Rasa koni ałtajskich: charakterystyka, utrzymanie i pielęgnacja

Rasa koni ałtajskich (do 1948 roku Oirot) to najstarsza lokalna odmiana koni wierzchowych, idealnie przystosowana do surowego klimatu regionów górskich. Różni się doskonałym zdrowiem i twardością, wytrzymałością i wydajnością. Również usposobienie koni nie budzi żadnych dolegliwości: spokojne, posłuszne, zrównoważone i niezapomniane. Dzięki tak udanemu połączeniu temperamentu i danych fizycznych zwierzęta te były od dawna używane przez nomadów, ich popularność nie minęła i do tej pory.

Praca hodowlana

Szczątki koni znalezione na tym terenie pochodzą z IV-III wieku pne. tzn. hodowla koni w regionie Ałtaju była szeroko rozpowszechniona już 2500 lat temu. Konie tamtych czasów były większe w porównaniu do współczesnych. Jednak życie w surowym, ostro kontynentalnym klimacie z mroźnymi zimami i gorącymi latami spełniło swoje zadanie - koń zmniejszył się, ale uzyskał doskonałą wytrzymałość i zdolność przystosowania się do życia w górach. Przez cały rok pasła się wśród łąk i pól, schronieniem była dla trzcin i skał.

Zmiany w rasie rozpoczęły się pod koniec lat dwudziestych XX wieku, kiedy to pełnej krwi Ałtaj skrzyżowano z końmi angloarabskimi w celu uzyskania wyższego konia. W tym czasie krzyżowanie wiązało się z potrzebami wojska. Nowy etap w doskonaleniu rasy rozpoczął się w latach 70. ubiegłego wieku, kiedy to skrzyżowano klacze Ałtaj z producentami litewskich klaczy ciężko-uprzężowych, rosyjskich i radzieckich klaczy ciężkozłotowych. W wyniku takiego połączenia uzyskano nową rasę orientacji mięsnej, która wyróżnia się większym wzrostem, masywnością i szeroką klatką piersiową..W tej chwili jest bardzo niewielu rasowych przedstawicieli rasy Ałtaju, głównie są oni hodowani w odległych obszarach środkowego i południowego Ałtaju. Jednak dzięki pracom selekcyjnym i krzyżówkom pojawiły się zwierzęta o doskonałych cechach, które mogą zaspokoić wszelkie potrzeby hodowców..

ogólna charakterystyka

W tej rasie zewnętrzne cechy i charakter są bardzo skutecznie łączone, dzięki czemu jest doskonałym zwierzęciem użytkowym i towarzyszem. W wyglądzie konia wyraźnie widać dwie odmiany: mała odmiana jest powszechna na południu i wschodzie, na zachodzie Ałtaju konie są duże.

Wygląd zewnętrzny, waga, wzrost

Koń Ałtaj jest niewymiarowy, ale tę wadę można łatwo skompensować, krzyżując się z odmianami toru wyścigowego bez utraty podstawowych cech Ałtaju. Jest bardzo zbliżony do konia mongolskiego, niektórzy eksperci uważają go nawet nie za odrębną rasę, ale tylko podgatunek mongolski, ale tak nie jest - w procesie tysiącletniego rozwoju Ałtajowie uzyskali lepsze cechy fizyczne, w przeciwieństwie do koni mongolskich. Ogólnie koń ma zwartą budowę, krótkie, ale mocne nogi, szczupłą sylwetkę i lekką głowę..Główne cechy wyglądu zewnętrznego:

• waga: 300-350 kg;
• wysokość w kłębie: do 150 cm - ogiery, do 142 cm - klacze;
• wzrost: około 140 cm;
• wełna: gruby, gęsty zimą i cienki latem, długi ogon, gruby kłąb i grzywa;
• Skórzany: stosunkowo cienki;
• głowa: duży, o prostym profilu;
• szyja: gruby, prosty, mięsisty;
• plecy: prosty, długi i szeroki, zakończony szerokim zadem;
• Klatka piersiowa: płytki, do 165–175 cm w obwodzie;
• odnóża: krótkie, dobrze ułożone, proste, kopyta tak mocne, że nie potrzebują buta.

Warto również zwrócić uwagę, że wskazana waga jest typowa dla osobników rasowych; przy krzyżowaniu zwierząt o dużej masie można uzyskać konie o masie do 400 kg w wieku 2 lat i 600 kg w wieku 3 lat. Przy wzroście są średnio o 10 cm wyższe niż przedstawiciele czystej krwi, objętość klatki piersiowej sięga 200 cm.

Garnitury

Wśród rasy ałtajskiej powszechna jest szeroka gama garniturów:

• czarny;
• zatoka;
• szary;
• rudowłosy.

Rzadziej spotykają się osoby o następujących kolorach:

• łaciaty;
• pokój nocny;
• chubaraya;
• duda.

Temper i nawyki

Konie mają bardzo dobry charakter, więc nie będzie trudno sobie z nimi poradzić. Są posłuszni, potulni, dobroduszni, spokojni i spokojni. Szybko nawiązują kontakt z dorosłymi i dziećmi, szczęśliwie stają się częścią zespołu, szybko rozumieją swojego pana. Jednocześnie odznaczają się niezwykłą odwagą - kiedy wilki atakują stado koni, te ostatnie potrafią walczyć i chronić swoje młode. Konie są przepojone zaufaniem do człowieka, na zawsze zamieniając się w wiernego przyjaciela i pomocnika. Dzięki równowadze nawet w ekstremalnych sytuacjach nie można obawiać się nieprzewidywalnego zachowania Ałtaju.

Zalety i wady

Rasa zyskała ogromną popularność poza Ałtajem dzięki następującym pozytywnym cechom:

1. Wysoka mleczność klaczy (do 10 litrów dziennie).
2. Dobry stan zdrowia, kondycja.
3. Bezpretensjonalność i minimalna konserwacja.
4. Możliwość przenoszenia ciężkich ładunków.
5. Wysoka wydajność, wytrzymałość.
6. Przystosowanie do ciągłego wypasu i wypasu.
7. Dostępność zwierząt.
8. Spokojny, ufny charakter, przyjacielska relacja z osobą.

W porównaniu z zaletami wady tej rasy są znacznie mniejsze, ale nadal są:

1. Niski wzrost (eliminowany przez krzyżowanie z inną rasą).
2. Podatność na choroby serca, stawów, szkieletu.

Zakres użytkowania

Koń Ałtaj jest naprawdę wszechstronny w użyciu. Dzięki niesamowitej wytrzymałości i wydajności, nawet w trudnych warunkach pogodowych, stała się niezawodnym, stałym towarzyszem człowieka w gospodarce narodowej..

Specjalizacja zwierząt:

• pracownik (praca w rolnictwie, oranie ziemi itp.);
• jazda konna;
• paczka (przewóz towarów o wadze do 160 kg na duże odległości przez przełęcze górskie);
• mięso i nabiał.

Konie ałtajskie są szeroko wykorzystywane w pracach selekcyjnych i hodowlanych. Posiadając cenne cechy (szybka nauka, uległość, wytrzymałość), hodowcy koni starają się zaszczepić je w innych odmianach koni. Dlatego jest coraz mniej Ałtajów czystej krwi..

Warunki przetrzymywania i opieki

Pomimo doskonałej odporności i witalności konie tej rasy mogą być podatne na choroby, dlatego potrzebują Twojej opieki i uwagi jak każde inne zwierzę. Decydując się na zakup Altaian, zadbaj o wyposażenie stajni - pomieszczenie musi być ogrzewane (normalny zakres temperatur to + 8-13 ° C), bez przeciągów i dużej wilgotności. Aby dostosować mikroklimat, potrzebujesz dobrego układu wydechowego. Ściółkę należy wymieniać, gdy się brudzi, codziennie usuwać obornik.Ciężkie używanie koni może wymagać podkuwania kopyt, aby uniknąć kulawizny. W okresie linienia będziesz musiał zadbać o wełnę i grzywę - można je przyciąć, aby uniknąć pojawienia się szkodliwych owadów, aby nadać zwierzęciu schludniejszy wygląd. W przypadku zakażenia pasożytami zewnętrznymi zawsze należy przeprowadzić leczenie. Bardzo ważne jest monitorowanie stanu układu mięśniowo-szkieletowego: należy regularnie badać gorset mięśniowy i szkielet pod kątem symetrii, badać stawy, skórę (konie mogą cierpieć na zapalenie skóry i egzemę). Badanie stomatologiczne powinno być wykonywane co pół roku do roku przez doświadczonego lekarza weterynarii.

Prawidłowe karmienie

Ałtajowie doskonale tolerują tebenyovkę - zimowy wypas, w którym zwierzęta muszą samodzielnie zdobywać jedzenie spod śniegu. Wielu właścicieli utrzymuje je przez cały rok na pastwiskach bez dodatkowego karmienia. Dietę można uzupełnić sianem, koncentratami (owies, otręby, musli). Karmienie powinno odbywać się 3-4 razy dziennie (jeśli zwierzę nie jest na pastwisku), najlepiej częściej, ale w mniejszych porcjach. Przed karmieniem zwierząt nie należy pić, ale należy upewnić się, że koń otrzymuje dziennie wystarczającą ilość wody (co najmniej 30 litrów podgrzanej wody zimą i 60 litrów latem).Do paszy można dodawać suplementy witaminowe i mineralne. Sól musi być obecna w diecie. Można go wprowadzić samodzielnie przy każdym karmieniu, wyliczeniu dawki lub zakupie lizawek - zwierzę sam będzie regulowało spożycie suplementu. Konie bardzo szybko przyzwyczajają się do reżimu, więc karmienie powinno odbywać się zgodnie z harmonogramem, wszelkie odchylenia mogą być stresujące.

Jeśli szukasz niezawodnego, solidnego i wytrzymałego konia roboczego, który będzie również wiernym towarzyszem, Altai jest najlepszym wyborem. Dzięki swojej wszechstronności konie te stały się odwiecznymi ulubieńcami rolników, a rasa ta rozprzestrzeniła się daleko poza swój naturalny teren..