się wprowadzania do diety takiego konia mieszanek paszowych dla zwykłego inwentarza żywego, która z czasem niszczy układ pokarmowy fryzów. Karmienie rozpoczyna się od słomy lub innej paszy objętościowej, następnie podaje się bardziej soczyste dodatki i powyższe uprawy są używane jako „deser”.

Częstotliwość posiłków to 2 razy latem i 3 razy zimą. Wskazane jest karmienie konia o tej samej porze rano i wieczorem. I oczywiście zwierzę musi mieć dostęp do czystej wody pitnej przez całą dobę. Prawidłowo skomponowana dieta normalizuje takie procesy w organizmie jak temperatura ciała, ciśnienie krwi, zachowanie narządów wewnętrznych itp..

Konie fryzyjskie, podobnie jak przedstawiciele innych ras szlachetnych, przeważnie trzymane są w indywidualnych boksach w dobrze wyposażonej stajni, ale w żadnym wypadku nie w stadach, jak niektóre gatunki orientalne. W pomieszczeniu powinno być przestronne, ciepłe i jasne, wyposażone w dobry okap, ale niedopuszczalne są przeciągi. Chodzenie na świeżym powietrzu jest warunkiem ich utrzymania.

W upalne lato można zainstalować klimatyzator w środku lub spróbować maksymalnie obniżyć temperaturę powietrza, aby nie wzrosła powyżej + 23-25 ​​stopni. Ponieważ koń słynie z grubej grzywy, ogona i „szczotek” na dole kopyt, te części ciała są pielęgnowane dokładnie i oddzielnie. Wskazane jest czesanie ich specjalnym narzędziem co najmniej 1 raz w ciągu 2-3 dni i okresowe spłukiwanie wodą i szamponem lub innym detergentem, dobrze byłoby zaplecić w warkocze.

Dla ułatwienia rozczesywania po każdym myciu na linię włosów spryskuje się odżywkę, która dodatkowo odżywia i nawilża sierść zwierzęcia. Nie wolno nam zapominać o kąpieli w całości i praniu głównej wełny, aby nie gromadził się w niej brud, kurz i łupież. Kopyta są czyszczone i smarowane raz w miesiącu. W tym celu odpowiednie są specjalne mieszanki lub zwykła oliwa z oliwek, ta procedura zapobiega pojawianiu się zagnieceń..

Stan i perspektywy rasy na obecnym etapie

Obecnie konie rasy fryzyjskiej wykorzystywane są głównie do celów dekoracyjnych. Wachlarz ich zastosowań jest szeroki - od cyrku i rozrywki po sport i gry. Wszystkie nowoczesne prace hodowlane mają na celu poprawę i uwydatnienie cech sportowych zwierząt. Fryzy najlepiej sprawdzają się w powożeniu, ale często są używane w tradycyjnych dyscyplinach i ujeżdżeniu..

Konie odznaczają się przeciętnym bystrością, lekkim temperamentem i wdziękiem przy dużej prędkości, dlatego rasa pozostaje stosunkowo popularna. Ze względu na luksusowe i bujne włosy są często używane podczas różnych parad i procesji, aby zaprzęgać stare i jaskrawo zdobione powozy. Przedstawiciele tej rasy często można zobaczyć na przedstawieniach cyrkowych i kolorowych pokazach lub w parkach miejskich na zdjęciach z turystami..

Dziś królewska księga hodowlana liczy nawet 60 tysięcy osobników rasy fryzyjskiej, z czego ponad połowa znajduje się w Holandii. Niskie cechy i walory sportowe, dość skomplikowane i drogie warunki utrzymania koni rasy fryzyjskiej nie znajdują odpowiedzi wśród hodowców koni w naszym kraju, dlatego fryzyjczycy są wykorzystywani tylko w niektórych dużych prywatnych stajniach jako wybitni przedstawiciele interesującej epoki.

Organizacją, rejestracją i pomocą w doborze takich koni zajmuje się NP „Hodowcy i Miłośnicy Koni Rasy Fryzyjskiej”. Koszt szlachetnego zwierzęcia różni się w zależności od rodowodu i wyglądu, ale w przeciwieństwie do wielu innych koni „królewskich” jest całkiem do przyjęcia. Łagodny charakter, wyjątkowy wygląd i szczególna gracja w ruchu czynią tego konia atrakcyjnym i utrzymują jego perspektywy hodowlane na dobrym poziomie, szczególnie w niektórych krajach europejskich..